Η στροφή στην “‘κονόμα” μιας παρωχημένης E3

Δηλαδή όχι σε όλους αλλά σε αυτούς που θα προλάβουν τα 15.000 εισιτήρια για το τριήμερο που θα διατεθούν στην αγορά, η τιμή των οποίων κερδίζει επάξια τον χαρακτηρισμό “τσιμπημένη”: στα $149 τα 1.000 πρώτα και στα $249 τα υπόλοιπα, ποσά που ξεπερνούν ακόμα κι εκείνα που χρεώνει η Blizzard για τη BlizzCon και που στην περίπτωση sold out (πράγμα διόλου απίθανο) θα φέρουν στα ταμεία της διοργανώτριας αρχής το ποσό των $3,64 εκατ..

 

 

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η EA

 

Έναν χρόνο και κάτι ψιλά πριν, σχολιάζαμε την απόφαση της EA να ελαχιστοποιήσει την παρουσία της στην E3 2016 καθώς ετοίμαζε ένα διπλό event σε Λονδίνο και Λος Άντζελες, ανοιχτό προς το κοινό. Εκεί οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να παίξουν οι ίδιοι τα επερχόμενα παιχνίδια της εταιρείας, να πάρουν τα αναμνηστικά τους, να ζήσουν εν πάση περιπτώσει μία εμπειρία όσο πιο κοντινή γινόταν σε αυτή μίας έκθεσης, ενός “gaming fair” ή “gaming convention” όπως αποκαλείται στα αγγλικά. Το κυριότερο όμως, ήταν πως η EA ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον κόσμο, του έδωσε τη δυνατότητα να κρίνει ο ίδιος τις κυκλοφορίες της και όχι να περιμένει την ετυμηγορία των παραδοσιακών media και των streamers του YouTube.

 

Η κίνηση αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη. Σε μια εποχή που η ίδια η βιομηχανία του gaming επιζητά την άμεση επαφή με τον τελικό καταναλωτή, αποβάλλοντας παράλληλα ταχύτερα από ποτέ κάθε λογής μεσάζοντα στη λιανική, πιστεύετε πως θα ανεχτεί να εξαρτάται από τον Τύπο ή, ορθότερα τους “opinion leaders” κάθε εποχής; Κάποτε ήταν οι δημοσιογράφοι με την πένα τους, πλέον είναι οι YouTubbers με την κάμερά τους. Το μέσο μπορεί να αλλάζει, όμως το κόνσεπτ παραμένει ίδιο: ο οποιοσδήποτε μπορεί να επηρεάσει κόσμο έχει το πάνω χέρι και αυτό είναι κάτι που καμία εταιρεία δεν θέλει. Κι αν υπάρχει κάτι καλύτερο από φίμωση –που ούτως ή άλλως είναι και δύσκολο να επιτευχθεί- είναι η απαξίωση: ποιος θα ασχοληθεί με την άποψη του x ή του ψ, όταν μπορεί να σχηματίσει τη δικιά του;

 

Η EA λοιπόν ήταν η πρώτη σοβαρή απώλεια για την E3 και την ESA. Επρόκειτο για εταιρεία που πάντα είχε κιμπάρικη παρουσία άλλωστε, πληρώνοντας αδρά για τεράστιους χώρους σε κεντρικά σημεία των halls του Εκθεσιακού Κέντρου του Λος Άντζελες (Los Angeles Convention Center ή LACC). Ελάτε που όμως η EA δεν ήταν μόνη της: Activision Blizzard, Disney και Wargaming ακολούθησαν την ίδια οδό, με αποτέλεσμα να επιφέρουν ένα σημαντικό πλήγμα στον τζίρο της έκθεσης και να δημιουργήσουν προβληματισμούς για το μέλλον. Με την εικόνα της πέρυσι, η E3 «φώναζε» ότι η αλλαγή πλεύσης ήταν επιτακτική, οπότε κατά κάποιον τρόπο, κάποιος που είχε «διαβάσει» σωστά τα σημάδια, ενδεχομένως και να είχε προβλέψει πως φέτος θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό. Το τι θα ήταν αυτό βέβαια ήταν μια άλλη κουβέντα…

 

 

Σωστή σκέψη, λάθος υλοποίηση

 

Η ESA αποφάσισε λοιπόν να βάλει 15.000 άτομα στους χώρους του LACC κατά τη διάρκεια του τριημέρου της E3 2017. Η κίνησή της αυτή θα της αποφέρει περί τα $3,64 εκατ. όπως αναφέραμε και στην αρχή του κειμένου, ποσό που αν κοιτάξει κανείς το Form 990 της ESA για το 2013 (το πιο πρόσφατο επίσημο έγγραφο με οικονομικά στοιχεία για τον οργανισμό) θα διαπιστώσει πως αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 22% του τζίρου μίας E3 –εν προκειμένω αυτής του 2013. Βλέποντας λοιπόν τις εταιρείες να μη δείχνουν το ίδιο “ζεστές” όσον αφορά στη συμμετοχή τους στην έκθεση, η έξτρα πηγή εσόδων δεν γινόταν να μη ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν.

 

Επιπρόσθετα, με την κίνησή της αυτή, η ESA μπορεί να χρησιμοποιήσει την άμεση επαφή με τον κόσμο, έστω και σε περιορισμένο βαθμό (διότι οι 15.000 επισκέπτες της E3 δεν είναι τίποτα μπροστά στους 280.000 του Tokyo Game Show ή τους 345.000 της gamescom), στις διαπραγματεύσεις με τις εταιρείες-μέλη της, να υποστηρίξει δηλαδή ότι πλέον είναι σε θέση να τους προσφέρει αυτό για το οποίο τόσο πολύ όλες τους έχουν δείξει ενδιαφέρον. Κάπου εδώ όμως είναι που αρχίζουν τα δύσκολα για τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους και επιτρέψτε μου να σας μιλήσω από προσωπική πείρα.

 

 

«Εγώ τη δουλειά μου θέλω να κάνω»

 

Μια έκθεση για videogames ή εν πάση περιπτώσει ένα gaming event ανάλογου διαμετρήματος είναι κάτι το μαγικό. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο “showfloor”, η δυνατότητα που έχει κανείς να μιλήσει και να συναναστραφεί με τόσα άτομα από αυτή τη συγκεκριμένη αγορά, οι προοπτικές που δημιουργούνται, οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται και οι παραστάσεις που αποκτώνται με τα χρόνια, ειλικρινά δεν μπορούν να περιγραφούν, ούτε να αποτιμηθούν. Υπάρχει όμως κάτι που εύκολα αγνοεί κάποιος που δεν έχει βρεθεί ποτέ για επαγγελματικούς λόγους σε μία τέτοια έκθεση: ότι ο επαγγελματίας είναι εκεί για να κάνει τη δουλειά του. Το αν τη γουστάρει κιόλας είναι ένα plus αλλά κατά βάση και μία άλλη κουβέντα.

 

Την τελευταία φορά που βρέθηκα στην E3, το 2015, απηύδησα με όλους αυτούς τους υποτιθέμενους “επαγγελματίες” που έτρεχαν αλαφιασμένοι εδώ κι εκεί, έχοντας ως μοναδικό στόχο να μαζέψουν αναμνηστικά και καλούδια και ξεκάθαρα χωρίς την οποιαδήποτε επαγγελματική προσέγγιση. Όλοι αυτοί οι έχοντες συστηθεί ως bloggers, vloggers, YouTubers, social personas ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, εμπόδιζαν εμένα και χιλιάδες άλλους συναδέλφους και επαγγελματίες να κάνουμε τη δουλειά μας: από τις θέσεις που έπιαναν σε ουρές, μέχρι το γεγονός ότι γέμιζαν αναίτια τους διαδρόμους του LACC, καθυστερώντας οποιονδήποτε βιαζόταν για να πάει στην επόμενη συνέντευξη, το επόμενο ραντεβού που είχε το γεμάτο του πρόγραμμα.

 

 

Αυτό σημαίνει ότι είμαι εναντίον όλων όσοι δίνουν το “παρών” σε εκθέσεις με την ιδιότητα του επισκέπτη; Σε καμία περίπτωση, όμως από την άλλη, κι εγώ (ο οποιοσδήποτε “εγώ”) τη δουλειά μου θέλω να κάνω. Θες να κάνεις το κομμάτι σου παλικάρι μου και να περάσεις καλά; Καν’ το αλλά όχι εις βάρος μου. Άλλες εκθέσεις όπως η gamescom και το Tokyo Game Show που είναι ανοιχτές σε επαγγελματίες και κοινό, έχουν χειριστεί το θέμα εξαιρετικά, επιτρέποντας την πρόσβαση μόνο στους πρώτους συγκεκριμένες μέρες και υποδεχόμενες και τους δεύτερους αμέσως μετά. Τι πετυχαίνουν έτσι οι διοργανωτές; Επιτρέπουν στους ανθρώπους της αγοράς και τους εκπροσώπους του Τύπου να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς παράλληλα να λένε όχι στο πάρτι με τον κόσμο.

 

Αυτό βέβαια προϋποθέτει αποτελεσματικότερη διαλογή από πλευράς ESA. Μολονότι μέχρι και πέρυσι τα κριτήρια για τη χορήγηση δημοσιογραφικής πρόσκλησης ήταν “πειστικά”, εκείνοι που τελικά βρέθηκαν εντός του LACC ενώ κανονικά δεν είχαν καμία δουλειά ήταν αρκετοί. Ένα καλά μελετημένο “υβριδικό” μοντέλο θα επιτρέψει και στον Τύπο να παράγει τα θέματα στα οποία αποσκοπεί, και στο κοινό να χαρεί την έκθεση και την απ’ ευθείας επαφή με τις εταιρείες. Και πιστέψτε με, σαν το δεύτερο δεν υπάρχει τίποτα: τη “δίψα” του κοινού και το “stampede” που επικρατεί στο άνοιγμα των θυρών της BlizzCon, δεν θυμάμαι να τα έχω δει αλλού.

 

Τα παραπάνω από κάποιον που έχει καλύψει BlizzCon, gamescom, Tokyo Game Show και E3 επανειλημμένα στο παρελθόν…

 

 

Τελικά τι E3 θέλουμε;

 

Η E3 κάποτε προσέλκυε κόσμο και κοσμάκη. Μετά τους 60.000 επισκέπτες του 2006, το σόου μίκρυνε τρομακτικά και για μια διετία θύμιζε ένα κακέκτυπο του παλιού του εαυτού –να φανταστείτε ότι απαιτείτο πρόσβαση για να γίνει δεκτός κάποιος. Στην πορεία η ESA άνοιξε εκ νέου το κόνσεπτ για να φτάσουμε στο σήμερα με όλες τις εξελίξεις που περιγράψαμε πιο πάνω.

 

Από το 1996, όταν και διοργανώθηκε για πρώτη φορά μέχρι και το 2016, η E3 έχει αλλάξει και ως προς την οργάνωση και ως προς τον προσανατολισμό της. Κάποτε η έκθεση αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη σύναψη συμφωνιών: οι επαγγελματίες του χώρου πήγαιναν αρχικά στην Ατλάντα και μετέπειτα στο Λος Άντζελες με συμβόλαια. Στην πορεία το βάρος δόθηκε στην ενημέρωση του Τύπου, διότι αφ’ ενός οι επαγγελματίες έβρισκαν τον τρόπο να κανονίζουν τα deals τους και εκτός E3 και αφ’ ετέρου η προβολή που απολάμβανε η έκθεση στα mass media ήταν εντυπωσιακή.

 

Πλέον, 21 χρόνια αργότερα, ενδεχομένως να έχει έρθει η ώρα για την E3 να προσαρμοστεί και πάλι στις επιταγές του σήμερα, εστιάζοντας αυτή τη φορά σε ένα διαφορετικό κοινό. Έτσι κι αλλιώς με το streaming να κυριαρχεί, τα τελευταία χρόνια κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει αποτελεσματικότατα μια έκθεση από τη θαλπωρή του σπιτιού του. Η προαναφερθείσα αλλαγή πλεύσης όμως θα πρέπει να γίνει βάσει σχεδίου και με την πρέπουσα οργάνωση: η E3 αποτελεί αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο brand name στον χώρο των εκθέσεων videogames παγκοσμίως. Το ίδιο το gaming έχει ανάγκη από μία ισχυρή και ουσιαστική E3, ένα σόου που θα μιλήσει στο κοινό, υπάρχον και εν δυνάμει, θα καλύψει τη βιομηχανία και θα βοηθήσει τον Τύπο να κάνει ευκολότερα τη δουλειά του.

 

Θα είναι αυτή η E3 η φετινή; Θα μου επιτρέψετε να διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου.