Τα καλύτερα videogames του 2016

Η Sony παρουσίασε ήδη το PS4 Pro, τη νέα, ισχυρότερη εκδοχή της κονσόλας της, η Microsoft ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο μέσα στη νέα χρονιά ενώ σε λίγους μήνες η Nintendo θα επιχειρήσει το “comeback” που τόσο έχει ανάγκη. Το 2016 πάντως κλείνει με μια γλυκιά γεύση για τη Microsoft καθώς το Xbox One κατόρθωσε να κλείσει ελαφρώς την ψαλίδα από το PS4 ως προς τις πωλήσεις –βρέθηκε να το ξεπερνά για μήνες στις ΗΠΑ! Η διαφορά τους πάντως υπολογίζεται ακόμα στα 20 εκατ. τεμάχια αλλά κάτι η έλευση του “slim” μοντέλου και κάτι οι “back to back” προσφορές στα “bundles”, φαίνεται να έκαναν δουλειά.

 

Την παράσταση ωστόσο για ακόμα ένα έτος έκλεψαν τα παιχνίδια: πολλά, για κάθε γούστο και πλατφόρμα, άλλα μας εξέπληξαν, άλλα απλά επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες –που τα ίδια δημιούργησαν- και κάποια μας άφησαν απογοητευμένους να παλεύουμε με τα “what if”. Ακολουθώντας λοιπόν την πετυχημένη “συνταγή” του 2016, βάλαμε κάτω όλες τις φετινές περυσινές κυκλοφορίες και καταλήξαμε στις καλύτερες των καλύτερων, τα παιχνίδια εκείνα που έκαναν τη χρονιά που πέρασε ακόμα πιο ξεχωριστή.

 

Περιμένουμε και τις απόψεις σας στα σχόλια: μην ξεχνιόμαστε…

 

 

Το παιχνίδι της χρονιάς

 

Σε μια χρονιά που οι καλοί τίτλοι δεν έλειψαν, υπήρξε ένας που δεν ξεχώρισε απλά αλλά έλαμψε. Ο λόγος για το Uncharted 4: Το Τέλος Ενός Κλέφτη, το τέταρτο και τελευταίο μέρος της πολυβραβευμένης σειράς της Naughty Dog που ήρθε να κλείσει με τον ιδανικότερο τρόπο τις περιπέτειες του Nathan Drake και της κομπανίας του. Μακράν ό,τι πιο κινηματογραφικό μας έχει προσφέρει η Naughty Dog, το Uncharted 4 (κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, εξ ου και ο εξελληνισμένος τίτλος) θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηρίξει κανείς πως αποτελεί ό,τι πιο κοντινό έχουμε δει σε “interactive ταινία δράσης”. Με απίστευτα γραφικά και εφέ που παρέπεμπαν στη μεγάλη οθόνη, οσκαρικές ερμηνείες, σεκάνς γεμάτες δράση και δυνατές συγκινήσεις και πλοκή που με ελάχιστες εξαιρέσεις κρατούσε τον παίκτη σε εγρήγορση, το Uncharted 4 είναι μια εμπειρία που θα θυμόμαστε για χρόνια.

 

Παραλίγο πρώτα: Dishonored 2, Overwatch, Final Fantasy XV, Dark Souls III

 

 

Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4

 

Δεν νοείται κάτοχος PS4 που να μην έχει παίξει το Uncharted 4: Το Τέλος Ενός Κλέφτη. Όχι ότι τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς δηλαδή ήταν αμελητέα, απλά το τέταρτο και τελευταίο μέρος των περιπετειών του Nathan Drake αποδείχθηκε μακράν το καλύτερο όλων. Η σειρά που ξεκίνησε στο PS3 το 2007 και έκτοτε αποτελεί σταθερό “άσο” στο μανίκι της Sony, έριξε αυλαία με το πιο “γεμάτο”, το πιο φαντασμαγορικό της επεισόδιο. Γραφικά, σενάριο, ερμηνείες, πλοκή, σκηνοθεσία, δράση, gameplay: σε όποιον τομέα κι αν επιλέξει να σταθεί, να εστιάσει κανείς, θα έχει αδικήσει τους υπόλοιπους. Ένας τίτλος που δεν θα ξεχάσουμε εύκολα, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα μας απασχολήσει ξανά και ξανά (να ‘ναι καλά οι definitive εκδόσεις και τα remasters…) τα επόμενα χρόνια.

 

Παραλίγο πρώτα: The Last Guardian, Rez Infinite, Ratchet & Clank, Until Dawn: Rush of Blood

 

 

Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One

 

Μα racing/driving τίτλος για το βραβείο της καλύτερης αποκλειστικότητας (κυκλοφορεί και για PC) στο Xbox One; Κι όμως το Forza Horizon 3 το αξίζει και με το παραπάνω –με την έλλειψη ανταγωνισμού πάντως να παίζει τον ρόλο της. Δείχνοντας μια σαφή προτίμηση στην “arcade” προσέγγιση έναντι της εξομοίωσης, συνδυάζει αρμονικά τον σεβασμό που έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια η σειρά Forza στους τέσσερις τροχούς με έναν ανοιχτό κόσμο γεμάτο προκλήσεις, προσφέροντας μια υπερπλήρη και καθ’ όλα ψυχαγωγική εμπειρία. Ναι, ο ρεαλισμός πάει περίπατο αλλά τα Horizon ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι’ αυτόν: η αίσθηση της ταχύτητας είναι που μετράει! Τα εκπληκτικά γραφικά, τα ειδυλλιακά τοπία και τα μοντέλα που βρίθουν λεπτομερειών συνθέτουν ένα παιχνίδι που ξέρει να ανταμείβει όποιον ασχοληθεί σοβαρά μαζί του.

 

Παραλίγο πρώτα: Quantum Break*, Gears of War 4*, Dead Rising 4, The Turing Test

 

 

Καλύτερο indie game

 

Η πρώτη φορά που ακούσαμε για την Playdead ήταν το 2010 με την κυκλοφορία του Limbo. Έξι χρόνια αργότερα το δανέζικο στούντιο επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά με το INSIDE, έναν ακόμα τίτλο σε λευκές και μαύρες αποχρώσεις που έρχεται να διηγηθεί μια ξεχωριστή ιστορία με έναν δικό του, μοναδικό τρόπο. Στο 2D platformer INSIDE δεν είναι τόσο οι πανέξυπνοι γρίφοι που καλείται να λύσει ο παίκτης, όσο το αποστειρωμένο, σχεδόν νεκρό περιβάλλον στο οποίο καλείται να λειτουργήσει. Οι αλληγορίες και οι παραλληλισμοί δίνουν και παίρνουν: οι ερμηνείες που επιδέχονται τα όσα δείχνει δε, πολλές και αντικρουόμενες. Μια δυνατή περιπέτεια που ξεχειλίζει από μηνύματα και που μολονότι έχει μικρή διάρκεια, κάνει το κάθε της δευτερόλεπτο να αξίζει.

 

Παραλίγο πρώτα: The Witness, Unravel, Firewatch, Hyper Light Drifter

 

 

Καλύτερη συλλογή

 

Δεν είναι τόσο οι remastered εκδόσεις των δύο πρώτων παιχνιδιών της σειράς όσο το γεγονός πως η συλλογή BioShock: The Collection περιλαμβάνει τρία πραγματικά “διαμάντια” τα οποία κάθε παίκτης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει παίξει. Αποτελούμενη από τα BioShock, BioShock 2 και BioShock Infinite, η συλλογή της 2K θα σας δώσει για ακόμα μια φορά την ευκαιρία να επισκεφθείτε τη Rapture και την Columbia, δυο πόλεις τόσο ξεχωριστές, δυο κόσμους τόσο μοναδικούς. Τα γραφικά των δύο πρώτων BioShock είναι όντως βελτιωμένα με λεπτομερέστερα “textures”, εικόνες υψηλότερης ανάλυσης και ρεαλιστικότερα εφέ, παρ’ όλο που ακόμα κι αν αποφασίζατε να παίξετε τις αρχικές τους εκδόσεις σήμερα, δεν θα απογοητευόσασταν. Μοναδική ατμόσφαιρα –ιδίως αυτή της υποθαλάσσιας Rapture- και εκπληκτική αφήγηση σε μια τριλογία που φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Κεν Λεβάιν.

 

Παραλίγο πρώτα: Heavy Rain & Beyond: Two Souls Collection, Resident Evil: Origins Collection, Assassin’s Creed Chronicles, Mega Man Legacy Collection

 

 

Καλύτερο soundtrack

 

Ένα τόσο ξεχωριστό παιχνίδι όπως το The Last Guardian δεν θα μπορούσε παρά να διαθέτει και ένα εξίσου μοναδικό soundtrack. Υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο γεννημένος στο Τόκιο και μεγαλωμένος στο Λος Άντζελες Τακέσι Φουρουκάβα. Οι επιρροές των Jurassic Park και Final Fantasy ήταν αρκετές για να τον εμπνεύσουν να συνθέσει μια σειρά επικών κομματιών που πλαισιώνουν ιδανικά το παιχνίδι, ενισχύοντας την ούτως ή άλλως παραμυθένια του ατμόσφαιρα και συνεισφέροντας στη δημιουργία μίας αλησμόνητης εμπειρίας –όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε τίτλο του Φουμίτο Ουέντα. Δυνατές συνθέσεις, γεμάτες συναισθήματα, ικανές να προκαλέσουν δέος και ανατριχίλα. Την εκτέλεση των κομματιών του soundtrack ανέλαβαν η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου και οι χορωδίες Trinity Boys και London Voices.

 

Παραλίγο πρώτα: Civilization VI, Final Fantasy XV, Hyper Light Drifter, DOOM

 

 

Μεγαλύτερη έκπληξη

 

Δεν ήταν το ότι δεν είχαμε ικανή τη Blizzard για κάτι μεγάλο. Ήταν που τίποτα δεν πρόδιδε πως το Overwatch θα μπορούσε να ξεχωρίσει σε τέτοιο βαθμό. Το κόνσεπτ του δεν ήταν δα και κάτι το πρωτόγνωρο: ένα team-based multiplayer FPS που χωρίζει τους παίκτες σε δύο ομάδες των 6 με διακριτούς ρόλους και συγκεκριμένο στόχο. Κι όμως, αυτή η χιλιοτραγουδισμένη τελειομανία της Blizzard ήταν που εκτόξευσε ποιοτικά το παιχνίδι και ανάγκασε τους πάντες να ασχοληθούν μαζί του. Αποτελώντας ένα από τα φιλικότερα προς τους παίκτες online shooters με χαμηλό “learning curve” και έμφαση στην ομαδικότητα, το Overwatch κατέπληξε τους πάντες με τους ολοζώντανους και γεμάτους χρώματα χάρτες του, την ποικιλομορφία των χαρακτήρων του και βέβαια τους άρτιους gameplay μηχανισμούς στους οποίους βασίζεται. Άξιο!

 

Παραλίγο πρώτα: INSIDE, Tyranny, Titanfall II, Pokemon GO

 

 

Μεγαλύτερη απογοήτευση

 

Το Hitman ξεκίνησε ως μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από πλευράς Square Enix για να εξελιχθεί σε ένα φιάσκο ολκής. Το gameplay του δεν είχε ιδιαίτερα θέματα, αν παρέβλεπε κανείς το χαμηλότερο επίπεδο πρόκλησης σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Το περιεχόμενο ήταν μάλλον λίγο αν και η IO Interactive προσπάθησε να καλύψει την έλλειψη αυτή με τις πάσης φύσεως προκλήσεις και “challenges” που ανανεώνονταν σχεδόν καθημερινά. Η “επεισοδιακή” κυκλοφορία των αποστολών του Hitman μάλλον αποδυνάμωσε την όλη εμπειρία ενώ αν συνυπολογίσει κανείς το προβληματικό στην αρχή DRM, την τραγική έκδοση για PC και την Collector’s με την απαράδεκτη σχέση τιμής/απόδοσης, έχει τον τίτλο που μας απογοήτευσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πέρυσι.

 

Παραλίγο πρώτα: Watch Dogs 2, FIFA 17, No Man’s Sky, Far Cry Primal

 

 

Πλατφόρμα της χρονιάς

 

Στο άνοιγμα των χαρτιών της σε ό,τι αφορά το PS4, η Sony φάνηκε ότι πάει για… φλος! Αρχικά είχαμε το λανσάρισμα της βελτιωμένης του έκδοσης, PS4 Pro, η οποία μπορεί σε πρώτο χρόνο να μη δικαιολογεί μια πιθανή αναβάθμιση από το “απλό” PS4, ωστόσο θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο πως σε λίγους μήνες θα αρχίσει την απόσβεση των χρημάτων που δαπάνησε κάποιος γι’ αυτή. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς το PS VR που άρχισε να κάνει ήδη τα πρώτα του βήματα αλλά και τις ποιοτικότατες αποκλειστικότητες, προεξεχόντων των Uncharted 4 και The Last Guardian, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με ένα οικοσύστημα που δεν είναι απλά πλήρες αλλά απολαμβάνει και την πλήρη στήριξη της εταιρείας που βρίσκεται πίσω του. Θα μπορέσει το καλό 2016 να αποτελέσει πάτημα και για ένα εξίσου δυνατό 2017;

 

 

Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς

 

Όταν ένα στούντιο μας έχει προσφέρει ένα παιχνίδι που κατά γενική ομολογία είναι το καλύτερο της σειράς του, το αρτιότερο που έχει κυκλοφορήσει σε μια πλατφόρμα και το εντυπωσιακότερο μιας ολόκληρης γενιάς μέχρι και σήμερα, τότε χαλάλι του κάθε βραβείο και κάθε διάκριση! Στη Naughty Dog ξεπέρασαν και τους ίδιους τους τους εαυτούς με το Uncharted 4, προσθέτοντας απλόχερα ακόμα ένα βέλος στη φαρέτρα της Sony και των PS4/PS4 Pro, έχοντας δημιουργήσει έναν τίτλο που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί από κάθε άποψη. Για ακόμα μια φορά έθεσαν τα στάνταρ των “κινηματογραφικών” παιχνιδιών με μια εμπειρία που μπορεί να είναι εξίσου ψυχαγωγική είτε κρατά κανείς το DualShock ανά χείρας, είτε χαζεύει κάποιον που παίζει μασουλώντας ποπ-κορν.

 

 

Η στιγμή της χρονιάς

 

Και ξάφνου μέσα στο κατακαλόκαιρο, το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης γέμισε με κόσμο! Άνθρωποι κάθε ηλικίας με ένα smartphone στο χέρι άρχισαν να συρρέουν κατά δεκάδες αρχικά και κατά εκατοντάδες εν συνεχεία στο γνωστό πάρκο, έχοντας υποκύψει στη μόδα της εποχής, το Pokemon GO! Οι πρώτες “ξεναγήσεις” (aka “tours”) από “εκπαιδευτές” που είχαν “οργώσει” το Σέντραλ Παρκ και άρα γνώριζαν τα… κατατόπια δεν άργησαν να ξεκινήσουν ενώ οι πιο οργανωμένοι διοργάνωσαν μέχρι και “Meetup” για να γνωριστούν μεταξύ τους! Οι

με τα πλήθη να τρέχουν σαν δαιμονισμένα στις 11 το βράδυ μέσα στα σκοτάδια έχοντας πληροφορηθεί για την εμφάνιση ενός σπάνιου Vaporeon, θυμίζουν σκηνικό ταινίας τρόμου και είναι απ’ αυτές που δύσκολα ξεχνά κανείς. Το Pokemon GO έδειξε τη δύναμη του “gamification” και παράλληλα τον δρόμο σε κάθε ενδιαφερόμενο…