Προσθήκη σχολίου (40 σχόλια)

Στη μάχη των “next gen” συστημάτων (το “next gen” σε ανωφερή εισαγωγικά μιας που ουσιαστικά πρόκειται για κονσόλες τρέχουσας γενιάς πια), το Xbox One υπερτερεί με διαφορά του PS4 σε ό,τι έχει να κάνει με τα driving games –ή racing, όπως τα λέγαμε παλιότερα.

Η Microsoft έχει προλάβει να λανσάρει στο σύστημά της τρία Forza, τα Forza 5, Forza Horizon 2 και Forza 6, όταν η Sony έχει να αντιπαρατάξει σε όλα αυτά το Driveclub. Υπό τις παρούσες συνθήκες δηλαδή, ένας λάτρης της ταχύτητας και των videogames, έχει δύο λόγους –τουλάχιστον- για να προτιμήσει το Xbox One έναντι του PS4. Πριν συνεχίσουμε, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τον κύκλο ανάπτυξης ενός Forza ο οποίος είναι ιδιαίτερα μικρός σε σχέση με αυτόν ενός Gran Turismo φερ’ ειπείν. Turn 10 και Microsoft είναι σε θέση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μας δίνουν κι από ένα Forza κάθε δύο χρόνια, με την τελευταία πενταετία να «γεμίζουν» το κενό έτος με ένα Horizon, ικανοποιώντας έτσι τις ορέξεις κι εκείνων που ψάχνουν κάτι λιγότερο “αυστηρό” απ’ ό,τι ένα τυπικό Forza.

 

Το θέμα μας βέβαια δεν είναι τα Forza αλλά τα όσα γίνονται στο… απέναντι στρατόπεδο, οπότε επιστρέφουμε εκεί. Το τελευταίο Gran Turismo, το driving-σήμα κατατεθέν του PlayStation, που κυκλοφόρησε ποτέ ήταν το Gran Turismo 6 το 2013, το οποίο από πλευράς πωλήσεων ήταν μια σκέτη αποτυχία. Τα 3,19 εκατ. πωλήσεών του αποτελούν τη χειρότερη επίδοση για παιχνίδι της σειράς με την αμέσως επόμενη να είναι εκείνη του Gran Turismo 2 με 9,37 εκατ. τεμάχια!

 

Οι φήμες θέλουν τον επόμενο τίτλο του franchise να έρχεται μέσα στο 2016, αν και από πλευράς Sony και Polyphony Digital δεν έχει ακουστεί κάτι ακόμα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι δημιουργοί της σειράς έχουν μεγάλη διαφορά να καλύψουν, αν αναλογιστεί κανείς τι έχει καταφέρει από το 2013 μέχρι και σήμερα το αντίπαλό δέος, Forza.

 

gallery_335201_1967_1617573.jpg

 

Στη Sony λοιπόν ήξεραν ότι δεν είναι δυνατόν να λανσαριστεί PlayStation χωρίς driving τίτλο, πέραν φυσικά των multiplatform. Γνωρίζοντας ότι η Polyphony Digital δεν προλάβαινε να ετοιμάσει δεύτερο Gran Turismo ως τα τέλη του 2013 (εδώ δεν μπορούσε να μεταφέρει το Gran Turismo 6 στη νέα της κονσόλα…), η Sony στράφηκε στην Evolution Studios (WRC, MotorStorm) αναθέτοντάς της την ανάπτυξη του νέου της πρότζεκτ, του Driveclub. Αρχικά, να αναφέρουμε πως αν και “launch τίτλος”, το παιχνίδι εμφανίστηκε τον Οκτώβριο του 2014, ήτοι με έναν χρόνο καθυστέρηση σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό και έπειτα από αρκετές αναβολές. Οι πωλήσεις του έχουν ξεπεράσει ελαφρώς τα 2 εκατ., επίδοση που αν μη τι άλλο είναι εξαιρετική δεδομένου του ότι δεν “σάρωσε” ακριβώς στις κριτικές –με 71% κανείς δεν έκανε καριέρα.

 

Το “ζουμί” της υπόθεσης είναι ο λόγος για τον οποίο προέκυψε αυτό το 71%. Εν αντιθέσει με τα περισσότερα videogames, οι χαμηλές βαθμολογίες δεν οφείλονταν τόσο στο gameplay αυτό καθ’ αυτό, όσο στην αναγκαιότητα της σύνδεσης στο διαδίκτυο και το PSN παίζοντας το παιχνίδι. Το Driveclub υιοθέτησε τη φιλοσοφία του λεγόμενου “social gaming”, του τρόπου παιχνιδιού βάσει του οποίου ο παίκτης ποτέ δεν είναι μόνος του, αποκομμένος, αλλά έπαιζε αποτελώντας μέλος μιας ευρύτερης, “ζωντανής” κοινότητας.

 

Το Driveclub παρότρυνε (σχεδόν εξανάγκαζε) τους παίκτες να δημιουργήσουν και να μπουν σε ομάδες, να συγκρίνουν επιδόσεις, να τρέξουν μαζί και να κερδίσουν έτσι πόντους και λοιπά καλούδια. Η ανάγκη του αγωνίζεσθαι για το “club” δηλαδή, από ένα σημείο κι έπειτα στο παιχνίδι γίνεται αυτοσκοπός, κάτι που αποτελεί “faux pas” για έναν driving τίτλο.

 

Δεν θα μείνω τόσο στον αποπροσανατολισμό του παιχνιδιού. Κάποτε, θυμάμαι, δύο πολύ σημαντικά στελέχη της Criterion, μου είχαν πει πως ο παίκτης ενός driving game, θέλει να τρέχει, να κολλάει το γκάζι στο πάτωμα και να ξεχύνεται στον δρόμο, να κερδίζει, να παίρνει νέα αυτοκίνητα, να τα βελτιώνει (προαιρετικό) και να τρέχει κι άλλο και ξανά απ’ την αρχή. Λίγο-πολύ αυτή είναι η αρχή πάνω στην οποία πατά και εξελίσσεται το είδος και το Driveclub μοιάζει να λοξοδρόμησε ελαφρώς.

 

Αυτό που έχει σημασία, είναι πως ο τίτλος της Evolution Studios ουσιαστικά ανάγκασε τους παίκτες να παίξουν “socially”, χωρίς να σεβαστεί το γεγονός ότι κάποιοι εξ αυτών (πολλοί-λίγοι, δεν έχει σημασία) δεν ενδιαφέρονται ή ακόμα, δεν νιώθουν καλά με κάτι τέτοιο. Ναι, έχει πλάκα η σύγκριση trophies, επιδόσεων, tiers κλπ αλλά μόνο όταν είναι προαιρετική. Το ίδιο συμβαίνει και με το multiplayer: αν κάποιος θέλει να παίξει με παρέα, καλοδεχούμενο, όμως για όλες τις άλλες περιπτώσεις, η ύπαρξη ενός single player mode είναι απαραίτητη –και όταν λέμε “single”, το εννοούμε.

 

gallery_335201_1967_201261.jpg

 

Το Driveclub ήταν ένα στοίχημα και παράλληλα ένας τρόπος με το λιγότερο δυνατό ρίσκο για τη Sony προκειμένου να δοκιμάσει το κόνσεπτ του social gaming σε ένα driving παιχνίδι. Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι παρόμοιο λ.χ. με τα Gran Turismo αφού εκεί θα διακυβευόταν το μέλλον ενός από τα πιο δυνατά της franchises και με τέτοια μεγέθη, πειράματα δεν χωρούν.

 

Το Driveclub της έδωσε την ευκαιρία να μετρήσει τις δυνάμεις της, να δει τις αντιδράσεις του κοινού και του Τύπου και να εντοπίσει τα λεγόμενα “λάθη του πρωτάρη”. Το αν αυτά βέβαια θα τα διορθώσει στο επόμενο Gran Turismo ή σε ενδεχόμενο Driveclub 2, είναι άλλη ιστορία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι με το λανσάρισμα του Driveclub, επιτυχημένο ή όχι, η ιαπωνική εταιρεία “έσωσε” (διατηρώντας την ακεραιότητά του) πιθανώς και χωρίς αρχικά να το ξέρει, το Gran Turismo…