Τα καλύτερα videogames του 2015

Τίτλοι καλοί, τίτλοι φανταστικοί, τίτλοι μέτριοι, τίτλοι συγκλονιστικοί, τίτλοι αδιάφοροι, τίτλοι-αριστουργήματα, τίτλοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν: απ’ όλα είχαμε φέτος.

 

Σαν χρονιά, το 2015 ήταν κομματάκι περίεργο. Λανσάρισμα κονσόλας δεν είχαμε, ωστόσο η αγορά άλλαξε αρκετά, αναγνωρίζοντας πλέον το δίπολο Microsoft-Sony και γυρνώντας γύρω απ’ αυτό. Οι τρίτοι κατασκευαστές άφησαν στην άκρη τα συστήματα προηγούμενης γενιάς και επικεντρώθηκαν σε PS4 και Xbox One –δίχως να αφήσουν παραπονεμένα τα PC και τους κατόχους τους. Οι πωλήσεις του PS4 ξεπέρασαν εκείνες του Xbox One, χαρίζοντας στο σύστημα της Sony την πρωτιά, ωστόσο αυτό της Microsoft ανέβηκε αισθητά το τελευταίο τρίμηνο του έτους, κάτι που του δίνει βάσιμες ελπίδες επανάκαμψης για το 2016.

 

Ας αφήσουμε όμως τα της αγοράς για μιαν άλλη στιγμή και ας εστιάσουμε στην ουσία: τα videogames! Ως είθισται λοιπόν, τα βάλαμε κάτω και ανακηρύσσουμε τα καλύτερα των καλύτερων για φέτος –όσο προλαβαίνουμε ακόμα. Αρχικά κατασταλάξαμε στις κατηγορίες που θα συμπεριλαμβάναμε για να έρθουν στη συνέχεια οι υποψηφιότητες και οι ανάδειξη των νικητών. Μη μείνετε όμως στα δικά μας: περιμένουμε και τις δικές σας απόψεις στα σχόλια για ένα ακόμα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα!

 

 

Το παιχνίδι της χρονιάς

 

Το περιμέναμε μια τετραετία. Γνωρίζαμε ότι στην Πολωνία εργάζονταν πυρετωδώς και από τα όσα είχαμε δει ήμασταν βέβαιοι ότι κάτι καλό ετοιμαζόταν στη CD Projekt RED. Εν τέλει το αποτέλεσμα ξεπέρασε και τις υψηλότερες προσδοκίες μας με ένα παιχνίδι που ξετρέλανε τους λάτρεις των RPG, casual και hardcore. To The Witcher III: Wild Hunt είναι μια υπερπλήρης, αψεγάδιαστη κυκλοφορία: χρειάζεται προσπάθεια για να εντοπίσει κανείς τυχόν κακώς κείμενα! Εκπληκτικό gameplay, κόσμος με απίστευτο βάθος, ένα επικό σενάριο με σούπερ πλοκή, εντυπωσιακές ερμηνείες, καταπληκτικά γραφικά, αφύσικα ρεαλιστικό animation και μια collector’s από άλλο πλανήτη συνθέτουν μεταξύ άλλων το προφίλ ενός τίτλου που μονοπώλησε το ενδιαφέρον για φέτος –μαγκιά του!

 

Παρά λίγο πρώτα: Fallout 4, Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, Halo 5: Guardians, Star Wars Battlefront

 

 

Καλύτερη αποκλειστικότητα PS4

 

Αν το Until Dawn ήταν άνθρωπος, τότε η ιστορία του θα μπορούσε εύκολα να γίνει ταινία. Η ανάπτυξή του ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν με τα αποκαλυπτήρια να γίνονται στη gamescom του 2012. Απλά τότε το παιχνίδι ετοιμαζόταν για το PlayStation Move (αιωνία η μνήμη αυτού…) και το PS3! Με το motion gaming να μην τραβάει όμως, η Supermassive Games το ξανάστησε για DualShock 4 και PS4 και, εδώ που τα λέμε, ουδόλως μας χάλασε! Μιλάμε άλλωστε για το παιχνίδι που μας έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα “American teen horror film” και που χάρη στο ορθάνοιχτο gameplay του, σηκώνει όχι δύο αλλά τρία και τέσσερα playthroughs. Άξιος διάδοχος των Heavy Rain και Beyond: Two Souls, το Until Dawn ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να βρει κανείς φέτος αποκλειστικά στο PS4.

 

Παρά λίγο πρώτα: Uncharted: The Nathan Drake Collection, Bloodborne, Journey, Rocket League

 

 

Καλύτερη αποκλειστικότητα Xbox One

 

Η πιο εύκολη κατηγορία όσον αφορά τον νικητή της: καλές όλες οι αποκλειστικότητες αλλά όταν η Microsoft βγάζει Halo στο Xbox, όλοι οι άλλοι βαράνε προσοχή! Μπορεί το Halo 5: Guardians να ήταν αρκετά διαφορετικό από τους προκατόχους του, απόρροια των επιλογών της 343 Industries που αυτή τη φορά, απαλλαγμένη πλήρως από εκείνες της Bungie, είχε την ευκαιρία να στήσει το παιχνίδι ακριβώς όπως ήθελε εκείνη. Με τον Master Chief σε έναν ρόλο που αν μη τι άλλο δεν μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν, μπόλικη δράση και πολύ κυνηγητό, το Halo 5 αποτέλεσε το απόλυτο fan service για τους λάτρεις της σειράς και την έμπρακτη απόδειξη για το πώς ένα all-time classic franchise μπορεί να συμβαδίσει με τις επιταγές του σήμερα χωρίς να αλλοτριωθεί ο χαρακτήρας του.

 

Παρά λίγο πρώτα: Rise of the Tomb Raider, Forza Motorsport 6, Ori and the Blind Forest, Gears of War: Ultimate Edition

 

 

Καλύτερο indie game

 

Δημιούργημα της tobyfox, δηλαδή του Τόμπι Φοξ με βοήθεια από την Τέμι Τσανγκ, το Undertale (ή UNDERTALE) είναι ένα RPG στο οποίο ο παίκτης καλείται ελέγχοντας ένα μικρό παιδί, να πλοηγηθεί στο Underground, έναν υπόγειο κόσμο γεμάτο από τέρατα (“monsters”, όπως τα λέει το παιχνίδι). Indie τίτλος γαρ, το Undertale ξεχωριζει αφ’ ενός για το πανέξυπνο design του (οι μάχες είναι σκέτη απόλαυση) και αφ’ ετέρου για το βάθος στους χαρακτήρες και τον κόσμο του. Το σενάριο και η πλοκή δείχνουν άνθρωπο με εντυπωσιακή φαντασία και αξιομνημόνευτο ταλέντο στο γράψιμο, την ώρα που οι αποφάσεις του παίκτη παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο φινάλε. Μπορεί εμφανισιακά το Undertrale να μη θέλγει, άπαξ και του δώσετε μια ευκαιρία όμως, δεν θα θέλετε να το αφήσετε.

 

Παρά λίγο πρώτα: Ori and the Blind Forest, Her Story, N++, Westerado: Double Barreled

 

 

Καλύτερη συλλογή

 

Τα Uncharted αποτελούν ούτως ή άλλως ένα από τα καλύτερα franchises για το PlayStation –ως brand γενικότερα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως η συλλογή που περιλαμβάνει τα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς, δεν θα μπορούσε παρά να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον, όποια στιγμή κι αν κυκλοφορούσε. Έτσι ακριβώς έγινε λοιπόν με το Uncharted: The Nathan Drake Collection, το πακετάκι που περιλαμβάνει τα Uncharted: Drake’s Fortune, Uncharted 2: Among Thieves και Uncharted 3: Drake’s Deception, όλα remastered και ένα “κλικ” πιο εντυπωσιακά απ’ ό,τι τα είχαμε γνωρίσει στο PS3. Μακράν ό,τι πιο “κινηματογραφικό” είδαμε φέτος στο gaming και ιδανικό “ζέσταμα” εν όψει Uncharted 4: A Thief’s End –έρχεται με voucher για τη multiplayer beta του τελευταίου.

 

Παρά λίγο πρώτα: Borderlands: The Handsome Collection, Gears of War: Ultimate Edition, Rare Replay, Warhammer 40.000: Dawn of War II – Master Collection

 

 

Καλύτερο soundtrack

 

Σε μια χρονιά που ο ανταγωνισμός στη συγκεκριμένη κατηγορία ήταν τεράστιος, το Halo 5: Guardians κατάφερε και επικράτησε των αντιπάλων του. Γιατί; Διότι πολύ απλά ο Καζούμα Τζινούτσι έγραψε το… soundtrack της ζωής του! Περιλαμβάνοντας 39 ατμοσφαιρικά κομμάτια, δεν ξέρουμε αν θα σας μεταφέρει στον κόσμο του παιχνιδιού, πάντως σίγουρα θα σας ταξιδέψει. Το κυριότερο είναι πως ο Τζινούτσι, που στο παρελθόν έχει εργαστεί και για τη σειρά Metal Gear Solid, κατόρθωσε να δικαιώσει τις προσδοκίες και να κάνει τους φαν της σειράς να ξεχάσουν επιτέλους τον Μάρτι Ο’Ντόνελ και τα καταπληκτικά ορχηστρικά του κομμάτια. Το soundtrack του Halo 5 στηρίζεται αρκετά σε αυτό του Halo 4, που ήταν πιθανότατα και το εντυπωσιακότερο στοιχείο του τελευταίου.

 

Παρά λίγο πρώτα: The Witcher III: Wild Hunt, Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, Pillars of Eternity, Assassin’s Creed Syndicate

 

 

Μεγαλύτερη έκπληξη

 

Ας μη γελιόμαστε: ξέραμε ότι το Pillars of Eternity θα ήταν παιχνιδάρα από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στο Kickstarter η καμπάνια του. Παιχνίδι που υπογράφουν άλλωστε οι δημιουργοί των Baldur’s Gate, Icewind Dale και Planescape Torment, άπαντες ενωμένοι υπό τη σκέπη της Obsidian, δεν είναι δυνατόν να μην είναι τουλάχιστον συγκλονιστικό. Για τους “αμύητους” όμως, ήταν έκπληξη και μάλιστα ολκής! Το Pillars of Eternity κατάφερε να μας προσφέρει μια ανόθευτη “old school” εμπειρία, όπως τα προαναφερθέντα κλασσικά RPG. Θα ήταν άδικο να το συγκρίνουμε με τίτλους τύπου Skyrim και Witcher: προσφέρει όμως δεκάδες ώρες αγνής “αρπιτζίλας” και αυτό αρκεί! Κυρίως όμως αποδεικνύει ότι με τη σωστή προσέγγιση, η φιλοσοφία των 90s έχει μια χαρά θέση στο 2015!

 

Παρά λίγο πρώτα: Ori and the Blind Forest, Rocket League, Undertale, Until Dawn

 

 

Μεγαλύτερη απογοήτευση

 

Για το Batman: Arkham Knight, ό,τι και να πει κανείς θα είναι λίγο. Αρχικά η Warner υποχρεώθηκε να ακυρώσει την τελευταία στιγμή τη συλλεκτική Batmobile Edition του λόγω της τραγικής ποιότητας των μοντέλων του Batmobile. Τα χειρότερα βέβαια ήρθαν με το λανσάρισμα του τίτλου στα PC: μιλάμε για την απόλυτη πανωλεθρία! Εκείνοι που κατόρθωσαν να τρέξουν το παιχνίδι ήταν πραγματικά οι εξαιρέσεις στον κανόνα: και σύστημα-τούμπανο να διέθετε κανείς, το αν θα έπαιζε εν τέλει το Arkham Knight σε αυτό, ήταν καθαρά θέμα τύχης! Ο τίτλος αποσύρθηκε κακήν κακώς, όσοι είχαν τη φαεινή ιδέα να τον αποκτήσουν νωρίς-νωρίς (μη χάσουν…) αποζημιώθηκαν και εν τέλει, εμείς οι υπόλοιποι ξεμείναμε να αναρωτιόμαστε αν ασχολήθηκε κανείς με το QA του παιχνιδιού…

 

Παρά λίγο πρώτα: Battlefield Hardline, Assassin’s Creed Syndicate, The Order: 1886, Mad Max

 

 

Πλατφόρμα της χρονιάς

 

Η Microsoft μπήκε στο 2015 ούσα δεύτερη με το Xbox One να βλέπει την “πλάτη” του PS4 στα charts. Αφήνει τη χρονιά παραμένοντας μεν στην ίδια θέση, με τη διαφορά όμως πως έχει διαγράψει σημαντική πρόοδο την οποία, λογικά, θα την καρπωθεί του χρόνου. Πώς βοήθησε λοιπόν η εταιρεία το σύστημά της μέσα στη χρονιά; Λάνσαρε κάμποσες συλλεκτικές εκδόσεις κονσόλας και χειριστηρίων, μεταξύ των οποίων και το Elite το οποίο μπορεί μεν να μην είναι “collectible”, ωστόσο είναι “elite” κι αυτό μετράει εξίσου. Προσέθεσε λειτουργία backwards compatibility με την αρχική λίστα να περιλαμβάνει μπόλικα “διαμαντάκια” του Xbox 360, ενώ εμπλούτισε και τη λίστα των αποκλειστικοτήτων του με ΑΑΑ τίτλους όπως το Halo 5, το Forza 6, δύο συλλογές και το Rise of the Tomb Raider. Καλά δεν είναι;

 

 

Στούντιο/Εταιρεία της χρονιάς

 

Η Kojima Productions ζει και βασιλεύει: απλά πλέον δεν θα το κάνει για λογαριασμό της Konami. Το “διαζύγιο” της τελευταίας και του Χιντέο Κοτζίμα, μόνο βελούδινο δεν ήταν. Οι δύο πλευρές έδωσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς τον δικό τους “ψυχρό πόλεμο”, με την ιαπωνική εταιρεία να έχει, όπως είναι φυσικό, το πάνω χέρι. Το κακό όμως ήταν πως ναι μεν αυτή φρόντισε να “καπελώσει” τον Κοτζίμα, το έκανε ωστόσο με τον πιο άκομψο τρόπο που θα μπορούσε να το κάνει: αφαίρεσε κάθε αναφορά στον ίδιο και την ομάδα του, την Kojima Productions από το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain ενώ τους απέκλεισε από όλες τις σχετικές με αυτό δραστηριότητες, φτάνοντας στο σημείο να του απαγορεύσει να παραλάβει βραβείο που κέρδισε το έργο του! Ας είναι.

 

 

Η στιγμή της χρονιάς

 

Τον Ιούλιο ο χώρος του gaming έγινε φτωχότερος αφού στις 11 του μήνα, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Nintendo, Σατόρου Ιγουάτα, άφησε την τελευταία του πνοή στο Κιότο νικημένος από έναν όγκο στα χολαγγεία. Ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ για την άμαθη σε τέτοιες καταστάσεις, νεαρή βιομηχανία του gaming: ο χαμός ενός τόσο σημαντικού και συνάμα αγαπητού προσώπου, βύθισε στο πένθος όχι μόνο τους φίλους της Nintendo αλλά ολόκληρη την αγορά.

 

Δεν μιλάμε άλλωστε για έναν ακόμα χαρτογιακά που αντιμετώπιζε τα videogames σαν αριθμούς αλλά για έναν άνθρωπο δημιουργικό, πανέξυπνο, με βαθιά γνώση και αγάπη για το αντικείμενό του και πάνω απ’ όλα gamer. Και τέτοιες προσωπικότητες, παραμένουν στα leaderboards ακόμα και μετά το “game over”…