Ψυχική υγεία και οι λόγοι που την διαταράσσουν..

[BIAP]

http://en.wikipedia.org/wiki/Psychiatry

Για ξεκινημα γενικης ορολογιας.

Απο εκει και μετα, τα ερωτηματα σου ειναι τοσο πολλα και κρισιμα,

σαν να ζητας express online course.

Δεν ειναι παντοτε τοσο απλο, οσο το χαλασε σωληνας, καντε κατι.

[Fidelio]

ΒΙΑΡ είσαι γιατρος - σπουδάζεις ιατρική or something ?

[BIAP]

Οχι, αρχιτεκτονας ειμαι.

Αλλα οταν μιλας για διαγνωστικες μεθοδους, ψυχικες νοσους, φαρμακευτικες αγωγες, ψυχιατρικη, ζητηματα σημαντικα και περιπλοκα που ανηκουν σε μια ιδιαιτερα ενδιαφερουσα και δυσκολη επιστημη, ε, καπου τα ερωτηματα σου πανε να καλυψουν ολοκληρο επιστημονικο πεδιο. Πως να απαντηθουν, οταν δεν κατεχουμε ουτε την ορολογια καλα καλα. Ειπα ας κανουμε μια αρχη, μηπως απο εκει προκυψει κατι πιο συγκεκριμενο που ισως για καποιον που γνωριζει εχει πιο ευδιακριτη απαντηση.

 

p.s. Η οποια δικη μου προσωπικη επαφη με το θεμα ειναι by proxy.

Eχουμε την τυχη να εχουμε οικογειακο φιλο ψυχιατρο, ιδιαιτερα καλο στη δουλεια του, με ασθενεις που τον αγαπανε ιδιαιτερα και αυτοι και οι οικογενειες τους. Συζηταμε αρκετα, οχι σε φαση session, αλλα για καποιες αρχες.

Στο μεταπτυχιακο μου εσκασαν μυτη παιδια σε αναμονη για clinical psychology. Καπου παιρνεις τη μεντα για αναζητησεις.

Προσφατα η μητερα μιας καλης φιλης περασε καταθλιψη.

Ε καπου αρχιζεις και ψαχνεσαι.

Αυτο που γενικοτερα κληρονομησα, ειναι το ποσο περιπλεκονται τα πραγματα με τον εγκεφαλο.

[1980]

1980, αφορμή πήρα από αυτό που είπες, για να αναφερθώ γενικά στα φάρμακα, πιθανώς για την δική σου περίπτωση να ήταν και η πιο υγιής η αντίδρασή σου. Δεν ήταν καθόλου προσωπική η αναφορά.

 

Η ψυχανάλυση είναι μία μόνο από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στην ψυχιατρική, απλώς αυτή συνήθως παίζει στην τηλεόραση.

 

Μα δεν το πηρα προσωπικα απλα το ανεφερα γιατι τα προσωπικα βιωματα ισως ειναι χρησιμα για καποιους που πρεπει να βγαλουν συμπερασματα. Δεν εχω κανενα προβλημα να αποδεχτω αυτο που περασα , και ουτε νοιωθω ενοχες το οτι

επαιρνα χαπια τα εχω ξεπερασει εδω και πολλα χρονια αυτα. Εγω διαβασει πολλα πραγματα για την ψυχαναλυση και εχω διασταυρωσει αποψεις με ατομα που το εχουν κανει σε εντατικο βαθμο απο εκει βγαινει το συμπερασμα μου.

[DIMITRISG]

δεν επιβεβαιωνεται με καμια εξεταση

αν κανεις μια εξεταση για να δεις τις ντοπαμινες αδρεναλινες και νοραδρεναλινες θα σου βγαλει αποτελεσματα τα οποια μεταφραζονται διαφορετικα.

εγω ειχα χαμηλα την ντοπαμινη και πηγα σε μεγαλης φημης γιατρο με τις εξετασεις και μου ειπε " ντοπαμινη χαμηλα ειναι παρα πολυ καλα, αν ηταν ψηλα θα με ανησυχουσε," γιατι υπαρχουν υπονοιες για καρκινο κλπ το ιδιο και με την αδρεναλινη.

.

[-nick-]

Οποιοσδήποτε επισκεφτεί εναν ψυχιατρο, ειναι σίγουρο οτι θα του βρει κατι.

 

Ειναι διαφορα ειδικα και μοναδικά χαρακτηριστικά που εχει ο καθενας μας και διαμορφωνουν την προσωπικοτητα μας και ο ψυχιατρος θα στα βγαλει ολα ασθενειες(και το φαρμακο για ΟΛΑ ειναι η παροξετίνη).

 

 

+ 0.999...

[lefi]

Αρχικό μήνυμα απο DIMITRISG

Οποιοσδήποτε επισκεφτεί εναν ψυχιατρο, ειναι σίγουρο οτι θα του βρει κατι.

 

Ειναι διαφορα ειδικα και μοναδικά χαρακτηριστικά που εχει ο καθενας μας και διαμορφωνουν την προσωπικοτητα μας και ο ψυχιατρος θα στα βγαλει ολα ασθενειες(και το φαρμακο για ΟΛΑ ειναι η παροξετίνη).

 

Το ότι εάν πάς σε ψυχίατρο κάτι θα σου βρει σημφωνό και εγώ αλλά δεν θέλω να το σχολιάσω περετέρω

 

Τώρα αυτό που θέλω να θέσω για προβληματισμό είναι το συναίσθημα της αυταγάπης (η αγάπη για τον εαυτό μας) το θέμα είναι λεπτό και σημαντικό,

πολλοί άνθρωποι που είναι της διπλανής πόρτας και ζουν μία φησιολογική ζωή δεν νιώθουν αυταγάπη, παρατηρήστε και το εξής: εάν πω ότι ο BIAP δέν είναι σοβαρό άτομο (πήρα το username στην τύχη) θα παρεξηγηθεί και πιθανότατα ο moderator θα διαγράψει το μήνυμα εάν πω ότι είμαι νούμερο δεν θα δημιουργηθει παρεξήγηση.

Σημειώνω επίσης ότι η έλληψη αυταγάπης δημιουργεί μη εμφανεί ψυχικά προβλήματα που είναι τόσο μικρά και κρυφά που σπάνια ο ίδιος ο παθών η κοντινό του πρόσωπο θα το προσέξει.

Μία παλιά φίλη μου που έκανε απόπηρες αυτοκτονίας όταν την προέτρεψα να αγαπάει τον εαυτό της σηγά-σηγά έβαλέ τα κλάματα έαν είχα την δύναμη να συνεχίσω την σηζήτηση τότε θα της έκανα καλλήτερη ψυχοθεραπεία από την ίδια την ψυχολόγο της.

 

Το θεωρώ εντελώς ακίνδυνό και φυσιολογικό δοκίμασε να αγαπήσεις τον εαυτό σου, εγώ αυτό το μήνυμα θέλω να δώσω

[punky]

θα της έκανα καλλήτερη ψυχοθεραπεία από την ίδια την ψυχολόγο της

 

Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

 

Μην είσαι τόσο απόλυτος ότι το να θες κάτι τέτοιο, ισοδυναμεί με το μπορώ.

Πρέπει και να μπορείς.

[BIAP]

Bλεπω να επαναλαμβανετε το μοτο, αν πας σε ψυχιατρο σιγουρα θα σου βρει κατι.

Να ρωτησω με τη σειρα μου.

Πηγατε ποτε να συμβουλευτειτε ψυχιατρο χωρις να αισθανεστε οτι υπαρχει η αναγκη, η να σας προετρεψαν δικοι σας ανθρωποι να το κανετε, και σας εβγαλε με το ζορι προβλημα?

lefi και μονο που αναφερεις οτι δεν ειχες τη δυναμη να συνεχισεις τη συζητηση, εχεις αναιρεσει το δευτερο σκελος των ικανοτητων σου για ψυχαναλυση.

Οι φιλοι και το οικογενειακο περιβαλλον, και οποιοσδηποτε εξω απο το προβλημα του ατομου που φαινεται να το εχει, μπορουν ευκολα να πουν, μα η ζωη ειναι καλη, μα αγαπησε τον εαυτο σου. Δεν αρκει για αυτον που ενδεχομενως εχει το προβλημα με τον εαυτο του. Τη στιγμη που ζοριζεται και δυσκολευεται να λειτουργησει, το να ακουσει αποσπασματικα, απο εδω και απο εκει νουθεσιες και χαρουμενους σκοπους δεν φτανει, και σε αρκετες περιπτωσεις δημιουργει και ενοχες του τυπου, γιατι ολοι να ειναι χαρουμενοι και τους ειναι τοσο ευκολο, ενω σε εμενα οχι.

[fireflies]

Προσωπικά πάντως βρίσκω πως δεν ισχύει το "αν πας σε ψυχίατρο σίγουρα θα σου βρει κάτι".

Δηλ. πιο πιθανό μου φαίνεται να έχεις πειστεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου και ο ψυχίατρος να σου εξηγήσει ότι είσαι μια χαρά και ότι απλώς χρειάζεσαι ηρεμία και ξεκούραση, ας πούμε ή στη χειρότερη περίπτωση μια πολύ ελαφριά και σύντομη αγωγή.

[lefi]

Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

 

Μην είσαι τόσο απόλυτος ότι το να θες κάτι τέτοιο, ισοδυναμεί με το μπορώ.

Πρέπει και να μπορείς.

 

Μα η πρόθεση μου ήταν μόνο να περάσει ευχάριστα η ώρα και για τους 2 ,τώρα εάν άλλαζε κάποιος από τους 2 άλλο θέμα, δεν είχα κάτι τέτοιο στο μιαλό μου εκείνη την ώρα

 

Bλεπω να επαναλαμβανετε το μοτο, αν πας σε ψυχιατρο σιγουρα θα σου βρει κατι.

Να ρωτησω με τη σειρα μου.

Πηγατε ποτε να συμβουλευτειτε ψυχιατρο χωρις να αισθανεστε οτι υπαρχει η αναγκη, η να σας προετρεψαν δικοι σας ανθρωποι να το κανετε, και σας εβγαλε με το ζορι προβλημα?

lefi και μονο που αναφερεις οτι δεν ειχες τη δυναμη να συνεχισεις τη συζητηση, εχεις αναιρεσει το δευτερο σκελος των ικανοτητων σου για ψυχαναλυση.

Οι φιλοι και το οικογενειακο περιβαλλον, και οποιοσδηποτε εξω απο το προβλημα του ατομου που φαινεται να το εχει, μπορουν ευκολα να πουν, μα η ζωη ειναι καλη, μα αγαπησε τον εαυτο σου. Δεν αρκει για αυτον που ενδεχομενως εχει το προβλημα με τον εαυτο του. Τη στιγμη που ζοριζεται και δυσκολευεται να λειτουργησει, το να ακουσει αποσπασματικα, απο εδω και απο εκει νουθεσιες και χαρουμενους σκοπους δεν φτανει, και σε αρκετες περιπτωσεις δημιουργει και ενοχες του τυπου, γιατι ολοι να ειναι χαρουμενοι και τους ειναι τοσο ευκολο, ενω σε εμενα οχι.

 

Καταρχάς εάν είχα ικανότητες ψυχίατρου το πρώτο "πειραματόζωο" θα ήταν ο εαυτός μου, δεύτερον ο ψυχολόγος είναι σαν τον τροχονόμο δεν σε βρήσκει ξαφνικά σπίτι και σου δείνει την κλήση, το ίδιο ισχύει και με την ψυχοθεραπεία (και πάλι δεν το παίζω ειδικός, από ότι έχω καταλάβει μιλάω) μπόρει να πας για να κόψεις το τσιγάρο και να ανακαλήψει στην πορεία ότι ψάχνεις διέξοδο στο τσιγάρο από διάφορα προβλήματα που δεν φανταζόσουν. Τρίτον εάν κατάφερνε ο καθένας να δώσεις αγάπη και νόημα στη ζωή οποιουδήποτε άλλου τότε δεν θα χρειαζόταν οι ψυχολόγοι που το έχουν "ψάξει" προφανός παραπάνω, θα είμασταν όλοι ψυχολόγοι, η ζωή δεν είναι εύκολη για κανέναν ουτέ για κάποιον που μπορεί να έχει πρόβλημα για οποιοδήποτε λόγο, το θέμα είναι να τα καταφέρνεις παρά της δυσκολείες ο γεναίος φοβάται απλά ανιμετωπίζει τον φόβο του. Το να δυσκολεύεσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου δεν είναι θέμα ενοχής όλοι μπορούν να το κάνουν.

 

Προσωπικά πάντως βρίσκω πως δεν ισχύει το "αν πας σε ψυχίατρο σίγουρα θα σου βρει κάτι".

Δηλ. πιο πιθανό μου φαίνεται να έχεις πειστεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου και ο ψυχίατρος να σου εξηγήσει ότι είσαι μια χαρά και ότι απλώς χρειάζεσαι ηρεμία και ξεκούραση, ας πούμε ή στη χειρότερη περίπτωση μια πολύ ελαφριά και σύντομη αγωγή.

 

Καμία φορά έχουμε και κακές προθέσεις, το ότι δεν εκμεταλέβεται ένας ψυχολόγος τον πελάτη του δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το κάνει.

Τέλος να ζητήσω συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα απλά παρασήρθηκα

[DIMITRISG]

Το θεμα ειναι οτι το μεγαλυτερο προβλημα ειναι οτι οι περισσότεροι νιώθουμε μοναξια. Οποτε τι να σου κανει ο γιατρος και τα φαρμακα. Να σε κανουν να ζεις ευτυχισμένος σε πελαγη δυστυχίας;

Δεν βλεπετε πως εχει γινει η κοινωνία και εχουμε κόψει αλυσιδα ολοι;

[Fidelio]

Δεν βλεπετε πως εχει γινει η κοινωνία και εχουμε κόψει αλυσιδα ολοι;

 

Για αυτό επαναστατήστε !! ;;;Συμαδέψτε καλά την ...κυριακή ! λολ ...

 

"Το θεμα ειναι οτι το μεγαλυτερο προβλημα ειναι οτι οι περισσότεροι νιώθουμε μοναξια"

 

...πραγματικά η μοναξιά δεν παλευεται εύκολα και για μερικούς η ζωή γίνεται μονοδρομος , όσο πιο μη συμβατικός γίνεσαι τόσο σου σκάει αργότερα... !

 

Πάντως ο γιατρός ή τα φάρμακα ή και τα δύο μαζί , από όσο μπορώ να καταλάβω είναι τα εργαλεία , δεν είναι η λύση καθεαυτή. Αυτή θαρώ βρίσκεται μέσα μας , απλα κάποιος ή κάτι - γιατρός , φάρμακα κτλ - χρειάζεται να μας υποδείξει επιλογές-εναλακτικές που είναι κρυμένες μέσα μας. Φαντάζομαι οτι οι ίδιες οι σκέψεις είναι μια αλυσίδα χημικών αντιδράσεων , non? οπότε γιατί τα φάρμακα είναι του διαβόλου ?

 

Εδω και μέσω των ιδιοτήτων μας ως οργανισμοί , μετατρέπουμε ηχήτικά κύματα και συνδιασμούς των (λόγος ) , σε σκέψεις. Γιατί όχι λοιπον στον εξιδικευμένο διάλογο , γιατί όχι με έναν γιατρό παρα τον μπακάλι της γειτονιάς μας; Οι παρεσθήσεις εξάλλου δεν είναι αποτέλεσμα των χημικών δυσλειτουργιών στον εγκέφαλο; Από την άλλη η παρερμηνία ενός φάσματος (όραση) μια συχνότητας (ακοή) και η μετατροπή τους σε οτι να ναι στην συνηδησή μας ,δεν βασίζονται στα ανάλογα κέντρα του εγκεφάλου καθώς και των λοιπων χημικών διαδικασιών;

 

χωρις αυτά τα εργαλεία λοιπον ακόμα και σε ελαφριές περιπτώσεις , δεν θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα , αν απλά δεν χειροτερευαμε την κατάσταση;

 

..το ξέρω λέω πολύ αυτονόητα πράγματα ε;