Ορθογραφια λεξεων

[nektarios]

πηρούνι ή πιρούνι

παγώνι ή παγόνι

Μανώλης ή Μανόλης

 

και στις τρεις περιπτώσεις εγώ θα επέλεγα την πρώτη εκδοχή αλλά πλέον θεωρείται σωστή η δεύτερη

[kirdou]

οι πινακιδες γραφουν Γουδή.Εγω ξέρω οτι ειναι ΤΟ Γουδί αρα γραφετε με ι.Δεν ειναι η Γουδη και ομως ετσι το βλεπω να γραφετε σε πινακιδες-λεωφορια κτλ.τελικα ποιο ειναι πιο σωστο;

[thanocaster]

οι πινακιδες γραφουν Γουδή.Εγω ξέρω οτι ειναι ΤΟ Γουδί αρα γραφετε με ι.Δεν ειναι η Γουδη και ομως ετσι το βλεπω να γραφετε σε πινακιδες-λεωφορια κτλ.τελικα ποιο ειναι πιο σωστο;

 

Το σωστό είναι του Γουδή, από το επώνυμο κάποιου μεγαλοκτηματία της περιοχής τα παλαιότερα χρόνια.

[Swimmer21]

ρε παιδια απο που βγηκε το παλτώ? αυτο δεν το ηξερα!

[Zannis67]

Κατά το Γουδή θα έπρεπε - για να είμαστε σωστοί ακολουθώντας ένα πρότυπο- να γίνει και Κουκάκη και Γαλάτση (Γαλάκη), τα οποία επίσης προέρχονται από επώνυμα... Όπως και το Λιόση (βλ.Λιόσια Ίλιον κλπ)

[kirdou]

Σωστο.Τα σχολικα βιβλια και αλλα το αναφερουν ως Γουδι πχ κινημα στο Γουδι

[Chrisxxx]

Καλυτερα ή Καλλιτερα;

Εγω το ηξερα ως καλυτερα αλλα το ειδα 2-3 και ως καλλιτερα...

[nektarios]

Καλυτερα ή Καλλιτερα;

Εγω το ηξερα ως καλυτερα αλλα το ειδα 2-3 και ως καλλιτερα...

 

το σωστό είναι καλύτερα

 

καλός -ή -ό [kalós] συγκρ. καλύτερος*, υπερθ. άριστος*, και καλότατος στη σημ. I1α : ANT κακός. I1α1. που έχει συναισθήματα φιλίας και αγάπης για το συνάνθρωπό του και που βοηθάει και υποστηρίζει όλους όσοι έχουν ανάγκη, που έχει καλοσύνη

 

κάλλος το [kálos] O46α : 1. ομορφιά, για να υπογραμμίσουμε την υψηλή αισθητική απόλαυση που προκαλεί η τελειότητα του ανθρώπινου σώματος ή του φυσικού περιβάλλοντος: O Eρμής του Πραξιτέλη είναι η τέλεια έκφραση του σωματικού κάλλους. Tο ~ της μορφής του. (έκφρ.) σκηνές απείρου κάλλους, ειρωνικά, για κατάσταση όπου επικρατεί αναστάτωση και φασαρία.

 

πηγή λεξικό Τριανταφυλλίδη

[greece_gus]

Τα ωά--τα ουά--τα αυγά, συνεκδοχικώς το αυγό..δεν θεωρώ σωστή την ορθογραφία ''αβγό''..ο φθόγγος ''βγ'' μετά από φωνήεν δεν απαντάται συχνά στην γλώσσα μας...ειδάλλως ας γράφουμε και ''αβγερινός'', ''αβγή'', ''απάβγασμα'' κ.λ.π.

 

Επίσης ''τα ωτία'' ---''ταουτία''---'' ταυτία'' ----αυτιά και αυτί...αφτί..δεν ταφτίζεται και ταφτύσαμε...

 

Όσο για τον Μπαμπινιώτη...φρονώ ότι στην προσπάθειά του να διατυπώσει αιρετική άποψη...γενιτσαροποίησε την γλώσσα μας..

[_BASSstarlet_]

<<Ορθοπαιδικό>> ή <<ορθοπεδικό>>;

 

Σε ένα κατάστημα που πουλάει τέτοια ιατρικά είδη,στην ταμπέλα το έγραφε με τον ένα τρόπο και στο φορτηγάκι που είχε για μεταφορές, με τον άλλο!

[EKTELESTES]

Ορθή πέδηση θεωρώ οτι είναι το σωστό, και όχι το "ορθή παιδεία " που έχει ακουστεί κατα καιρούς. Φαίνεται τελείως κουφό να έχει σχέση με τη λέξη "παιδεία" ή "παιδί".

[Snoob]

Ως προς το "ορθοπαιδικός" (ετυμολογική ανάλυση από το λεξικό Μπαμπινιώτη): "Τον όρο ορθοπαιδική έπλασε το 1741 ο Γάλλος ιατρός Nicolas Andry (1658-1742), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων στο έργο του "Traite d'orthopedie ou l'art de prevenir et corriger dans les enfants les difformites du corps" (Πραγματεία περί ορθοπαιδίας ή προλήψεως και θεραπείας των σωματικών δυσπλασιών στα παιδιά)." Ο Μπαμπινιώτης επισημαίνει ότι στα γαλλικά το e (τονισμένο αλλά δεν ξέρω πώς να βάζω τόνους εδώ) αποδίδει το ελληνικό -αι: pedagogie =παιδαγωγική, pediatrique= παιδιατρική.

 

Σχετικά με το "αβγό", πάλι από το Μπαμπινιώτη: ωα-> ταωά->ταυά (τροπή του ω/ο/ σε ου/u)->ταγυά ->ταυγά (ημιφωνική προφορά του /υ/ ως γυ/ και μετάθεση του ημιφωνικού στοιχείου -γ-) ->τανγά (συμφωνική προφορά του -υ ως /ν/ προ του ηχηρού συμφώνου γ) ->τ'αβγό (υποχωρητικός σχηματισμός του ενικού από τον τύπο του πληθυντικού). Άρα το -β στη λέξη προήλθε από φωνητική εξέλιξη και δε δικαιολογείται να γραφεί με δίφθογγο -αυ- σαν να υπήρχε εξαρχής στη λέξη."

 

Όσον αφορά τον "αυγερινό", "αυγή" κτλ., δε δικαιολογείται ως επιχείρημα η αναφορά τους, αφού προέρχονται από διαφορετική ρίζα.

 

Παρενθετικά, όπως αναφέρει στη σύντομη ιστορία του λήμματος ο Μπαμπινιώτης, και ο Τριανταφυλλίδης επιχείρησε να γράψει το αβγό με -β και το αφτί με -φ, όμως δέχτηκε επίθεση και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Επομένως η "αιρετική" άποψη που υποστηρίζει ο Μπαμπινιώτης έχει ιστορία αρκετών δεκαετιών.

[Lucifer]

Βέβαια, αισθητικά και μόνο, οι δίφθογγοι είναι πολύ ομορφότεροι από την ακουστική γραφή των βγ και φτ. Και επιτέλους, ας δώσουμε πια και στο Υ την ευκαιρία του, βράδια, μπίρες, βρικόλακες... νυσάφυ.

[leftermann]

<<Ορθοπαιδικό>> ή <<ορθοπεδικό>>;

 

Σε ένα κατάστημα που πουλάει τέτοια ιατρικά είδη,στην ταμπέλα το έγραφε με τον ένα τρόπο και στο φορτηγάκι που είχε για μεταφορές, με τον άλλο!

 

Ο Π.Συμεωνίδης, από τους κορυφαίους ορθοπαιδικούς στην ελλάδα, σε κάθε ομιλία του, σε όλα τα συνέδρια που τον έχω πετύχει, δεν ξεχνά να τονίσει ότι το σωστό είναι με αι, από το "ορθός παίς" = "σωστό παιδί", παιδί χωρίς προβλήματα, όπως λέει και ο snoob 2 ποστ πιο πάνω...

ps: τώρα που το προσέχω, το λεξικό του ff μου δίνει λάθος το "ορθοπαιδικός"...

[greece_gus]

Ως προς το "ορθοπαιδικός" (ετυμολογική ανάλυση από το λεξικό Μπαμπινιώτη): "Τον όρο ορθοπαιδική έπλασε το 1741 ο Γάλλος ιατρός Nicolas Andry (1658-1742), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων στο έργο του "Traite d'orthopedie ou l'art de prevenir et corriger dans les enfants les difformites du corps" (Πραγματεία περί ορθοπαιδίας ή προλήψεως και θεραπείας των σωματικών δυσπλασιών στα παιδιά)." Ο Μπαμπινιώτης επισημαίνει ότι στα γαλλικά το e (τονισμένο αλλά δεν ξέρω πώς να βάζω τόνους εδώ) αποδίδει το ελληνικό -αι: pedagogie =παιδαγωγική, pediatrique= παιδιατρική.

 

Ο Μπαμπινιώτης, θέλει να αποτυπώσει μία γλώσσα όπως ομιλείται σήμερα..βλ. παραδείγματα στο λεξικό του περί ''βουλγάρων'', ''τα πήρα στο κρανίο'', έπαθα φλασιά'',

''φρικάρισα'' και άλλα ωραία και μελίρρυτα και χαριτόβρυτα..Μα εάν είναι να μιλάμε την γλώσσα του καφενείου, των γηπέδων και του πεζοδρομίου..τι χρείαν έχομεν επιστημόνων...

 

Και για να καταλάβεις πόσο άσχετος είναι ο εν λόγω, αφ' ενός δεν ξέρει να μιλήσει ο ίδιος, αφ' ετέρου δεν έχει ανταγωνισμό στο αντικείμενό του, ειδικά σε μία χώρα όπου ακόμα συζητούμε εάν έχουμε δικαίωμα να σπουδάζουμε σε ιδιωτικά ιδρύματα..και επομένως βγαίνει και λέει ό,τι θέλει..

 

Ώστε λοιπόν το ''é'' ελληνιστί μας αποδίδει ''αι''..; Γι αυτό γράφουμε métre=μέτρον και όχι μαίτρον..métèque= μέτοικος και όχι ''μαίτοικος''...métaphore=μεταφορά και όχι ''μαιταφορά''....métal=μέταλλο και όχι ''μαίταλλο''....mélodie=μελωδία και όχι ''μαιλωδία''...

 

Πρόκειται βεβαίως για την ορθή πέδηση..πέδιλον, πεδίον, τροχοπέδη, ανισόπεδον, Αλιπέδιο, ...τι θα πει ορθό και ''καθιστό'' και ''οκλαδόν'' παιδί.... Την άποψη του Γάλλου Ιατρού την γνωρίζω..αλλά..εάν έκανε λάθος..θα πρέπει να συνεχίσουμε έτσι..;

 

Σχετικά με το "αβγό", πάλι από το Μπαμπινιώτη: ωα-> ταωά->ταυά (τροπή του ω/ο/ σε ου/u)->ταγυά ->ταυγά (ημιφωνική προφορά του /υ/ ως γυ/ και μετάθεση του ημιφωνικού στοιχείου -γ-) ->τανγά (συμφωνική προφορά του -υ ως /ν/ προ του ηχηρού συμφώνου γ) ->τ'αβγό (υποχωρητικός σχηματισμός του ενικού από τον τύπο του πληθυντικού). Άρα το -β στη λέξη προήλθε από φωνητική εξέλιξη και δε δικαιολογείται να γραφεί με δίφθογγο -αυ- σαν να υπήρχε εξαρχής στη λέξη."

 

Όσον αφορά τον "αυγερινό", "αυγή" κτλ., δε δικαιολογείται ως επιχείρημα η αναφορά τους, αφού προέρχονται από διαφορετική ρίζα.

 

Παρενθετικά, όπως αναφέρει στη σύντομη ιστορία του λήμματος ο Μπαμπινιώτης, και ο Τριανταφυλλίδης επιχείρησε να γράψει το αβγό με -β και το αφτί με -φ, όμως δέχτηκε επίθεση και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Επομένως η "αιρετική" άποψη που υποστηρίζει ο Μπαμπινιώτης έχει ιστορία αρκετών δεκαετιών.

 

Το ξαναλέω και πάλι..ο φθόγγος ''βγ'' έιναι ξένος ως προς την γλώσσα μας.... μοναδική εξαίρεση..η ''άλλη'' άποψη από τον απαράμιλλο και απαράβγαλτο Μπαμπινιώτη..

 

Και γιατί στην συνεκφώνηση του ''α''με το ''ω'' (ταωά) θα πρέπει να επιλέξω το πανάθλιο και βάρβαρο ''βγ'' και όχι το ωραιότατο ''αυγ''....