Cup of nations- Copa Africa εμπειρία ζωής εντυπώσεις..

[chek2fire]

Μόλις σήμερα επέστρεψα από την κεντρική Αφρική όπου είχα πάει για άλλη μια φορά στην ζωή μου για δουλειά και αυτή την φορά είχα πάει για την συμμετοχή μου στο copa Africa η αλλιώς Cup Of Nations όπως είναι πλέον γνωστό.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία που είχα γιατί πραγματικά ένα ταξίδι στην Αφρική για όποιο λόγο και να βρεθείς εκεί είναι εμπειρία ζωής. Θα ήθελα πολύ να μαζέψω όλους τους Ελληνες και να τους πάω να δούνε τι σημαίνει πραγματική φτώχεια, τι σημαίνει πραγματική ευτηχία που οι άνθρωποι παρά την μιζέρια τους και κακουχία τους ζούνε με χαμόγελο καθημερινά, τραγουδάνε και χαίρονται την ζωή χωρίς να δείχνουν να τους ενδιαφέρει το αύριο.

Η διοργάνωση του Copa Africa αυτή την χρονιά γινόταν από το το Equatorial Guinea και την Gabon.

 

http://www.cafonline.com/competition/african-cup-of-nations_2012

 

Στο Equatorial βρέθηκα για πρώτη φορά το 2010 όταν γνωστό ξενοδοχείο που βρίσκετε εκεί είχε ζητήσει βοήθεια για την διοργάνωση ενός συνεδρίου. Η δουλειά μου είναι μάγειρας και δουλεύω σε αυτό τον χώρο πάνω από 10 χρόνια. Φυσικά όταν ο chef μου πρότεινε να πάω δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή αλλά έκανα και ένα λάθος που κάνω πάντα.. Μέχρι να πατήσω το πόδι μου στην χώρα επίτηδης δεν είδα τπτ απο πληροφορίες για την χώρα ούτε καν που πάω και τι χώρα είναι αυτή...

Οταν πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά εκεί στην κυριολεξία έπαθα πολιτισμικό σοκ με κάτι που δεν είχα ξανασηναντήσει στην ζωή μου και αγνοούσα ότι υπήρχαν ανθρώποι στην σημερινη εποχή που ζούσαν έτσι..

 

http://www.youtube.com/watch?v=aOoKXKqYUjo

 

Το equatorial είναι μια πρώην ισπανική αποικία και η μοναδική χώρα της Αφρικής που τα ισπανικά είναι η επίσημη γλώσσα της με τους πολίτες της να μιλάνε ισπανικά αλλά και μια αφρικανική διάλεκτο και οι ποιο νέοι τα τζαμαικανα σπασμένα αγγλικά.

Η χώρα τότε μόλις είχε βρει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και μετά από δεκαετίες στον βούρκο της εξαθλίωσης ένα νέο μέλλον ξημέρωνε για τους κατοίκους της που στην κυριολεξία ζούσαν μέσα σε παράγκες, που για να πάρουν νερό έβλεπες να περπατάνε χιλιόμετρα για να πάνε στην μοναδική βρύση και που σχεδόν ποτέ δεν συναντούσες γέρο στους δρόμους γιατί η ζωή τους ήταν πολύ σύντομη για να γεράσουν.

Η χώρα είναι σε ένα απολυταρχικό καθεστώς στα όρια του στρατιωτικής χούντας με τον πρόεδρο εκεί να κυβερνάει για πάνω από 30 χρόνια ανατρέποντας ένα στυγερό καθεστώς που την δεκαετία του 80 είχε διαπράξει μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες στην Αφρική.

Γενικά ο presidente είναι κάτι σαν θεός εκεί με φωτογραφίες του παντού. Στους δρόμους σε όλα τα δημόσια κτίρια ακόμα και σε μπλούζες με τους πολίτες να της φοράνε όταν κυκλοφορούν.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Equatorial_guinea

 

Τότε είχα καθίσει μόνο μια βδομάδα. έμενα μέσα στο κέντρο της πόλης του Malabo και η αποστολή μας ήταν να ετοιμάσουμε και να βοηθήσουμε στο τραπέζι που είχαν όλοι οι γνωστοί πετρελαιάδες του κόσμου για να κάνουν την μοιρασιά στην νέα εποχή που ερχόταν για το malabo.

Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το πόσο γρήγορα άλλαζαν τα πράγματα σε αυτή την εξαθλιωμένη χώρα και τι φοβερές αντιθέσεις υπήρχαν. Από την μια βούρκος και από την άλλη πολυτέλεια.

Η μεγαλύτερη εντύπωση όμως ήταν ότι παντου έβλεπες να χτίζουν κτίρια, να ανοίγουν δρόμους και γενικά να παίζει πολύ χρήμα στον χώρο. Τέτοια κατασκευαστικό οργασμό δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου και δεν μπορεί να συγκριθέι ούτε καν με την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων από εμάς.

Όπου και να γύρναγες το μάτι σου έβλεπες γερανούς να χτίζουν και φυσικά τους κινέζους να έχουν αναλάβει την ανοικοδόμηση της χώρας. Θα αναφέρω και μια φήμη που κυκλοφορεί για τους κνέζους της Αφρικης. Λέγετε ότι είναι κατάδικοι που τους στέλνει το καθεστώς της Κίνας δίνοντας τους μια δεύτερη ευκαιρεία στην ζωή τους.

Το πρώτο ταξίδι όπως είπα διάρκεσε μόνο μια βδομάδα το τραπέζι ήταν επυτηχιμένο και παρά της τεράστιες δυσκολίες μπορέσαμε και βγάλαμε ένα πολυ καλό αποτέλεσμα.

Μετά από ένα χρόνο μου ήρθε δεύτερη πρόσκληση ονομαστικά πλέον να πάω να βοηθήσω για την διοργάνωση του Παναφρικανικού συνεδρίου ολων των προέδρων της Αφρικής.

Με το που βρέθηκα για δεύτερη φορά εκεί για άλλη μια φορά έπαθα σοκ όχι τώρα με την δυστηχία αλλά για το πόσο γρήγορα άλλαζαν τα πράγματα σε αυτή την χώρα.

 

http://www.youtube.com/watch?v=fZt-2V_rMVU

 

Nέοι δρόμοι νέα κτίρια και γενικά ένας πλούτος και μια δυναμική για αλλαγή που δεν την είχα ξαναδεί στην ζωή μου. Φοβερή εμπειρία να βλέπεις μια χώρα να μεταμορφόνετε από το μηδέν και να περνάει σε μια νέα εποχή.

 

http://www.youtube.com/watch?v=hYaipEelTpM&feature=related

 

Αυτή την φορά πήγαμε σε νέο ξενοδοχείο που ήταν στην κυριολεξία είναι ένα θέρετρο για την elite της χώρας. Το συνέδριο κράτησε δύο βδομάδες και μετά από καθημερινή εργασία που κράταγε 12-14 ώρες για άλλη μια φορά στέφθηκε με επιτυχία. Ευτυχώς εκείνη την φορά μπόρεσα και βγήκα και ένα Σαβατόβραδο για να δω και λίγο την νυχτερινή ζωή της χώρας.

Παρά τα όσα έχετε ακούσει για την εγκληματικότητα της Αφρικής αν και κυκλοφορούσα πάντα μόνος η με παρέα τους άλλους Έλληνες που είμασταν μαζί ποτέ μα ποτέ δεν ένιωσα να απειλούμε και ποτέ φυσικά κάποιος δεν μας φέρθηκε εχθρικά.

Σαβαττο βράδι οι δρόμοι και τα νυχτερινά τους μαγαζιά ασφυκτιούν από κόσμο και όλοι δείχνουν να διασκεδάζoυν πραγματικά χωρίς να σκέφτονται την μιζέρια τους.

Τα club τους παίζουν πάντα ισπανική rnb και μιλάμε είναι τίγκα σε κόσμο καπνό από τσιγάρα και σχεδόν όλοι χορεύουν σαν τρελοί με έναν αφρικάνικό τρόπο που πρέπει να τον δεις από κοντά για τον καταλάβεις.

Μια άλλη εντύπωση είναι οι γυναίκες και το πόσο όμορφες και περιποιημένες είναι αλλά με το 80% από αυτές να κάνουν βίζιτες όχι μόνο σε λευκούς που είναι και σπάνιοι σε αυτή την χώρα αλλά κυρίως στους ντόπιους.

Η πουτανιά σε αυτή την χώρα έχει παράξενα χαρακτηριστικά. Από τι μου λέγανε και οι ντόποιοι είναι σαν να έχεις γκόμενα δλδ βγαίνεις μαζί της πινεις ποτά πάς για καφέ και απλά όταν έρθει η ώρα για sex θα σου ζητήσει λεφτά

Αφού οι κινέζοι είχαν ανοίξει τα κλασικά μπουρδέλα στα Ευρωπαικά πρότυπα και για τους ντόποιους τους φαινόταν πού παράξενο που σε διώχνουν αμέσως μετά το sex.

Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που βρέθηκα εκεί και μετά από κάποιους μήνες ήρθε η τρίτη πρόσκληση για το Equatorial και η μεγαλύτερη σε διάρκεια παραμονή μου σε αυτή την χώρα. Αυτή την φορά θα πήγαινα για ένα μήνα και για να βοηθήσω στην πραγματοποίηση του copa Africa η αλλιώς cup of nations που μια από τις συνδιοργανώτριες χώρες ήταν και το equatorial.

Αυτή την φορά σε αντιθεση με τις προηγούμενες πήγαινα με χαρά να συναντήσω ξανά τους ντόπιους που είχα δουλέψει μαζί τους και σαν μια ευκαιρεία για να ξεφύγω από την καθημερινή μιζέρια που μαστίζει την Ελλάδα τον τελευταίο καιρό.

 

Συνεχίζετε....

[chek2fire]

Με το που κατέβηκα για τρίτη φορά σε αυτή την Αφρικανική χώρα συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο ήμουν μάρτυρας μιας ριζικής αλλαγής που γινόταν στην χώρα αλλά και ότι έβλεπα μια κοινωνική μεταμόρφωση. Πλέον είχε αρχίσει σιγά σιγά να δημιουργείτε μια μεσαία τάξη και αυτό το έβλεπες στα πρωτόγνωρα για τα δεδεμένα της χώρας νέα καταστήματα όπως supermarket, πολυκαταστήματα, μπουτικ ρούχων και οτιδήποτε συναντάει κανείς στα αναπτυγμένα κράτοι.

Πλέον το χρήμα είχε μπει για τα καλά στην ζωή του equatorial, οι πλούσιοι είχαν γίνει πλουσιότεροι και ο οργασμός ανοικοδόμησης της χώρας συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση. Φυσικά δεν λείπανε τα διάφορα μνημεία ένδειξη ισχύος του καθεστώτος.

 

 

Κάτι άλλο που μου έκανε θετική εντύπωση ήταν ότι το καθεστώς έχτιζε σε τεράστιες εκτάσεις λυόμενα σπίτια ώστε να εγκαταστήσει τους χιλιάδες πολίτες που μένουν στις παράγκες. Τα λεφτά είναι πολλά Αρη για να τα φάει ένας μόνος του και ευτηχώς στην περίπτωση του equatorial από τι φαίνετε κάτι πάει και προς τα κάτω. Συν τις άλλοις όπου υπήρχε πριν χωματόδρομος υπήρχαν έργα ασφαλτόστρωσης. Αλλό ένα θετικό έργο για τους πολίτες που έχουν μάθει να κυκλοφορούν μια ζωή μέσα στους λασπωμένους δρόμους.

Η χώρα έδειχνε έτοιμη να φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός.

 

 

Στο ξενοδοχείο που δουλεύαμε φιλοξενούσαμε το cote d'ivoire ένα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου καθώς στις τάξεις της ομάδας είχαν ονόματα όπως του Drogba, αδελφών Toure και αρκετών άλλων γνωστών ονομάτων του χώρου.

Γενικά όλοι τους σαν άνθρωποι ήταν αρκετά καλοί και ανοιχτοί με όλους. Ακόμα και ο πολύς drogba δεν είχε πρόβλημα να φωτογραφηθεί με όποιον του το ζητήσει η και να χαιρετάει καθημερινά όσους δουλεύαμε στο ξενοδοχείο.

Εκτός από το cote d'ivoire τις επόμενες μέρες φιλοξενήσαμε και άλλες ομάδες όπως το bukina faso, mali, equatorial guinea. Φυσικά με τόσες ομάδες η καθημερινή δουλειά ήταν πολύωρη και εξοντωτική. Δουλεύαμε από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδι έχοντας να ετοιμάσουμε τέσσερης μπουφέδες καθημερινά των 100 ανθρώπων ο καθένας.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν και η διαφορά οργάνωσης στις ομάδες. Από την μια έβλεπες πειθαρχημένες και οργανωμένες ομάδες σαν το cote d'ivoire η ακόμα και το mali και από την άλλη έβλεπες ομάδες σαν το equatorial που παραμονή του ποιο συμαντικού τους αγώνα είχαν γεμίσει το ξενοδοχείο πουτάνες και κανάνε στην κυριολεξία πάρτυ και φυσικά κανείς δεν προβληματίστικε όταν την επόμενη χάσανε με 3-0 από την ομάδα του drogba.

Ευτυχώς μια μέρα βρήκα την ευκαιρία να πάω σε έναν αγώνα και να δω τo cote d'ivoire αντιμέτωπο με το bukina faso. To κλίμα έξω από το γήπεδο ήταν τελείως γιορτινό με χιλιάδες κόσμου να έχουν πάει όχι για να δουν τον αγώνα αλλά απλά για την βόλτα τους.

 

 

Στους δρόμους πουλάγανε από σάντουιτς μπύρες μέχρι φυσικά βουβουζέλες. Μέσα στο γήπεδο καθίσαμε στο πέταλο με τους φανατικούς και με τους αντίπαλους οπαδούς των ομάδων να κάθονται μαζί στον ίδιο χώρο.

 

 

Στον αγώνα το cote d'iviore επικράτησε σχετικά εύκολα με 2-0 και το bukina faso να μην μπορεί να κάνει τπτ μπροστά σε αυτά τα μεγαθήρια τις αντίπαλης ομάδας. Το μεγάλο ενδιαφέρων όμως δεν ήταν στον αγωνιστικό χώρο αλλά στην κερκίδα που καθόμασταν και σε αυτά που κάνανε οι οπαδοί των δύο ομάδων. Από τύπους με ξυλοπόδαρα που χόρευαν, βουβουζέλες και τύμπανα που σου πέρνανε τα αυτιά και γενικά ένα χάος ηχορύπανσης και θορύβου. Αν δεν το δεις από κοντά δεν μπορείς να καταλάβεις τι δύναμη κρύβει και η ποιο μικρή βουβουζέλα και πόσο ζαλάδα είναι όταν βρεθούν πολλές μαζί

Μετά το τέλος του αγών πέσανε και μερικές σφαλιάρες αλλά παιδικά πράγματα... Και το video που τράβηξα από τον αγώνα

 

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=XcnaVOiZm-g

 

Η ομάδα του drogba πήρε στον όμιλο της δικαιωματικά την πρώτη θέση και με τα αποτελέσματα του τρίτου ομίλου ήρθε να παίξει με τους διοργανωτές equatorial guinea για τα προημιτελικά. Για το equatorial και μόνο η πρόκριση τους στα προημιτελικά ήταν ένα όνειρο με τους πάντες να μιλάνε για ενθουσιασμό για το μεγαλείο της ομάδας τους.

Ο πρόεδρος μόνο και μόνο για την πρόκριση τους τους χρύσωσε με το μυθικό ποσό των 700 χιλιάδων ευρώ!!. Φυσικά όπως είπα και πριν το equatorial απειχέ πολύ ώστε να χαρακτηριστεί καθαρά επαγγελματική ομάδα και ποιο πολύ έδειχνε σαν μια παρέα που απλά έκανε το κέφι της.

Ο αγώνας θα γινόταν Σαββάτο στο malabo και τα πάντα στην χώρα είχαν σταματήσει για το μεγάλο προημιτελικό. Τοτε ήταν και η μοναδική φορά που το cote d'iviore δεν έφαγε από εμάς γιατί φοβόντουσαν ότι θα τους γίνει κάποιο σαμποτάζ στο φαγητό.

Περισσότερα όμως για τον αγώνα και το τι ακολούθησε μετά στο επόμενο επεισόδιο..

[Orgasmic]

Ωραιος, περιμενουμε!

[insomniaK]

Μώρε orgasmic τι γράφεις; Ήμουν έτοιμος να πάω για χέσιμο και δεν υπάρχει ιστορία....

[chek2fire]

Το Σαββάτο ήταν η ποιο σημαντική μέρα για το equatorial γιατί όχι μόνο είχε προκριθεί στα προημιτελικά αλλά ήταν και η πρώτη φορά στην ιστορία τους που συμμετείχαν σε ένα copa africa . Ολοί τους πιστεύανε ότι θα κάνουν το θαύμα και θα νικήσουν το απόλυτο φαβορί το cote d'ivoire.

Ξέχασα να αναφέρω ότι όλοι οι κάτοικοι της χώρας την εθνική Ελλάδας και το κύπελο που είχε πάρει τότε στο Ευρωπαικού του είχαν δώσει μυθικές διαστάσεις. Αφού όποτε λέγαμε σε ντόπιο ότι είμασταν έλληνες σίγουρα εκτός από τον Παπανδρέου θα μας έλεγε και για την Εθνική Ελλάδας και θα μας ανέφερε και ονόματα από διάφορους παίχτες όπως "Νικοπολίντις". Ιδίως τον Νικοπολίδη τον ξέραν όλοι και τον είχαν για μεγάλο τερματοφύλακα και αγνοώ τον λόγο που είχε πάρει τέτοιες μυθικές διαστάσεις στο μυαλό τους και ήταν τόσο πολύ δημοφιλής.

Οπως είπα και πριν το equatorial απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί μια επαγγελματική εθνική ομάδα. Παραμονή του αγώνα και ενώ έβλεπες το cote d'ivoire να έχουν αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης και διατροφής οι παίχτες του equatorial είχαν ένα αυστηρό πρόγραμμα διασκέδασης.

Παραμονή του αγώνα είχαν φέρει στο ξενοδοχείο τις γυναίκες τους, τις γκόμενες τους και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς και γενικά θύμιζαν μια παρέα που απλά παίζει μπάλα για το κέφι τους και όχι μια επαγγελματική εθνική ομάδα.

Φυσικά αυτό βγήκε και στον αγώνα την επόμενη μέρα. Το αγώνα τον είδα από τηλεώραση καθώς εκείνη την μέρα τελείωσα νωρίς από την δουλειά. Το equatorial αν και πάλεψε τα πρώτα λεπτά τελικά έπεσε σε μια δαιμονισμένη μέρα που βρέθηκε το cote d'iviore. 3-0 και με τα τρία γκολ να είναι γκολάρες το ένα καλύτερο από το άλλο και τον Drogba σε δαιμονισμένη μέρα.

Κατά τις 11 το βράδι η ομάδα θα επέστρεφε στο ξενοδοχείο και είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στην είσοδο οπαδοί της ομάδας με ταμπούρλα, βουβουζέλες, κλαπατζίμπαλα για να τους αποθεώσουν.

 

 

Για άλλη μια φορά έζησα κάτι πρωτόγνωρο για ευρωπαϊκά δεδομένα. Τους αφρικανικούς πανηγυρισμούς με τραγούδι και τύμπανα κάτι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου και για να νιώσεις το συναίσθημα χαράς και πανηγυρισμού που βγάζαν αυτοί οι ανθρώποι θα πρέπει να το δεις από κοντά. Τράβηξα και ένα video που αποτυπώνει καθαρά το τι είχε γίνει στην υποδοχή της ομάδας..

 

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=KNSrgT2GKCE#t=91s

 

Ο Drogba κατέβηκε τελευταίος και στην κυριολεξία έπεσε στις αγκαλιές των οπαδών της ομάδας προτού περάσει μέσα στο ξενοδοχείο.

Μετά από αυτή την νίκη όλοι περιμένανε ότι η ομάδα θα έπερνε σίγουρα το κύπελλο αλλά λογάριαζαν χωρίς τους κοντούς πιτσιρικάδες μιας ασημής αφρικανικής χώρας που μια κατάκτηση κυπέλλου γιαυτούς θα ήταν ένας φόρος τιμής σε ένα αεροπορικό ατύχημα που είχε γίνει πριν 20 χρόνια. Αλλά γιαυτό θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα...

Την επόμενη μέρα η ομάδα του Drogba έφευγε από το ξενοδοχείο καθώς θα πήγαινε στο Libreville της Gabon για να παίξει τον ημιτελικό και τον τελικό αν προκρινόταν. Μου έκανε φοβερή εντύπωση που μας χαιρέτησε και ο ίδιος ο Drogba αλλά και ο τερματοφύλακας της ομάδας που ενώ καθόμασταν και τρώγαμε πρωινό ήρθε και μας έσφιξε το χέρι. Βγάλαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία όλο το ξενοδοχείο μαζί με τους παίχτες πρώτου φύγουνε.

Τις επόμενες μέρες φιλοξενήσαμε το bukina faso και αργότερα το mali που έπαιζε τον μικρό τελικό. Στο mali παίζει και ένας παίχτης του Παναθηναϊκού και ένας από τους Ελληνες που ήμασταν μαζί, οπαδός και αυτός της ομάδας του έπιασε κουβέντα και του είπε ότι ερχόμαστε από ελλάδα. Το mali πήρε τελικά και αυτό την τρίτη θέση στο μικρό τελικό.

Το μεγάλο γεγονός όμως ήταν ο μεγάλος τελικός. Από την μια η ομάδα με τους χρυσοπληρωμένους παίχτες cote d'ivoire και από την άλλη η κοντοί πιτσιρικάδες της ζαμπια που τρέχαν σαν δαιμονισμένοι και ήθελα με την νίκη τους να δώσουν ένα φόρο τιμής στα θύματα της αεροπορικής τραγωδίας του 92 όταν όλη η εθνική τους ομάδα ξεκληρίστηκε στις ακτές τότε του equatorial.

Αλλά περισσότερα στο επόμενο επεισόδιο..

[chek2fire]

Πρωτού τον μεγάλο τελικό στο malabo γινόταν ο μικρός τελικός από τους ηττημένους mali και ghana. Φιλοξενούσαμε το mali στο ξενοδοχείο και στις ομάδα τους παίζει και kante παίχτης του Παναθηναικού. Ενα παιδί που ήταν στην αποστολή μας πήγε και τον βρήκε και του μίλησε μαζί του.

Ο μικρός τελικός έγινε το Σαββάτο και όπως και κάθε μικρός τελικός ήταν τελείως αδιάφορος σαν αγώνας.

Το μεγάλο γεγονός όμως ήταν ο μεγάλος τελικός που γινόταν την Κυριακή. Ο αγώνας γινόταν στο Libreville και οι χρυσοπληρωμένοι παίχτες του cote d'ivoire θα έρχονταν αντιμέτωπο με τους άσημους παίχτες της Ζαμπια που για αργηχό της ομάδας τους είχαν τον Κατόνγκο έναν πρώην παίχτη της ξάνθης...

Αν και όλοι πίστευαν ότι η ομάδα του Drogba θα έπερνε το κύπελο και σχετικά εύκολα στο γήπεδο δεν βγήκε κάτι τέτοιο με μοιραίο παίχτη τον πολύ Drogba που έχασε ουσιαστικά τον αγώνα και το κύπελο με το άστοχο πέναλτι που εκτέλεσε.

Ο αγώνας κύλησε βασανιστικά αδιάφορα με τις δύο ομάδες να πηγαίνουν στην παράταση και στο τέλος στα πέναλτι με την ζαμπια να κερδίζει το κύπελο για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Να σημειώσω κάτι που μου έκανε εντύπωση καθώς είδα αρκετούς αγώνες του Κυπέλου. Μου άρεσε που οι ομάδες δεν παίζανε με τπτ το παιχνίδι σκοπιμότητας που παίζετε στην Ευρώπη. Ακόμα και όταν κέρδιζαν δεν κλεινόντουσαν με τίποτα πίσω και ούτε παίζανε παιχνίδια καταστροφής. Βγαίναν μπροστά και παίζαν τελείως για το θέαμα και για το ποδόσφαιρο και νομίζω και για το κέφι τους .

Μετά και τον τελικό λίγες μέρες μας είχαν μείνει πλέον στο equatorial. Μια και για μένα ήταν η τρίτη φορά που βρισκόμουν σε αυτή την χώρα και για τους υπόλοιπους η πρώτη ήθελα να πάω να τους δείξω την κεντρική αγορά της χώρας. Μια επίσκεψη σε κεντρική αγορά μιας αφρικανικής χώρας είναι στην κυριολεξία πολιτισμικό σοκ. Δεν είναι μόνο το πόσο απέραντη είναι αλλά σε συνδιασμό με την μπόχα που σου παίρνει το μυαλό συν τις τοπικές λιχουδιές που πουλάνε χύμα στον πάγκο είναι μια βόλτα που σου μένει αξέχαστη. Απολαύστε μερικές από τις λιχουδιές και γενικά το κλίμα που επικρατεί στο παζάρι....

 

 

 

 

 

 

Να προσθέσω μόνο ότι οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται και πάντα προτού τραβήξεις πάγκο η οτιδήποτε άλλο πρέπει να τους ρωτάς και να πάρεις την άδεια τους γιατί αλλιώς μπορεί να σου κάνουν καυγά. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλά από αυτά που πουλάνε είναι παράνομα όπως οι πίθηκοι. Υπάρχει μια αμερικανική οργάνωση προάσπισης της άγριας ζωής στο equatorial που κυνηγάνε τέτοιες φωτογραφίες για να έχουν αποδείξεις για την λαθροθηρία.

Μετά από αυτό πήγαμε και μια βόλτα στην πόλη του malabo. Η πόλη περισσότερο θυμίζει ισπανικές αποικίες όπως η κόστα ρίκα με τα αποκoιακά κτίρια της παρά κάποια αφρικανική πόλη. Βάλε και την τρελή ζέστη που έχει και έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα πόλης του ισημερινού.

 

 

 

 

αυτό ήταν και το τέλος του ταξιδιού μου για τρίτη φορά σε αυτή την Αφρικανική χώρα. Σε δύο μήνες μας ξαναζήτησαν να πάμε καθώς έχει άλλο ένα συνέδριο αλλά δεν γνωρίζω να θα πάω. Πάντως όταν φεύγω πάντα έτσι λέω ότι δεν θα ξαναπάω αλλά πάντα κάτι με τραβάει και επιστρέφω σε αυτή την χώρα