Διακρισεις γονεων αναμεσα σε αδερφια

[defacer]

Δεν είναι καθόλου περίεργο που νιώθεις πικρία και αδικημένη από όλα αυτά, άσχετα με το αν όντως υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ή όχι και σε τι ακριβώς οφείλεται (δεν το λέω για να σε ακυρώσω, το λέω επειδή δεν ξέρω).

 

Το γεγονός παραμένει ότι εσύ προσωπικά καλείσαι να διαχειριστείς αυτά τα συναισθήματα έτσι ώστε να μη σου αφήσουν κάποιο τραύμα που θα επηρρεάσει αρνητικά τη ζωή σου αργότερα, και ιδανικά έτσι ώστε να μην επηρρεάσει αρνητικά και τη σχέση σου με την υπόλοιπη οικογένεια (την οποία καλώς η κακώς δεν επιλέγουμε).

 

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι: αν δεις ότι σε μάκρος χρόνου ακόμα σε τρώει, πήγαινε να το συζητήσεις με ένα ψυχολόγο. Το λέω αυτό καθαρά και μόνο με το σκεπτικό της απο πάνω παραγράφου, κι ελπίζω να μη παρεξηγηθεί επειδή η λέξη "ψυχολόγος" είναι ακόμα loaded στην Ελλάδα.

[kathytherion]

ας αρχίσουμε απο τα βασικά 

είσαι γυναίκα , ίσως το πρόβλημα ήταν πως δεν εμπιστευόντουσαν/φοβόντουσαν για το τι θα κάνεις μένοντας μόνη σου (ναι οκ δεν ειναι λογικό αλλα μιλάμε για Ελληνική οικογένεια που δεν φημίζεται για την λογική της ..... )

Απότι κατάλαβα πήρες το πτυχίο μια εποχή που δεν υπήρχε το σημερινό πρόβλημα ή έστω όχι σε τόση έκταση, μήπως όμως τότε ήταν ποιο δύσκολα τα πράγματα γιαυτούς λόγο φροντιστηρίων κλπ του αδερφού σου ή για κάποιο άλλο λόγο που δεν γνώριζες δεν είχαν την σημερινή δυνατότητα? και εγώ ήξερα μέσες άκρες τα οικονομικά των δικών μου αλλα δεν μου έδιναν και αναφορά τι έχουν και τι δεν έχουν.

 

σημαντικό σχετικά με τα δώρα κλπ, μήπως ο αδερφός σου θέλει περισσότερο σπρώξιμο απότι χρειαζόσουν εσύ για να το βγάλει πέρα και να έχει ένα πτυχίο  ? ξέρουμε οτι πλέον για Ελλάδα το να έχεις πτυχίο δεν σου εγγυάται δουλειά , όμως οι γονείς σκέφτονται αλλιώς.

σχετικά με το 2ρο πτυχίο δεν βρίσκεις λογική προτεραιότητα να πάρει πρώτα ο αδερφός σου το πρώτο του ? απο δουλειά ψάχνεις τίποτα ή περιμένεις να σε στηρίζουν οικονομικά και για άλλα χ χρόνια ? γιατι δεν προσπαθείς να βρεις μια δουλειά έστω και περιστασιακή ώστε να καλύπτεις έστω τα μισά σου έξοδα και να μη σε πρήζουν? 

πάμε τώρα και στην δική σου πλευρά , υπάρχει περίπτωση όντως να σε ρίχνουν , όμως για να είμαι ειλικρινής επειδή άρχισα να δουλεύω απ τα 16 8ωρα έμαθα και δεν μπορούσα να ζητάω απο τους δικούς μου χρήματα , γύρω στα 18 μάλιστα κ μετά άρχισα να αισθάνομαι ντροπή να ζητήσω λεφτά με αποτέλεσμα να χαλάω όταν έχω(δουλεύω) και να περνάω στενά όταν δεν έχω (δεν δουλεύω) , ποτέ όμως δεν είπα γιατί δίνουν στον άλλο χ ποσό ενώ σε εμένα γιατι ποτέ δεν θεωρούσα οτι είναι υποχρεωμένοι 

 

dont get me wrong , δεν στη λέω , προσπαθώ να σου δείξω μια διαφορετική οπτική γωνία , δεν γνωρίζω τι πραγματικά συμβαίνει , υποθέσεις κάνω μπας και σκεφτείς διαφορετικά και δεις κάτι που δεν έβλεπες μέχρι τώρα.

 

 

Φιλε μου, αυτο με το σπρωξιμο ισχυει 100% , αλλα δικαιολογειται τοσο σπρωξιμο? Εγω παντα οταν επαιρνα χαρτζιλικι ή μισθο ειχα να πληρωσω βασικες αναγκες, βενζινη κλπ, ποτε ρε φιλε δεν πηρα 1κ να παω να το γλεντησω.

 

Υποτιθεται εντωμεταξυ οτι εχουν στενεψει τα πραγματα, αυτη την εντυπωση ειχα.

 

Μετα, σαν οικογενεια ημασταν ψιλοκαλα παντοτε, υπηρχε κατι στην ακρη, οχι για μεγαλη ζωη αλλα ανετα. Παντα προσπαθουσα να μην επιβαρυνω επιπλεον τους γονεις. Εχω κανει καποιες δουλειες οσο προετοιμαζομαι για τις κατατακτηριες αλλα λογω περιοχης ειναι δυσκολα τα πραγματα, γι αυτο θελω να ρθω μεσα στην Αθηνα, που θα χω απο κοντα το Πανεπιστημιο...

Δεν είναι καθόλου περίεργο που νιώθεις πικρία και αδικημένη από όλα αυτά, άσχετα με το αν όντως υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ή όχι και σε τι ακριβώς οφείλεται (δεν το λέω για να σε ακυρώσω, το λέω επειδή δεν ξέρω).

 

Το γεγονός παραμένει ότι εσύ προσωπικά καλείσαι να διαχειριστείς αυτά τα συναισθήματα έτσι ώστε να μη σου αφήσουν κάποιο τραύμα που θα επηρρεάσει αρνητικά τη ζωή σου αργότερα, και ιδανικά έτσι ώστε να μην επηρρεάσει αρνητικά και τη σχέση σου με την υπόλοιπη οικογένεια (την οποία καλώς η κακώς δεν επιλέγουμε).

 

 

 

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι: αν δεις ότι σε μάκρος χρόνου ακόμα σε τρώει, πήγαινε να το συζητήσεις με ένα ψυχολόγο. Το λέω αυτό καθαρά και μόνο με το σκεπτικό της απο πάνω παραγράφου, κι ελπίζω να μη παρεξηγηθεί επειδή η λέξη "ψυχολόγος" είναι ακόμα loaded στην Ελλάδα.

Οχι δεν παρεξηγω, μην ανησυχεις, ο ψυχολογος ειναι μια καλη λυση, υπαρχει ενας στη δουλεια της μανας μου (λολ ας ελπισουμε οτι θα χει απορρητο.)

Αυτο ξερω κι εγω, αυτοι εκαναν οτι εκαναν, σημασια εχει πλεον πως θα το διαχειριστω εγω απο δω και περα.

Επειδή στην περίπτωση του OP παίζει θέμα αγοριού κοριτσιού, ίσως παίζει ένας διαχωρισμός στους γονείς αν είναι παλαιών αρχών (τρέχα στην κουζίνα και παντρέψου). Ελπίζω να μην είναι έτσι. (αν και από ότι φαίνεται στο post σου κάπου εκεί πάει η κατάσταση).

 

Ελπίζω να είναι σαν την παραβολή στην Βίβλο που όταν γύρισε ο άσωτος υιός έσφαξαν το κατσίκι που είχε κερδίσει καλλιστεία.

 

Πολλές φόρες όταν οι γονείς έχουν ένα παιδί που δεν έχει στον ήλιο μοίρα τρώνε μεγάλο άγχος για το μέλλον του. Αν εσύ μια ζωή ήσουν τυπική διαβαστερή και φαινόσουν ότι θα σπουδάσεις χωρίς να απαιτείται καμιά δικιά τους θυσία η σπρώξιμο, ενώ ο αδερφός σου ήταν ένας αχαΐρευτος τέντυ μπόυς οι γονείς σου κάνουν ότι μπορούν για να εξασφαλίσουν το δικό του μέλλον και να τον επιβραβεύσουν με όποιο τρόπο μπορούν για να βάλει τάξη στην ζωή του. 

 

 

 

Όσο για εσένα προσπάθησε να μην σε στεναχωρεί οτιδήποτε σε επηρεάζει από άλλους ανθρώπους ακόμα και αν είναι οι γονείς σου. Ας κάνουν ότι γουστάρουν. Κάνε τις επιλογές σου, πίστευε στον εαυτό σου και προχώρα μπροστά. Κάνε το 2ο πτυχίο και γράψτους.

 

 

Εχεις δικιο, τα ιδια μου λενε κι αλλοι. Στο τελος αυτο εχει σημασια, απλα κατι τετοιες ωρες αισθανομαι οτι θα επρεπε να χα διαπραγματευτει πολλα πραγματα και να μη λεω ναι σε οτι μου ζητανε οι δικοι μου...

Εχουν μια νοοτροπια του στυλ οτι ειμαι αυτονομη δυναμικη και ανεξαρτητη οποτε δεν χρειαζομαι βοηθεια.

[ikaruga24]

Θα σου πω γιατί γίνεται αυτό, γιατί στο μυαλό των γονέων το "αγόρι" πρέπει να "έχει" κάτι γιατί το κορίτσι έτσι και αλλιώς θα παντρευτεί και θα την "φροντίζει" ο άντρας της. Βλέπεις αυτό είναι όλο. Για το αγόρι αυτές οι επιτυχίες είναι "βραχιόλια" για να βρει ένα "καλό" κορίτσι μιας και η κόρη τους είναι ήδη "καλή" και θα την βρεί έτσι και αλλιώς ένα "καλό" αγόρι. 

 

Δεν το κάνουν επίτηδες. Το έκαναν και σε εμένα. Η αδερφή μου παράπονο το είχε που πάντα έδιναν περισσότερο σημασία σε εμένα άσχετα αν όλες οι βοήθειες πήγαιναν σε αυτήν. Συναισθηματικό είναι περισσότερο παρά ουσιαστικό. Δεν τους ξέρω τους γονείς σου αλλά ξέρω γενικά την νοοτροπία μας ως Ελληνες και οι γονείς λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους σε αυτά τα πράγματα. 

 

Μην το παίρνεις στραβά. Εσένα πάντα θα σε προσέχει κάποιος (πατέρας, άντρας, γκόμενος κτλ κτλ), τον αδερφό σου όμως αν είναι φτερό στον άνεμο δεν θα "σοβαρευτεί" ποτέ. Ετσι σκέφτονται και σου μοιάζει ότι του κάνουν τεμενάδες χωρίς λόγο. 

[The_Judas]

Συνήθως οι γονείς βοηθάνε το παιδί που έχει μεγαλύτερη ανάγκη.

 

Η περίπτωσή σου όμως μου φαίνεται κάπως ακραία. Αφησαν το 18χρονο κορίτσι μόνο του και βοηθούσαν μόνο τον γιο τους; Δίνοντας μάλιστα και τετραψήφιο μπόνους;

Το λέω αυτό γιατί συνήθως οι ελληνες γονείς είναι υπερπροστατευτικοί με τις κόρες...

 

Έχεις κάθε δικαίωμα να αισθάνεσαι αδικημένη αν ισχύουν όλα αυτά.

 

Εχεις συζητήσει το ζήτημα μαζί τους; Να σου εξηγήσουν γιατί παίρνει μόνο ο αδερφός σου το μπόνους;

 

Με αυτού του είδους την διαπαιδαγώγηση δεν βοηθάνε ούτε εσένα ούτε τον αδερφό σου. Εσύ θα έχεις παράπονα για μια ζωή και ο αδερφός σου θα γίνει κακομαθημένος και εξαρτημένος από τους γονείς του για πάντα.

[astrosunnefo]

Εχεις δικιο, τα ιδια μου λενε κι αλλοι. Στο τελος αυτο εχει σημασια, απλα κατι τετοιες ωρες αισθανομαι οτι θα επρεπε να χα διαπραγματευτει πολλα πραγματα και να μη λεω ναι σε οτι μου ζητανε οι δικοι μου...

Εχουν μια νοοτροπια του στυλ οτι ειμαι αυτονομη δυναμικη και ανεξαρτητη οποτε δεν χρειαζομαι βοηθεια.

 

Με κάλυψαν όσα ειπώθηκαν παραπάνω, δεν έχω να προσθέσω κάτι.

Σχετικά μ' αυτό που είπες, όμως: Μήπως εσύ δίνεις αυτή την εικόνα στους δικούς σου; Θέλω να πω, τους αφήνεις να σε δουν και σε φάσεις που λυγίζεις, ή κάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα και γι' αυτό έχουν αυτή την εικόνα; Χωρίς να δίνω άφεση, εννοείται, γιατί είμαι της άποψης πως ένας γονιός πρέπει να βλέπει πότε το παιδί του δεν είναι καλά και να δραστηριοποιείται αναλόγως, όχι να το περνάει στα ψιλά. Κι αυτό προϋποθέτει μια μακρά επένδυση στη σχέση με το παιδί του, είναι καθημερινό το χτίσιμο, δεν προκύπτει σε μία μέρα κλπ

 

Εγώ έχω να προτείνω το εξής: ανοιχτή, ειλικρινής συζήτηση. Μόνο όταν εκδηλωνόμαστε/εκφραζόμαστε λύνονται τα όποια προβλήματα και σβήνονται οι όποιες ανακρίβειες , γιατί στο δικό τους μυαλό μπορεί να είναι ok και να νομίζουν πως δεν σφάλλουν στο x και το y. Ακόμη κι αν δεν βγάλει πουθενά, τουλάχιστον εσύ θα ξέρεις πως έκανες μια προσπάθεια προσέγγισης.

[hliastsek]

Γιατι μεγαλωσα σε οικογενεια που δεν εκανε τετοιες διακρισεις ειναι πολυ λυπηρο αυτο που διαβαζω! Δεν ειναι θεμα Ελληνικης οικογενειας που λεει "εχω ενα παιδι και μια κορη" αλλα θεμα ανθρωπων, δεν ζουμε στην Ελλαδα του 1950 αλλα του 2015. Θα σου πρότεινα να το συζητησεις μαζι τους και αν δεν βγαλεις ακρη μην ασχοληθείς ποτε ξανα

[Spect~]

ξεπερνας το ολο θεμα και αποδεχεσαι οτι θα εισαι παντα η ριγμενη και απλα τους ξεφτυλιζεις ωστε να μην εχουν μουτρα να σου πουν τιποτα ποτε ξανα!

[Liverpool89]

Να καταλαβω την συμπαθεια της μανας για το αγορι της, αλλα νομιζα οτι οι πατεραδες εχουν αδυναμια στην κορη ..

 

Οντως μεγαλη βλακεα αυτο, συνηθως τα πρωτοτοκα ειναι τα πιο χαιδεμενα..

 

Ετσι τα κανουν και μενουν μια ζωη αγορια

[Pa0ki]

Να καταλαβω την συμπαθεια της μανας για το αγορι της, αλλα νομιζα οτι οι πατεραδες εχουν αδυναμια στην κορη ..

 

Οντως μεγαλη βλακεα αυτο, συνηθως τα πρωτοτοκα ειναι τα πιο χαιδεμενα..

 

Ετσι τα κανουν και μενουν μια ζωη αγορια

 

Εγώ ξέρω το αντίθετο συμβαίνει συνήθως, τα πρώτα παιδιά τρώνε τα παλούκια

[Valerie_]

Εγώ ξέρω το αντίθετο συμβαίνει συνήθως, τα πρώτα παιδιά τρώνε τα παλούκια

Και σε μας έτσι έγινε, η μεγάλη έφαγε την αυστηρότητα κι εγώ τον έκανα μετά ότι ήθελα.

[idomeneas7]

Παλιότερα είχα μια φίλη που έλεγε πως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε όταν τελείωσε την ιατρική, αλλά έκαναν πάρτι όταν ο αδερφός της τελείωσε το ΤΕΙ μετά από 7 χρόνια. Πιθανό να είναι σαν τον άσωτο και απλά να βοηθάνε το πιό "αχρηστο" παιδί, όμως όπως ήδη ειπώθηκε είναι πολύ κακό αυτό που κάνουν γιατί ξεχέζουν το ένα παιδί και κάνουν βουτυρόπαιδο το άλλο.

Δεν μπορώ να ξέρω τι σου ταιριάζει να κάνεις και τι σχέση θέλεις να διατηρήσεις με τους γονείς σου, εγώ πιστεύω θα έφευγα όσο πιό γρήγορα μπορούσα και θα τους μίλαγα πολύ σπάνια μόνο για τα τυπικά. Πριν φύγω βέβαια θα έκανα μια κουβέντα για το θέμα απο περιέργεια, αν και καμία απάντηση δεν νομιζω να τους ανεβαζε στα μάτια μου.

[Iris_89]

Μπορεί να μην έχω αδέρφια, αλλά μπορώ να ταυτιστώ με την νοοτροπία της μητέρας σου. Ναι μεν είμαι μοναχοκόρη, αλλά η μάνα μου πάντα φρόντιζε περισσότερο τα... άλλα παιδιά, είτε παιδιά από συγγενείς είτε από φίλους. Σε φάση που όταν είναι να με βοηθήσει ο πατέρας μου σε διάφορες φάσεις, το κάνει κρυφά από εκείνη. Και δεν μιλάω μόνο για οικονομική βοήθεια. Άποψη μου? Μίλα τους, αλλά προσπάθησε να κάνεις διάλογο, πολύ εύκολα κάτι τέτοιες συζητήσεις καταλήγουν σε καυγάδες/φωνές. Αν δεν βάλουν μυαλό... Δυστυχώς δεν διαλέγουμε ποιους θα έχουμε γονείς, απλά προετοίμασε τον εαυτό σου για την μεγάλη έξοδο.

[Επισκέπτης]

Για εσάς που έχετε γνωστό ή φίλο (ή ακόμα δικές σας εμπειρίες) με περιπτώσεις που στο αγόρι κάνουν πάρτυ επειδή πέρασε μάθημα

 

Ερώτηση κρίσεως και παρακαλώ απαντήστε σοβαρά

 

Αν το ίδιο αγόρι ήταν γκέι, πιστεύετε θα είχε τα ίδια έπαθλα με αυτά που πήρε επειδή πέρασε μάθημα;

[idomeneas7]

Για εσάς που έχετε γνωστό ή φίλο (ή ακόμα δικές σας εμπειρίες) με περιπτώσεις που στο αγόρι κάνουν πάρτυ επειδή πέρασε μάθημα

 

Ερώτηση κρίσεως και παρακαλώ απαντήστε σοβαρά

 

Αν το ίδιο αγόρι ήταν γκέι, πιστεύετε θα είχε τα ίδια έπαθλα με αυτά που πήρε επειδή πέρασε μάθημα;

 

Εγω ξέρω περίπτωση το γκέι αγόρι να μένει στο πατρικό και να φέρνει τον κατά 25 χρόνια μεγαλύτερό του γκόμενο να μείνει εκεί το βραδυ. Πιάνεται?

[Anorymous]

Δεν ειναι θεμα αγορι -κοριτσι και εγω που ειχα αδερφο και οι γονεις μου τον ειχαν στα οπα οπα ενω εμενα με ειχαν ψηλο χεσμενο, η "επίσημη" απαντηση οταν τους το ελεγα ηταν εσυ εισαι δυνατος χαρακτηρας και δεν εχεις αναγκη ενω ο αδερφος σου οχι