Trophies & Achievements: Οι παίκτες πάντα ήθελαν το “τυράκι” τους

[Ocelote]

Τα Trophies και τα Achievements αποτελούν βασικό στοιχείο στο σύγχρονο gaming και την εμπειρία gameplay που προσφέρει αυτό.

Αποτελούν τις επιβραβεύσεις των παικτών κάθε φορά που οι δημιουργοί ενός τίτλου κρίνουν ότι έχουν κάνει κάτι αξιοσέβαστο ή εν πάση περιπτώσει άξιο συγχαρητηρίων. Ο τρόπος υλοποίησής τους είναι παρεμφερής, έστω κι αν τα Trophies αποτελούν το σύστημα της Sony και των PlayStation και τα Achievements είναι το αντίστοιχο της Microsoft και των Xbox. Πρωτοεμφανίστηκαν το 2005, όταν η Microsoft θέλησε να εισάγει ένα σύστημα επιβράβευσης των παικτών του Xbox. To 2007 το Gamerscore επεκτάθηκε και σε τίτλους του προγράμματος Games for Windows – Live ενώ το 2008 είχαμε την απάντηση της Sony με τα δικά της achievements, τα Trophies.

Η πρώτη εταιρεία που τρόπον τινά υποστήριξε τα achievements, έστω και σε μια κάποια πρώιμη μορφή, ήταν η Activision το 1982: η εταιρεία ζητούσε από τους παίκτες να τραβήξουν φωτογραφίες με τις επιδόσεις τους μπροστά στις τηλεοράσεις και τις οθόνες τους και της τις ταχυδρομήσουν ώστε να λάβουν αναμνηστικά σιδερότυπα. Από εκεί και πέρα πολλοί τίτλοι ήταν –και παραμένουν- εκείνοι που ενσωμάτωναν το δικό τους, ξεχωριστό σύστημα achievements, ωστόσο η πραγματική ανάγκη είχε να κάνει με ένα κεντρικό κόνσεπτ το οποίο θα ακολουθούσαν όλοι οι τίτλοι ανεξαιρέτως.

Στο PS4 οι παίκτες απέκτησαν τη δυνατότητα να βλέπουν και τι ποσοστό εκείνων που έχουν παίξει το εκάστοτε παιχνίδι έχει ξεκλειδώσει το κάθε Trophy. Η ηθική ικανοποίηση στα καλύτερά της!

 

Πρακτικά οι επιβραβεύσεις αυτές δεν είναι κάτι καινούριο: στα arcades, όσοι θυμάστε, είχαμε τα leaderboards με τα high scores: το στοιχείο αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να παρακινήσει τους παίκτες να τροφοδοτήσουν με “τσίγκο” το μηχάνημα προκειμένου να καταφέρουν να γράψουν κι εκείνοι το όνομά τους στην πολυπόθητη λίστα. Το πρόβλημα βέβαια με τα leaderboards, είναι πως αφορούν ένα πολύ περιορισμένο κοινό, τουτέστιν όσους έχουν τη δυνατότητα να μπουν σε αυτά. Κάπως έτσι λοιπόν και αναζητώντας ένα σύστημα επιβράβευσης όλων των παικτών, ανεξαρτήτως δυνατοτήτων, οι εταιρείες κατέληξαν στα achievements με τη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα, τα Trophies και τα Achievements.

Πολλοί είναι εκείνοι που αντιτίθενται στα σύγχρονα achievements θεωρώντας πως απονέμονται πολύ εύκολα, πως διαφθείρουν τους παίκτες, πως αναθρέφουν μια γενιά που ενδιαφέρεται μόνο για δαύτα (τους λεγόμενους “Achievement/Trophy hunters”) και γενικότερα πως αποπροσανατολίζουν Τύπο και κοινό. Έχουν όμως δίκιο; Achievements και Trophies συγκαταλέγονται στα “παρελκόμενα” του console gaming, υπό την έννοια πως δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο στο gameplay ή τη γενικότερη εμπειρία που απολαμβάνει ο παίκτης.

 

Σύμφωνοι, το κάθε Trophy ή Achievement που ξεκλειδώνει/κατακτά κάποιος προσφέρει ηθική ικανοποίηση και ένα αίσθημα ολοκλήρωσης, ωθώντας παράλληλα τον παίκτη να συνεχίσει να προσπαθεί, βλέποντας τις προσπάθειές του να ανταμείβονται, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Ο βαθμός στον οποίον ισχύουν τα παραπάνω διαφέρει από παίκτη σε παίκτη και έχει να κάνει ξεκάθαρα με τον άνθρωπο: άλλοι νοιάζονται, άλλοι πάλι όχι.



Σε κάθε περίπτωση όμως η συλλογή Trophies και Achievements δεν είναι υποχρεωτική. Ως εκ τούτου, όπως δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε έναν παίκτη να παίζει π.χ. όλα τα είδη παιχνιδιών ή να έχει στην κατοχή του όλες τις κονσόλες, με την ίδια λογική δεν μπορούμε να τον υποχρεώσουμε να προσεγγίζει το gaming με τον τρόπο που θέλουμε εμείς.

 

Άλλος θα παίξει για τον χαβαλέ, για να ξελαμπικάρει μια ωρίτσα μετά από μία δύσκολη μέρα στο γραφείο, άλλος για να διαλύσει όποιον βρει στο διάβα του online, άλλος για να πει στους αντιπάλους του τι θα έκανε στις μανούλες τους και άλλος για να πάρει ό,τι Trophy/Achievement προσφέρει ο κάθε τίτλος του. Ο καθένας αντιλαμβάνεται το gaming όπως εκείνος θέλει. Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία του μέσου: το γεγονός ότι ο ίδιος τίτλος είναι ικανός να προσφέρει σε εκατομμύρια παίκτες τη συγκίνηση και την εμπειρία που αποζητούν οι ίδιοι.

Σαφώς και υπάρχουν παιχνίδια που μοιράζουν απλόχερα Achievements/Trophies, όπως υπάρχουν και άλλα στα οποία ο παίκτης πρέπει να “ματώσει” για να τον ανταμείψουν. Λέει κάτι αυτό; Αν κάποιος είναι ψυχαναγκαστικός σαν χαρακτήρας, δεν θα χρειαστεί το achievement προκειμένου να ανοίξει όλα τα σεντούκια στο Assassin’s Creed IV: Black Flag ή να ταξιδέψει σε όλες τις περιοχές στο Dragon Age: Origins.

 

Από εκεί και πέρα όμως, δίνεται υπερβολική σημασία στον όλο μηχανισμό, κάτι απόλυτα λογικό ωστόσο αφού ο αριθμός των Trophies/Achievements που έχει συλλέξει κανείς στην “καριέρα” του στις πλατφόρμες μίας εταιρείας, καθορίζει αντίστοιχα το level/Gamerscore του και άρα απαντά ουσιαστικά στην ερώτηση “ποιος την έχει μεγαλύτερη”. Συνιστά με άλλα λόγια έναν τρόπο για να ξεχωρίσει κανείς, υπερισχύοντας μάλιστα των υπολοίπων, ικανοποιώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μια αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου.

Πού καταλήγουμε εν τέλει; Αφήστε τα Achievements και τα Trophies στην ησυχία τους: δεν ενοχλούν κανέναν. Εκείνοι που θέλουν να εστιάσουν στη συλλογή τους θα το κάνουν, οι υπόλοιποι απλά θα ασχοληθούν με το παιχνίδι και το θέμα θα λήξει κάπου εκεί. Τα achievements δεν ευθύνονται για τίποτα στραβό στο gaming και, εδώ που τα λέμε, πώς θα μπορούσαν όταν ανέκαθεν είχαν ρόλο κομπάρσου; Λόγος για γκρίνια και παράπονα δεν υπάρχει. Υπάρχει…;

[Thresh]

Achievement whore ftw!

[djsoman]

αν ψαχνεις να τα παρεις αυτα ολα χαλαει η χαρα του gaming  για μενα απλα παιξετε και αφηστε τα αλλα δηλαδη παλια που δεν υπηρχαν καλυτερα ηταν

[shadowlike]

Νομίζω οι old school gamers τα γράφουν εκει που δε πιανει μελανι

[nikchris]

Eιναι... bloat. 

[Fulgore]

Το καλυτερο ισως παραδειγμα τρομερης επιρροης των Achivement σε παιχνιδι ισως να το εχει το World Of Warcraft παντως.

[pcos]

μεγαλη ανοησια εξαπανεκαθεν!

τα λεω λιγο ωμα

[stefanos_79]

θα συμπληρωσω οτι και το k/d ratio  σκοτωσε το online gaming  και οδηγησε στην εξαρση των cheaters.....δεν απολαμβανεις το παιχνιδι...ουτε με το να κυνηγας τα τροφις ουτε και να εισαι απέθαντος σε ένα fps..

[D4rkshadow]

Το fashion victim  των  games,ευχαριστω δεν θα παρουμε.

[Bartar]

δίνουν όμως ένα νόημα εκεί που ίσως δεν υπάρχει...οπότε μια χαρά concept είναι.

[Mr_Proper]

Έχουν αρχίσει να με κουράζουν λίγο αυτά τα "editorial" γιατι μοιάζουν με εκθέσεις λυκείου παρά με κάποιο σοβαρό άρθρο και αυτό γιατι είναι άοσμα άχρωμα συμβαδίζουν πάντα με την κοινή γνώμη και τις τάσεις του μάρκετινγκ...

Οταν γράφεις κάτι κατα την ταπεινή μου άποψη πρέπει να έχει μέσα είτε κάτι δικό σου την εμπειρία σου είτε μια γνωμάτευση μετά απο ψάξιμο... όχι να βάζεις την "κασέτα" να παίζει για να γεμίσεις παραγράφους και άντε το πολύ πολύ αφού γράψουμε πέντε καλά να ψάξουμε στο google και 5 κακά και μετά να γίνουμε ουδέτεροι στην κατακλείδα... (δεν μιλάω συγκεκριμένα για αυτό το post αλλά με αφορμή το post)

Δεν είναι τυχαίο που εκπομπές σαν αυτές:

 

https://www.youtube.com/user/AngryJoeShow
 

https://www.youtube.com/user/TheEscapistMagazine

 

έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό των gamers ηλικίας άνω των 15... λένε τα πράγματα με το όνομα τους όπως έχουν γιατι έχουν εμπειρία στο gaming και ξέρουν τι πραγματικά παίζει το έχουν νιώσει στο πετσί τους!

Έχουν χαρακτήρα δηλαδή αυτό χρειάζεται και στα editorial..

[aftokratoras]

Σε κρατάνε απασχολημενο και σου δίνουν κίνητρα για να παίξεις περισσότερο και με διαφορετικό gameplay καλό παράδειγμα είναι το World of Warcraft.

[aftokratoras]

Σε κρατάνε απασχολημενο και σου δίνουν κίνητρα για να παίξεις περισσότερο και με διαφορετικό gameplay καλό παράδειγμα είναι το World of Warcraft.

[aftokratoras]

Σε κρατάνε απασχολημενο και σου δίνουν κίνητρα για να παίξεις περισσότερο και με διαφορετικό gameplay καλό παράδειγμα είναι το World of Warcraft.

[Επισκέπτης]

Δηλαδή πριν βγουν αυτα, τα παιχνίδια δεν είχαν αξία ή ο παικτης τα χαιρόταν λιγοτερο? Μη λέμε χαζα, το παιχνίδι ειναι για να δασκεδαζεις και να το απορροφας, και όχι να πεθαίνεις ψύχωση με τα εύκολα ή δύσκολα τρόπαια. Ή αν κάποιο δεν έχει τρόπαια να παραπονιέσαι. Σιγά!