Οι υποσχέσεις του Destiny οδηγός για το Division

[Ocelote]

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, η Ubisoft έδωσε τη δυνατότητα στους παίκτες να δοκιμάσουν την τύχη τους στο Division, μία από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες της για τη χρονιά που διανύουμε.

Πρακτικά οι παίκτες είχαν την ευκαιρία να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το παιχνίδι, να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι περί τίνος πρόκειται και να εξάγουν κάποια πρώτα συμπεράσματα για το ποιόν του. Η αλήθεια βέβαια είναι πως τα τρέιλερ που είχαν κυκλοφορήσει τις μέρες πριν τη beta είχαν δώσει μια καλή εικόνα του τίτλου, ωστόσο πάντα ένα hands-on αποκαλύπτει πολλά περισσότερα.

 

Η Ubi έχει βασίσει πολλά πάνω στο Division. Το παιχνίδι αναπτύσσεται εδώ και μια γεμάτη τριετία, χώρια το στάδιο της προεργασίας ενώ ετοιμάζεται να κάνει την εμφάνισή του έπειτα από δύο αναβολές και ισάριθμα χρόνια καθυστέρησης –στο μεσοδιάστημα μάλιστα αποφασίστηκε να μη δημιουργηθεί τελικά “companion app” για smartphones και tablets. Όσο για τα στούντιο που εμπλέκονται στην παραγωγή του; Ubisoft Massive, Reflections, Red Storm Entertainment, Ubisoft Annecy. Όλα τα προαναφερθέντα στούντιο πήραν τον χρόνο που χρειάστηκαν για να παρουσιάσουν ένα παιχνίδι όσο το δυνατόν πληρέστερο.

 

 

Τι είναι όμως το Division και πώς μας φάνηκε;

 

Το Division λοιπόν είναι ένα online open world third-person shooter RPG ή αν προτιμάτε, ένας ακόμα εκφραστής του είδους που ήρθε να αντικαταστήσει τα παλιά, καλά MMORPG. Τι σχέση μπορούν να έχουν όμως τίτλοι σαν το Division και το Destiny (yip, στην ίδια συνομοταξία ανήκουν) με το World of Warcraft, το The Old Republic και το Lineage; Καμία, γι’ αυτό και δεν ανήκουν στο ίδιο είδος: παιχνίδια σαν κι αυτά της Bungie και της Ubisoft ωστόσο, είναι προορισμένα να πάρουν τη θέση των προαναφερθέντων, κι αυτό διότι το ενδιαφέρον του κόσμου γι’ αυτά έχει πλέον κορεστεί. Το αν θα τα καταφέρουν –εισπρακτικά πάντα- στον ίδιο βαθμό είναι μια άλλη κουβέντα.

 

Στο Division λοιπόν βρισκόμαστε σε μία ερειπωμένη και ερημωμένη εξ’ αιτίας ενός μυστηριώδους ιού Νέα Υόρκη. Το περιβάλλον του παιχνιδιού είναι απίστευτο: δεν είναι μόνο τα γραφικά που, στις κονσόλες τουλάχιστον, βρίσκονται σε απίστευτα επίπεδα (μολονότι δεν αγγίζουν αυτά των πρώτων τρέιλερ, εξέλιξη αναμενόμενη ωστόσο για τη Ubisoft), αλλά και η εξωφρενικά ρεαλιστική απεικόνιση της ίδιας της πόλης. Μολονότι η “κατεστραμμένη Νέα Υόρκη” αποτελεί διαχρονικά αγαπημένο κόνσεπτ των δημιουργών videogames και ταινιών, δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο αληθοφανή εκδοχή της στο gaming –αν την έχετε επισκεφθεί κιόλας, θα συμφωνήσετε απόλυτα.

 

Παίζοντας τη beta, αν κάτι μου έκανε εντύπωση, είναι ο εξαιρετικός τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα κάλυψης (cover). Ναι, εντάξει, το πιστολίδι θα είναι πάντα πιστολίδι, όμως εκεί που το παιχνίδι με εξέπληξε, ήταν στην ομαλότητα του εν λόγω συστήματος, κάτι που αν μη τι άλλο προσδίδει πόντους σε ένα shooter. Οι δυνατότητες παραμετροποίησης ενός χαρακτήρα είναι αστείρευτες ενώ και η ποικιλία σε όπλα, εξάρτυση και εξοπλισμό είναι εντυπωσιακή. Γενικότερα, στον βαθμό που μου επετράπη να “πειράξω” τον χαρακτήρα μου, το καταευχαριστήθηκα –η δε έλλειψη κλάσεων, μου έδωσε τη δυνατότητα αφ’ ενός να προσεγγίσω καταστάσεις κατά βούληση και αφ’ ετέρου να βρω πιο εύκολα συμπαίκτες.

 

 

Από τι κινδυνεύει όμως;

 

Αν υπάρχει κάτι που με προβλημάτισε παίζοντας τη beta, ήταν η διάρκειά της και αυτό για έναν και μόνο λόγο: την ποικιλία των αποστολών. Το Division διαθέτει έναν ολοζώντανο κόσμο που χάρη στον ίδιο του τον χαρακτήρα (βλ. multiplayer) κάνει τον παίκτη να αισθάνεται πως αποτελεί μέρος ενός ολόκληρου οικοσυστήματος. Τι γίνεται όμως με τις αποστολές; Εκεί είναι και το “ζουμί” της υπόθεσης. Θυμηθείτε τι είχε συμβεί με το Destiny και θα καταλάβετε τον κίνδυνο που διατρέχει το Division σαν πρότζεκτ: όταν είχε κυκλοφορήσει αρχικά ο τίτλος της Bungie, έδινε την εντύπωση ενός παιχνιδιού ημιτελούς. Ναι, οι μάχες του ήταν σούπερ και ναι, η εξέλιξη του χαρακτήρα εντυπωσιακή –καθηλωτική θα λέγαμε. Από εκεί και πέρα όμως, το παιχνίδι στον πυρήνα του, η ιστορία του, ο κόσμος του είχαν θέματα και μάλιστα σοβαρά. Το πρώτο παιχνίδι μιας τόσο φιλόδοξης τριλογίας, όπως το Destiny, θα περίμενε κανείς πως θα έθετε τις βάσεις για τα επόμενα, πως θα δημιουργούσε ένα σύμπαν μέσα στο οποίο κάθε παίκτης θα έβρισκε τη θέση του. Για όλα αυτά όμως, χρειάστηκε να περιμένουμε το Taken King.

 

Η Ubisoft διατείνεται πως έχει μάθει από τα λάθη της Bungie, διανθίζοντας τον κόσμο του Division με τυχαία γεγονότα και instances, τη “Dark Zone” στην οποία λαμβάνει χώρα το PvP μεταξύ άλλων και κάμποσες αποστολές. Προσωπικά θεωρώ πως η σωστή ισορροπία ανάμεσα σε single και multiplayer modes είναι το βασικό ζητούμενο σε ένα τέτοιο παιχνίδι: μολονότι έχουμε δει το δεύτερο να ενσωματώνεται στο πρώτο αρκετά επιτυχημένα κατά το παρελθόν, το προαιρετικό του πράγματος είναι απαραίτητο προκειμένου να μην επηρεαστεί αρνητικά η εμπειρία όλων εκείνων που θέλουν να εξερευνήσουν μόνοι τους τη Νέα Υόρκη του Division –και γενικά δεν αρέσκονται στο multiplayer. Το κυριότερο όμως είναι η ποικιλία στο gameplay: το κοινό έχει ξεπεράσει τη φάση του ατελείωτου “farming” στα λιβάδια του Azeroth και τα τείχη του Bastion’s Keep. Χρειάζεται κάτι πιο ριζοσπαστικό, κάτι που θα τον κρατήσει προσκολλημένο στο παιχνίδι, κάτι που θα του επιτρέψει να εξελίξει τον χαρακτήρα του όχι επαναλαμβάνοντας την ίδια ρουτίνα ξανά και ξανά αλλά μέσα από μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.

 

 

Το Division δεν πρόκειται να γίνει Destiny, τουλάχιστον όχι ως προς την κλίμακά του. Δεν μιλάμε για πρότζεκτ δεκαετίας ή τριλογία άλλωστε, παρά απλά για έναν τίτλο με τρία –τουλάχιστον- expansions (Underground, Survival, Last Stand) και κάμποσα μικρά “εξτραδάκια”. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως η Ubisoft θα κρατήσει σε εγρήγορση την κοινότητα των παικτών του, με επιπλέον events, ακόμα και ενδεχόμενες νέες αποστολές σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.

 

Το μεγάλο στοίχημα του Division, είναι να δημιουργήσει εξ αρχής έναν κόσμο γεμάτο, ζωντανό και πλήρη, ικανό να κρατήσει τους παίκτες για μεγάλο χρονικό διάστημα: να κάνει δηλαδή, με λίγα λόγια, ό,τι δεν κατάφερε να κάνει το Destiny, τουλάχιστον στην αρχή. Αν η επιτυχία του είναι τέτοια, ενδεχομένως η Ubisoft να την κεφαλαιοποιήσει με ένα πιθανό sequel κάποια στιγμή –αυτό θα μας το πουν οι πωλήσεις που θα κάνει το παιχνίδι.

 

Με το Division, η Ubisoft κάνει ένα άνοιγμα σε μία κατηγορία που μέχρι στιγμής λίγοι έχουν εξερευνήσει και ακόμα λιγότεροι έχουν σημειώσει μια κάποια επιτυχία. Η σκέψη και ο σχεδιασμός του πρότζεκτ της δείχνουν εντάξει: τα δε –πολύ- πρώτα δείγματα γραφής είναι αν μη τι άλλο ικανοποιητικά. Πλησιάζει ο καιρός που θα δούμε πώς θα τα πάει και στην πράξη.

[StigmaX]

Πάντως το destiny με το taken king είναι πλέον ένα κόσμημα, ένας από τους καλύτερους τίτλους της νέας γενιάς. Μακάρι να είναι εφαμιλης ποιότητας και το division.

[ALWERT1234]

Απίθανο game, το έκαψα όσο χρόνο είχα, γραφικά πολύ ωραία, η GTX 970 το έτρεχε νερό σε full hd όλα στα ultra.

[Ekzema043]

Αναμένουμε...

[21century]

Αρκετά περιεκτικό το άρθρο που δίνει την σωστή αξία του παιχνιδιού...

[Επισκέπτης]

Εγώ πάλι θέλω το destiny στο PC

[loukoumakos]

Απίθανο game, το έκαψα και εγω όσο χρόνο είχα, γραφικά πολύ ωραία και ετρεχε μια χαρα σε r9280x κριμα που δεν ξεκινησε ετσι και το destiny ούτε story ακόμα γελάω με την ατάκα του"δεν έχω χρονο να σου εξηγήσω γιατι δεν εχω χρονο"και δεν ειχε αυτο το κάτι να σε κρατάει σε αυτο το ατελείωτο grind fest με εξαιρεσει τα raids !τεσπα περασμένα ξεχασμένα εδω μιλαμε για τον επομενο μεγαλο πανικο ! the divsion!   

[nickmortonzikos4]

Πάντως το destiny με το taken king είναι πλέον ένα κόσμημα, ένας από τους καλύτερους τίτλους της νέας γενιάς.

 

Και για καποιο περιεργο λογο, αυτο δεν αναγνωριζεται τοσο. Δεν ειμαι ουτε bungie ουτε destiny fan boy, αλλα εδω και σχεδον 8 μηνες εχω παθει την πλακα μου. Σε ο,τι threads και video βλεπω για αξιλογησεις παιχνιδιων γινεται ελαχιστη εως και μηδενικη αναφορα στο taken king. Ισως σαν τιμωρια για το συστημα με τα dlcs(?).

Και το division παντως πιστευω θα εχει οικονομικα οφελη και απο add-ons στο παιχιδι ή dlcs. Σε καπιταλιστικη κοινωνια ζουμε και μαλλον το λες αναμενομενο/λογικο σε περιπτωση που σημειωσουν επιτυχια.

[lupus_Hegemonia]

Αν δεν έχει solo campaign, θα προσπεράσω όπως έκανα και με το StarWars Battlefront.

[activex]

Αν δεν έχει solo campaign, θα προσπεράσω όπως έκανα και με το StarWars Battlefront.

Κάτι αχνοφαίνεται

 

VG247: You’re also said The Division can very much be played as a single-player game although it’s designed as a multiplayer game. I found it very tough when part of my team was out of the firefights. Is it a harder experience in single-player?

Magnus Jansen (Creative Director): What you experienced was the game still thinking you were in a group of players. That’s the content scaling to three players. Obviously we scale stats, the numbers and to some degree the behaviour of the enemies depending on whether you playing as one, two, three or four players. We are not deliberately punishing solo players or incentivising them by making it harder. Absolutely not. The size of your group decides what we throw at the player at any given time.

To me it’s a matter of intent. It’s a great single-player game, period. We don’t use a stick, but rather a carrot, to get people on board with multiplayer, be it co-op or PvP in Dark Zones or the social spaces in the Safe Houses. You only need to right click on a controller to create a group. And then you can run with someone without even joining a group. I can revive you in the Dark Zone even if you’re not a group.

 

http://wccftech.com/division-gameplay-story-mode-length-solo-play/