Είναι πολύ περίεργη η φαση.
Σαν άτομο που πάντα καταγράφω τις διαδρομές μου με κάμερες (3 στο αμάξι που κοιτάζουν μπρος, πίσω και μέσα, μια στο σκούτερ) έχω να σου πω ότι τα γεγονότα έχουν ως εξής:
Έχω παραδώσει πλανουσε δικηγόρο φίλου μου που τον τράκαραν ενώ ακολουθούσα καταγραφοντας, έχω παραδώσει πλάνα στην τροχαία σαν μάρτυρας μετά από σύγκρουση που έγινε μπροστά μου, έχω ρωτήσει και στις δύο περιπτώσεις την τροχαία αν και πότε είναι νόμιμο αυτό που κάνω γιατί εδώ δεν είναι Ρωσία να το χουμε με νόμο, πόσο μαλλον όταν κανείς δεν ξέρει με σιγουριά το νόμο.
Διαλέγεις και παίρνεις λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1) Επιτρέπεται η καταγραφή, απαγορεύεται η δημοσίευση χωρίς την έγκριση των καταγραφεντων.
2) Επιτρέπεται η καταγραφή, για δημόσια χρήση θα πρέπει να κρύβονται τα προσωπικά στοιχεία (πρόσωπα, πινακίδες, ούτε και γω ξέρω τι σκατα θεωρείται πλέον προσωπικό στοιχείο)
3) Δεν ξερω αν ο δικηγόρος του φίλου μπορούσε να χρησιμοποιήσει το υλικό σαν πειστήριο, απλά το ήθελε ο δικηγόρος
4) Δεν ξερω αν η τροχαία χρησιμοποίησε το υλικό μου σαν αποδεικτικό, με ένα cd και την κατάθεσή μου μόνο, μου είπαν ότι δε χρειάζεται να παρουσιαστώ και σε δικαστήριο, δεν ξερω τι το έκαναν, κανείς απ τους 20 καλούς σαμαρειτες που βρέθηκαν στη σύγκρουση δεν δήλωσε μάρτυρας για να μην παρευρεθεί σε δικαστήριο και με εμένα απεκλεισμενο, μόνο το cd μου ήταν μάρτυρας και δεν ξέρω τι απέγινε.
5) Από γνωστούς έχω ακούσει ότι τους έχουν ενημερώσει πως τα ψηφιακά μέσα δε γίνονται αποδεκτά στα δικαστήρια, το ίδιο μου είπαν και κάτι ΔΙΑΣ που εμφανίστηκαν πρώτοι στη σύγκρουση, βέβαια όταν τους άφησα τα στοιχεία μου με κάλεσε η τροχαία να ζητήσει το υλικό μου (ένα μήνα μετά, αφού με ρώτησαν τι σχέση έχω με όλη τη φάση γιατί απλά βρήκαν κάπου το όνομά μου και άλλον ένα μήνα μετά με ξαναπήραν να με ρωτήσουν αν με είχε προσεγγίσει η τροχαία ή αν εμφανίστηκα μόνος μου... Καταλαβαίνεις ότι η υπόθεση είχε αλλάξει 3 χέρια μέσα σε 2 μήνες και ο κάθε επόμενος έψαχνε να μαζέψει τη χαρτουρα και εκείνος ο κακόμοιρος που τον χτύπησαν είχε μετά από 2 μήνες ένα cd για μόνο του μαρτυρα και 0 εξέλιξη...)
6) Άκουσα μέχρι κι ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια του οργάνου (αστυνόμου ή δικαστή, δε θυμάμαι) το αν θα γίνει αποδεκτό κάποιο ψηφιακό μέσο ως αποδεικτικό στοιχείο (τι για τον πουτσο κράτος έχουμε θεέ μου)
Αυτά ξέρω επί του θέματος μέχρι σήμερα, ρώτησα κάποια στιγμή δικηγόρο αλλά δεν είχε απάντηση χωρίς να κάνει έρευνα, το ίδιο και ο ασφαλιστής μου.
Στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας καθετί ψηφιακό μοιάζει εξωγήινο, δεν ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε/προσεγγίσουμε όταν αφορά νομικά πλαίσια.
ΥΓ. Για άλλο μπήκα να ψάξω, πως τυχαία έπεσα πάνω στην φρέσκια ερώτηση και βρήκα όρεξη να αραδιασω τέτοιο κείμενο δεν ξερω
ΥΓ2 Καλή τύχη
