To Voyager 2 γίνεται το δεύτερο ανθρώπινο κατασκεύασμα που αφήνει την ηλιόσφαιρα, με το πρώτο να είναι φυσικά το αδερφάκι του Voyager 1.

Έχοντας εκτοξευθεί εκτός Γης το 1977, και έχοντας επίσης ολοκληρώσει την αποστολή εξερεύνησης των πλανητών αερίων του ηλιακού μας συστήματος το 1989, το Voyager 2 απλώς συνέχισε την πορεία του εκτός ηλιακού συστήματος με μια ταχύτητα περίπου 54000 χλμ./ώρα σε σχέση με τον Ήλιο (έχει πλέον φθίνει σε 15000 χλμ./ώρα). Μετά από τέσσερις δεκαετίες λοιπόν, τα όργανά του σταμάτησαν ξαφνικά να ανιχνεύουν ηλιακά σωματίδια, που σημαίνει πως πλέον βρίσκεται ανάμεσα στα αστέρια. 

Αν και το Voyager 1 βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια (από το 2012) σε παρόμοιο χώρο και έχει προσφέρει δεδομένα σχετικά με μαγνητικά κύματα, το Voyager 2 έχει τρία όργανα που λειτουργούν ακόμη, οπότε αναμένεται να προσφέρει ακόμη περισσότερα δεδομένα για τον διαστρικό χώρο. Η επιστημονική ομάδα θα έχει την ευκαιρία για συμπεράσματα για όσο η μονάδα ενέργειας έχει ακόμη ενεργό πλουτώνιο, που πάντως λογικά θα πρέπει να αντέξει για τουλάχιστον άλλα 7 χρόνια, μπαίνοντας σε instrument power sharing mode περίπου το 2020. 

Αυτή τη στιγμή, και με το Voyager 2 να βρίσκεται 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά μας, τα μηνύματα που στέλνει (με ταχύτητα φωτός) πίσω σε μας κάνουν περίπου 16.5 ώρες για να φτάσουν. Συγκριτικά, το φως του Ήλιου κάνει 8 λεπτά για να φτάσει στην Γη. Η επικοινωνία με το Voyager 2 γίνεται μέσω του “DSN” (Deep Space Network) που περιλαμβάνει κεραίες στην Καλιφόρνια, τη Μαδρίτη και την Καμπέρα. 

Το μέλλον του Voyager 2 περιλαμβάνει ένα πέρασμα από το άστρο Ross 248 σε περίπου 40000 χρόνια, και στη συνέχεια ένα πέρασμα σε απόσταση 4.3 ετών φωτός από τον Σείριο σε 296000 χρόνια. Φυσικά, μέχρι τότε οι πιθανότητες να υπάρχει ανθρωπότητα είναι μηδαμινές, και ίσως το μόνο που θα έχει απομείνει από εμάς θα είναι οι χρυσοί δίσκοι που κουβαλάνε τα Voyager μαζί τους. 

BBC