Το μονοπώλιο ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν. Σύμφωνοι, όλοι επιδιώκουν να βρεθούν σε μία τέτοια θέση ισχύος, σκεπτόμενοι τα κέρδη που έχουν να αποκομίσουν, όμως η ιστορία έχει διδάξει πως μακροπρόθεσμα, ακόμα κι εκείνοι χαμένοι βγήκαν.

Ο εφησυχασμός που προκαλεί η καθολική επικράτηση έναντι του ανταγωνισμού και η υπερβολική σιγουριά για την επιτυχία δεν ευνοούν σε καμία περίπτωση την καινοτομία και τη βελτίωση με αποτέλεσμα, όταν κάποια στιγμή κάνει την εμφάνισή του κάποιος ανταγωνιστής με φρέσκιες ιδέες, ο μέχρι τότε κάτοχος του μονοπωλίου να αδυνατεί “να ξυπνήσει από τον λήθαργό του” με αποτέλεσμα μοιραία να παραδίδει τα σκήπτρα του στον επόμενο.

 

Προς τι η εισαγωγή που μόλις διαβάσατε; Μα αγαπητοί μας, και το gaming δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον παραπάνω κανόνα! Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε δει ουκ ολίγες σειρές να ξεπετιούνται, να εκμηδενίζουν τον ανταγωνισμό, να παίρνουν όλη την πίτα της αγοράς –ως προς την κατηγορία τους- για πάρτη τους και εν τέλει, αφού παραμείνουν στην κορυφή ως τα καλύτερα –και σε πολλές περιπτώσεις, ως τα μόνα- στο είδος τους, να χάνονται, έχοντας πέσει θύματα της εμμονής των δημιουργών/εκδοτών τους στην προσέγγιση “αν κάτι δουλεύει, δεν το αλλάζεις”. Εξυπακούεται φυσικά πως δεν είναι όλα τα μονοπώλια τα ίδια. Τα Forza, ας πούμε, κυριαρχούν εδώ και χρόνια στο είδος των racing (ανεξαρτήτως φορμά, ας μη γελιόμαστε) και εξακολουθούν να γίνονται ολοένα και καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και με τη σειρά NBA 2K με τους ανθρώπους της 2K Sports να παίρνουν παράδειγμα –προς αποφυγή- από το NBA Live που οι ίδιοι ώθησαν στη λήθη!

 

Συγκεντρώσαμε λοιπόν τέτοιες σειρές, σειρές που άλλοτε κυριαρχούσαν μέχρι που κάποια στιγμή, βρέθηκαν να έχουν… παίξει σε επανάληψη περισσότερες φορές κι απ’ το “Κωνσταντίνου και Ελένης” με αποτέλεσμα ο κόσμος να χάσει το ενδιαφέρον του και αυτές να καταλήξουν κακέκτυπα του παλιού, καλού εαυτού τους. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, οι δημιουργοί τους αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι τελείως νέο χαλώντας ένα κόνσεπτ που είχε ακόμα να δώσει πράγματα, με το αποτέλεσμα να είναι ακριβώς το ίδιο. Θυμηθείτε μαζί μας τίτλους που μας προσέφεραν αλήστου μνήμης στιγμές και ελάτε να δούμε πώς τα κατάφεραν οι… απόγονοί τους!

 

gallery_335201_1967_68186.jpg

 

Need for Speed

 

Μια σειρά που μετρά 23 “core” κυκλοφορίες και με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 150 εκατ. αντίτυπα, έχει φτάσει στο σημείο να κάνει το ένα reboot μετά το άλλο και να έχει αχρηστεύσει το brand name που με τόσο κόπο “έχτισε”. Τα Need for Speed ξεκίνησαν το 1994 όμως απογειώθηκαν με το Underground του 2003: εκμεταλλευόμενο το “buzz” της ταινίας The Fast and the Furious και υιοθετώντας ένα παρεμφερές “look” κατόρθωσε και πούλησε πάνω από 15 εκατ. αντίτυπα, αριθμός που αντιστοιχεί στο 10% του συνόλου των πωλήσεων ολόκληρης της σειράς! Τα νούμερα αυτά το Need for Speed μπορεί να μην τα ξαναείδε, όμως οι περίπου 5 εκατ. πωλήσεις που του έφερνε το κάθε επόμενο “επεισόδιο” δεν ήταν κι άσχημες, μέχρι που ήρθε το The Run του 2011 και τα κατέστρεψε όλα. Η συνέχεια ήταν απογοητευτική με τις κριτικές να περνούν “γενεές δεκατέσσερις” κάθε νέο Need for Speed, την EA να αναθέτει την ανάπτυξη των επόμενων 6 παιχνιδιών σε 5 διαφορετικά στούντιο και τη σειρά να βαδίζει σε “σκοτεινά” μονοπάτια με το Edge, το free-to-play MMO racing που αναμένεται να κυκλοφορήσει φέτος.

 

gallery_335201_1967_23368.jpg

 

Sonic the Hedgehog

 

Κάποτε ήταν η μασκότ μιας εταιρείας που λογιζόταν ως μία από τις δύο μεγάλες δυνάμεις στο gaming. Όταν αυτή όμως αποφάσισε να εγκαταλείψει το hardware για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ανάπτυξη παιχνιδιών, ο μπλε σκαντζόχοιρος έχασε κάθε ελπίδα για το “comeback” που πολλοί περίμεναν –και ίσως του άξιζε. Μια ζωή στη σκιά του αντίπαλου δέους, του κοντόχονδρου μυστακοφόρου υδραυλικού της Nintendo, ο Sonic απλά κάποια στιγμή είδε τη μόδα να τον αφήνει πίσω της. Και να πει κανείς ότι στη SEGA δεν προσπάθησαν… Τον πήγαν να τρέξει σε καρτ, τον πέρασαν στις τρεις διαστάσεις, τον ξαναέφεραν στις δύο, με άλλα λόγια τον έβαλαν να κάνει ό,τι κι ο Mario αλλά τίποτε δεν δούλεψε. Εκείνος, βλέπετε, εξακολουθούσε να έχει το πιστό κοινό της Nintendo που συσπειρωνόταν γύρω απ’ τις κονσόλες της, τη στιγμή που ο Sonic “μιλούσε” σε παίκτες στους οποίους δεν είχε τίποτα να πει. Σήμερα και ενώ μετρά 41 τίτλους, ο Sonic κάνει “cameo” εμφανίσεις στις mobile πλατφόρμες και τα συστήματα της Nintendo χωρίς να φοβάται και να ελπίζει τίποτα. Τουλάχιστον είναι ελεύθερος…

 

gallery_335201_1967_3213.jpg

 

Resident Evil

 

Η σειρά που μας έμαθε τι πάει να πει “survival horror”. Τα Resident Evil βάδιζαν σε ένα πολύ συγκεκριμένο μονοπάτι μέχρι και το τρίτο κύριο παιχνίδι τους, το Nemesis, μέχρι που στην πορεία η Capcom αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση. Από το Resident Evil 4 και με μια σειρά αδιάφορων κυκλοφοριών –σε πλατφόρμες που ουδέποτε κατάφεραν να το στηρίξουν- να έχει προηγηθεί, τα “Resi” υιοθέτησαν μια διαφορετική προσέγγιση, εστιάζοντας περισσότερο στη δράση και λιγότερο στα στοιχεία με τα οποία είχαν φτιάξει, μέχρι τότε, το όνομά τους –χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η… απόσυρση των ζόμπι! Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Resident Evil είναι πως η αλλαγή αυτή δεν μέτρησε ως αποτυχία: κάθε άλλο, αφού το 5ο και το 6ο παιχνίδι της σειράς καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις της λίστας των πλατινένιων κυκλοφοριών της Capcom με 7 εκατ. και 6,6 εκατ. πωλήσεις κατ’ αντιστοιχία! Το franchise μπορεί να έχασε τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού του μέχρι και το 2000, όμως βρήκε άλλο, κατά τα φαινόμενα, πολυπληθέστερο!

 

gallery_335201_1967_7428.jpg

 

Metroid

 

Η σειρά Τα Metroid είναι μία από εκείνες που έχουν αφήσει ανεξίτηλα το στίγμα τους στο gaming. Οι νεότεροι μπορεί να μη γνωρίζουν και πολλά για δαύτη, η σημασία της ωστόσο είναι τέτοια που η ίδια αποτέλεσε τη βάση για ολόκληρο όρο που περιγράφει ένα ολόκληρο είδος! Με τη λέξη Metroidvania” περιγράφεται ένας τίτλος με προσέγγιση τύπου Metroid (κατά βάση του πρώτου) ή Castlevania (από το Symphony of the Night κι ύστερα) με μεγάλο χάρτη που ο παίκτης μπορεί να εξερευνήσει, τμήματα του οποίου ανοίγουν καθώς η πλοκή του παιχνιδιού προχωρά και ο ήρωας έχει αποκτήσει ισχυρότερα όπλα και νέες δυνάμεις. Τα παιχνίδια αυτά είναι κατά βάση 2D platformers αν και αυτό δεν είναι απόλυτο. Το είδος πάντως τα τελευταία 10-15 χρόνια υποστηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά από indie κυκλοφορίες. Όσο για τη σειρά που το ενέπνευσε; Μετά το Metroid Prime 3: Corruption του 2007, χάθηκε από προσώπου γης, μετρώντας δύο μόλις καινούριες κυκλοφορίες (συν μία συλλογή) που πάτωσαν αμφότερες. Με λιγότερες από 4 εκατ. πωλήσεις την τελευταία δεκαετία, τα Metroid περιμένουν την ανάστασή τους. Για πόσο όμως;

 

gallery_335201_1967_22514.jpg

 

Final Fantasy

 

Πολύπλοκα αλλά απολαυστικά, τα Final Fantasy απέκτησαν το δικό τους, φανατικό κοινό από την πρώτη τους κιόλας εμφάνιση τον Δεκέμβριο του ’87. Κάποια στιγμή έφτασαν σε απίστευτα επίπεδα ποιότητας, όχι μόνο ως προς τα γραφικά αλλά και ως προς το σενάριο, την πλοκή, το βάθος στο gameplay και βέβαια το “role playing”. Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι τη στιγμή που η Square Enix αποφάσισε ότι τα γραφικά και τα λοιπά στοιχεία εντυπωσιασμού έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα υπόλοιπα και έτσι έριξε την προσπάθειά της σχεδόν αποκλειστικά σε αυτά. Αποτέλεσμα; Η σειρά που με λατρεύουν εκατομμύρια παίκτες ανά τον κόσμο, να μετρά από το 2007 μία κύρια κυκλοφορία όλη κι όλη. Τα αναρίθμητα sequels που σε πολλές περιπτώσεις διαδέχονται άλλα sequels δεν βοηθούν ιδιαίτερα και μολονότι φέρνουν λεφτά στα ταμεία, αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η σειρά. Η δε εμπορική αποτυχία του Final Fantasy XIV μάλλον ενέπνευσε τη Square Enix η οποία ετοιμάζεται να δοκιμάσει ξανά την τύχη της στον χώρο των MMORPG με το 15ο επεισόδιο της σειράς σε μερικές εβδομάδες.

 

gallery_335201_1967_13888.jpg

 

Metal Gear Solid

 

Ο ξεπεσμός των Metal Gear Solid θα μπορούσε να συνοψιστεί σε δύο λέξεις και να πάμε παρακάτω: Χιντέο Κοτζίμα. Οι απαιτήσεις του ανθρώπου που ουσιαστικά έστησε από το μηδέν το franchise για επένδυση επιπλέον πόρων, οι αγεφύρωτες διαφωνίες του με τη διοίκηση της Konami και το “κράτος εν κράτει status” της Kojima Productions, οδήγησαν τις δύο πλευρές στο διαζύγιο, το στούντιο του Κοτζίμα στην αποδόμηση και τη σειρά σε σκοτεινές ατραπούς, όπως όλοι είδαμε με το Metal Gear Survive. Μέχρι τότε, οι τίτλοι του franchise πουλούσαν ικανοποιητικά –βάσει των ΑΑΑ στάνταρ ανά εποχή- με αποκορύφωμα το κύκνειο άσμα του Ιάπωνα δημιουργού στην εταιρεία, Metal Gear Solid V, από το εξώφυλλο του οποίου τόσο άκομψα είχε αφαιρεθεί κάθε αναφορά σε εκείνον και την ομάδα του. Η Konami προσπάθησε να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του κόσμου αμέσως μετά την αποχώρηση του Κοτζίμα και αυτό ήταν το μέγα λάθος της: το “δέσιμο” της κοινότητας των παικτών με τον Χιντέο “τους” σε συνδυασμό με την τελείως διαφορετική φιλοσοφία σε σενάριο και gameplay έχουν βάλει τις βάσεις για μια μνημειώδη αποτυχία.

 

gallery_335201_1967_1403.jpg

 

Crash Bandicoot

 

Όταν ο Crash ξεκινούσε στο PlayStation το 1996, είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί στον Mario ή έστω τον Sonic της εποχής του. Ήρωας σε platformer, έστω 3D, σε “first-party” franchise, προερχόμενος από το ζωικό βασίλειο (βανδικότος ο γνωστός) και μάλιστα χωρίς αντίπαλο δέος στην πλατφόρμα του. Περί τα 20 χρόνια αργότερα, η σειρά Crash Bandicoot, ο μεγαλύτερος νομάς του σύγχρονου gaming έχοντας αλλάξει 7 στούντιο και 6 εκδότες (!) θα κρινόταν επαρκής για ένα “γκεσταριλίκι” στο πρόσφατο Uncharted 4 –άντε και μια remastered συλλογή που είναι να βγει του χρόνου. Τα Crash Bandicoot ξεκίνησαν καλά, με δυνατές πωλήσεις και έχοντας συσπειρώσει μια αρκετά μεγάλη κοινότητα γύρω τους. Οι διαρκείς αλλαγές κατεύθυνσης, προσέγγισης και γενικότερης φιλοσοφίας όμως, απόρροια και του “πινγκ-πονγκ” μεταξύ “developers” και “publishers”, δεν επέτρεψαν στη σειρά να χτίσει πάνω στις βάσεις της με αποτέλεσμα να χάσει μέχρι και τα κεκτημένα. Το ότι το τελευταίο παιχνίδι του franchise ήταν το Crash Bandicoot Nitro Kart 2 σε mobile πλατφόρμες το 2010, τα λέει όλα…

 

gallery_335201_1967_17676.jpg

 

Medal of Honor

 

Τα Medal of Honor ξεκίνησαν πρώτα το κόνσεπτ FPS στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο” το 1999, μία ιδέα που χρόνια αργότερα θα έκανε εκατομμυριούχο… την Activision χάρη στα Call of Duty που εμφανίστηκαν μια τετραετία αργότερα! Πού είναι η EA σε όλο αυτό; Πουθενά! Η εταιρεία έκανε κάκιστη διαχείριση στη σειρά, καταφέρνοντας να την οδηγήσει στην απαξίωση και βέβαια να μηδενίσει την αξία του brand name της. Αφού, για να καταλάβετε, το παιχνίδι με τον καλύτερο μέσο όρο βαθμολογιών είναι το πρώτο, αυτό του ’99 με 92%! Από εκεί και πέρα η πορεία είναι πτωτική και παρά τα διαλείμματα και τις νέες προσεγγίσεις, το 2007 και το 2010, τα Medal of Honor χαΐρι δεν είδαν. Η EA επέμενε να στηρίζει κονσόλες που δεν μπορούσαν να αναδείξουν το franchise της, την ώρα που το CoD κέρδιζε διαρκώς μερίδιο. Το Warfighter του 2010 ήταν απλά απαράδεκτο, ε, ήρθε και το Battlefield μετά στο οποίο δόθηκε πρωταγωνιστικός ρόλος και κάπου εκεί το Medal of Honor ξεγράφτηκε κι από τους ίδιους τους ανθρώπους της EA…

 

gallery_335201_1967_60818.jpg

 

Prince of Persia

 

Θα τολμήσουμε να πούμε πως η περίπτωση του Prince of Persia διαφέρει απ’ όλες τις υπόλοιπες της λίστας. Ναι, όταν εμφανίστηκε το 1989 ήταν όντως κάτι καινούριο και ενδιαφέρον. Ισχύει πως με το 4ο “επεισόδιό” της, το Sands of Time το 2003, η σειρά έφτασε στο απόγειό της. Και πράγματι, το κύκνειο άσμα της ήταν το The Two Thrones, δύο χρόνια αργότερα. Η συνέχεια υπήρξε αναιμική με σκόρπιες κυκλοφορίες και μία απόπειρα αναβίωσης και ο λόγος δεν ήταν άλλος από την εμφάνιση του franchise που έμοιαζε ως η φυσική συνέχεια των Prince of Persia: του Assassin’s Creed! Πρακτικά ο “πρίγκιπας” την πάτησε “ενδοεταιρικά" αφού οι ασσασίνοι και άσοι στο παρκούρ ήταν και πιο κουλ έδειχναν μ’ αυτές τις κουκούλες. Μόλις τα Assassin’s άρχισαν να βρίσκουν τα πατήματά τους, από το δεύτερο παιχνίδι τους κι ύστερα, ήταν ηλίου φαεινότερο πως δεν υπήρχε χώρος για τα Prince of Persia, ιδίως όταν η αγορά άρχισε να κατακλύζεται με τίτλους που είχαν εμπνευστεί απ’ αυτά. Από το 2010 και το αδιάφορο The Forgotten Sands, τα PoP αναπαύονται εν ειρήνη.

 

gallery_335201_1967_9574.jpg

 

Silent Hill

 

Λένε πως “ο μεγαλύτερος φόβος του μεγαλύτερου φόβου σου είναι να μην τον φοβηθείς”. Ε, κάπως έτσι την πάτησαν και τα Silent Hill, η σειρά που μας έμαθε ότι υπάρχει και μια δεύτερη πόλη-κόλαση πέρα απ’ την “κόλαση της Αθήνας”. Το ξεκίνημά τους ήταν ονειρεμένο αφού εφήρμοζαν τις βασικές αρχές ενός ψυχολογικού θρίλερ σε videogame. Στην πορεία όμως κάπου το ‘χασαν και το ‘χασαν μάλιστα καλά. Την τελευταία οκταετία, κάθε παιχνίδι αναπτύσσεται κι από διαφορετικό στούντιο, με τα αποτελέσματα να είναι τραγικά: οι κριτικές ακολουθούν σταθερά πτωτική πορεία, το ίδιο και οι πωλήσεις. Όσο για το κοινό; Εκεί που είχε ξενερώσει για τα καλά, ανακοινώνεται η συνεργασία με τον Χιντέο Κοτζίμα, τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και τον ηθοποιό Νόρμαν Ρίντους, βγαίνει και το “interactive teaser” του Silent Hills που έγινε γνωστό ως P.T. και παθαίνει το επάρατο λαλά. Μέχρι που έγινε ό,τι έγινε με τον Κοτζίμα και την Konami και το πρότζεκτ δεν μπήκε απλώς “στον πάγο” αλλά ακυρώθηκε εντελώς. Το P.T. εξαφανίστηκε και το βαρέλι μοιάζει να μην έχει πάτο.