Ο όρος mobile gaming” ήρθε τα τελευταία χρόνια να αντικαταστήσει αυτό που για δύο και πλέον δεκαετίες ήταν γνωστό ως handheld gaming”.

Το τελευταίο, βλέπετε, αφορούσε σχεδόν αποκλειστικά την ψυχαγωγική εμπειρία που προσέφεραν οι φορητές παιχνιδομηχανές, τα handhelds, ενώ το πρώτο καλύπτει κάθε φορητή συσκευή, εστιάζοντας βεβαίως σε smartphones –πρωτίστως- και tablets –δευτερευόντως.

 

Η άνοδος και η επιτυχία αυτών των mobile συσκευών, με τις τιμές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά να τραβούν αντίθετους δρόμους, οδήγησε σταδιακά στην απαξίωση των φορητών αποκλειστικών παιχνιδομηχανών. Οι τελευταίες έπεσαν θύματα της περίφημης “σύγκλισης” που είχε ως αποτέλεσμα συσκευές όπως τα handhelds και οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές τσέπης να ενσωματωθούν σε μία –το smartphone.

 

gallery_335201_1967_6870.jpg

 

Με τους καταναλωτές να έχουν εδώ και χρόνια τη δυνατότητα στην τιμή που θα αγόραζαν μια φορητή κονσόλα, να κάνουν δικό τους ένα smartphone –οριακά βέβαια- μέσης κατηγορίας στο οποίο, μεταξύ άλλων, θα μπορούσαν να παίζουν και τα παιχνίδια τους, το μέλλον των handhelds προδιαγραφόταν έτσι κι αλλιώς δυσοίωνο. Θυμηθείτε, μιλάμε για casual κοινό που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα βολευτεί με τις προσφορές των App & Play Store κι ας μην έχουν Mario, LittleBigPlanet, Zelda ή GTA.

 

Ο πόλεμος για την επικράτηση στην αγορά του handheld gaming έχει περάσει στο παρελθόν. Η SEGA αποσύρθηκε λίγο πριν το 2000, η Sony έχει αφήσει το PS Vita στη μοίρα του ενώ η Nintendo λάνσαρε τη μεγαλύτερη εκδοχή του 2DS χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι. Υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες το 2DS XL να είναι και η τελευταία φορητή κονσόλα που βλέπουμε από τη Nintendo, η τελευταία φορητή κονσόλα γενικώς και οι λόγοι για αυτό είναι πολλοί. Πάρα πολλοί…

 

gallery_335201_1967_347895.jpg

 

Κοινό; Ποιο κοινό;

 

Οι πωλήσεις των φορητών συστημάτων ακολουθούν εδώ και χρόνια σταθερά καθοδική πορεία. Όχι ότι υπάρχει η απαίτηση από κάποιο σύστημα να προσεγγίσει τις εξωπραγματικές επιδόσεις του DS (περί τα 154 εκατ. τεμάχια), του τελευταίου εμπορικού “φαινομένου” στα handhelds, όμως με τα υπάρχοντα στοιχεία, “τα νούμερα δεν βγαίνουν”.

 

Το PS Vita υπολογίζεται ότι έχει πουλήσει περί τα 15 εκατ. τεμάχια, αριθμός που αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσουμε την υψηλή τιμή λανσαρίσματος της κονσόλας (249€/299€) και τη σχετικά περιορισμένη γκάμα τίτλων. Φυσικά τα 15 εκατ. απέχουν πολύ από τα σχεδόν 80 εκατ. του PSP. Το PS Vita έπεσε στην ίδια παγίδα που είχε πέσει δυο δεκαετίες πριν το Game Gear: κατέληξε να είναι μία πιο ακριβή και συνάμα/κατ’ επέκταση ελιτιστική πρόταση, χάνοντας έτσι κατά κράτος από τον πιο προσιτό αντίπαλό του.

 

Το δε 3DS –που δεν τα έχει πάει κι άσχημα- μέσα σε μια πενταετία έχει επανασχεδιαστεί έξι φορές με την προτελευταία, το 2DS, να χρειάζεται να δει την τιμή του να πέφτει, προκειμένου να τύχει της αποδοχής του κοινού. Η τελευταία του εκδοχή, το 2DS XL, δείχνει να είναι και η πλέον αδικημένη αφού παρά το ότι συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία των 3DS XL και 2DS συνθέτοντας μία εξαιρετική πρόταση, κυκλοφόρησε χωρίς καθόλου θόρυβο, θαρρεί κανείς σχεδόν “από υποχρέωση”.

 

Η ανάγκη για φορητές κονσόλες δεν είναι η ίδια όπως στο παρελθόν. Ο κόσμος έχει εξοικειωθεί με τα smartphones και μαζί του, το ίδιο έκανε και η βιομηχανία. Ακόμα και η Nintendo προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, βγαίνοντας εν τέλει κερδισμένη από τη δυναμική των iOS και Android (Pokemon GO, Super Mario Run, Fire Emblem Heroes). Χωρίς να εγκαταλείπει –ακόμα- τα handhelds, τα αφήνει ξεκάθαρα σε δεύτερη μοίρα, εστιάζοντας εκεί που πραγματικά βρίσκεται το κοινό –και το χρήμα.

 

gallery_335201_1967_27010.jpg

 

Και μετά τα handhelds τι;

 

Την απάντηση στην παραπάνω ερώτηση έδωσε πριν από περίπου πέντε μήνες η Nintendo με το Switch. Η τελευταία κονσόλα της ιαπωνικής εταιρείας μοιάζει μέχρι στιγμής να γεφυρώνε με τον καλύτερο τρόπο που είδαμε πότε το –όποιο- χάσμα μεταξύ επιτραπέζιων και φορητών κονσολών, προσφέροντας μία ολοκληρωμένη εμπειρία ψυχαγωγίας, τόσο διαφοροποιημένη ανά περίσταση, όσο απαιτείται. Στο Κιότο κατάλαβαν καλά ότι το κοινό δύσκολα πλέον θα επενδύσει σε μία φορητή κονσόλα εξ αρχής, οπότε κατέφυγαν στη μόνη δυνατή λύση: του έδωσαν μία τέτοια στη συσκευασία της οικιακής. Αυτό που σήμερα μοιάζει τόσο προφανές, τόσο λογικό, μέχρι την έλευση του Switch έμοιαζε απίθανο, ακριβώς διότι κανείς δεν το είχε υλοποιήσει όπως η Nintendo.

 

Επιπρόσθετα, το Switch θα μπορούσε για κάποιο χρονικό διάστημα να συνυπάρξει με το 2DS XL, καλύπτοντας διαφορετικά κοινά: το μεν Switch έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει την ακριβή πρόταση, ενώ το 2DS XL τη φθηνότερη, πιο προσιτή και πιο προσβάσιμη, εκείνη που οι γονείς θα μπορούν να πάρουν στα πιτσιρίκια τους, το αντίστοιχο Game Boy της εποχής. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η πλατφόρμα θα συνεχίζει να στηρίζεται με περιοδικές first-party κυκλοφορίες αλλά άπαξ και δεν λείψουν οι πωλήσεις, τα υπόλοιπα θα έρθουν –σχεδόν- από μόνα τους. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως το Switch, επί της ουσίας “άνοιξε” μια αγορά: αποτελεί την πρώτη υλοποίηση στην κατηγορία του και, εφ’ όσον πετύχει εμπορικά, σίγουρα όχι και την τελευταία. Η αρχή που έχει κάνει πάντως, είναι τουλάχιστον θετική.

 

Το μόνο σίγουρο, είναι ότι στην εποχή των smartphones και των tablets –όσο έδαφος κι αν έχουν χάσει τα δεύτερα- η μεγάλη ελπίδα των handhelds είναι το… Switch! Η γενιά των DS, έντονα επηρεασμένη από τα Game Boy –κι αυτά με τη σειρά τους από τα Game & Watch- μοιάζει σιγά-σιγά να αφήνει τη θέση της σε κάτι πιο φρέσκο και σύγχρονο, ίσως και λίγο πιο μακριά από τη λογική και τη φιλοσοφία των αποκλειστικά φορητών κονσολών. Να είναι αυτό το μέλλον των handhelds; Πιθανόν. Βλέπετε κάτι διαφορετικό πέραν του αφανισμού τους;