Η φετινή E3 ήταν η E3 του VR. Η εικονική πραγματικότητα είχε την τιμητική της αφού ουκ ολίγες εταιρείες παρουσίασαν τα πρότζεκτ και τα προϊόντα τους που σχετίζονταν με αυτή στην έκθεση.

Το VR σαν τάση κερδίζει διαρκώς έδαφος θυμίζοντας λίγο τον χαμό που είχε γίνει προ ετών, όταν η βιομηχανία προσπαθούσε να επιβάλλει το motion gaming. Τότε με το Kinect και το PlayStation Move οι παίκτες είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου για τον τρόπο με τον οποίο θα άλλαζαν την εμπειρία τους τα δύο περιφερειακά, όπως είχε κάνει αρκετά χρόνια νωρίτερα το Wii με το Wiimote. Μπούρδες. Κανένα από τα δύο δεν είχε τα φόντα να εδραιωθεί κι αυτό διότι το motion gaming, σε εκείνη τη μορφή του, ήταν αδύνατον να υποστηρίξει την πλειοψηφία των τίτλων που παίζονταν σε κονσόλες όπως το Xbox 360 και το PS3 –αφήνουμε στην άκρη τους τεχνικούς περιορισμούς.

 

Κάπως έτσι λοιπόν το motion gaming μας άφησε χρόνους και η βιομηχανία έστρεψε την προσοχή της στην εικονική πραγματικότητα, το VR. Η Sony άρχισε να αναπτύσσει το Morpheus και η Oculus το Rift, πριν την εξαγοράσει το Facebook. Όσον αφορά την τελευταία, προχώρησε σε στρατηγική συμφωνία με τη Microsoft, αποτελώντας ουσιαστικά “το VR του Xbox One”. PS4 με Morpheus στη μία γωνία του ρινγκ λοιπόν, Xbox One με Rift στην άλλη και ο αγώνας μόλις που ξεκινά.

 

gallery_191129_2111_724860.jpg

 

Μια εμπειρία με πολύ άγχος

 

Το Rift το δοκιμάσαμε ξανά στο booth της Ubisoft. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε το Rabbids VR Ride. Επρόκειτο για ένα tech demo στο οποίο δεν παίζαμε αλλά βλέπαμε: “επιβιβαζόμασταν” σε ένα roller coaster και με τους γνωστούς… λαγούς της Ubisoft να χοροπηδάνε πέρα-δώθε, ξεκινούσαμε μια τρελή διαδρομή! Τα πράγματα έκανε ακόμα πιο δύσκολα το υδραυλικό κάθισμα και ο ανεμιστήρας που φυσούσε κατ’ ευθείαν πάνω μας!

 

Χωρίς υπερβολή, μιλώντας καθαρά επί προσωπικού, έπιασα τον εαυτό μου ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της τετράλεπτης δοκιμής, να μου υπενθυμίζει πως βρίσκομαι σε σταθερή καρέκλα. Ο φόβος μου ότι σε κάποια απότομη στροφή θα φύγω λόγω “αδράνειας” μπροστά, θα ξαπλωθώ φαρδύς-πλατύς στο πάτωμα και σε λίγες ώρες θα ‘χω γίνει viral στο YouTube ήταν τεράστιος. Η εμπειρία ήταν εξωφρενικά ρεαλιστική, απ’ αυτές που εύκολα θα πλήρωνε κανείς για να ζήσει σε ένα λούνα-παρκ. Δεν μπορούμε φυσικά να έχουμε όλοι υδραυλικά καθίσματα σπίτια μας αλλά αν μη τι άλλο, τα όσα είναι εφικτό να κάνει το VR είναι πράγματι εντυπωσιακά.

 

gallery_191129_2111_536186.jpg

 

Into the game

 

Το θέμα με το Rabbids βέβαια ήταν ότι απλά βλέπαμε, δεν παίζαμε. Γι’ αυτό το τελευταίο έπρεπε να πάμε στο booth της Oculus VR και να δοκιμάσουμε κάποιο από τα διαθέσιμα παιχνίδια. Επιλέξαμε το Edge of Nowhere, ένα survival horror παιχνίδι δράσης που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε Tomb Raider και Uncharted. Ελέγχαμε έναν εξερευνητή ο οποίος βρισκόταν σε μια αποστολή διάσωσης κάπου στην Ανταρκτική με αρκετές… μεταφυσικές προεκτάσεις. Το παιχνίδι υιοθετούσε προοπτική τρίτου προσώπου και έδειχνε υπέροχο: βλέπαμε τον ήρωα μπροστά μας αλλά την ίδια στιγμή ήμασταν ελεύθεροι να κοιτάξουμε προς όποια κατεύθυνση θέλαμε. Νομίζω πως επρόκειτο για την καλύτερη υλοποίηση third-person τίτλου σε VR που έχω δει μέχρι στιγμής.

 

Ο χειρισμός δεν ήταν δύσκολος: απλά κινούμασταν προς την κατεύθυνση που θέλαμε και πηδούσαμε πάνω από χάσματα. Κατά τη διάρκεια του demo άλλωστε δεν πυροβολήσαμε ούτε μία φορά, παρά τρέχαμε να ξεφύγουμε από… οτιδήποτε μας κυνηγούσε. Χρησιμοποιήσαμε σκοινί για να κατέβουμε έναν μεγάλο γκρεμό, ανάψαμε φωτιά και φωτοβολίδες ενώ βρεθήκαμε σε σκοτεινές σπηλιές, τρέξαμε σαν να μην υπάρχει αύριο (και όντως, δεν υπήρχε!) προς μια σχισμή με φως και βρεθήκαμε σε ένα δωμάτιο με βικτωριανή διακόσμηση και μια γυναικεία φωνή από ένα πορτραίτο να μας λέει πως δεν ανήκαμε εκεί, πριν πλοκάμια που θύμιζαν Cthulhu μας πνίξουν, κλείνοντας έτσι το demo.

 

gallery_191129_2111_909168.jpg

 

Εντυπώσεις; Λόγω τιμής…

 

Το VR μας εντυπωσίασε. Αυτό έπρεπε να κάνει αυτό έκανε. Είναι σε θέση να προσφέρει απίστευτες εμπειρίες (δείτε τη φωτογραφία με τον τύπο που παίζει ένα shooter καλωδιωμένος, κρατώντας όπλο) αλλά δεν χρειάζονται υπερβολές. Και το “απλό” Oculus Rift να φορά κανείς, κρατώντας το χειριστήριο του Xbox One, φτάνει και περισσεύει όχι απλά για να παίξει ένα παιχνίδι αλλά να το “νιώσει”.

 

Ξεχάστε τα περί πρώτου προσώπου: οποιοδήποτε από τα μεγάλα, ΑΑΑ παιχνίδια δράσης που είδαμε στην E3 2015, θα μπορούσε να αποδώσει άψογα με το Rift: Rise of the Tomb Raider, DOOM, Fallout 4, Hitman, Mirror’s Edge Catalyst, Just Cause 3, For Honor, ακόμα και το Forza 6! Σε όλες τις περιπτώσεις που δοκίμασα το Rift, τα γραφικά ήταν πεντακάθαρα, χωρίς ίχνος "πιξελιάσματος" και με το framerate να μένει σταθερότατο. Ενδεχομένως να μην είναι ακόμα σε θέση να πιάσει τα 90 fps "ακατέβατα", ωστόσο και στα 60 η εμπειρία που μπορεί να προσφέρει είναι ικανοποιητικότατη.

 

Το μεγάλο θέμα του VR θα είναι ένα: η τιμή του. Προς τα τέλη του 2014, ο συνιδρυτής της Oculus VR, Νέιτ Μίτσελ είχε αναφέρει πως η τιμή του Rift θα ήταν κάπου στα $200-400, ωστόσο πριν από μερικές εβδομάδες, ο CEO της εταιρείας, Μπρένταν Ίραϊμπ, υποστήριξε σε συνέντευξή του πως το κόστος του Rift και ενός υπολογιστή ικανού να το “αντέξει” θα ήταν $1.500 (αφαιρώντας βέβαια το κόστος των “recommended specs” του Rift, βγαίνει μια τιμή γι’ αυτό γύρω στα $300, οπότε πάλι μέσα πέφτουμε).

 

Το VR είναι ακριβό σπορ, σαφώς ακριβότερο σε σχέση με το motion gaming που απέτυχε οικτρά. Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι πως ποτέ δεν κυκλοφόρησαν παιχνίδια που να δικαιολογούν την επένδυση στην τεχνολογία, όταν αυτή δεν στοίχιζε πάνω από 100-150€. Αυτό το λάθος είναι που δεν θα πρέπει να γίνει και με το VR.

 

 

Για να δώσει κάποιος το ποσό που στοιχίζει μια κονσόλα νέας γενιάς για την αγορά ενός περιφερειακού (διότι τέτοια είναι και το Rift και το Morpheus και το οποίο Rift και το όποιο Morpheus, “nice to have” αξεσουάρ), θα πρέπει να είναι απόλυτα βέβαιος ότι τα λεφτά του θα πιάσουν τόπο και εδώ το μάρκετινγκ δεν μπορεί να κάνει και πολλά: χρειάζονται έργα, πράξεις και, το κυριότερο, επενδύσεις από την πλευρά της βιομηχανίας: να δώσει εμπράκτως κίνητρα στους καταναλωτές για να πληρώσουν το VR. Εκεί το έχασε με το motion gaming, αμαρτία να κάνει το 2/2…