Προσθήκη σχολίου (15 σχόλια)

Ένα αυξανόμενο φαινόμενο παρατηρείται στο χώρο της δημιουργικής γραφής, καθώς όλο και περισσότεροι συγγραφείς επιλέγουν να εργάζονται παράλληλα τόσο στο χώρο των μυθιστορημάτων όσο και στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών.

Όπως εξηγεί σχετικό άρθρο του Guardian, παρά τις διαφορετικές πολιτισμικές αξίες που αποδίδονται στα δύο μέσα, οι δημιουργοί ανακαλύπτουν πλεονεκτήματα και στις δύο μορφές έκφρασης, αντιμετωπίζοντας παράλληλα προκλήσεις οικονομικής φύσης και στους δύο κλάδους.

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το 2022 από την Εταιρεία Αδειοδότησης και Συλλογής Συγγραφέων (ALCS), οι επαγγελματίες συγγραφείς λαμβάνουν κατά μέσο όρο μόλις 7.000 λίρες ετησίως από τη συγγραφική τους δραστηριότητα, γεγονός που καθιστά δύσκολη την αποκλειστική ενασχόληση με τη συγγραφή βιβλίων. Παράλληλα, η έκθεση "State of the Games Industry" του GDC για το 2025 αποκαλύπτει ότι ένας στους πέντε σεναριογράφους βιντεοπαιχνιδιών απολύθηκε κατά το προηγούμενο έτος.

Η Mallory Marlowe, συγγραφέας του μυθιστορήματος "Love and Other Conspiracies" που έφτασε στη λίστα των best sellers των ΗΠΑ, αναφέρει χαρακτηριστικά: "Ευτυχώς, έχω μια σταθερή επιταγή από τη δουλειά μου στα βιντεοπαιχνίδια, που αποτελεί πλεονέκτημα δεδομένου ότι οι δομές πληρωμών στις εκδόσεις δεν είναι ακριβώς βιώσιμες."

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δύο μορφές τέχνης τροφοδοτούν η μία την άλλη. Ο Jon Ingold, συνιδρυτής της εταιρείας αφηγηματικών παιχνιδιών Inkle, κυκλοφόρησε δύο μυθιστορήματα βασισμένα στον κόσμο του παιχνιδιού "Heaven's Vault", με ένα τρίτο να αναμένεται τον Μάιο. Όπως ο ίδιος επισημαίνει: "Η πλοκή στο μυθιστόρημα ήταν πιο δύσκολο να δομηθεί. Σε ένα βιβλίο, ο πρωταγωνιστής χρειάζεται εστιασμένα κίνητρα συνεχώς, αλλιώς σταματά να κάνει πράγματα. Σε ένα παιχνίδι, ένας παίκτης θα εξερευνήσει απλά επειδή ο κόσμος υπάρχει."

Αξιοσημείωτες είναι οι διαφορετικές απόψεις των συγγραφέων σχετικά με τις κύριες διαφορές μεταξύ των δύο μέσων. Ο Joe Dunthorne, συγγραφέας των "Submarine" και "The Adulterants", αναφέρει ότι μετά τη μοναξιά της συγγραφής μυθιστορημάτων, ένιωσε ανακούφιση που μπορούσε να πηγαίνει σε ένα γραφείο καθημερινά όταν εργαζόταν σε ένα βιντεοπαιχνίδι.

Η Sharna Jackson, συγγραφέας παιδικών μυθιστορημάτων όπως το "High-Rise Mystery", επισημαίνει ότι στα παιχνίδια γράφει "πολλές, πολλές λέξεις που μπορεί να μην διαβαστούν ή ακουστούν ποτέ – εξαρτάται από τις διαδρομές που θα ακολουθήσουν οι παίκτες". Μερικά από τα καλύτερα κείμενα μπορεί να καταλήξουν σε "σπάνια αποτελέσματα και κρυμμένα μυστικά" που θα ανακαλύψουν μόνο λίγοι παίκτες.

Ένα θέμα που σχεδόν όλοι οι συγγραφείς θίγουν είναι η διαφορετική πολιτισμική αξία των βιβλίων και των παιχνιδιών. Ο Jim Munroe, που γράφει παιχνίδια και βιβλία για περισσότερα από 25 χρόνια, αναφέρει πως τα βιβλία αποτιμώνται πολιτισμικά με τρόπο που τα παιχνίδια δεν απολαμβάνουν. "Οι δημιουργοί βρίσκονται στα παιχνίδια παρά το χαμηλό κύρος τους," λέει.

Η Naomi Alderman, συγγραφέας των "Disobedience" και "The Future", είχε μια εβδομάδα όπου τόσο το μυθιστόρημά της "The Power" όσο και το παιχνίδι της "Zombies, Run!" κέρδισαν βραβεία. Η διάκριση για το βιβλίο της έφτασε στις εφημερίδες, ακόμη και στο πρωτοσέλιδο των Times of India, ενώ το βραβείο για το "Zombies, Run!" μετά βίας αναφέρθηκε στον εξειδικευμένο τύπο των παιχνιδιών.

image.png.9939ca01ec9266950b68f9658c720f35.png

Η συγγραφέας Naomi Alderman κερδίζει το γυναικείο βραβείο μυθοπλασίας Bailey's 2017 για το μυθιστόρημά της The Power. Φωτ: Wilson/Getty Images

Ωστόσο, η Harry Josephine Giles, της οποίας το βιβλίο "Deep Wheel Orcadia" κέρδισε το βραβείο Arthur C Clarke το 2022, βλέπει θετικά τη θέση των παιχνιδιών. Επισημαίνει ότι τα παιχνίδια είναι ακόμα νέα συγκριτικά με το μυθιστόρημα, με λιγότερο παγιωμένες συμβάσεις. Παραμένουν εύπλαστα, σε αντίθεση με τα μυθιστορήματα που έχουν "απολιθωθεί" από τη θέση τους στον πολιτισμό.

Είναι σαφές ότι η αναδυόμενη γενιά νέων συγγραφέων, που μεγάλωσε παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ των δύο πολιτισμικών μορφών χωρίς να θεωρεί τη μία "καλύτερη" από την άλλη. Και αν και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα πουν "Δεν παίζω πραγματικά παιχνίδια", αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι δημιουργοί έχουν την ευκαιρία να φτιάξουν κάτι πιο περίεργο και πιο εκπληκτικό, όσο κανείς δεν κοιτάζει.

  • Like 2