Διανύουμε ημέρες Nintendo Switch. Οι τελευταίες μέρες ανήκουν δικαιωματικά στη Nintendo η οποία χάρη στις ανακοινώσεις σχετικά με τη νέα της κονσόλα έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον Τύπου και κοινού.

Με τα περισσότερα κομμάτια του παζλ να έχουν μπει στη θέση τους, η εικόνα που έχουμε σχηματίσει για το Switch είναι πλέον περισσότερο ολοκληρωμένη –ουσιαστικά η μόνη σημαντική εκκρεμότητα της Ninty, το μοναδικό που μας “χρωστά” είναι η λίστα με τους τίτλους που θα συνοδεύσουν την κονσόλα στο λανσάρισμά της. Τι μέλλον έχει όμως το Switch με βάση τα όσα έχουμε μάθει γι’ αυτό; Έχει πιθανότητες κόντρα στους δύο “μεγάλους” της αγοράς και, το κυριότερο, μπορεί να αποτελέσει το comeback στο οποίο στοχεύει η Nintendo;

 

gallery_335201_1967_30117.jpg

 

Η τιμή τιμή δεν έχει

 

Ξεκινώντας από τα όσα ανακοινώθηκαν εσχάτως, πολύς ντόρος έγινε για τις τιμές του Switch και των αξεσουάρ του. Η κονσόλα θα στοιχίζει 339€ στην ελληνική αγορά (στις ΗΠΑ βγαίνει στα $299,99, στο Ηνωμένο Βασίλειο στις £279,99 και στην υπόλοιπη Ευρώπη στα 329,99€) ενώ τα Joy-Con θα τιμώνται περί τα 59,99€ το ένα ή 89,99€ το ζευγάρι. Στα 79,99€ συναντάμε το Pro Controller ενώ στα 34,99€ βρίσκεται το grip φόρτισης των Joy-Con –ώστε να τα φορτίζετε καθώς παίζετε.

 

Η τιμή της κονσόλας είναι σε κάθε περίπτωση υψηλή –τηρουμένων των αναλογιών. Μπορεί να είναι σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με τις αρχικές τιμές των Xbox One και PS4 (499€ και 409€ αντίστοιχα στη χώρα μας) όμως τοποθετείται απέναντί τους όταν αυτά απαντώνται στα 300€ με το πρώτο μάλιστα να είναι σχεδόν μόνιμα πλέον σε προσφορά στα 249€. Την τελευταία δεκαετία η Nintendo συνηθίζει να απευθύνεται σε ένα “δικό της” κοινό, διαφοροποιώντας έτσι τις προτάσεις της από αυτές του ανταγωνισμού: στην περίπτωση του Wii της βγήκε, σε αυτή πάλι του Wii U, όχι και τόσο.

 

Αν στόχος του Switch είναι να “χτυπήσει” PS4 και Xbox One, τότε στα μειονεκτήματά του προστίθεται και η τιμή του. Αν αποφασίσει να προσεγγίσει ένα καινούριο, δικό του κοινό, τότε και πάλι το κόστος απόκτησής του δεν πρόκειται να αποτελέσει σύμμαχό του –όμως τουλάχιστον γλιτώνει τη σύγκριση. Οι τιμές των αξεσουάρ δεν είναι απαγορευτικές, ούτε πρόκειται να παίξουν ρόλο στην πορεία της κονσόλας –προαιρετικά είναι όλα. Αν κάποιος θέλει να ζήσει τη φορητή εμπειρία ψυχαγωγίας που είναι σε θέση να προσφέρει η κονσόλα, μπορεί κάλλιστα να το κάνει χρησιμοποιώντας τα αρχικά Joy-Con –η αγορά επιπρόσθετου ζευγαριού είναι ξεκάθαρα “nice to have”.

 

gallery_335201_1967_21699.jpg

 

Ποιο είναι το κοινό;

 

Αναφερθήκαμε πριν στο κοινό που θα συσπειρώσει γύρω του το Switch. Ποιο είναι όμως αυτό; Ξεκινάμε προφανώς με τους σκληροπυρηνικούς φαν της Nintendo, εκείνους τους ταμένους που το έχουν ήδη προπαραγγείλει. Αν και το κλίμα που έχει καλλιεργηθεί με τις σωρηδόν προπαραγγελίες και τα “sold out” της κονσόλας είναι αν μη τι άλλο πειστικό, εντούτοις δεν λέει όλη την αλήθεια αφού δεν γνωρίζουμε ούτε τον αριθμό παραγγελιών που μπορεί να καλύψει η λιανική, ούτε το στοκ που θα διαθέσει εξ αρχής η Nintendo. Από την άλλη πάλι, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το κοινό απαρτίζεται σε μεγάλο βαθμό από εκείνους που στήριξαν το Wii U. Συγκινητικό και διόλου αμελητέο μεν, ελάτε όμως που στη Nintendo δεν αρκεί. Στο Κιότο το Wii U θεωρήθηκε αποτυχία, όχι γιατί δεν ξεπέρασε τον προκάτοχό του αλλά διότι δεν επιβεβαίωσε ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες τους. Αν το Switch βαδίσει στα χνάρια του, πείθοντας το ίδιο κοινό, τότε θα μιλάμε για μια δεύτερη, συνεχόμενη και ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία.

 

Η Nintendo χρειάζεται να κάνει κι άλλους να την πιστέψουν. Οι λεγόμενοι hardcore παίκτες και το casual κοινό θα μπορούσαν να αποτελέσουν δύο πολύ ενδιαφέροντες στόχους, όμως και οι δύο περιπτώσεις παρουσιάζουν δυσκολίες. Οι πρώτοι δύσκολα θα αφήσουν τη σιγουριά και τη θαλπωρή ενός Xbox ή ενός PlayStation για μια πλατφόρμα που δεν έχει δείξει ακόμα κάτι –και κοστίζει. Για να στηρίξουν οι third-party εταιρείες ένα σύστημα πρέπει να δουν νούμερα και αυτά θα πρέπει με κάποιον τρόπο να έρθουν –και μάλιστα νωρίς. Μια λύση εδώ θα ήταν η Virtual Console η οποία θα μπορούσε να χαρίσει άκοπα στο Switch ένα εντυπωσιακό αρχικό lineup, κράμα καινούριων και ρετρό τίτλων.

 

gallery_335201_1967_31335.jpg

 

Η ανωτέρω προσέγγιση βέβαια δεν διαφέρει καθόλου από αυτή που δέκα χρόνια τώρα ακολουθεί η Nintendo: στην περίπτωση του Wii δούλεψε, σε αυτή του Wii U καθόλου. Οι third-party κυκλοφορίες που τόσο θέλει η ιαπωνική εταιρεία στο σύστημά της, μοιραία θα το φέρουν αντιμέτωπο με Xbox One/Scorpio και PS4/PS4 Pro. Έχει τύχη το Switch των 32 GB εσωτερικής μνήμης και των cartridges απέναντί τους; Δεν θα βιαστούμε να το καταδικάσουμε αφού εν τέλει αυτό που μετρά είναι η εμπειρία που θα προσφέρει, όμως κακά τα ψέματα, τα δεδομένα δεν είναι με το μέρος του. Για εκείνους που θεωρούν δεδομένο πως για ακόμα μια φορά η Nintendo αφήνει παρασάγγας τους core παίκτες, να θυμίσουμε ότι για κάθε 1-2-Switch υπάρχει κι ένα Skyrim, για κάθε Pokemon και ένα Shin Megami Sensei, για κάθε Splatoon και ένα Syberia. Μοναδικός αστερίσκος εδώ τα δυτικά ΑΑΑ “ώριμα” blockbusters που λείπουν για την ώρα.

 

Όσο για τους mainstream, σκεφτείτε λίγο: ποιος θα ρίξει τρία κατοστάρικα (δολάρια, ευρώ, ρούπια, δεν έχει σημασία) σε ένα tablet που συνδέεται σε μια τηλεόραση και παίζει παιχνίδια είτε έτσι, είτε στον δρόμο; Μπορεί η προσέγγιση αυτή να φαίνεται στα μάτια σας απλοϊκή, όμως να είστε βέβαιοι πως θα αποτελέσει το σκεπτικό μεγάλης μερίδας κοινού. Όταν η αγορά των tablets έχει κάνει “βουτιά” 50% μέσα σε έναν χρόνο, όταν σε ολόκληρη CES οι επισκέπτες τα έψαχναν με το τουφέκι και όταν ακόμα κι η Apple που τόσα στήριζε τόσα χρόνια στο iPad κάνει σιγά-σιγά πίσω, ποια ακριβώς είναι η Nintendo που θα πείσει τους casual να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να επενδύσουν σε κάτι τέτοιο; Μπορεί στο τέλος να τα καταφέρει, όλοι εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε άλλωστε, όμως με τα υπάρχοντα δεδομένα θα έχει δύσκολο έργο.

 

gallery_335201_1967_300855.jpg

 

Τίτλοι και online λειτουργίες

 

Αρκετοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τη γκάμα των launch τίτλων του Switch φτωχή. Με μία επιφύλαξη για τις third-party εταιρείες και τα όσα ενδεχομένως να κρατούν για την τελευταία στιγμή –αν και άπαξ και ξεκίνησαν οι προπαραγγελίες, θα έπρεπε λογικά να γνωρίζουμε καθετί θα συνοδεύσει την κονσόλα στα πρώτα της βήματα στην αγορά- θα συμφωνήσουμε. Οι τίτλοι που εκτός απροόπτου θα κυκλοφορήσουν φέτος για το σύστημα της Ninty είναι ιδιαιτέρως δυνατοί, όμως το ερώτημα είναι τι γίνεται στην αρχή, στο λανσάρισμα. Με ένα τέτοιο αναιμικό ξεκίνημα, αν θυμάστε, είχε ξεκινήσει την πορεία του και το Wii U και όλοι είδαμε πώς εξελίχθηκε αυτή.

 

Η Nintendo θα μπορούσε να καλύψει άνετα το κενό προτάσεων με μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εκδοχή της Virtual Console, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Μπορεί αυτό σαν σκέψη να μοιάζει απλό –και είναι- όμως μην ξεχνάτε πως μιλάμε για την εταιρεία που δεν κατόρθωσε ποτέ να συνδέσει τις αγορές των πελατών της στη Virtual Console με τους λογαριασμούς τους! Εδώ είναι που ξεκινά η κουβέντα για τις online υπηρεσίες που θα είναι σε θέση να προσφέρει το σύστημα και για τις οποίες η Ninty μέχρι στιγμής τηρεί σιγή ιχθύος. Μια Virtual Console γεμάτη με τα καλύτερα παιχνίδια του Game Boy, του NES, του SNES, του Nintendo 64, ακόμα και του GameCube, σε τιμές ανταγωνιστικότερες αυτών που μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα, θα μπορούσε όντως να έχει θετικό αντίκτυπο στην κονσόλα. Αν οι παίκτες έβλεπαν σε αυτή και τις αγορές τους από τα Wii και Wii U, ακόμα καλύτερα.

 

Το γεγονός πάντως ότι η Nintendo δεν έχει αναφερθεί σχεδόν καθόλου στο online κομμάτι του Switch, σε συνδυασμό και με το παρελθόν της, μόνο καλά νέα δεν θα πρέπει να θεωρούνται. Η λογική λέει πως όταν κάτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως USP*, προβάλλεται όσο το δυνατόν περισσότερο και σήμερα, ενάμιση μήνα πριν το λανσάρισμα της κονσόλας, δεν ξέρουμε τίποτα για το online περιβάλλον της: πώς θα είναι δομημένο, τι θα περιλαμβάνει, αν θα κοστίζει, τι θα προσφέρει, αν θα υποστηρίζει third-party εφαρμογές ψυχαγωγίας (βλ. Netflix). Με εξαίρεση τη δωρεάν φύση του τους πρώτους μήνες και κάποια πολύ συγκεκριμένα στοιχεία (απουσία Miiverse, Friend Codes και StreetPass), για όλα τα υπόλοιπα δεν γνωρίζουμε το παραμικρό.

 

gallery_335201_1967_1061868.jpg

 

Joy-Con όπως GamePad

 

Αν το “thing” του Wii ήταν το motion gaming και του Wii U το GamePad, τότε αυτό του Switch είναι αδιαμφισβήτητα τα Joy-Con. Σε συνδυασμό με τα όσα έχουμε δει ως τώρα, θα μπορούσε να κάμψει τις αντιστάσεις και τους φόβους όλων όσοι δεν έχουν εμπειρία στο gaming και να τους επιτρέψει να αλληλεπιδράσουν εύκολα με την κονσόλα. Από τη μία έχουμε παιχνίδια όπως το 1-2-Switch που θυμίζουν έντονα το Wii και το κόνσεπτ του και από την άλλη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε “on the go” multiplayer καταστάσεις και τίτλους όπως το Super Bomberman R, το Mario Kart 8 Deluxe και το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers. Στα παραπάνω προσθέστε και το γεγονός ότι τα $249 που στοίχιζε το Wii το 2006 αντιστοιχούν σε $299,26 φετινά χρήματα και έχετε μια κατάσταση που έχει ενδιαφέρον. Το “wow factor” δεν είναι το ίδιο βέβαια αλλά όπως και να ‘χει, υπάρχουν προοπτικές.

 

Τα Joy-Con έχουν διπλή “αποστολή”. Από τη μία, απ’ αυτά θα προκύψει σε μεγάλο βαθμό η διαφορετική οικιακή gaming εμπειρία που θα προσφέρει το Switch, χάρη στο εξελιγμένο (“HD” όπως το αναφέρει χαρακτηριστικά η Nintendo) force feedback τους. Από την άλλη, ο τρόπος που συνεισφέρουν στη μετατροπή του Switch από κονσόλα οικιακής ψυχαγωγίας σε portable σύστημα, είναι πραγματικά ζηλευτός. Δεν είναι υπερβολή αν υποστηρίξει κανείς πως αυτά είναι που μετατρέπουν αυτοστιγμεί το Switch από οικιακή κονσόλα σε handheld σύστημα και μάλιστα με τον πλέον “plug & play” τρόπο –που πάντα “ξελόγιαζε” τους παίκτες.

 

Η Nintendo έκανε τα πάντα προκειμένου το Switch να διαφοροποιηθεί από το Wii U και έχει πλάκα που παρ’ ότι τα δυο τους σε ελάχιστα σημεία μοιάζουν, οι διαφορές ως προς την προσέγγιση και τη φιλοσοφία τους είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Ίσως το timing αυτή τη φορά να είναι καλύτερο, ίσως το κοινό διαφορετικό, ίσως οι Ιάπωνες να κρύβουν έναν άσο στο μανίκι τους, ίσως εν τέλει το σύστημά τους με τον καιρό να βρει τον δρόμο –και το κοινό- του. Αυτό το τελευταίο το ευχόμαστε με κάθε ειλικρίνεια: το gaming μοιάζει να έχει περισσότερη ανάγκη τη Nintendo σε σχέση με τους ίδιους τους παίκτες και θέλουμε να πιστεύουμε πως στο Κιότο αυτό το έχουν αντιληφθεί. Το έχουν όμως…;