Πριν λίγες εβδομάδες γράφαμε ότι το Horizon Zero Dawn έστεφε το PS4 νικητή της τρέχουσας γενιάς κονσολών.

Οι 2,6 εκατ. πωλήσεις του ικανοποίησαν τις προσδοκίες και επαλήθευσαν τις εκτιμήσεις, χαρίζοντας στο ίδιο αλλά και τη Guerrilla Games μερικά ρεκόρ για να ‘χουν να θυμούνται και ανάβοντας παράλληλα το πράσινο φως για την ανάπτυξη επιπρόσθετου περιεχομένου –και τις πρώτες σκέψεις για μία πιθανή συνέχεια, προσθέτουμε εμείς. Το Horizon δεν ήταν παρά μία απλή κίνηση σε μια καλά μελετημένη στρατηγική από πλευράς Sony, προκειμένου να διασφαλίσει την επικράτηση του PS4 έναντι του Xbox One. Μια στρατηγική… καρμπόν με εκείνη της Microsoft, μερικά χρόνια πριν!

 

Το σχέδιο των Ιαπώνων δεν είναι και ιδιαίτερα πολύπλοκο ως προς τη σύλληψη: σε τρεις πυλώνες βασίζεται ως επί το πλείστον, φροντίζοντας όμως να προσφέρει με την προσέγγισή του αυτή όσους λόγους χρειάζεται ο αμφιταλαντευόμενος καταναλωτής για να προτιμήσει το δικό τους brand name έναντι εκείνου του ανταγωνισμού και, το σημαντικότερο, ακολουθείται πιστά εδώ και τουλάχιστον μία τριετία. To κλου όμως της υπόθεσης είναι πως το ίδιο ακριβώς σχέδιο ακολουθούσε επί χρόνια και η Microsoft, καταφέρνοντας να κλείσει την ψαλίδα στην αμέσως προηγούμενη γενιά –Xbox 360 και PS3 έχουν άλλωστε σχεδόν τις ίδιες πωλήσεις παγκοσμίως πια!

 

gallery_335201_1967_416857.jpg

 

Οι αποκλειστικότητες κάνουν τη διαφορά

 

Ο κόσμος πλέον δίνει την ελάχιστη δυνατή σημασία στα χαρακτηριστικά ενός συστήματος. Ναι μεν τον νοιάζουν και αυτά, ωστόσο αυτό που έχει σημασία για εκείνον είναι να έχει παιχνίδια να παίξει και σε αυτό η Sony τα έχει καταφέρει περίφημα! Η δύναμη των αποκλειστικοτήτων δεν είναι αμελητέα: αυτές είναι που έχουν στηρίξει διαχρονικά τη Nintendo και το κάνουν μέχρι και σήμερα –το The Legend of Zelda: Breath of the Wild έχει αγοραστεί από το 90% περίπου των κατόχων του Switch!

 

Ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στους 50 τίτλους με τις υψηλότερες βαθμολογίες σε κάθε πλατφόρμα, διαπιστώνει ότι για το μεν PS4, οι 16 είναι αποκλειστικοί ως προς την τρέχουσα γενιά, τη στιγμή που ο αντίστοιχος αριθμός για το Xbox One είναι 12. Η διαφορά μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη φαίνεται μεγάλη, ωστόσο παρατηρώντας τις κινήσεις των δύο εταιρειών, δεν μπορεί παρά να διακρίνει μια σαφή τάση υπεροχής της Sony.

 

Titanfall και Tomb Raider έπαψαν να είναι πλέον αποκλειστικότητες του Xbox, με τη Microsoft να στηρίζεται ουσιαστικά στα δύο μεγάλα της franchises (Halo και Forza). Πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες για το 2016 και το 2017 όπως τα Quantum Break, Halo Wars 2 και ReCore δεν αρίστευσαν επ’ ουδενί –και μοιραία δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα- ενώ και η σειρά Gears of War δείχνει να έχει χάσει την αίγλη της. Όσο για τις επερχόμενες κυκλοφορίες; Το Crackdown 3 το οποίο περιμένουμε εδώ και χρόνια, το Cuphead και τα timed We Happy Few και Conan Exiles. Peanuts δηλαδή.

 

gallery_335201_1967_67548.jpg

 

Τι έχει να αντιπαρατάξει η Sony σε όλα αυτά; Κατά βάση μια διευρυμένη γκάμα με πλήθος αποκλειστικοτήτων. Μπορεί να μην έχουν αριστεύσει όλες, όμως αυτές που τα έχουν καταφέρει αρκούν για να δώσουν στο PS4 το προβάδισμα. Για κάθε The Order: 1886 υπάρχει κι ένα Bloodborne, για κάθε Until Dawn ένα Journey. Το σημαντικότερο όμως είναι πως η Sony έχει καταφέρει να διατηρήσει το μομέντουμ του PS4 ανακοινώνοντας διαρκώς νέα παιχνίδια (κρατήστε το αυτό, θα επανέλθουμε σε λίγο). Ακόμα και σήμερα, τρία και κάτι χρόνια μετά το λανσάρισμα της κονσόλας, οι κάτοχοί της απολαμβάνουν αποκλειστικά τίτλους σαν τα Horizon Zero Dawn, Yakuza 0, Nioh και Nier Automata και τα καλύτερα έρχονται: God of War, Gran Turismo Sport, The Last of Us Part II, Death Stranding, Uncharted: The Lost Legacy, Malicious Fallen, Detroit: Become Human, Days Gone, Spider-Man, Knack 2 και πόσα άλλα ακόμα.

 

Παίζοντας το παιχνίδι των αποκλειστικοτήτων, οι Ιάπωνες δεν κατάφεραν απλά να ενισχύσουν το PS4 αλλά παράλληλα αποδυνάμωσαν και το Xbox One. Τα λεγόμενα timed exclusives μόνο ήσσονος σημασίας δεν είναι: στη Sony άργησαν αλλά το κατάλαβαν, αφού πρώτα η Microsoft τους είχε “ταράξει” για χρόνια με τα deals της –βλ. Call of Duty και GTA. Τι έκαναν; Ανταπέδωσαν πληρώνοντας με το ίδιο νόμισμα, τουτέστιν εξασφαλίζοντας πως Call of Duty και Destiny θα συνδέονταν άρρηκτα με το PS4. Δεν υπάρχει λόγος να ψάξει κανείς τι κερδίζει από την κίνηση αυτή η Sony: μιλάμε για ένα πλεονέκτημα που από το Xbox πέρασε στο PlayStation, αυτό και μόνο αρκεί.

 

gallery_335201_1967_247510.jpg

 

Η δύναμη των indies

 

Οι αποκλειστικότητες όμως δεν ήταν η μόνη κίνηση της Microsoft που “ξεπατίκωσε” η Sony. Οι Ιάπωνες αντελήφθησαν τον “θησαυρό” που κρύβεται στα indie games, μία κατηγορία που όπως όλοι θυμόμαστε αναδείχθηκε ιδιαίτερα μέσα από το Xbox LIVE Indie Games και το Summer of Arcade της Microsoft. Με το ενδιαφέρον της Microsoft για την εν λόγω σκηνή να έχει ατονήσει για κάποιον άγνωστο λόγο, η Sony έσπευσε να καλύψει το κενό (το ίδιο έκανε και η Nintendo εσχάτως με το Switch). Εδώ, εν αντιθέσει με τις εμπορικές κυκλοφορίες, δεν κυνήγησε τις αποκλειστικότητες: και μόνο το γεγονός ότι τίτλοι που στην προηγούμενη γενιά θα διατίθεντο μόνο στο Xbox 360, στην τρέχουσα κυκλοφόρησαν και στο δικό της σύστημα, αποτέλεσε επιτυχία.

 

Η Sony συνέχισε να επενδύει σε νέες IP. Για το 2016, το 52,9% των τίτλων που εξέδωσε η ίδια ήταν στο πλαίσιο καινούριων franchises: RIGS, No Man’s Sky, The Tomorrow Children, Bound, Here They Lie, Headmaster, Tumble VR, Alienation, The Last Guardian. Την ίδια στιγμή το αντίστοιχο ποσοστό για τη Microsoft και το Xbox One μπορεί να ανήλθε στο 50%, προέκυψε ωστόσο από δύο κυκλοφορίες όλες κι όλες, το ReCore και το Quantum Break.

 

gallery_335201_1967_21305.jpg

 

Στην εποχή του PS4, η Sony πραγματοποίησε άνοιγμα σε ποιο niche κοινά. Δεν δίστασε να στηρίξει τίτλους που απευθύνονταν σε πολύ συγκεκριμένους παίκτες και αυτό ουσιαστικά έδωσε στο σύστημά της την ταυτότητα της κονσόλας όλων των παικτών. This is for the players, εξ άλλου, έτσι δεν είναι; Hatsune Miku, Resogun, Thumper, Day of the Tentacle Remastered, Super Meat Boy, Guilty Gear XRD –Revelator-, Odin Sphere Leifthrasir, The Talos Principle, Fez, Rez Infinite, flower, Journey, ακόμα και τα πρόσφατα Nioh και Nier: Automata δεν είναι για όλους. Αυτοί που έπρεπε όμως, πιστέψτε μας, τα εκτίμησαν δεόντως. Προσθέστε και τα δεκάδες αξιόλογα multiplatform indies και έχετε το τέλειο σκηνικό.

 

Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων

 

Πάμε τώρα και στο σημαντικότερο όλων: την επικοινωνία. Εδώ και μήνες, η Microsoft θαρρεί κανείς πως έχει ρίξει όλες της τις δυνάμεις στο Scorpio. Δεν αντιλέγουμε: με βάση τα όσα γνωρίζουμε θα είναι πράγματι ένα πανίσχυρο μηχάνημα, όμως το πρόβλημα είναι πως κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει την εμφάνισή του αργοπορημένο και ως εκ τούτου θα έχει δύσκολο έργο. Τον τελευταίο χρόνο, στις τάξεις της Microsoft παρατηρείται μια σιγή ασυρμάτου, σαν όλοι να περιμένουν το Scorpio σαν από μηχανής θεό. Βάσει στρατηγικής, η εταιρεία έχει εστιάσει περισσότερο στο hardware παρά στα παιχνίδια, κάτι που αποδεδειγμένα (δείτε την περίπτωση Saturn – PlayStation) δεν φέρνει πωλήσεις: ο καταναλωτής θέλει μια κονσόλα για να παίζει και να περνά καλά, όχι για καυχιέται ότι είναι η ισχυρότερη.

 

Η παρουσία της Sony σε εκθέσεις, παρουσιάσεις και events ήταν ούτως ή άλλως ισχυρή κατά την τρέχουσα γενιά, με την απουσία –επί της ουσίας- όμως της Microsoft τους τελευταίους μήνες, φαντάζει ηγεμονική. Θυμηθείτε απλώς τι έδειξαν οι Ιάπωνες στο Λος Άντζελες τον Ιούνιο, τότε που Τύπος και κοινό ήρθαν αντιμέτωποι με ένα overdose υποσχόμενων τίτλων. Η Sony φρόντισε να “ξεπετάξει” το PS4 Pro, να δώσει στο κοινό τη δυνατότητα να επιλέξει το PS4 του (απλό vs. Pro) και από εκεί και πέρα εστίασε στα παιχνίδια. Αποτέλεσμα αυτού; Το σύστημά της να συνεχίζει να “καλπάζει” έχοντας ξεπεράσει πια τις 50 εκατ. πωλήσεις, την ώρα που το Xbox One βρίσκεται 20 εκατ. τεμάχια παρακάτω. Να είστε σίγουροι πως όταν έρθει η ώρα της επιλογής κονσόλας, το πρώτο που θα σκεφτεί ο καταναλωτής θα είναι τα παιχνίδια που θα παίζει, όχι η ανάλυση στην οποία θα τα παίζει…

 

gallery_335201_1967_271974.jpg

 

Ρελάνς;

 

Η κατάσταση πάντως μόνο μη αναστρέψιμη δεν είναι. Το μόνο βέβαιο είναι πως η Microsoft ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει μέσα στο δεύτερο μισό της χρονιάς ό,τι όπλα διαθέτει, τόσο από πλευράς hardware (Scorpio) όσο και από πλευράς software –έστω κι αν δεν γνωρίζουμε το παραμικρό. Ενδεχομένως η επίθεση που θα εξαπολύσει να συνδυαστεί και με μία αλλαγή στρατηγικής, δεδομένων και των κινήσεων της Sony. Ίσως με το Scorpio το Xbox να στοχεύσει στους PC gamers, ίσως να προτιμήσει να παίζει τους multiformat τίτλους καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο σύστημα, ίσως να “πατήσει” στο Xbox Play Anywhere, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ console & PC gaming. Ποιος ξέρει;

 

Ό,τι κι αν αποφασίσει να κάνει ωστόσο η Microsoft, καλό θα ήταν αυτή τη φορά το πλάνο της να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα δικά της πλεονεκτήματα, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα έχει απαλλάξει τη Sony από τον πονοκέφαλο του brainstorming για τα επόμενα χρόνια…