ΟΤΕ: Σχεδιάζει "εθελούσια" για 2.000 άτομα

Καταλαβαίνω πως μια απόλυση δημιουργεί ανασφάλεια, και μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος όπου οι επιχειρήσεις μόνο προσλαμβάνουν και δεν απολύουν.

Αλλά καλώς ή κακώς, αυτός που βάζει τα λεφτά (εργοδότης) αποφασίζει για το αν θέλει να συνεχίζει να πληρώνει άτομα που δεν τα χρειάζεται στη δουλιά τους. Πρωταρχικός σκοπός μιας επιχείρησης είναι να είναι κερδοφόρα, και αυτό το γνωρίζει ο οποιοσδήποτε προσλαμβάνεται να δουλέψει. Επίσης, όταν προσλαμβάνεσαι υπογράφεις μια σύμβαση, στην οποία αναφέρεται ρητώς το ποσό της αποζημίωσης που θα λάβεις αν απολυθείς. Το ότι υπογράφεις την σύμβαση αυτή συνεπάγεται με το γεγονός ότι συμφωνείς στα όσα αναφέρει. Επιπλέον, με την εθελούσια έξοδο η αποζημίωση είναι εν τέλει μεγαλύτερη απ' όσο προβλεπόταν (πολύ μεγαλύτερη). Οπότε δε νομίζω πως δικαιούμαστε να βροντοφονάζουμε για "αδικία" ή κάτι παρόμοιο, από τη στιγμή που όλοι κινούνται βάση των συμφωνηθέντων από τις συμβάσεις (και τηρούμενων από την νομοθεσία) δεδομένων.

Τώρα, αν φωνάζουμε διότι θεωρούμε ότι οι επιχειρήσεις είναι πρωτίστως φιλανθρωπικά ιδρύματα και μετά κερδοφόροι οργανισμοί, ή ακόμα χειρότερα αν φωνάζουμε υποκινούμενοι από πολιτικούς δακτύλους, νομίζω πως είμαστε εκτός πραγματικότητας.

-----Προστέθηκε 27/12/2008 στις 05 : 38 : 10-----

Όσο για τα περί επόμενου εργοδότη και τα περί ζήτησης στο συγκεκριμένο κλάδο, θα ήθελα να σου θυμίσω κάτι: (α) Υπάρχει ανεργία (άρα απόλυση != νέα πρόσληψη).

Να με συγχωρείς, αλλά σου μίλησα με παράδειγμα τον δικό μου κλάδο (που είναι πολύ συγγενικός - για να μην πω ίδιος - με τον κάδο που δραστηριοποιείται ο ΟΤΕ). Αν ανοίξεις οποιαδήποτε εφημερίδα, οποιοδήποτε site αγγελιών θέσεων εργασίας, ή ακόμα και κάποιες σελίδες αντίστοιχων εταιρειών, θα δεις κάμποσες αγγελίες ανοιχτές για νέες θέσεις εργασίας.

Μπορεί ο κλάδος να μην... ανθεί ακριβώς, αλλά κάθε άλλο παρά κορεσμένος είναι. Τώρα, αν οι εν λόγω εργαζόμενοι είναι συγκεκριμένης γενιάς και προσόντων τέτοιων, ώστε γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι σαν τον ΟΤΕ πουθενά αλλού, δεν φταίει κανείς άλλος γι' αυτό.

 

Τώρα, αν φωνάζουμε διότι θεωρούμε ότι οι επιχειρήσεις είναι πρωτίστως φιλανθρωπικά ιδρύματα και μετά κερδοφόροι οργανισμοί, ή ακόμα χειρότερα αν φωνάζουμε υποκινούμενοι από πολιτικούς δακτύλους, νομίζω πως είμαστε εκτός πραγματικότητας.

Δεν φωνάζει κανένας για να αλλάξει το τι θεωρείται μία επιχείρηση.

Όλοι γνωρίζουν (λίγο-πολύ) πως για μία επιχείρηση κέρδος > ALL.

Ο λόγος που φωνάζουν όσοι φωνάζουν είναι για να αλλάξει η κερδοσκοπική νοοτροπία του "πατάω επί πτωμάτων".

Δικαιολογίες τύπου: "Μα θα χρεοκοπήσουμε λόγω κρίσης και θα μείνουν όλοι χωρίς δουλειά" δεν τις μασάνε ούτε οι πέτρες πια.

Να σημειώσουμε επίσης πως ανάμεσα στον όρο "φιλανθρωπικό ίδρυμα" και "κερδοσκοπική επιχείρηση" με την μορφή που είπα παραπάνω υπάρχει ένα χάος με μέσες λύσεις.

Καταλαβαίνω πως μια απόλυση δημιουργεί ανασφάλεια, και μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος όπου οι επιχειρήσεις μόνο προσλαμβάνουν και δεν απολύουν.

Αλλά καλώς ή κακώς, αυτός που βάζει τα λεφτά (εργοδότης) αποφασίζει για το αν θέλει να συνεχίζει να πληρώνει άτομα που δεν τα χρειάζεται στη δουλιά τους. Πρωταρχικός σκοπός μιας επιχείρησης είναι να είναι κερδοφόρα, και αυτό το γνωρίζει ο οποιοσδήποτε προσλαμβάνεται να δουλέψει. Επίσης, όταν προσλαμβάνεσαι υπογράφεις μια σύμβαση, στην οποία αναφέρεται ρητώς το ποσό της αποζημίωσης που θα λάβεις αν απολυθείς. Το ότι υπογράφεις την σύμβαση αυτή συνεπάγεται με το γεγονός ότι συμφωνείς στα όσα αναφέρει. Επιπλέον, με την εθελούσια έξοδο η αποζημίωση είναι εν τέλει μεγαλύτερη απ' όσο προβλεπόταν (πολύ μεγαλύτερη). Οπότε δε νομίζω πως δικαιούμαστε να βροντοφονάζουμε για "αδικία" ή κάτι παρόμοιο, από τη στιγμή που όλοι κινούνται βάση των συμφωνηθέντων από τις συμβάσεις (και τηρούμενων από την νομοθεσία) δεδομένων.

Ξεκινάς από τη βάση του "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και δίκιαιο". Δεν είναι έτσι όμως.

Αν είχε εκλείψει εντελώς η ανεργία, θα έβρισκα βάση στο επιχείρημά σου, αλλά όλοι ξέρουμε πως αυτό δεν ισχύει, οπότε πρακτικά η συμφωνία με μια τέτοια σύμβαση γίνεται με το μαχαίρι στο λαιμό (στο λαιμό του υποψήφιου εργαζομένου), άρα περισσότερο εκβιασμός παρά συμφωνία είναι.

Επιπλέον, μια αμοιβαία συμφωνία (ακόμα και χωρίς το "μαχαίρι" που ανέφερα), δεν είναι αυτομάτως δίκαιη.

Ναι, η αποζημίωση είναι μεγάλη, αλλά γεγονός είναι ότι χάνεις τη δουλειά σου. Δουλειά σημαίνει εισόδημα (==> επιβίωση), ολοκλήρωση του ανθρώπου (==> ψυχική ισορροπία), και πολλά άλλα. Δεν ξεπλένει την απόλυση (στην πράξη γι' αυτό μιλάμε) μια μεγάλη αποζημίωση.

Η κουβέντα ψιλο-ξεφεύγει, αλλά δε γ@...

Ο λόγος που φωνάζουν όσοι φωνάζουν είναι για να αλλάξει η κερδοσκοπική νοοτροπία του "πατάω επί πτωμάτων".

Πρώτον, η λέξη "κερδοσκοπία" μάλλον επιλέχθηκε ατυχώς για την συγκεκριμένη περίπτωση. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "κερδοσκοπία", και ουδεμία σχέση έχει με το παρόν ζήτημα. Δεύτερον, δεν θεωρώ ότι με την απόλυση μέρους των εργαζομένων σημαίνει ότι πατάς επι πτωμάτων. Ως επιχείρηση θεωρείς ότι Χ εργαζόμενοι δεν σου χρειάζονται πλέον (δεν προχωράω καν στην κουβέντα περί επιχειρηματικής επιβίωσης κλπ., δεν με ενδιαφέρει). Τους αποχαιρετάς, τους δίνεις την συμφωνηθείσα αποζημίωση, και συνεχίζουν όλοι τη δουλιά τους (η μεν επιχείρηση λειτουργεί βάση του πλάνου της, οι δε εργαζόμενοι ψάχνουν/βρίσκουν νέες δουλιές).

Τι θα θεωρούσες εσύ ότι δεν είναι "πατάω επι πτωμάτων"?? Να κρατήσει η επιχείρηση "φιλανθρωπικά" τους παραπάνω Χ εργαζομένους, παρ' όλο που δεν τους χρειάζεται? Δηλαδή να πάει να @$%@$!$ ο "λαλάκας" που τους πληρώνει, αυτοί να μείνουν εκεί να παίρνουν κάθε μήνα μισθό? Το θεωρείς αυτό δίκαιο και ασφαλές για την επιβίωση του εμπορικού κόσμου, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα?

Δικαιολογίες τύπου: "Μα θα χρεοκοπήσουμε λόγω κρίσης και θα μείνουν όλοι χωρίς δουλειά" δεν τις μασάνε ούτε οι πέτρες πια.

Δε νομίζω ότι η εθελούσια έχει καμιά σχέση με την οικονομική κρίση, όπως δεν είχε φυσικά και η προηγούμενη εθελούσια (που ήταν, αν δεν κάνω λάθος, υπερδιπλάσια σε μέγεθος από την παρούσα).

Αλλά και να είχε, γιατί τις "δικαιολογίες" αυτές "δεν τις μασάνε ούτε οι πέτρες πια"? Μπορείς να μου το εξηγήσεις?

Να σημειώσουμε επίσης πως ανάμεσα στον όρο "φιλανθρωπικό ίδρυμα" και "κερδοσκοπική επιχείρηση" με την μορφή που είπα παραπάνω υπάρχει ένα χάος με μέσες λύσεις.

Για δώσε μου 1-2 παραδείγματα από τέτοιες λύσεις!

Να είναι όμως ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες, όχι ουτοποιείες και όνειρα...

Ξεκινάς από τη βάση του "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και δίκιαιο". Δεν είναι έτσι όμως.

Ξεκινάω από το "ότι έχει συμφωνηθεί είναι δίκαιο". Και - εκτός ακραίων περιπτώσεων - έτσι είναι!!!

Η συμφωνία αυτή δεν λέει "θα σου πουλήσω το συκώτι μου για 500 ευρώ", κάτι το οποίο (ακόμα και αν συμφωνηθεί νομίμως και γραπτώς) δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε νόμιμο. Μιλάμε για συμβάσεις του στυλ "θα δουλεύεις τοσο, θα πληρώνεσαι τόσο, αν απολυθείς θα λάβεις αποζημίωση τόσο, συμφωνεις?".

Αν είχε εκλείψει εντελώς η ανεργία, θα έβρισκα βάση στο επιχείρημά σου, αλλά όλοι ξέρουμε πως αυτό δεν ισχύει, οπότε πρακτικά η συμφωνία με μια τέτοια σύμβαση γίνεται με το μαχαίρι στο λαιμό (στο λαιμό του υποψήφιου εργαζομένου), άρα περισσότερο εκβιασμός παρά συμφωνία είναι.

Μπορώ να σε ρωτήσω αν εργάζεσαι κάπου? Χωρίς παρεξήγηση, η συγκεκριμένη παράγραφος που έγραψες μου θύμισε λιγάκι το παραταξιακο-επαναστατικό κλίμα που ζούσα την (όχι ιδιαίτερα μακρυνή) περίοδο που ήμουν στο πανεπιστήμιο.

Αν, από την άλλη, εργάζεσαι κάπου σχετικά με τεχνολογικές επιστήμες, τότε θα ήξερες από πρώτο χέρι ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τόσο μαύρα όσο τα περιγράφεις (προσωπικά κάθε άλλο παρά το μαχαίρι στο λαιμό είχα, ίσα ίσα, με καλέσανε για interview μόλις 3 μέρες αφού έστειλα CV, και με πήρανε στη δουλιά 1 εβδομάδα μετά).

Επιπλέον, μια αμοιβαία συμφωνία (ακόμα και χωρίς το "μαχαίρι" που ανέφερα), δεν είναι αυτομάτως δίκαιη.

Σου απάντησα πιο πάνω για το τι θεωρώ δίκαιο και τι όχι.

Ναι, η αποζημίωση είναι μεγάλη, αλλά γεγονός είναι ότι χάνεις τη δουλειά σου. Δουλειά σημαίνει εισόδημα (==> επιβίωση), ολοκλήρωση του ανθρώπου (==> ψυχική ισορροπία), και πολλά άλλα. Δεν ξεπλένει την απόλυση (στην πράξη γι' αυτό μιλάμε) μια μεγάλη αποζημίωση.

Θα σε ξαναρωτήσω αν δουλεύεις κάπου. Μια μεγάλη αποζημίωση φυσικά και ξεπλένει (μια χάρα ξεπλένει) μια απόλυση (εφόσον μιλάμε πάντα για τον εργασιακό χώρο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, το ξεκαθαρίζω αυτό). Επίσης, για πολύ λίγους ανθρώπους η εργασία στον ΟΤΕ αποτελεί ολοκλήρωση, ισσοροπία ή οτιδήποτε άλλο.

Τέλος, η αποζημίωση γι' αυτούς τους ανθρώπους είναι πραγματικά μεγάλη. Θες να μάθεις πόσο "μεγάλη" θα είναι η αποζημίωσή μου σε περίπτωση που απολυθώ?

Η συζήτηση όντως ξέφυγε

Γιατί ξέφυγε η συζήτηση; Η είδηση κάνει λόγο για εθελούσια έξοδο, εμείς συζητάμε κατά πόσο αυτές οι τακτικές είναι ηθικές ή όχι. On-topic είμαστε νομίζω, δε συζητάμε για συννεφάκια και λουλουδάκια.

Μάλλον για λουλουδάκια και πασχαλίτσες μου φαίνονται περισσότερο και όχι προσγειωμένα θέματα στην πραγματικότητα

Ακόμα και ο Αυλωνίτης στο "πνεύμα και ηθική" που έπεξε πιο πριν στην "Ωραια των Αθηνών" τις έκανε τις κουτσουκέλες του. Τι ηθική και ιστορίες απο το matrix συζητάμε τώρα.

Ολοι έχουν μάθει να απαιτούν και όχι να προσφέρουν.

Η ηθική είναι το ίδιο σπάνια όσο και το φιλότιμο και ο σεβασμός και μετά μου λες ότι δεν είναι offtopic

Την αφήνω την συζήτηση για κανα κοινωνιολόγο

Ευχαριστώ πάντως για την φιλοξενία της απάντησης μου

Η κουβέντα ψιλο-ξεφεύγει, αλλά δε γ@...

 

 

Πρώτον, η λέξη "κερδοσκοπία" μάλλον επιλέχθηκε ατυχώς για την συγκεκριμένη περίπτωση. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "κερδοσκοπία", και ουδεμία σχέση έχει με το παρόν ζήτημα. Δεύτερον, δεν θεωρώ ότι με την απόλυση μέρους των εργαζομένων σημαίνει ότι πατάς επι πτωμάτων. Ως επιχείρηση θεωρείς ότι Χ εργαζόμενοι δεν σου χρειάζονται πλέον (δεν προχωράω καν στην κουβέντα περί επιχειρηματικής επιβίωσης κλπ., δεν με ενδιαφέρει). Τους αποχαιρετάς, τους δίνεις την συμφωνηθείσα αποζημίωση, και συνεχίζουν όλοι τη δουλιά τους (η μεν επιχείρηση λειτουργεί βάση του πλάνου της, οι δε εργαζόμενοι ψάχνουν/βρίσκουν νέες δουλιές).

Όσο ατυχής είναι η λέξη "κερδοσκοπία", άλλο τόσο ατυχής και η λέξη "φιλανθρωπία".

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και έχουν ανάγκες. Δεν μιλάω "42 inch full HD" που συζητάμε συχνά εδώ μέσα, αλλά για σημαντικότερες ανάγκες επιβίωσης.

Και μόνο που μιλάς έτσι για χιλιάδες άτομα που θα μείνουν χωρίς δουλειά, πατάς επί πτωμάτων.

Μιλάμε για ανθρώπους που χάνουν την δουλειά τους σε περίπτωση που σου διαφεύγει.

Η συμφωνηθείσα αποζημίωση σπάνια είναι αρκετή για να επιβιώσει κάποιος μέχρι να βρει δουλειά, αν βρει.

Συχνά δεν υπάρχουν καν συμφωνίες/αποζημιώσεις, αλλά ας μην φτάσουμε εκεί.

Το τι είναι νόμιμο ή δίκαιο είναι προφανές στην κοινή λογική.

Δεν θέλει πολύ ψάξιμο για να καταλήξεις πως το δίκαιο συχνά δεν συμβαδίζει με το νόμιμο.

Τι θα θεωρούσες εσύ ότι δεν είναι "πατάω επι πτωμάτων"?? Να κρατήσει η επιχείρηση "φιλανθρωπικά" τους παραπάνω Χ εργαζομένους, παρ' όλο που δεν τους χρειάζεται? Δηλαδή να πάει να @$%@$!$ ο "λαλάκας" που τους πληρώνει, αυτοί να μείνουν εκεί να παίρνουν κάθε μήνα μισθό? Το θεωρείς αυτό δίκαιο και ασφαλές για την επιβίωση του εμπορικού κόσμου, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα?

Τελικά, αν και μερικές γραμμές πριν είπες πως δεν κάνεις κουβέντα για επιχειρηματική επιβίωση, καθώς δεν σε ενδιαφέρει, κάνεις. Οκ.

Τα περί "φιλανθρωπίας" και πόσο αδόκιμος είναι ο όρος ξαναείπα παραπάνω.

Ο "λαλάκας" που τους πληρώνει, τους πληρώνει γιατί του προσφέρουν έργο.

Δεν τους κάνει χάρη.

Η επιβίωση του εμπορικού κόσμου εξαρτάται από τους εργαζομένους, και όχι από τον "λαλάκα". Και γνωρίζεις πως αυτό δρα σαν αλυσίδα.

Ερώτηση:

Σε ανησυχούν περισσότερο τα νούμερα κερδοφορίας που βλέπει ο "λαλάκας" ή 2000 άνθρωποι που θα μείνουν χωρίς δουλειά? Να ξέρω αν αξίζει τον κόπο να συζητάμε δηλαδή.

Δε νομίζω ότι η εθελούσια έχει καμιά σχέση με την οικονομική κρίση, όπως δεν είχε φυσικά και η προηγούμενη εθελούσια (που ήταν, αν δεν κάνω λάθος, υπερδιπλάσια σε μέγεθος από την παρούσα).

Αλλά και να είχε, γιατί τις "δικαιολογίες" αυτές "δεν τις μασάνε ούτε οι πέτρες πια"? Μπορείς να μου το εξηγήσεις?

 

 

Για δώσε μου 1-2 παραδείγματα από τέτοιες λύσεις!

Να είναι όμως ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες, όχι ουτοποιείες και όνειρα...

Χαίρομαι να πληροφορώ κόσμο πως υπάρχουν βιώσιμες λύσεις που στο μυαλό τους φαντάζουν ουτοπίες.

Ψάξε υποθέσεις όπως η Zanon στην Αργεντινή, και ότι έγινε (και γίνεται) μετά από αυτήν...

Ξεκινάω από το "ότι έχει συμφωνηθεί είναι δίκαιο". Και - εκτός ακραίων περιπτώσεων - έτσι είναι!!!

Η συμφωνία αυτή δεν λέει "θα σου πουλήσω το συκώτι μου για 500 ευρώ", κάτι το οποίο (ακόμα και αν συμφωνηθεί νομίμως και γραπτώς) δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε νόμιμο. Μιλάμε για συμβάσεις του στυλ "θα δουλεύεις τοσο, θα πληρώνεσαι τόσο, αν απολυθείς θα λάβεις αποζημίωση τόσο, συμφωνεις?".

Αυτό θα είχε νόημα αν σε περίπτωση που δεν συμφωνούσα υπήρχαν εναλλακτικές.

Τώρα αν εσύ θεωρείς εναλλακτική ενός απόφοιτου πανεπιστημίου το delivery boy, okie, υπάρχουν δουλειές, πατάξαμε την ανεργία, όλα καλά.

Μπορώ να σε ρωτήσω αν εργάζεσαι κάπου? Χωρίς παρεξήγηση, η συγκεκριμένη παράγραφος που έγραψες μου θύμισε λιγάκι το παραταξιακο-επαναστατικό κλίμα που ζούσα την (όχι ιδιαίτερα μακρυνή) περίοδο που ήμουν στο πανεπιστήμιο.

Αυτό, αν και δεν απευθύνεται σε εμένα το σχολιάζω γιατί με ενοχλεί. Πολύ.

Δεν καταλαβαίνω? Τι σημασία έχει αν δουλεύει κάποιος? Αν δεν δουλεύει δεν έχει άποψη, ή σώνει και καλά ανήκει σε κάποια "επαναστατική" παράταξη και δεν ξέρει τι γίνεται στην αγορά εργασίας?

Είναι ένας κακομαθημένος φοιτητής που τρώει από τα έτοιμα ας πούμε και βγάζει το επαναστατιλίκι του?

Τι επικίνδυνη λογική είναι αυτή?

Αν κάτι χάνω και σε παρεξηγώ, εξήγησέ μου.

Ο "λαλάκας" που τους πληρώνει, τους πληρώνει γιατί του προσφέρουν έργο. Δεν τους κάνει χάρη.

Ακριβώς, δεν τους κάνει χάρη.

Προφανώς η καινούργια διοίκηση του ΟΤΕ κάνει αναδιοργάνωση και πιστεύει ότι ένας Χ αριθμός εργαζομένων δεν είναι απαραίτητοι για το καινούργιο της πλάνο. Αποζημίωση παχυλή και γεια σας.

Αν δεν μπορείς να βρεις δουλειά αλλού δεν είναι δικό του θέμα. Και από τη στιγμή που όπως λέει ο φίλος πιο πάνω υπάρχουν θέσεις εργασίας στον κλάδο (στηρίζομαι σε αυτά που λέει, δεν ανήκω στον κλάδο αυτό) και δεν είναι κορεσμένος τότε αν κάποιοι δεν βρίσκουν δουλειά μάλλον πρέπει να κοιτάξουν λίγο τα credentials τους έτσι;

Χρόνια εργασίας στον ΟΤΕ θα φαίνεται καλό στο CV πάντως.

Αν εξαιρέσω μία γραμμή στο ποστ του, κατά τα άλλα με κάλυψε ο liopyr.

Αν εξαιρέσω μία γραμμή στο ποστ του, κατά τα άλλα με κάλυψε ο liopyr.

Tην τελευταία?

Tην τελευταία?

Δε σου λέω! Εκεί, να σκάσεις από την περιέργεια

Δε σου λέω! Εκεί, να σκάσεις από την περιέργεια

Ναι, δεν θα κοιμηθώ, ξέρεις...

Όσο ατυχής είναι η λέξη "κερδοσκοπία", άλλο τόσο ατυχής και η λέξη "φιλανθρωπία".

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και έχουν ανάγκες. Δεν μιλάω "42 inch full HD" που συζητάμε συχνά εδώ μέσα, αλλά για σημαντικότερες ανάγκες επιβίωσης.

Και μόνο που μιλάς έτσι για χιλιάδες άτομα που θα μείνουν χωρίς δουλειά, πατάς επί πτωμάτων.

Μιλάμε για ανθρώπους που χάνουν την δουλειά τους σε περίπτωση που σου διαφεύγει.

Η συμφωνηθείσα αποζημίωση σπάνια είναι αρκετή για να επιβιώσει κάποιος μέχρι να βρει δουλειά, αν βρει.

Συχνά δεν υπάρχουν καν συμφωνίες/αποζημιώσεις, αλλά ας μην φτάσουμε εκεί.

Η αποζημίωση που παίρνουν οι "εθελούσιοι" του ΟΤΕ είναι τόσο μικρή, που 630 εργαζόμενοι είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη, επειδή ο οργανισμός δεν του συμπεριέλαβε στην προηγούμενη εθελούσια. Επίσης, ο ΟΤΕ παραχωρεί το 4% των μετοχών του στο ΙΚΑ, ώστε αυτό να καλύψει την πρόωρη συνταξιοδότηση των "εθελούσιων". Και μετά μου λες ότι δεν τους καλύπτει?? Μα κοροϊδευόμαστε?

Εμένα και τους περισσότερους νέους εργαζομένους της γενιάς μου μας απολύουν άνετα με αποζημίωση 4-5 μισθών, και καθόμαστε και κλαίμε για τους ΟΤΕ-τζιδες που γίνονται πλούσιοι από την εθελούσια έξοδο?

Το τι είναι νόμιμο ή δίκαιο είναι προφανές στην κοινή λογική.

Δεν θέλει πολύ ψάξιμο για να καταλήξεις πως το δίκαιο συχνά δεν συμβαδίζει με το νόμιμο.

Με την λογική που παραθέτεις, επαγωγικά, οι περισσότεροι νόμοι του κράτους δεν αποδίδουν δικαιοσύνη. Ναι ή ου?

Τελικά, αν και μερικές γραμμές πριν είπες πως δεν κάνεις κουβέντα για επιχειρηματική επιβίωση, καθώς δεν σε ενδιαφέρει, κάνεις. Οκ.

Δεν κάνω κουβέντα περί επιχειρηματικής επιβίωσης μιας εταιρείας (ΟΤΕ), αλλά του εμπορικού και επιχειρηματικού κόσμου όπως τον γνωρίζουμε. Ναι, μιλάω για αυτό το σύστημα που παίρνει την υπερεργασία των υπαλλήλων και την "πουλά" για να βγάλει κέρδος, το οποίο είναι ταυτόχρονα το σύστημα που μας προσφέρει όλα εκείνα τα αγαθά τα οποία θεωρούμε απαραίτητα όχι μόνο για να επιβιώσουμε, αλλά και να προσδόσουμε μια Α ποιότητα στις ζωές μας. Γι' αυτόν τον "εμπορικό κόσμο" μιλάω, και όχι για συγκεκριμένη επιχείρηση.

Τα περί "φιλανθρωπίας" και πόσο αδόκιμος είναι ο όρος ξαναείπα παραπάνω.

Ο "λαλάκας" που τους πληρώνει, τους πληρώνει γιατί του προσφέρουν έργο.

Δεν τους κάνει χάρη.

Ακριβώς, τους πληρώνει για το έργο που προσφέρουν. Όπως παρομοίως οι εργαζόμενοι προσφέρουν έργο για τα χρήματα που θα λάβουν. Και οι δύο πλευρές επωφελούνται. Καμία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την άλλη. Το καταλαβαίνεις αυτό? Καταλαβαίνεις ότι ελλείψει της μίας πλευράς οδηγούμαστε στην καταστροφή?

Η επιβίωση του εμπορικού κόσμου εξαρτάται από τους εργαζομένους, και όχι από τον "λαλάκα". Και γνωρίζεις πως αυτό δρα σαν αλυσίδα.

Ερώτηση:

Σε ανησυχούν περισσότερο τα νούμερα κερδοφορίας που βλέπει ο "λαλάκας" ή 2000 άνθρωποι που θα μείνουν χωρίς δουλειά? Να ξέρω αν αξίζει τον κόπο να συζητάμε δηλαδή.

Η επιβίωση του εμπορικού κόσμου εξαρτάται ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ. Αλλιώς δεν θα ήταν αλυσίδα, όπως λές και συ ο ίδιος.

Δεν έχει καμία σημασία τι με ανησυχεί εμένα. Αν αυτός που βάζει τα λεφτά κρίνει ότι έχει Χ περιττούς υπαλλήλους, και αποφασίσει σύμφωνα με τις συμβάσεις που και οι υπαλληλοι υπέγραψαν ότι δεν τους χρειάζεται άλλο, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. ΕΙΔΙΚΑ στην περίπτωση της εθελούσιας του ΟΤΕ, όπου υπάρχουν προσφυγές στην δικαιοσύνη γιατι ο ΟΤΕ δεν τους "αδίκισε" όπως "αδίκισε" τους προηγούμενους εθελούσιους.

Χαίρομαι να πληροφορώ κόσμο πως υπάρχουν βιώσιμες λύσεις που στο μυαλό τους φαντάζουν ουτοπίες.

 

Ψάξε υποθέσεις όπως η Zanon στην Αργεντινή, και ότι έγινε (και γίνεται) μετά από αυτήν...

Η υπόθεση της FaSinPat (πρώην Zanon) είναι κάθε άλλο παρά ενδεικτική και συνηθισμένη. Μιλάμε για ένα εργοστάσιο που χτίστηκε επί δικτατορίας σε δημόσια γη, αναπτύχθηκε κυρίως λόγω των δανεικών (και αγύριστων) από την τοπική ηγεσία της περιοχής, και κατειλήφθηκε από τους εργάτες κάπου αρχές της δεκαετίας μας με πρόφαση τους απλήρωτους μισθούς. Από τότε, υπό το νέο καθεστώς ελέγχου από το ίδιο το εργατικό κίνημα του εργοστασίου, έχει αυξήσει την παραγωγικότητα και τις προσλήψεις (έχει προσλάβει σ'αυτό το διάστημα γύρω στα 150 άτομα επιπλέον).

Ωραία όλα αυτά, αλλά: 1) μιλάμε για μια επένδυση την οποία οι current managers (ο σύλλογος εργαζομένων) την καρπώθηκαν χωρίς να ρίξουν χρήματα - και άρα χωρίς να επωμιστούν το μερίδιο κινδύνου που τους αναλογεί. 2) υπάρχουν πολλά μοντέλα διοίκησης επιχειρήσεων στα οποία υπάρχει ταυτόχρονη αύξηση παραγωγικότητας, προσλήψεων, μισθων και κερδών, και δεν είναι απαραίτητα μέσω της ανατροπής της διοίκησης της επιχείρησης και 3) μιλάμε για εξ' αρχής προβληματική κατάσταση, η οποία κάθε άλλο παρά κανόνας δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Και στο κάτω κάτω, κανείς δεν απαγόρευσε σε έναν σύλλογο εργαζομένων οποιαδήποτε επιχείρησης να κινηθεί συλλογικά και να ιδρύσει μια επιχείρηση με όποιο μοντέλο διοίκησης επιθυμεί. Αλλά σ' αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να βάλει χρήματα για την υποψήφια επένδυση, με κίνδυνο να τα χάσει σε περίπτωση αποτυχίας, και εδώ είναι που κωλώνουν όλοι. Γι' αυτό υπάρχει και η ανάγκη του "λαλάκα" που λέγαμε πιο πάνω... Γιατί επενδύσεις χωρίς ρίσκο κάνω και εγώ, με την διαφορά ότι δεν υπάρχουν τέτοιες επενδύσεις.

Αυτό θα είχε νόημα αν σε περίπτωση που δεν συμφωνούσα υπήρχαν εναλλακτικές.

Τώρα αν εσύ θεωρείς εναλλακτική ενός απόφοιτου πανεπιστημίου το delivery boy, okie, υπάρχουν δουλειές, πατάξαμε την ανεργία, όλα καλά.

Αν εσύ νομίζεις ότι απόφοιτοι κλάδων που έχουν απορρόφηση στην αγορά (τεχνολογικές επιστήμες, ιατρικές επιστήμες, νομικές επιστήμες κλπ.) καταλήγουν να δουλεύουν ως delivery boys, τότε ίσως θα πρέπει να ενημερωθείς καλύτερα. Αν πάλι θεωρείς ότι κάποιος που σπουδάζει δάσκαλος, τη στιγμή που γνωρίζει ότι ο κλάδος μαστίζεται από ανεργία, πρέπει να διοριστεί by default, έστω και αν δεν υπάρχουν χρήματα/θέσεις εργασίας, τότε έχουμε μεγάλη απόκλιση τις γνώμες μας.

Αυτό, αν και δεν απευθύνεται σε εμένα το σχολιάζω γιατί με ενοχλεί. Πολύ.

 

Δεν καταλαβαίνω? Τι σημασία έχει αν δουλεύει κάποιος? Αν δεν δουλεύει δεν έχει άποψη, ή σώνει και καλά ανήκει σε κάποια "επαναστατική" παράταξη και δεν ξέρει τι γίνεται στην αγορά εργασίας?

Είναι ένας κακομαθημένος φοιτητής που τρώει από τα έτοιμα ας πούμε και βγάζει το επαναστατιλίκι του?

Τι επικίνδυνη λογική είναι αυτή?

Αν κάτι χάνω και σε παρεξηγώ, εξήγησέ μου.

Έχει σημασία το αν δουλεύει κάποιος φίλε μου. Και δεν αφορά το αν έχει άποψη ή όχι. Φυσικά και έχει άποψη, και είναι κάτι παραπάνω από σεβαστή και επιθυμητή η έκφρασή της.

Αλλά τα πράγματα που βλέπει κάποιος ο οποίος έχει βιώσει και την ακαδημαϊκή διαδικασία, και την επαγγελματική, διαφέρουν από αυτόν που έχει βιώσει μόνο την πρώτη. Καλώς ή κακώς, έτσι είναι η πραγματικότητα. Αλλάζει η θεώρηση που έχεις για τα πράγματα. Βλέπεις τις λεπτομέριες που πριν αγνοούσες. Οριμάζεις περισσότερο που λέμε, όσο και αν αυτό ακούγεται μεγάλη κουβέντα, και το λέω με διάθεση κάθε άλλο παρά εγωκεντρική.

Συγγνώμη, αλλά ο μισθός ενός εργαζομένου προκύπτει από μέρος του πλούτου που ο ίδιος παράγει.

Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος είναι αυτός που είναι απαραίτητος και "που μας προσφέρει όλα εκείνα τα αγαθά τα οποία θεωρούμε απαραίτητα όχι μόνο για να επιβιώσουμε, αλλά και να προσδόσουμε μια Α ποιότητα στις ζωές μας", όχι η μονάδα διαχείρησης του κεφαλαίου.

Όσο για το ποιος έχει ανάγκη ποιον και το ποιος κάνει "χάρη" σε ποιον στα πλαίσια του εμπορικού συστήματος, εχμ... Δεν είναι debatable νομίζω.