Προς το περιεχόμενο

[Review] Grandaddy - The Sophtware Slump (2000) [Indie-Pop]


hugelacky

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Grandaddy - The Sophtware Slump (2000) [V2]

 

g95741heu19.jpg

 

Tracklisting:

 

1. He's Simple, He's Dumb, He's The Pilot (8:50)

2. Hewelett's Daughter (3:04)

3. Jed The Humanoid (4:18 )

4. The Crystal Lake (5:00)

5. Chartsengrafts (2:50)

6. Underneath The Weeping Willow (2:35)

7. Broken Household Applience National Forest (4:33)

8. Jed's Other Poem (Beautifull Ground) (3:25)

9. E. Knievel Interlude (The Perils Of Keeping It Real) (1:56)

10. Miner At The Dial-a-view (5:20)

11. So You'll Aim Toward The Sky (4:40)

Pop, indie, alternative, space/dream pop, minimal-πειραματικό-ψυχεδελικό rock/pop, όπως θέλετε πείτε το, σε αυτόν τον δίσκο ένα είναι σίγουρο: δεν χωράνε ταμπέλες!

 

Στίχοι για ονειρικά ταξίδια σε άλλους πλανήτες, ρομπότ και πιλότους, φευγάτα space πλήκτρα, μελαγχολικά πιανάκια, μελωδίες προσωπικές και ιδιαίτερες, κάποιες Flaming Lips επιρροές, post rock σημεία(λίγα), ήχοι από την φύση, φοβερή εκφραστικότητα του τραγουδιστή, και απίστευτη "ροή" των κομματιών! Ένας δίσκος που σε ταξιδεύει για τα καλά!

 

Αλλά το πιο παράδοξο χαρακτηριστικό του είναι η συνεχής και ιδιοφυής ισορροπία ανάμεσα στο αισιόδοξο και την μελαγχολία! Συνδυασμός στίχου και μουσικής με μια φωνή που νομίζεις ανα πάσα στιγμή ότι θα "σπάσει"... :neutral:

 

Διάβασα στο allmusic το εξής:

The Sophtware Slump, an album that shares a spacy sadness with Sparklehorse's Good Morning Spider and Radiohead's OK Computer.
...και στέκει 100%. Προσωπικά θα συμπλήρωνα ότι είναι το αμερικάνικο ανάλογο του Οk Computer! :wink:

 

Ένας δίσκος που όταν είχε βγει "εκτόπισε" οτιδήποτε άλλο στο stereo μου για πάνω από 2-3 βδομάδες. Πραγματικό αριστούργημα!

 

Standout tracks:

 

Το εναρκτήριο 9λεπτο He's Simple, He's Dumb, He's The Pilot που σε απογειώνει, το "χιτάκι" The Crystal Lake , το πειραματικό Jed's Other Poem (Beautifull Ground), και τα 2 τελευταία που σε στέλνουν για τα καλά!

Δημοσ.
Στίχοι για ονειρικά ταξίδια σε άλλους πλανήτες' date=' ρομπότ και πιλότους, φευγάτα space πλήκτρα, μελαγχολικά πιανάκια, μελωδίες προσωπικές και ιδιαίτερες, κάποιες Flaming Lips επιρροές, post rock σημεία(λίγα), ήχοι από την φύση, φοβερή εκφραστικότητα του τραγουδιστή, και απίστευτη "ροή" των κομματιών! Ένας δίσκος που σε ταξιδεύει για τα καλά!

[/quote']

Aυτό ακριβώς...Μιλάμε για κανονικό ταξίδι...Ότι πρέπει για νυχτερινή ώρα.Και μελαγχολικό mood...

Δημοσ.

Και τα υπόλοιπα είναι φοβεροί δίσκοι αλλά την τελειότητα και το feeling που βγάζει το The Sophtware Slump, δεν τα φτάνουν!

  • 2 μήνες μετά...
Δημοσ.

Όντως διαλύθηκαν γιατί ο τραγουδιστής θέλει να μετακομίσει σε άλλη πόλη! Κρίμα... :(

Περιμένω κι εγώ πως και πως το τελευταίο cd τους, πάντως το Todd Zilla ep τους ήταν ψιλομέτριο... :neutral:

Δημοσ.

Δε στενοχωριέμαι ποτέ σε τέτοιες περιπτώσεις...αν θεωρούν πως τόσα είχαν να δώσουν σα μπάντα, τότε να συνεχίζουν απλώς για να συνεχίζουν δε μου λέει και τίποτα. Νομίζω πως με το "The Sophtware Slump" έπιασαν το peak τους, μια και θεωρείται, όχι τυχαία, το πιο δομημένο άλμπουμ τους, αξιοποιώντας τον αντίκτυπο του OK Computer άριστα.

 

Έπειτα τα re-union είναι η μόδα της εποχής...μπορεί σε μερικά χρόνια να επανέλθουν. Μέχρι τότε έχουν αρκετό υλικό για να ακροαστεί κανείς και πολλές άλλες μπάντες άξιες ενδιαφέροντος και προσοχής.

  • 4 μήνες μετά...
Δημοσ.

Επαναφέρω το thread γιατί εδώ και καμια βδομάδα ακούω συνεχώς το τελευταίο τους "Just Like The Fambly Cat" και έχω κολλήσει! Πολύ πολύ όμορφος δίσκος! Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται σαν να έχει "κάτι" από την μελαγχολία και την ιδιαίτερη μελωδία του "Sophtware"!

Βασικά μετα το αρκετά μέτριο Todd Zilla ep, και δεδομένης της (γνωστής από πριν) διάλυσης, δεν περίμενα το cd να είναι τόσο καλό και έχω ψιλοενθουσιαστεί...! :-D

 

Το έχει ακούσει κανένας άλλος, οι δικές σας εντυπώσεις???

Δημοσ.

Το ακουσα, τους είχα ψιλοξεχάσει!!!Δεν έχω ακούσει το Todd Zilla ep αλλά όντως θεωρήθηκε η πιο άστοχη δουλειά τους...Στο δίσκο τωρα:Μετά από 5-6 ακροάσεις δεν μπορώ να πω ότι βρηκα κάτι πολύ ιδιαίτερο, συγκρίνοντας πάντα με το sophtware...Ωστόσο είναι άδικο για το συγκρότημα να κρίνεται κάθε τους δουλειά με σημείο αναφοράς εκείνο τον (αριστουργηματικό) δίσκο...Το fambly cat συνοψίζει πολύ όμορφα τη μέχρι τώρα δουλειά των grandaddy, έχει όπως πάντα μελωδίες κομψοτεχνήματα, 2 πολύ καλά singles, μελαγχολικά μονόλεπτα tracks που δεν γίνονται fillers και έντονη την αίσθηση του αποχαιρετισμού, ειδικά στους στίχους...Αλλά τους βγαίνει σε 1 γλυκιά μελαγχολία και όχι σε μελό ή σε μιζέρια..Και στο τέλος της ακρόασης ένιωσα ότι θα μου λείψουν...Και παρόλο που στην 1 ακρόαση δεν μου έκανε καμία εντύπωση, όσο μένει ο δίσκος στο player τόσο μου αρέσει...Αν έπρεπε να βαθμολογήσω?7.5/10

 

ps.O J.Lytle ξεκινάει σόλο καριέρα, το pitchfork έγραφε ότι θα βγει σε περιοδεία...Μακάρι να πάει καλά!

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...