Dreamfall: The Longest Journey

[cruccer]

Στις 17/4/2020 στις 9:11 ΜΜ, metropontikas είπε

Καλησπέρες,

Προσπαθώ να εγκαταστήσω το παιχνίδι (gog version) σε λίνουξ αλλά δεν τα καταφέρνω.

Μέσω lutris για κάποιο λόγο δεν βλέπει τα αρχεία της εγκατάστασης, αλλά ακόμα και με λίγο πείραγμα για να δει τον installer δεν βλέπει το .bin αρχείο.

Μέσω playonlinux εγκαθίσταται αλλά μπαγκάρει ήδη από το μενού.

Έχει καταφέρει κάποιο άτομο να το τρέξει επιτιυχώς;

Όχι τίποτα άλλο, τελείωσα το TLJ και έχω μείνει με την περιέργεια για το πώς θα ενωθούν ξανά οι δύο κόσμοι.

Γεια σου metropontika, Χριστός Ανέστη.

Το έκανα εγκατάσταση μέσω PlayOnLinux στο σύστημά μου (Ubuntu Mate 18.04.4 και Wine Development 5.6) και τρέχει μια χαρά.

Μήπως φταίει η έκδοση Wine που έχεις εγκατεστημένη;

[metropontikas]

6 ώρες πριν, cruccer είπε

Γεια σου metropontika, Χριστός Ανέστη.

Το έκανα εγκατάσταση μέσω PlayOnLinux στο σύστημά μου (Ubuntu Mate 18.04.4 και Wine Development 5.6) και τρέχει μια χαρά.

Μήπως φταίει η έκδοση Wine που έχεις εγκατεστημένη;

Γεια σου και σενα @cruccer.

Δε νομίζω να φταίει η έκδοση, μιας και είναι πιο πρόσφατη, και δεν βρήκα κάπου κάτι που να αναφέρει προβλήματα συμβατότητας με το παιχνίδι.

Εν τέλει η λύση βρέθηκε βέβαια. Ενημερώθηκε το σκριπτ του lutris και το παιχνίδι εγκαταστάθηκε κανονικότατα. Σας το προτείνω το lutris με κλειστά μάτια. Όσα παιχνίδια δοκίμασα να παίξω μέσω αυτού έπαιξαν χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Και τώρα ώρα να δούμε το παιχνίδι.

[metropontikas]

Λοιπον,

Πρώτες εντυπώσεις. Θα ξεκινήσω από τα αρνητικά μιας και είναι αρκετά συγκεκριμένα.

Υπερβολικά πολλά loading screens. Μου έκανε τρομερή εντύπωση στην αρχή κιόλας, που απλώς βλέπεις cutscenes, να πρέπει να βλέπω το loading screen απλώς για να δω το επόμενο βιντεάκι. Όπως και στους χάρτες, όπου φαίνεται να είναι κάποιοι μεγάλοι χάρτες κομμένοι σε κομμάτια. Αν και σε αυτό δέχομαι πως λόγω εποχής, ίσως ήταν πιο δύσκολο να κρατήσουν ενιαίους τους χάρτες χωρίς να ανεβάσουν την κατανάλωση πόρων.

Πλην των zoe και april (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), τα πρόσωπα των υπόλοιπων χαρακτήρων (ντάξει, για απλά npcs δεν θα το περίμενα έτσι κι αλλιώς) δεν είναι όμορφα σχεδιασμένα. Δέχομαι και πάλι όμως ότι για την εποχή ήταν ακριβή τεχνολογία το αληθοφανές πρόσωπο. Just saying though.

Η ΚΩΛΟΚΑΜΕΡΑ. Με είχατε προειδοποιήσει, αλλά πραγματικά η κάμερα είναι αισχρά σάπια. Μου θυμίζει κακό πορτ από ps2.

Τα μπες-βγες και πηγαινε-ελα. Αν και έχω παίξει μόλις κάπου στο 5ωρο (τώρα μπήκα στο dreamworld με το σπίτι που έδειχνε το κοριτσάκι από το ring -cringe κανείς; ) και θυμάμαι χαρακτηριστικά μόνο τη φορά που έπρεπε να πάρω το notebook από το σπίτι του reza, με κούρασε απίστευτα πως έπρεπε να πάω και να έρθω 5-6 φορές στην olivia και στο σπίτι για να κάνω τη δουλειά μου. Και καλά αυτό, αλλά άμα βάλεις και τα loading screens κάθε φορά που "αλλάζεις" χάρτη ή μπαίνεις στο σπίτι (+ όταν ανεβαίνεις στο δωμάτιο σου) χάνεις πολύ από το immersion.

Ο χειρισμός. Είναι μεχ ρε παιδί μου. Τρώγεται γενικά, αλλά μπάζει από παντού. Και ειδικά στις μάχες, είναι που είναι δύστροπος, έχεις και ό,τι να 'ναι γωνία θέασης και τις τρως από τον κάθε πικραμένο γιατί είσαι γκαβάδι.

 

Πάμε θετικά τώρα.

ΤΡΟΜΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (μέχρι στιγμής). Ωραίοι διάλογοι, υπέροχη ατμόσφαιρα (όταν δεν κόβεται από τα loading screens), και αυτή η αίσθηση ματαιότητας και χάους που διακατέχει τη Zoe στην αρχή απλώς με συνεπήρε. Η αλλαγή του gameplay από point-and-click σε action/adventure νομίζω είναι πολύ καλή σκέψη μιας και προσδίδει μεγαλύτερο immersion στην ιστορία και αληθοφάνεια σε στιγμές κρίσης (θυμάμαι όταν έπαιζα το TLJ που με "κυνηγούσε" το gribbler και αργότερα το ανθρωπόμορφο τέρας του McAllen κι εγώ απλώς καθόμουν ακίνητος χωρίς να παθαίνω τίποτα). Και φυσικά η νοσταλγία. Η επιστροφή στο Newport, ο Charlie και η Emma, και είμαι σίγουρος πως όταν αντικρίσω την Arcadia και την δράκενα ο ενθουσιασμός θα είναι εξίσου μεγάλος.

Βλέπω πως αφιέρωσα περισσότερο χώρο στα αρνητικά παρά στα θετικά. Παρόλ'αυτά η εντύπωση είναι ξεκάθαρα θετική. Γενικά, μέχρι στιγμής το παιχνίδι με έχει αγκαλιάσει και μου λέει έλα να δεις να σου πω. Απλώς θα μπορούσε να το κάνει χωρίς να κουράζει σε σημεία.

[metropontikas]

Το τελείωσα μόλις.

ΓΟΥΑΤ ΔΕ ΦΑΚ; Τι ήταν αυτό στο τέλος; Πώς μας πετσόκοψες έτσι ρε funcom; Παιδιά τι λέτε τώρα; Ιστοριάρα με τρελό cliffhanger λέμε. Azadi θα πάρουμε το αίμα μας πίσω! Κι εσένα Helena Chang σε περιμένουμε στη γωνία!

Όπως βλέπετε κάνω μια ψύχραιμη αποτύπωση των εντυπώσεών μου.

Πέρα από την πλάκα, πάντως, το παιχνίδι έχει τρομερή ιστορία, πολύ ωραία αφήγηση και απίστευτους διαλόγους.

Ισχύει βέβαια ό,τι έγραψα και την προηγούμενη φορά. Το gameplay χαλάει το Immersion. Συν ότι με τους γρίφους πάλι δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Βασικά, μου φάνηκαν χειρότεροι από το 1ο παιχνίδι, από άποψη δυσκολίας και ενδιαφέροντος, αν και πιο λογικοί κατά βάση (εξαίρεση ο γρίφος με τη μελωδία όταν χειρίζεσαι τη Zoe, που πρέπει να δώσεις σημασία στον ήχο που ακούγεται όταν φτιάχνει το νερόμυλο - τρελέ μου πλάκα με κάνεις;) και πιο to the point. Το πήγαινε-έλα συνέχισε να μου φαίνεται κουραστικό, αν και δεν ξαναείδα το χάλι του 1ου κεφαλαίου, και τα loading screens εν τέλει τα συνήθισα και δεν με ενοχλούσαν πια.

Τέλος,  μια μεγάλη καρδιά για Crow. <3

 

Σειρά τώρα το Chapters. Κατεβαίνει ήδη.

Επεξ/σία 26 Απριλίου 2020 από metropontikas

[Alastor192]

το χα παιξει πριν πολλααα χρονια,μπραβο σε οσους κανουν βουτια στο παρελθον για να ξαναπαιξουν τετοια παιχνιδια. Νομιζω τα παιχνιδια παλιοτερα ειχαν περισσοτερο ψυχη και δεν νομιζω να μιλαει μονο η νοσταλγια. Παιχνιδια τυπου Dreamfall και Syberia,πολυ ωραιες ιστοριες με ωραια settings σαν παραμυθια. Παντως, ειδα μολις πριν λιγο μερικα βιντεακια στο youtube και εχω να πω πως το παιχνιδι δειχνει την ηλικια του και φαινεται πολυ rough σε σημεια,που δεν ξερω πως θα ηταν η αποψη μου αν το ξαναπαιζα εν ετη 2020. Ας μεινω καλυτερα με την ομορφη αναμνηση

[AntonisKo]

Στις 26/4/2020 στις 3:58 ΠΜ, metropontikas είπε

(εξαίρεση ο γρίφος με τη μελωδία όταν χειρίζεσαι τη Zoe, που πρέπει να δώσεις σημασία στον ήχο που ακούγεται όταν φτιάχνει το νερόμυλο - τρελέ μου πλάκα με κάνεις;)

ωω ρε φιλε τι μου θυμισες..

 

[metropontikas]

15 ώρες πριν, Alastor192 είπε

το χα παιξει πριν πολλααα χρονια,μπραβο σε οσους κανουν βουτια στο παρελθον για να ξαναπαιξουν τετοια παιχνιδια. Νομιζω τα παιχνιδια παλιοτερα ειχαν περισσοτερο ψυχη και δεν νομιζω να μιλαει μονο η νοσταλγια. Παιχνιδια τυπου Dreamfall και Syberia,πολυ ωραιες ιστοριες με ωραια settings σαν παραμυθια. Παντως, ειδα μολις πριν λιγο μερικα βιντεακια στο youtube και εχω να πω πως το παιχνιδι δειχνει την ηλικια του και φαινεται πολυ rough σε σημεια,που δεν ξερω πως θα ηταν η αποψη μου αν το ξαναπαιζα εν ετη 2020. Ας μεινω καλυτερα με την ομορφη αναμνηση

την δείχνει την ηλικία του η αλήθεια είναι ναι. προσωπικά βέβαια έχω καταφέρει να μην με ενοχλεί κάτι τέτοιο μιας και λόγω αδύναμων συστημάτων πάντα έπαιζα με καθυστέρηση καινούργια παιχνίδια και κατέφευγα σε τίτλους που μπορούσε να σηκώσει τι πισι. :ρ

πάντως το θεωρώ από τις πιο ωραίες ιστορίες που έχω δει σε παιχνίδι.

4 ώρες πριν, AntonisKo είπε

ωω ρε φιλε τι μου θυμισες..

μια μικρή αύξηση της πίεσης τη βιώσαμε ε;