κρίσεις πανικού

[meatsa]

Καλησπέρα σας....

Είμαι 24 χρόνων και αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα εδώ και 5 χρόνια

και αυτό είναι η διαταραχή πανικού...

Κατα καιρούς έχω πάει σε πολλούς ψυχολόγους , ψυχιάτρους και κάποιες φορές

έπερνα και φαρμακευτική αγωγή.

Για όσους δεν γνωρίζουνε , απλά εκεί που κάθομαι , παθένω τα ακόλουθα

συμπτώματα....http://en.wikipedia.org/wiki/Panick_attack

Δεν είμαι τρελός ή τίποτε τέτιο.....

απλά για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω , ξαφνικά παθαίνω ζαλάδες , ναυτίες ,

αίσθημα λιποθυμίας , η όρασή μου θολώνει και εσθάνομαι αποκομένος απο την πραγματικότητα , χάνω λίγο τον έλεγχο του εαυτού μου....

Τα φάρμακα με βοηθάνε να ελέγχω τα συμπτώματα.

 

Ήθελα λοιπόν να μου πείτε , αν πρώτον κάποιος από σας έχει παρόμοια εμπειρία ,και εάν ξέρετε κάποιον άνθρωπο που μπορεί να με βοηθήσει....

όχι τόσο ψυχολόγο , ξέρετε μπλα μπλα , αλλά κάποιον που με διάφορες τεχνικές να καταφέρνει να φέρνει στην επιφάνεια τραύματα , φοβίες ,

και να της πετάει με την μία.....

Πολεμάω με "αυτό" 5 χρόνια τώρα ,και πραγματικά όποια βοήθεια θα ήτανε πολύ χρήσιμη..

Ευχαριστώ προκαταβολικά.

[theomen]

μήπως είσαι πολύ αγχώδης? Οι γιατροί τι λένε? Όταν κάνεις διακοπές και χαλαρώνεις σου συμβαίνει?

[Cristina]

Μέσω της ψυχοθεραπείας θα βοηθηθείς πολύ.

Οι ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι, συνήθως σε συνδιασμό με κάποια φαρμακευτική αγωγή, βοηθούν πολύ τα άτομα με κρίσεις πανικού.

Το δύσκολο είναι να βρεις τον ψυχοθεραπευτή που κάνει για σένα. Να μπορείς να έχεις μαζί του καλή επικοινωνία. Ίσως να χρειαστεί να αλλάξεις 1-2-3 μέχρι να πετύχεις τον κατάλληλο.

 

Εδώ δεν ξέρω κατά πόσο θα βρεις άτομα που θα θελήσουν να εκμυστηρευτούν κάτι τέτοιο, αν και δεν βρίσκω κανέναν λόγο να ντρέπεται κάποιος.

Γι αυτό ρίξε μια ματιά στο http://www.e-psychology.gr. Με ένα search στο forum του, θα βρεις πολλά άτομα με κρίσεις πανικού και το πως το πολεμούν ή το πως το έχουν ξεπεράσει.

 

Κουράγιο σου εύχομαι και καλή επιτυχία σε ότι και αν αποφασίσεις να κάνεις.

Πράγματι, οι κρίσεις πανικού είναι κάτι πολύ δύσκολο και δυστυχώς το περιβάλλον αυτού που τις παθαίνει, δύσκολα μπορεί να κατανοήσει το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η ζωή του.

Ελπίζω εσύ να έχεις την κατανόηση που απαιτείται από το οικογενειακό και φιλικό σου περιβάλλον.

 

Καλώς ήρθες στο Insomnia.gr.

Μακάρι εδώ να βρεις ένα μέρος που θα σε κάνει να νιώθεις πιο όμορφα και ασφαλή.

[paschalia]

Μια καλη πρωτη κινηση ειναι να καταλαβεις την αιτια που σου προκαλει πανικο .

Το να την γνωριζεις , ειναι ενα βημα προς την θεραπεια του .

Αμα δεν εχεις καταλαβει τι ακριβως την προκαλει ( που απ'οτι εγραψες δεν φαινεται να εχεις βρει τι την προκαλει ) , τοτε σε οσους ψυχιατρους κ να πας κ οσες φαρμακευτικες αγωγες κ να ακολουθησεις , τζαμπα θα πανε .

Το καλυτερο ειναι - απ'ολα οσα ειπες - ενας απλος ψυχολογος .

 

Εδω εχει αρκετες σχετικες σελιδες .

[Forensick]

οτι εχουν πει τα παιδια απο πανω. αν εχω καταλαβει καλα, μια φορα μεχρι στιγμης με ειχε πιασει κριση πανικου.αυτο ηταν πριν κανα διχρονο οπου ηταν μια περιοδος που ειχα τρελο αγχος με την σχολη. ε, μια μερα που κατεβαινα πειραια με το λεωφορειο με επιασε. ευτυχως ηταν για ελαχιστο χρονο(κατα 5λεπτο), αλλα την ακουσα για τα καλα. το καλο με αυτο ηταν οτι ηξερα απο τι ηταν. και ετσι ειπα απλα στον εαυτο του "ε, δεν θα πεθανεις και για την γ@μωσχολη, ειπαμε". απο τοτε τιποτα. το παν ειναι να καταλαβεις τι ειναι αυτο που σε αγχωνει-γιατι απο οτι μπορω να φανταστω, κατι τετοιο το δημιουργει.

[MariaTs.]

Κάνε αυτό που σου προτείνει η Cristina, επίσης μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιο Κέντρο Ψυχικής Υγείας ή Υγιεινής. Εκεί είναι όλες οι ειδικότητες επιστημόνων που θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα σου και να σε βοηθήσουν!

 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Καλώς όρισες στην μεγάλη παρέα του Ινσόμνια!

[zazik]

σωστά....συμφωνώ με τους πόλοιπους

[meatsa]

Ευχαριστώ όλους για την ανταπόκριση.....

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω από τι προκαλείται , αλλά ξέρω ένα πράγμα.

Ότι αισθάνομαι απειλή.

Όταν λοιπόν με πιάνει , αισθάνομαι ότι κάτι πολύ κακό θα μου συμβεί.

Πέρασα και πολύ καλά διαστήματα κατα την διάρκεια , αλλά τώρα ξανακύλισα.

Δυστυχώς , "αυτό " προτού εξελιχθεί σε πανικό μου στοίχισε τους φίλους μου , μου στοίχισε πολλά...Η οικογένεια δεν καταλαβένει και δεν το λέω ότι ξανα έχω προβήματα διοτί δεν θέλω τον ρατσισμό που αντιμετώπισα κάποτε ,γιατί δεν είναι και η καλύτερη....θα έλεγα ότι έχω άσχημη οικογένεια , όπου βασιλέυει η επιθετικότητα , και πολλές φορές και η βία...

Ανιγουέι , δεν κάνω ψυχανάλυση , απλά θέλω να βρώ κάποιον άνθρωπο , που καταφέρνει , με τεχνικές ( υπνωση ή ότι άλλο δεν ξέρω ) να φέρνει στην επιφάνεια πράγματα που δεν μπορώ να φέρω με τον συνειδητό νου.

Η ψυχανάλυση δεν βοηθάει , και είναι δύσκολο , ακόμα και να το βρεις , να το αφήνεις έτσι...πρέπει αν πχ ανακαλύψεις ότι φοβάσαι τα ποντίκια και λιποθυμάς με το που δείς ένα , να μάθεις το trigger σου , και ταυτόχρονα να αλλάξεις το trigger με κάτι άλλο...αυτό με τον διάλογο δεν γίνεται , ούτε με την προσπάθεια...χρειάζεται μια πιο λεπτή εγχείρηση ....

Εάν γνωρίζετε κάποιον τέτοιον....θα σας είμαι υπόχρεος.....

 

Ευχαριστώ πολύ

 

ΥΓ : δυστυχώς έχω και αγοραφοβία...δηλαδή δεν μπορώ να μπω σε μέρη όπου η φυγή είναι δύσκολη....ή ντροπιαστική...και όχι τίποτε άλλο...φεύγω και για Αγγλία τον ΣΕπτέμβρη να συνεχίσω τις σπουδές μου , αφού έκατσα φέτος εδώ για να λύσω αυτό ( με δικαιολογία ότι κάνω πρακτική )

[MariaTs.]

Μμμ! Μέσα σε μερικές μέρες να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αυτή είναι λίγο δύσκολο. Θέλει χρόνο και υπομονή, δεν γίνεται απ'την μια στιγμή στην άλλη. Αφού λοιπόν θα φύγεις για Αγγλία -και που είναι προτιμότερο, απ'το να είσαι και να ζεις σε ένα περιβάλλον με φορτισμένη ατμόσφαιρα- να φροντίσεις να βρεις κάποιους θεραπευτές εκεί, ώστε να υπάρχει ένα πρόγραμμα παρακολούθησης που θα σε βοηθήσει. Αυτό που εσύ αποκαλείς αγοραφοβία περισσότερο σε κλειστοφοβία μου κάνει' στην αγοραφοβία απλά δεν μπορείς να είσαι μέσα σε κόσμο (το είχε μια γνωστή μου).

 

Μια πολύ καλή άσκηση σε μια τέτοια στιγμή άγχους (κατ'εμέ κι όχι πανικού): κλείνεις τα μάτια, πέρνεις βαθυά ανάσα και σκέφτεσαι κάτι θετικό. Συνέχισε και συγχρόνως κάνε λίγο μασάζ στους κροτάφους και στον σβέρκο σου πίσω, το οποίο σε χαλαρώνει θες δεν θες! Είναι κάτι που το κάνω κι εγώ και ειλικρινά με βοηθά (γιατί κι εγώ από άγχος δεν πάω πίσω). Αυτό γίνεται για να ξεπεράσεις για λίγο την στιγμή που αγχώνεσαι.

 

Δεν γνωρίζω κάτι άλλο πέραν απ'τους σωστούς επιστήμονες που θα ήταν σωστό να τους εμπιστευτείς. Υπνωτιστές κλπ δεν γνωρίζω, άλλωστε η τεχνική τους αν εφαρμοστεί με την συνεργασία κάποιου ψυχολόγου ή ψυχιάτρου αυτό μπορεί να γίνει πολύ σπάνια έως καθόλου απ'όσο ξέρω για την χώρα μας, άσε δε που είναι και μια επικίνδυνη μέθοδος.

[Cristina]

meatsa, δεν καταλαβαίνω τον λόγο που αρνήσαι να δεις κάποιος ψυχοθεραπευτή. Είναι η μόνη ειδικότητα που θα κάνει αυτό που ζητάς. Τη μέθοδο που θα σε βγάλει έξω από το πρόβλημά σου, την ξέρει εκείνος.

Τη μέθοδο του υπνωτισμού την χρησιμοποιούν κάποιοι από αυτούς.

Ένας υπνωτιστής χωρίς την ειδικότητα του ψυχοθεραπευτεί δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει γιατί δεν θα έχει τις γνώσεις να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα. Μια απλή αναδρομή, δεν έχει κανένα νόημα εκτός από το να αντλήσεις πληροφορίες. Και θα πρέπει να σου πω ότι με αυτά, δεν παίζουν. Ο άνθρωπος που θα πας για να κάνεις κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γωιρίζει πολύ καλά το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται.

Γνώμη μου είναι πως στην Αγγλία θα βρεις πολύ καλύτερους ειδικούς από ότι εδώ. Εδώ ακόμα αυτές οι μεθοδοι βρίσκονται σε νηπιακό στάδιο και δυστυχώς ένας σημαντικός αριθμός όσων ασχολούνται με αυτό είναι παντελώς άσχετοι με το θέμα και κερδοσκόποι.

 

Η ψυχανάλυση, είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Υπάρχουν και άλλα είδη όπως είναι η ομαδική που έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να ξεπεράσουν τις κρίσεις πανικού. Αυτή που συνιστάται όμως είναι η γνωσιακή/συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.

Η δουλειά του ψυχοθεραπευτή είναι να καταλάβει γιατί σου συμβαίνει αυτό που σε ταλανίζει και να σε οδηγήσει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα με έναν άλλον τρόπο από αυτόν που έκανες μέχρι σήμερα. Να δεις τα πράγματα μέσα από ένα άλλο πρίσμα με σκοπό να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και τις ανάγκες του. Να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου και το περιβάλλον σου, αποκτώντας την πνευματική ισορροπία που έχεις ανάγκη ώστε να βγεις μέσα από τον φαύλο κύκλο. Να καταφέρεις να ξεπεράσεις το conflict που έχει συμβεί στην ψυχή σου και σε εγκλώβισε μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Όλες οι μέθοδοι δεν είναι για όλες τις περιπτώσεις. Τις μεθόδους που θα σε βοηθήσουν εσένα θα τις επιλέξει ο θεραπευτής, μετά από συζήτηση που θα έχεις μαζί του. Μαγικές διαδικασίες δεν υπάρχουν. Θέλει το χρόνο του όλο αυτό και φυσικά την δική σου συνεργασία.

 

Κάτι που νομίζω πως θα σε βοηθήσει πολύ είναι να βρεις βιβλία ψυχολογίας.

Μια πρότασή μου είναι το «Νικήστε Τις Φοβίες» του Isaac Marcs.

Δυστυχώς στα ελληνικά δεν υπάρχει ποικιλία στο είδος αυτό. Στα αγγλικά όμως θα βρεις σίγουρα πάρα πολλά και αξιόλογα βιβλία.

 

Μαρία, οι ασκήσεις που λες είναι πολύ καλές, αλλά για κρίσεις άγχους και όχι για κρίσεις πανικού. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει άμεσα. Μόνο να βρεθεί το άτομο σε έναν δικό του χώρο όπου εκεί αισθάνεται ασφαλές και μακριά από ότι το κάνει να νιώθει απειλή.

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, το έντονο συναίσθημα της απειλής (άγνωστης αιτίας) είναι τόσο μεγάλο που μερικές φορές μπορεί να φτάσει και σε λυποθυμία. Δυστυχώς είναι κάτι πολύ ύπουλο και δεν έχει συγκεκριμένη εξήγηση.

Πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από αυτό, σταματούν τη δουλειά τους ή είναι ανίκανοι να βρουν εργασία. Σε παραλύει και στη συνέχεια σε διαλύει. Καταστρέφει τις κοινωνικές σου σχέσεις και σε πολύ σοβαρές καταστάσεις, ανάλογα και με τον χαρακτήρα, καταστρέφει και τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Η αυτοπεποίθησή σου εξαφανίζεται και νιώθεις αδύναμος και ανίκανος να αντιδράσεις. Το μόνο που κάνεις είναι να παρατηρείς τον εαυτό σου να κατρακυλλάει και να παρακαλάει να βρεθεί κάτι που να τον σώσει από αυτό. Πέφτεις σε μια κατάσταση λήθαργου και πλέον ασυναίσθητα επιζητάς καταστάσεις που θα σου προσφέρουν ασφάλεια.

Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με μια κρίση άγχους, που συνήθως έχει και συγκεκριμένο λόγο που υπάρχει. Και δυστυχώς δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει, κάτι που προκαλεί μεγαλύτερη ανασφάλεια και φόβο.

[MariaTs.]

Cristina συμφωνώ σε αυτά που σημειώνεις, άλλωστε διευκρίνησα πως η ασκησούλα είναι για μια στιγμή άγχους κατ'εμέ!

Και κάτι που ξεχάσαμε είναι ότι στην περίπτωσή του ίσως χρειαστεί και η συνεργασία των οικείων του, ούτως ώστε να γίνει μια ικανοποιητική δουλειά μεταξύ πάσχοντος, θεραπευτή και οικογένειας. Γι'αυτό και του πρότεινα τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Καμία φορά ξέρεις το περιβάλλον μας, μας επηρεάζει πάρα πολύ και δεν το καταλαβαίνουμε και απλά ψάχνουμε να βρούμε τι μας φταίει! Η σωστή θεραπεία ξεκινά απ'την ίδια την οικογένεια και κατ'επέκτασην στον πάσχοντα. Κι απ'ότι βλέπω θέλει να το παλέψει μόνος του και αυτό καθιστά την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη!

[Επισκέπτης]

meatsa οι γιατροί και οι ψυχαναλυτές μπορούν να σου δώσουν μόνο ψυχολογική υποστήριξη. Κι αυτό γιατί δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τις αιτίες του κακού που δυστυχώς έχουν χημική υπόσταση και όχι θεωρητική. Δεν είναι 100% βέβαιοι για τίποτα, παρά μόνο ότι έχει σχέση με το άγχος.

 

Αν οι κρίσεις πανικού συνοδεύονται από αγοροφοβία έχεις πρόβλημα, και ξέρω πολύ καλά τι σου γράφω. Απαλλάξου από τα χάπια όσο είναι καιρός, διότι μετά από ένα διάστημα λειτουργούν ως placebo, δηλαδή τα παίρνεις μόνο για την ιδέα, έτσι δημιουργείς μία φοβία ακόμα, την έλλειψη φαρμάκων.

 

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις την κρίση πανικού, είναι να την πάθεις χωρίς φόβο και πάθος, να την αποδεχθείς, να λιποθυμήσεις ή να ξεράσεις αν δεις πως δεν γίνεται αλλιώς. Και τι έγινε; Όταν πεις αυτό το "και τι έγινε;", αμέσως θα έχεις πετύχει το 50% της θεραπείας σου. Χέσε τον κόσμο. Ας τους να λένε.

 

Θέλω να πω πως ο μόνος τρόπος είναι να την πολεμίσεις στην πράξη και όχι να αποφεύγεις την μάχη, αφήνοντας ανέπαφα τα σημεία της ζωής που σου δημιουργούν την κρίση, και ούτε να ψάχνεις να βρεις χημικά υποκατάστατα για την διατήρηση της ψυχικής σου ισορροπίας.

 

Εκτός αυτού μείνε όσο μπορείς περισσότερο στον ήλιο, κάποια μελέτη που διάβασα τελευταία μιλάει για την έκκριση σεροτονίνης και έχει άμεση σχέση με την παραμονή στο φως. Το σκοτάδι και ο εγκλεισμός δεν βοηθάει καθόλου.

Επίσης κάτι που θα σε βοηθήσει άμεσα είναι να πάψεις να ασχολείσαι με τον εαυτό σου, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ασχολήσου και με κανέναν άλλον, διότι η υψηλή αυτοκριτική και ο ναρκισσισμός, δημιουργούν αρνητικές σκέψεις. Βρες παρέα.

[sbofe]

αν νιώθεις εκτος των αλλων πονους στο στήθος κατάθληψη (seropram)

και έχεις μοναξιά κάποιος σου μοιάζει....

[sbofe]

αν νιώθεις εκτος των αλλων πονους στο στήθος κατάθληψη (seropram)

και έχεις μοναξιά κάποιος σου μοιάζει....

[ntinaki24]

Εγω απο την αλλη εχω να σου πω το εξης.Καταρχας να ξερεις πως σε ποσοστο 90% οι κρισεις πανικου οφειλονται στα γονιδια μας...Δηλαδη πρεπει να ειχε η μητερα σου ή ο πατερας σου.Εμενα προσωπικα είχε η μητερα μου.Επειτα να ξερεις πως δεν ειναι κατι που πρεπει να ντρεπεσαι.δεν εχεις κατι κολλητικό ούτε εισαι τρελος.Απλα περασα μια ζορικη φαση στη περιοδο σου και ο οργανισμος σου το εκδηλωσαι ετσι..Εμενα π.χ. πεθανε ο πατερας του αγοριου μου(του ειχα τεραστια αδυναμια,σαν πατερα μου) αλλα και αρχισα παραλληλα να ζοριζομαι στη σχολη.Ως προς την περιοδο αυτη που παθαινεις τη κριση να ξερεις πως δεν κραταει και πολυ..Εγω το επαθα πρωτη φορα σε μια καφετερια πριν 1 χρονο και κατι.Πηγα σε γιατρο μετα απο 5 μηνες περιπου και σε κατασταση αθλια.Δηλαδη αρχισα να μην πηγαινω πουθενα,αποκοπηκα απο ολα και γενικοτερα αρχισα να βλεπω την ζωη μου να καταρρεει.Οταν πηγα στο γιατρο και μου πιστοποιησαι αυτο που ειχα πηρα και τα serovax τα οποια μου εδωσε ο ιδιος...Τα πηρα περιπου για 1 μηνα αλλα αρχισα να παρατηρω πως ειχα ενταση γενικοτερα.Το καταλαβαινα στη καρδια και λεω σιγα μην πεθανω κιολας για αυτο..Τα εκοψα λοιπον και οπως καταλαβαινεις με πηρε παλι απο κατω.Μετα απο ενα σημειο αρχισα να καταλαβαινω πως δεν παει αλλο αυτο.Μια ημερα λοιπον ξυπνησα και ειπα θα το παλεψω μονη μου.Ουτε γιατρους ουτε ψυχολογους ουτε τιποτα,Μιλησα και με τη μητερα μου και μου ειπε πως αυτο μετα απο ενα σημειο οταν παψεις να πιεζεσαι θα φυγει.Περασε λοιπον ενας χρονος και νοιωθω πολυ καλυτερα.Εχω αρχισει παλι διαβασμα για τη σχολη μου και απλα οταν βγαινω εξω λεω,αν ειναι να πεσω θα πεσω,τι βγαζω αν σκεφτομαι πως θα το αντιμετωπισω.Βεβαια με βοηθησε και το αγορι μου που μου ελεγε......Πεσε...Θα σε σηκσω εγω τι σε ανησυχει....Και ξερεις κατι?είχε δικιο..ποιο πολυ φοβασαι στην ουσια το εξης:αν το παθω θα γινω ρομπα και δεν μπορω και τετοια...ενα εχω να σου πω ομως,οτι δεν το πολεμας σε τρωει.Ετσι να το παρεις..Επιπλεον οταν βγαινεις και νοιωθεις μια κριση να ερχεται σκεψου αμεσως το εξης:Μπορω και εγω οπως ολοι να το κανω γιατι δεν μειονεκτω σε τιποτα.Απο μερικους ειμαι καλυτερος κιολας.Μια αλλη πολυ καλη τεχνικη ειναι να κανεις προσθεσεις και αφαιρεσεις στο μυαλο σου..Σε κρατα απασχολημενο μεχρι να τελειωσει.Να κοιτας να αναπνεεις απο τη μυτη...Οταν αναπνεεις δεν παθαινεις τιποτα.Τελος θα σου προτεινα να αρχισεις ενα αθλημα,,εγω πχ αρχισα τεννις...βοηθησε πολυ..ξεκολλαει το μυαλο μου.....Ελπιζω να σε βοηθησα με οσα σου ειπα.....Να ξερεις πως δεν εισαι ανθρωπος δευτερης κατηγοριας αλλα αξιζεις εξισου και εσυ....