Kαλλιτεχνικές ανησυχίες των Insomniaks.

[snik]

αχ τι παιρνουν μερικοι βραδιατικα...thanks Freakster

[AGGELOS1974]

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ

 

Σου λέω καλημέρα

Το πρωί όταν ξυπνώ

Κοιτάζω γύρω μου

Όμως.. δεν είσαι εδώ

 

Την μορφή σου ψάχνω

Να αγκαλιάσω και να δω

Στην ζωή μου να υπάρχεις

Να σου πω πως σε αγαπώ

 

Να χαϊδέψω το κορμί σου

Πως μου αρέσεις να σου πω

Να αναπνεύσω από το φιλί σου

Και το βλέμμα σου το μαγικό

 

Να κουρνιάσω στην αγκαλιά σου

Στην ζεστασιά της να χαθώ

Να ακούσω την καρδιά σου

Στου έρωτα να χτυπά το ρυθμό

 

Να μεθύσω από το άρωμά σου

Και το άγγιγμα σου το απαλό

Να πεθάνω από τον έρωτά σου

Και από την αγάπη σου να αναστηθώ

[SGP]

Συνεχίζοντας τη φιλοσοφική διάθεση των ημερώ στο blabla:

large

 

Στο πολιτικό κλίμα των ημερών - ασύμμετρη απειλή:

 

Για να θυμόμαστε και τους μη-πυρόπληκτους με προβλήματα...

large

 

Και μία γιατί απλά μου άρεσε το αποτέλεσμα:

large

[AGGELOS1974]

ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

 

Κάθομαι στο σπίτι

και ακούω την βροχή

αναπολώ τις στιγμές

που το κάναμε μαζί

 

Ακούω ένα ρομαντικό

τραγούδι στον υπολογιστή

θα ήθελα να ήσουνα εδώ

να το κάναμε μαζί

 

Να σε είχα αγκαλιά

στο στήθος μου γερμένη

την καρδιά μου να ακούς

γλυκιά μου αγαπημένη

 

Να σου χάιδευα τα μαλλιά

και να απολάμβανα το άρωμά σου

τα τρυφερά σου τα φιλιά

και την ζεστή την αγκαλιά σου

 

Να κοιμόμασταν μαζί

σφιχτά αγκαλιασμένοι

και να ξυπνούσαμε το πρωί

ξανά ερωτευμένοι

 

Να σου φτιαχνα πρωινό

στο κρεβάτι για να φάμε

να σου λεγα πως σε αγαπώ

και πάντα κοντά σου θαμαι

[Zeph1r0s]

να μερικές φωτογραφίες από σκίτσα που έχω κάνει στα τετράδιά μου (και λυπάμαι να τα πετάξω στο τέλος της χρονιάς να πάρει....)

 

[Freakster]

Ζεφυρε, πολυ ωραια σκιτσακια φτιάχνεις!

 

Γιατι ομως τα φτιαχνεις στο εξωφυλλο; Εγώ όποτε με πιάσει η έμπνευση (λολ) για σκίτσο στο μάθημα, απλά του αφιερώνω μια σελίδα μεταξύ των γραπτών να μπορώ να το κόψω μετά

[Zeph1r0s]

δεν μου άρεσε που ήταν μουντό το εξώφυλο και ήθελα να έχω μια παρηγοριά όταν είμαι στο μάθημα!

Είχα ξεκινήσει να γράφω και ένα βιβλίο αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω πως μάλον δεν την παλεύω... βέβαια δεν έχω γράψει πολύ αλλά ξέρω γω... δεν θέλω να κάνω κάτι που θα μπορώ να το διαβάσω μόνο εγώ... (δεν τα πάω τόσο καλα στο να ιεραρχώ σκέψεις γι αυτό σταμάτησα όσο ήταν ακόμα νωρίς...) αν θέλετε ίσως να το δημοσιεύσω(ποστάρω) και αν σας αρέσει ίσως να το συνεχίσω! εσείς θα μου πείτε!

[MsquitoPrincess]

Zeph1r0s:Μην πετάξεις τα τετράδια,είναι τόσο όμορφα τα σκίτσα σου!

Να φανταστείς είχα ένα συμμαθητή ο οποίος είχε σκιτσάρει σε κάμποσα βιβλία

και τετράδια κι ένας λόγος που δεν τα έχω πετάξει είναι τα σκίτσα αυτά.

[Zeph1r0s]

λοιπόν σκεφτόμουν να δημοσιεύσω λίγο λίγο αυτό που εε γράφω τελοσπαντων... και θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας, αν σας αρέσει αν έχετε κάτι που θα θέλατε κάπως καλύτερα, αν έχεται κάτι να πείτε για τον τρόπο που έχει γραφτεί κλπ.! ακούω κριτικές; συνεχίζω ή το βάζω για προσάναμα στη σόμπα;

 

Κεφάλαιο 1ο ο Φύλακας.

 

Ήπιε μια γουλιά κρασί και αποτελείωσε το φαγητό του. Σηκώθηκε και φόρεσε τον μανδύα του περισσότερο για να καλύψει τα ξωτικίσια αυτιά του -ενθύμιο του πατέρα του- για να δείχνει λιγότερο ύποπτος και βγήκε έξω.

Χίονιζε εκείνη τη μέρα, ένα φανάρι του δρόμου φώτιζε το βρεγμένο σοκάκι. Με το λιγοστό του φως μπορούσε να δει -αν και δεν το χρειαζόταν ιδιαίτερα- πως ακόμα και οι ζητιάνοι είχαν κρυφτεί προκυμένου να προφυλαχτουν από το κρύο αν και δεν ήταν το κύριο τους πρόβλημα τη νυχτα καθώς μπορούσαν πολλά να συμβούν... Απ' έξω ήταν μια πολύ γραφική πολιτεία με όμορφα ξύλινα σπίτια, δρομάκια που έσφιζαν από ζωη τη μέρα, ανθρώπους που έτρεχαν για τις καθημερινές τους εργασίες για να βγάλουν τα προς το ζειν. Έτσι φαινόταν στον ταξιδιώτη που ερχόταν και έφευγε. Στην πραγματικότητα κυριαρχούσε μία χαοτική κατάσταση. Αλλά ήταν λογικό όταν η διαφθορά είχε φτάσει παντού και τα κύρια ποσοστά πλυθησμού ήταν καταζητούμενοι, εξόριστοι, λαθρέμποροι καθως και μισθοφόροι κάθε φυλής και είδους. Η ζωή ενός απλού ανθρώπου που προσπαθούσε να καλιεργήσει τη γη για να ζήσει ήταν πολύ δύσκολη καθώς και επικίνδυνη.

Σκέφτικε ότι δεν χρειαζόταν να βρίσκετε εκεί άλλωστε γιατί να τους βοηθήσει; Όμως ήταν Φύλακας είχε καθήκον να το κάνει και αυτό του έφτανε. Τύλιξε το μανδύα του και κίνησε για να βγει έξω από την πόλη αφήνοντας πίσω τη ζεστή ατμόσφαιρα του πανδοχείου, όπου ακούγονταν ζωηρές συζητήσεις και φαινόταν το μοναδικό φωτίσμένο και ζεστό κτίριο της

περιοχής.

Περπατούσε γρήγορα και προσεκτικά, το ότι χιόνιζε δεν θα εμπόδιζε επίδοξους ληστές ή Σκοτεινούς να του επιτεθούν, οι μεν για ένα κομμάτι ψωμί ενώ οι δε για φήμη και πλάκα του. Ο αέρας σκέπαζε τον ήχο τον βημάτον στο πλακόστρωτο. Έφτασε στην πύλη. Κοίταξε δεξιά μέσα από τη μισάνοικτη πόρτα του θυρωρίου. Ένας άντρας γύρω στα μέσα τριάντα του με δασύ τρίχωμα και μούσι φορώντας μία σιδερένια πανοπλία, σκουριασμένη σε μερικά σημεία λόγο του καιρού, προσπαθούσε να ζεσταθεί έχοντας τυλίξει γύρω του μία κουβέρτα

και πλησιάζοντας τη γλόγα του φαναριού που είχε για να βλέπει. Παρατηρώντας τον περαστικό που ήθελε να βγει έξω, πήρε το φανάρι του και πλησίασε την πόρτα. Βλέποντας το πρόσωπο του περαστικού ένοιωσε μια ανακούφηση και άφησε να σχηματιστεί ένα χαμόγελο.

<<Καλησπέρα Ζέφυρε!>>, είπε με όση δύναμη του επέτρεπε το κρύο να αντλήσει.

<<Τί με καλησπερίζεις; Σε λίγο ξημερώνει...>> του αποκρίνεται ο μισο-ξωτικός.

Ο στρατιώτης γέλασε.

<<Πραγματικά!!!!>> του απαντάει και συμπληρώνει << θες να βγεις;>>

Ο Ζέφυρος έγνεψε καταφατικα.

Ο στρατιώτης δεν ρώτησε τίποτα παραπάνω. Τον ήξερε. Αν έπρεπε να ευχαριστούν κάποιον τότε αυτός ο κάποιος ήταν ο μισο-ξωτικός. Αν δεν ήταν αυτός θα είχαν να ανυσηχουν

και για άλλα προβλήματα σε αυτή την πόλη εκτός από τα είδη υπάρχοντα. Χωρίς άλλη κουβέντα άνοιξε μία πορτούλα ενσωματωμένη στη μεγάλη ξύλινη πύλη με τις σιδερένιες ενυσχίσεις και άφησε τον μυστηριώδη Φύλακα να περάσει. Καθώς τον έβλεπε να απομακρινετε, έκλεισε την πόρτα σκεπτώμενος:

<<Φύλακες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, οι κίνδυνοι που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε θα έκαναν την παρούσα κατάσταση να φαντάζει γελοία.>>

Έκλεισε την πόρτα και επέστρεψε στο θυρωρίο του για να ζεσταθει.

 

 

 

βασικά δεν ξέρω... εμένα μου φαίνεται μικρό για "κεφάλαιο" πολύ μικρο... ακούω γνώμες!! σκέφτομαι σοβαρά να το κάνω merge με το επόμενο για να βγει σε καλό μέγεθος... όμως μου φαίνεται ότι δεν θα πολυ κολάει μεταξυ του... καλά όταν βρω χρόνο αν θέλετε ανεβάζω και το επόμενο.

[SGP]

Θέλει αρκετή δουλειά και διορθώσεις, δεν ρέει το κείμενο και μερικές προτάσεις θέλουν δύο αναγνώσεις για να γίνουν κατανοητές. Το λεξιλόγιο είναι κάπως "άκομψο". Ευτυχώς ή δυστυχώς βιβλίο (ή και 5σέλιδο διήγημα) δε γράφεις μόνο έχοντας μία ιδέα για το στόρυ, θέλει πάρα πολύ δουλειά. Επίσης ναι, ένα κεφάλαιο imo πρέπει να είναι 10 σελίδες περίπου και να μπορεί να σταθεί κάπως αυτοτελώς. Πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ να διαβάσεις περισσότερα βιβλία και φαντασίας (μερικά είναι πραγματικά καλογραμμένα) αλλά και πιό "λογοτεχνικά" για να βελτιώσεις και λεξιλόγιο και σύνταξη και άρα τελικά το immersion του αναγνώστη. Συνέχισε τη προσπάθεια, στα 17 πολύ λίγοι κατέχουν το χηρισμό της γλώσσας σε βαθμό να μπορούν να γράψουν κείμενο με αξιώσεις.

[Zeph1r0s]

αυτή είναι μόνο η αρχή έχω καμια 20αρια σελίδες σημειώσεις αλλά φαινεταί ότι δεν με πάει το σπορ

[Freakster]

Μην το βλέπεις έτσι, με τον καιρό θα βελτιωθείς! Όλα εξάσκηση θέλουν!

[Sellers]

Μην σε παίρνει απο κάτω ρε συ Zeph1r0s... Ούτε έναν χρόνο φαντάζομαι δεν θα έχει που γράφεις. Με τον καιρό θα σου βγεί. Το βασικότερο πρόβλημα σου βασικά είναι το μέγεθος του κειμένου όπως και εσύ είπες... Είναι υπερβολικά μικρό για κεφάλαιο.

[SGP]

έλεος... προφανώς δεν σε πάει το σπορ! Το σπορ θέλει εξάσκηση και προσπάθεια, το συγγραφικό ταλέντο είναι το κατ'εξοχήν που θέλει καλλιέργεια! Αυτό έλλειπε να πιάναμε όλοι ένα μολύβι και να γράφαμε. Τπ βασικό είναι να έχεις έμπνευση, κάτι να γράψεις. Να έχεις να πεις μία ιστορία. Το να την πεις όμορφα είναι θέμα δουλειάς και προσπάθειας.

[Επισκέπτης]

Άτιμη τηλεόραση και άτιμα talent shows και σαχλαμάρες. Πόσο κόσμο έχεις καταφέρει να πείσεις ότι η τέχνη δημιουργείται μέσω ταλέντου και όχι μέσω σκληρής προσπάθειας...

 

Man, don't give up και άσε την αυτοκριτική για αργότερα! Με καλή δουλειά όλα γίνονται. Ωραία τα πρώτα υλικά, αλλά πραγματικά μετράει πολύ το "πως" θα το πεις.

 

Καλλιτέχνης = κάλλος και τεχνίτης = ιδέα, φαντασία, έμπνευση κτλ και τεχνική, μέθοδος, δομή κτλ

 

Τα πρώτα αποκτιούνται μέσα από τις εμπειρίες σου στη ζωή και από τα διαβάσματα σου, τα δεύτερα με σοβαρή δουλειά.

 

Φαντάζομαι ότι και στη συγγραφή θα ισχύουν τα ίδια με τη μουσική, γιατί εγώ ως μουσικός συμβουλεύω.