Kαλλιτεχνικές ανησυχίες των Insomniaks.

[gsarig]

Μικρός ζωγράφιζα κι εγώ (για την πλάκα μου, εννοείται και εντελώς ερασιτεχνικά) - παρόλα αυτά, δεν ξέρω γιατί, έχω πολλά χρόνια να πιάσω μολύβι/στυλό...

Εδώ είναι το αριστούργημά μου: "Η γιαγιά βλέπει τηλεόραση" (έργο της αρχής ή των μέσων της δεκαετίας του '90 - δεν θυμάμαι κι εγώ πότε ακριβώς - στυλό μπικ σε μπλοκάκι)

[Gigenis]

Η δική μου η "ψώρα" φαίνεται παρακάτω στην υπογραφή μου.... και φυσικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος εκτόνωσης

[Επισκέπτης]

Για μένα η περίπτωση του Sellers, αποδεικνύει κάτι που εδώ και καιρό ένιωθα (επειδή με τη μουσική και τη σύνθεση ασχολούμαι), ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να μορφώνονται πολύ περισσότερο μουσικά και να φτάνουν σε ένα επίπεδο να μην έχουν ανάγκη Καρβέλες και λοιπούς (που είναι και ατάλαντοι δηλαδή). Να φτιάχνουν δικιά τους μουσική. Είναι κάτι για όλους. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζουν πολλοί, ούτε απαιτεί εκπληκτικό ταλέντο. Είναι μια επικοινωνία με τους άλλους και με τον εαυτό μας (μέσα από τους άλλους)

 

Αυτό πιστεύω ισχύει και για τις υπόλοιπες τέχνες. Ανάθεμα σ' αυτούς που μας έβαλαν στο καβούκι και φοβόμαστε να κοιτάξουμε παραέξω και καθόμαστε και προσκυνάμε ηλίθιους. Ηλίθιοι όχι γιατί κάνουν κάτι κακό, αλλά γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό που κάνουν, θα μπορούσε να το κάνει, και θα έπρεπε να το κάνει, πολύς κόσμος. Βλέπε λογική Σωκράτη που τον έλεγαν ότι είναι σοφός και ο ίδιος το αρνιόταν, μέχρι που μίλησε με άλλους σοφούς και είπε πως πράγματι, εγώ ξέρω κάτι παραπάνω από αυτούς, ότι δηλαδή δεν ξέρω τίποτα.

 

Κρίμα κρίμα κρίμα που χρειαζόμαστε είδωλα και θεούς. Κρίμα που δεν καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο πράγμα είναι ο άνθρωπος.

 

Εγώ προτείνω αντί να αρχίζετε τα "ε, πέσαμε πάνω σε ένα εκπληκτικό ταλέντο εδώ στο insomnia, εγώ δε θα μπορούσα ποτέ" κτλ, να κοιτάξετε και λίγο μέσα σας και να βρείτε τα αντίστοιχα (όχι απαραίτητα στη μουσική). Δεν εννοώ φυσικά κάτι για σένα φίλε Sellers, ότι είναι ασήμαντο αυτό που έκανες, αντιθέτως. Το εκτιμάω πολύ το κομμάτι που έγραψες και προφανώς και σένα, αλλά είμαι της άποψης ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μεγαλείο μέσα τους και κακώς ξοδεύουν χρόνο προσπαθώντας να ταξινομηθούν σε σχέση με τους υπόλοιπους.

 

Άκου τα βαλσάκια του shostakovich από την Jazz Suite, επί τη ευκαιρία αν δεν τα έχεις ακούσει! Ο άνθρωπος (που προφανώς είχε εκπληκτική ικανότητα στην ενορχήστρωση) έγραψε μερικά βαλς για να τα κοροϊδέψει και καλά, και του βγήκαν τα καλύτερα και αρτιότερα που γράφτηκαν ποτέ.

[Sellers]

Για μένα η περίπτωση του Sellers, αποδεικνύει κάτι που εδώ και καιρό ένιωθα (επειδή με τη μουσική και τη σύνθεση ασχολούμαι), ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να μορφώνονται πολύ περισσότερο μουσικά και να φτάνουν σε ένα επίπεδο να μην έχουν ανάγκη Καρβέλες και λοιπούς (που είναι και ατάλαντοι δηλαδή). Να φτιάχνουν δικιά τους μουσική. Είναι κάτι για όλους. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζουν πολλοί, ούτε απαιτεί εκπληκτικό ταλέντο. Είναι μια επικοινωνία με τους άλλους και με τον εαυτό μας (μέσα από τους άλλους)

 

Δεν ακούω Καρβέλα. Και δεν νομίζω ότι αυτό που έγραψα δείχνει την μουσική μου παιδεία.

 

Άκου τα βαλσάκια του shostakovich από την Jazz Suite, επί τη ευκαιρία αν δεν τα έχεις ακούσει! Ο άνθρωπος (που προφανώς είχε εκπληκτική ικανότητα στην ενορχήστρωση) έγραψε μερικά βαλς για να τα κοροϊδέψει και καλά, και του βγήκαν τα καλύτερα και αρτιότερα που γράφτηκαν ποτέ.

 

Τα έχω ακούσει φίλε μου. Φυσικά το ότι τα έχω ακούσει δεν σημαίνει ότι θα γράψω ποτέ σαν τον shostakovich, ή τον Preisner ή τον Glass. Το μόνο που ξέρω είναι να παίζω κιθάρα και μέσα απο αυτό έγραψα ένα πολύ απλοικό (όπως θα κατάλαβες) κομματάκι. Αυτό ήταν όλο. Και να θελα δεν θα μπορούσα να το κάνω καλύτερο με διάφορες θεωρίες μουσικής κ.τ.λ... Είναι προσβλητικό πάντως να λες όλα αυτά σχετικά με το ''επίπεδο του Καρβέλα'' επειδή απλά άκουσες κάτι που έγραψα...

[Επισκέπτης]

Μικρός ζωγράφιζα κι εγώ (για την πλάκα μου, εννοείται και εντελώς ερασιτεχνικά) - παρόλα αυτά, δεν ξέρω γιατί, έχω πολλά χρόνια να πιάσω μολύβι/στυλό...

Εδώ είναι το αριστούργημά μου: "Η γιαγιά βλέπει τηλεόραση" (έργο της αρχής ή των μέσων της δεκαετίας του '90 - δεν θυμάμαι κι εγώ πότε ακριβώς - στυλό μπικ σε μπλοκάκι)

 

 

Όταν πήγαινα σχολείο ποτέ δεν έδινα "λευκή κόλλα" όταν τα έβρισκα μπαστούνια , και είμαι σίγουρος πως ίσως μερικοί καθηγητές έχουν ακόμη μετά από χρόνια τα "αριστουργήματά" μου.

Ε, χημεία μπορεί να μην ήξερα, αλλά κι αυτοί αποκλείεται να ζωγράφιζαν το οτιδήποτε. Πατσίζαμε!

 

Το στυλό μπικ είναι το αγαπημένο μου, είμαι σίγουρος πως θα μπορούσαν να γίνουν ολόκληρες εκθέσεις με στυλό μπικ χαχαχα

 

 

 

[Cristina]

Aigeas, μου αρέσουν πολύ! Ειδικά τα 2 πρώτα!

Κι εγώ στο σχολείο ποτέ δεν έδινα «λευκή κολλά»...

Το δε θρανίο μου ήταν η gallery μου...

Ήταν η τέλεια επιφάνεια για ζωγραφική και λάτρευα την αίσθηση του μολυβιού που γλιστρούσε επάνω της.

Στο τέλος της χρονιάς που καθαρίζαμε τα θρανία όμως...

[Forensick]

Aς μην ντραπω και γω και ας βαλω μια "δημιουργια" μου...

 

http://www.sendspace.com/file/6707ek

 

Το οποιο θελει παμπολλες διορθωσεις, η κιθαρα ειναι για τα μπαζα οπως επισης λειπει μπασο και φωνη...καταραμμενη εξεταστικη

[gsarig]

Όταν πήγαινα σχολείο ποτέ δεν έδινα "λευκή κόλλα" όταν τα έβρισκα μπαστούνια , και είμαι σίγουρος πως ίσως μερικοί καθηγητές έχουν ακόμη μετά από χρόνια τα "αριστουργήματά" μου.

Ε, χημεία μπορεί να μην ήξερα, αλλά κι αυτοί αποκλείεται να ζωγράφιζαν το οτιδήποτε. Πατσίζαμε!

 

Το στυλό μπικ είναι το αγαπημένο μου, είμαι σίγουρος πως θα μπορούσαν να γίνουν ολόκληρες εκθέσεις με στυλό μπικ χαχαχα

 

Χαχα, συμφωνώ για το μπικ!

 

Εγώ πάντως, επειδή μεγάλωσα σε περίπτερο (ξεκίνησα να το κρατάω μόνος μου από την πέμπτη δημοτικού), είχα γίνει φανατικός αναγνώστης κόμιξ, οπότε κάποια στιγμή άρχισα να φτιάχνω κι εγώ τα δικά μου κόμιξ, σε τετράδια. Μία ιστορία μάλιστα, είχε φτάσει 2 πενηντάφυλλα τετράδια (από αυτά που είχαν εκείνη τη μπλε επένδυση που έμοιαζε με νάυλον)!

 

Επίσης, πολλές φορές ζωγράφιζα στις κούτες των τσιγάρων (μου άρεσε ο τρόπος που έρεε το μπικ πάνω στο χαρτόνι - η κούτα του davidoff ήταν η αγαπημένη μου ) Να κι ένα παράδειγμα (φαίνεται η σκισμένη άκρη):

 

 

 

Πάντως, από ότι βλέπω, Aigeas, οι ποδοσφαιριστές, κλασικά, είχαν πέραση σε αυτές τις ηλικίες Να και κάποιοι δικοί μου που έχουν διασωθεί:

 

 

 

Και μια μεταγενέστερη, από την εποχή που πρωτοπροβλήθηκαν τα X-files στην Ελλάδα (μεγάλη πόρωση τότε):

 

[Lucifer]

 

 

 

Ένα μουστάκι λείπει και τον έχουμε τον ηγέτη.

[Επισκέπτης]

Δεν ακούω Καρβέλα. Και δεν νομίζω ότι αυτό που έγραψα δείχνει την μουσική μου παιδεία.

 

Τα έχω ακούσει φίλε μου. Φυσικά το ότι τα έχω ακούσει δεν σημαίνει ότι θα γράψω ποτέ σαν τον shostakovich, ή τον Preisner ή τον Glass. Το μόνο που ξέρω είναι να παίζω κιθάρα και μέσα απο αυτό έγραψα ένα πολύ απλοικό (όπως θα κατάλαβες) κομματάκι. Αυτό ήταν όλο. Και να θελα δεν θα μπορούσα να το κάνω καλύτερο με διάφορες θεωρίες μουσικής κ.τ.λ... Είναι προσβλητικό πάντως να λες όλα αυτά σχετικά με το ''επίπεδο του Καρβέλα'' επειδή απλά άκουσες κάτι που έγραψα...

 

Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που γράφεις.

 

1) Εννοείτε ότι δεν ακούς Καρβέλα. Αυτό ακριβώς είπα και εγώ.

2) Δεν καταλαβαίνω γιατί δε δείχνει ότι έχεις ΜΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μουσική παιδεία το κομμάτι που έγραψες. Ξέρεις να κάνεις κάτι τέτοιο. Δεν το ξέρουν όλοι. Εγώ θεωρώ ότι θα έπρεπε όλοι να φτάνουν στο επίπεδο να μπορούν να γράψουν τουλάχιστον τόσο καλά όσο εσύ, μουσική. Από το σχολείο μάλιστα.

3) Να ακούσεις δε σου είπα για να γράψεις σαν κάποιον ή να ξεσηκώσεις θεωρίες (που κατά τη γνώμη δε θα έπρεπε να τις υποτιμάς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση και δε χωράει εδώ πέρα). Σου είπα πολύ απλά να τ' ακούσεις για να γουστάρεις. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει κάποιον άλλον. Απλά επεκτείνει τους ορίζοντες του ακούγοντας όλο και περισσότερα πράγματα. Αν είχες γεννηθεί το 1400 δε θα μπορούσες να γράψεις αυτό που έγραψες γιατί κανείς δε μπορούσε. Σήμερα μπορούν πολλοί, γιατί έχουμε ακούσματα και προχωράμε παραπέρα μια ήδη συσσωρευμένη γνώση ανθρωπότητας. Απλά και χρήσιμα πράγματα. Άλλωστε δεν γράφει κανείς για να δείξει "κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω".

4) Δεν κατάλαβα πως σε προσέβαλα λέγοντας ότι έχεις καλύτερο επίπεδο από τον Καρβέλα, απλά ακούγοντας ένα κομμάτι σου που το θεωρώ καλύτερο από ότι έχει γράψει ποτέ αυτός. Εκτός αν εννοείς ότι προσβάλλω τον Καρβέλα, που το δέχομαι. Τον θεωρώ ηλίθιο και ατάλαντο.

[myminimusic]

Πολύ ωραία μελέτη για το πρόσωπο!

Με τι είναι φτιαγμένα ρε mymi;

 

Ευχαριστω!Απλο λαδι σε μουσαμα ειναι

Οριστε λιγες φωτογραφιες ακομα.

 

 

 

[gsarig]

Ένα μουστάκι λείπει και τον έχουμε τον ηγέτη.

 

Xoxo, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό, αλλά τώρα που το λες έχεις ένα δίκιο (αν και φταίει και η φθορά που έχει υποστεί το χαρτί από τα χρόνια)! Λες πάντως υποσυνείδητα να είχα στο μυαλό μου τον εν λόγω;

 

 

@ myminimusic, ωραίος!

[Sellers]

Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που γράφεις.

 

1) Εννοείτε ότι δεν ακούς Καρβέλα. Αυτό ακριβώς είπα και εγώ.

2) Δεν καταλαβαίνω γιατί δε δείχνει ότι έχεις ΜΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μουσική παιδεία το κομμάτι που έγραψες. Ξέρεις να κάνεις κάτι τέτοιο. Δεν το ξέρουν όλοι. Εγώ θεωρώ ότι θα έπρεπε όλοι να φτάνουν στο επίπεδο να μπορούν να γράψουν τουλάχιστον τόσο καλά όσο εσύ, μουσική. Από το σχολείο μάλιστα.

3) Να ακούσεις δε σου είπα για να γράψεις σαν κάποιον ή να ξεσηκώσεις θεωρίες (που κατά τη γνώμη δε θα έπρεπε να τις υποτιμάς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση και δε χωράει εδώ πέρα). Σου είπα πολύ απλά να τ' ακούσεις για να γουστάρεις. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει κάποιον άλλον. Απλά επεκτείνει τους ορίζοντες του ακούγοντας όλο και περισσότερα πράγματα. Αν είχες γεννηθεί το 1400 δε θα μπορούσες να γράψεις αυτό που έγραψες γιατί κανείς δε μπορούσε. Σήμερα μπορούν πολλοί, γιατί έχουμε ακούσματα και προχωράμε παραπέρα μια ήδη συσσωρευμένη γνώση ανθρωπότητας. Απλά και χρήσιμα πράγματα. Άλλωστε δεν γράφει κανείς για να δείξει "κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω".

4) Δεν κατάλαβα πως σε προσέβαλα λέγοντας ότι έχεις καλύτερο επίπεδο από τον Καρβέλα, απλά ακούγοντας ένα κομμάτι σου που το θεωρώ καλύτερο από ότι έχει γράψει ποτέ αυτός. Εκτός αν εννοείς ότι προσβάλλω τον Καρβέλα, που το δέχομαι. Τον θεωρώ ηλίθιο και ατάλαντο.

 

OK OK OΚ... Ζητώ συγνώμη. Συνήθως στον γραπτό λόγο δεν μπορώ να καταλάβω το ύφος του άλλου πολύ εύκολα και παρεξήγησα αυτά που είπες. Όταν έγραψες

 

Για μένα η περίπτωση του Sellers, αποδεικνύει κάτι που εδώ και καιρό ένιωθα (επειδή με τη μουσική και τη σύνθεση ασχολούμαι), ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να μορφώνονται πολύ περισσότερο μουσικά και να φτάνουν σε ένα επίπεδο να μην έχουν ανάγκη Καρβέλες και λοιπούς (που είναι και ατάλαντοι δηλαδή). Να φτιάχνουν δικιά τους μουσική. Είναι κάτι για όλους. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζουν πολλοί, ούτε απαιτεί εκπληκτικό ταλέντο. Είναι μια επικοινωνία με τους άλλους και με τον εαυτό μας (μέσα από τους άλλους)

 

νόμιζα ότι εννοούσες εμένα ότι θα έπρεπε να μορφωθώ και ότι σε μένα απυθυνόσουνα όταν είπες ότι θα έπρεπε να μην έχω ανάγκη τον Καρβέλα. (Ίσως αν το διαβάσεις και με μια άλλη ματιά να δεις και εσύ ότι μπορεί να βγει και αυτό το νόημα). Και επίσης όταν είπες:

 

 

Εγώ προτείνω αντί να αρχίζετε τα "ε, πέσαμε πάνω σε ένα εκπληκτικό ταλέντο εδώ στο insomnia, εγώ δε θα μπορούσα ποτέ" κτλ, να κοιτάξετε και λίγο μέσα σας και να βρείτε τα αντίστοιχα (όχι απαραίτητα στη μουσική). Δεν εννοώ φυσικά κάτι για σένα φίλε Sellers, ότι είναι ασήμαντο αυτό που έκανες, αντιθέτως. Το εκτιμάω πολύ το κομμάτι που έγραψες και προφανώς και σένα, αλλά είμαι της άποψης ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μεγαλείο μέσα τους και κακώς ξοδεύουν χρόνο προσπαθώντας να ταξινομηθούν σε σχέση με τους υπόλοιπους.

 

Νόμιζα ότι το ''ταλέντο'' ήταν κομμάτι ειρωνικό (χωρίς να υπονοώ τίποτα ψωνίστικο, καταλαβαίνεις) Ε και μετά με αυτό

 

Δεν εννοώ φυσικά κάτι για σένα φίλε Sellers, ότι είναι ασήμαντο αυτό που έκανες, αντιθέτως. Το εκτιμάω πολύ το κομμάτι που έγραψες και προφανώς και σένα, αλλά είμαι της άποψης ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μεγαλείο μέσα τους και κακώς ξοδεύουν χρόνο προσπαθώντας να ταξινομηθούν σε σχέση με τους υπόλοιπους.

 

 

 

με αποτελείωσες... Anyway σας είπα ότι ήμουν λίγο κομπλεξαρισμένος και το πήρα με στραβό μάτι. Συγνώμη και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Αφού είσαι χρόνια συνθέτης γιατι δεν βάζεις να ακούσουμε και κάτι δικό σου ?

 

Btw myminimusic μερικά είναι πολύ κορυφαία...

[Επισκέπτης]

Ο mymi είναι πραγματικός καλλιτέχνης, απλούστατα γιατί πρώτα ξέρει να ζωγραφίζει και μετά ίσως και να ακουλουθήσει κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ρεύμα. Γιατί είναι κάτι όργια που στο όνομα δήθεν του σουρεαλισμού ή κάποιας άλλης καλλιτεχνικής πρόφασης (γιατί για πρόφαση πρόκειται, όχι για την αλήθεια), υποτίθεται ότι είναι "καλλιτέχνες" και κάνουν και εκθέσεις, εκμεταλλευόμενοι βεβαίως όλη αυτήν την κλίκα των κορακιών που έχει δημιουργηθεί γύρω από την συγκεκριμένη τέχνη και αποφέρει πολύ χρήμα από τους αφελείς. Κοινώς δηλαδή δεν ξέρουν καν να ζωγραφίζουν. Είναι σαν να λένε ότι κάνουν μετατροπές σε αυτοκίνητα, χωρίς όμως να έχουν δίπλωμα οδήγησης. Ο mymi όμως ξέρει να ζωγραφίζει! Μετά μπορεί να κάνει ότι μετατροπές θέλει.

[wizzy]

Μετά από την αντιμετώπιση που είχατε απέναντι στα κομμάτια του Sellers, τα οποία είναι πολύ καλά - keep up the good work mate! - αποφάσισα να ανεβάσω τα κομμάτια που ανέφερα στο προηγούμενο post μου στο θέμα αυτό. Τα τραγούδια θα τα βρείτε εδώ

 

Hint 1: Βρήκα τα 4 από τα 6, επιφυλάσσομαι να ανεβάσω και τα υπόλοιπα εντός του Σ/Κ.

Hint 2: Έχει 2 ώρες που προσπαθώ να ανεβάσω τα εναπομείναντα 2 στο rapidshare και με φτύνει επιδεικτικά. Καμιά άλλη ιδέα;

Hint 3: Για όσους ασχολούνται με Ελληνικό Ροκ των 90ς: Η τραγουδίστρια στα δύο τελευταία – αν και όταν καταφέρω να τα ανεβάσω - είναι η φωνή των Στίγμα ʼ90!!

 

Tip: Συγχωρέστε μας κάποια λαθάκια στα Αγγλικά…