Ψυχική υγεία και οι λόγοι που την διαταράσσουν..

[Φρού-Φρού]

Φρού - φρού, νομίζω πως αυτά που αναφέρεις εμπίπτουν στην κατηγορία της χαρούμενης λεπτομέρειας που αναφέρει ο πάνκι, και η οποία δεν είναι ικανή να σε κάνει ευτυχισμένο αν το μοντέλο που είχες στο μυαλό σου έχει οριστικά και εκ των πραγμάτων, ανατραπεί.

 

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

 

Πάραδειγματα φέρνω... μα τις περισσότερες φορές το μοντέλο που έχει ο καθένας στο μυαλό του δεν συμπιπτει σχεδόν ποτέ με την πραγματικότητα... Ενδεχομένως το μοντέλο που εμεις έχουμε ως ευτυχία στην πράξη να έφερνε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα...

Σε όλη την πορεία της ζωής μας έχουμε ας πουμε 2 επιλογές, 2 δρόμους... το ποιόν θα επιλέξουμε φυσικά το ορίζουν πάρα πολλοί παράγοντες ακόμα και εξωγενείς που πολλές φορές μας αναγκάζουν να απορρίψουμε ή να διαλέξουμε πέρα απο την βούληση μας.

Πάντα μα πάντα θα μας "τρώει" το τι θα γινόταν αν είχαμε τελικά διαλέξει τον άλλο δρόμο γιατί και μόνο το άγνωστο της πορείας μας εξιτάρει...

Αυτό το θα μας "τρώει" για να καταλάβεις το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό το οποίο μπορεί να μας φέρει και συναισθήματα μελαγχολίας, πόνου και οργής οκ? Το θέμα μου είναι οτι αυτό για κάποιους μετατρέπεται σε κατάθλιψη ακυρώνοντας μ' αυτόν τον τρόπο όλα τα υπόλοιπα ακόμα και τις χαρούμενες λεπτομέρειες που μας ολοκληρώνουν...

Για να καταλάβεις τι εννοώ.. εγω μπορεί να θεωρήσω σήμερα προσωπική αποτύχια το οτι πήρα πχ. διαζυγιο με τον άντρα μου ενω είχα ονειρευτεί γηρατιά μπροστα στην τιβι να τρώμε Αγελαδίτσα και να θυμίζουμε ο ένας στον άλλον τα χάπια του, ενω στην ουσία αν παντρευτώ κάποιον που τελικά δεν είναι ικανός να μου χαρίσει ευτυχισμένες στιγμές είναι καλύτερα να χωρίσω παρά να ζω ένα υποτιθέμενο ονειρο-στόχο ζωης που έχει μετατραπει σε εφιάλτη ...

[fireflies]

Εξυπακούεται ότι (πέρα από κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις και δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα) αυτό που ονομάζουμε σήμερα συμφορά μπορεί να αποδειχθεί αστείο.

 

Έχω την εντύπωση όμως πως μιλάμε για ελαφρώς διαφορετικά πράγματα.

[Φρού-Φρού]

Εξυπακούεται ότι (πέρα από κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις και δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα) αυτό που ονομάζουμε σήμερα συμφορά μπορεί να αποδειχθεί αστείο.

 

Έχω την εντύπωση όμως πως μιλάμε για ελαφρώς διαφορετικά πράγματα.

 

Ισως, εγω μιλάω για μη τρανταχτές περιπτώσεις που δεν έχουν λόγο κατά την άποψη μου να διαταρράσονται ψυχικά. Καί δυστυχώς είναι πολλές, πάρα πολλές... Καλό μεσημερι.

[punky]

Συμφωνώ με την κωλοφωτιά (που θα συνεχίσω να τη λέω έτσι, όσο με λέει "το πάνκι" ), που συμφωνεί μαζί μου.

 

Και ναι, φοβάμαι ότι μπορείς να είσαι σε μόνιμη βάση δυστυχισμένος.

Οι χαρούμενες λεπτομέρειες μπορεί να είναι ο μόνος λόγος, που δεν πηδάς από την ταράτσα. Όχι όμως πως φτάνουν καν για να βιώσεις στιγμές ευτυχίας.

[Helm21]

Oχι, οτι πρέπει να σκεφτόμαστε οτι υπάρχουν και καλύτερα και με γνώμονα αυτή την θετική σκέψη να προχωράμε, να δημιουργούμε, να ζούμε!

Αλλά αν κάποιες στιγμές πέφτουμε που είναι άκρως φυσιολογικό να εκτιμάμε και να αξιολογούμε τα πράγματα που μας κάνουν να χαμογελάμε (είτε λίγα, είτε πολλά δεν έχει σημασία) και να παίρνουμε δύναμη..

 

ένα καλό πρώτο βήμα για οποιωνδήποτε θέλει να καταλάβει κάπως τους ψυχικά άρρωστους είναι να αποβάλλει από την εξίσωση την έννοια 'αισιοδοξία' γενικά. Για εσένα είναι απολύτως φυσιολογική και πηγάζει ακριβώς από την σωστή σου ψυχική λειτουργία. Για τον παθόντα απουσιάζει και δεν μπορεί να την φανταστεί, δεν φταίει αυτός, δεν φταίει ότι δεν προσπαθεί αρκετά. Τα 'έλα ρε μαλάκα, ζήσε την ζωή σου, λολ!' δεν σημαίνουν τίποτε για τους ψυχικά ανισόρροπους (αγχοτικούς, καταθλιπτικούς, borderline, σχιζοειδείς).

 

Μάλιστα, το να τους προτρέπετε να κάνουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν και δεν μπορούν, κάνει την κατάσταση χειρότερη επειδή νιώθουν ένοχοι που δεν είναι σαν τους άλλους (που τους είναι τόσο απλό να είναι ευτυχισμένοι) και ότι επιβαρύνουν τους κοντινούς τους ανθρώπους με την 'εγωιστική' τους αρρώστια.

 

Μην περιμένετε να καταλάβετε πως νιώθει ο άρρωστος, αλλά να το σεβαστείτε και να βοηθήσετε όσο μπορείτε με δεκτικότητα και υπομονή. Δεν υπάρχει χειρότερο για έναν άνθρωπο με πρόβλημα να μην έχει κανένα στήριγμα. Η ζωή τους συχνά είναι ήδη χειρότερη από την ιδέα τους για το πως είναι ο θάνατος, άμα δεν έχουν και τίποτα-τίποτα-τίποτα απλά θα φύγουν.

 

Δεν υπάρχουν μαγικές λέξεις για να κάνεις έναν καταθλιπτικό καλά, σαν το σινεμά ("δεν φταις εσύ, Will, δεν φταις εσύ!!") αυτοί που έχουν προβλήματα τα έχουν για πάντα και ελπίζουν να τα φέρουν βόλτα μέχρι το σημείο που θα τους επιτρέψει να έχουν μια σχετικά λειτουργική ύπαρξη, δεν εξαφανίζονται ποτέ τελείως.

 

σορι, edit:

 

Σωστά. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως ο εγωισμός εξαφανίζεται και η θέληση μηδενίζεται.. Τότε τι κάνουμε? Οταν ένα άτομο δηλαδή έχει παραιτηθεί εκούσια ή ακουσια πως μπορούμε εμείς οι γύρω να βοηθήσουμε?

 

Να τον πάτε σε ειδικούς. Μπορεί να νιώθεις ότι έχεις τα μέσα να ψυχολογήσεις τον καθένα, αλλά δεν τα έχεις, και θα τα κάνεις χειρότερα.

 

]Εγω πιστεύω οτι αν κάποιος δεν βοηθήσει τον εαυτό του, κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει....

 

Spoken like a true healthy person!

 

Σε πολλές περιπτώσεις πιστεύω οτι μιλάμε για "απληστία" και "αγνωμοσύνη" για αυτό που λέγεται ζωη.

 

Σε παρακαλώ μην είσαι τόσο σκληρή με αυτά που δεν καταλαβαίνεις

 

Με θυμώνει το οτι ο "ψυχαναγκασμός" (μια κύρια αφετηρία για πολλές παθήσεις)

 

Ο ψυχαναγκασμός είναι έκφανση προβλήματος και όχι το πρόβλημα το ίδιο 99%

 

Η προσωπική αντίληψη, τα προσωπικά βιώματα, η εσωτερική έρευνα, οι εξωτερικοί παράγοντες δεν παίζουν ρόλο?

 

όλα αυτά φιλτράρονται μέσα από τον βιολογικό σου μηχανισμό. Anatomy is destiny.

[punky]

Άλλο ένα καλογραμμένο post από το οποίο απουσιάζουν οι quoted συγγραφείς, και φέρει ένα avatar που σε κάνει να νομίζεις πως σε προτρέπει για 69.

Helm δεν ξέρω πως να νιώσω για σένα.

[Helm21]

όλα τα quotes είναι της Φρού-Φρού

[punky]

Όλα μας τα πιάτα συνοδεύονται με πατάτες.

 

Το ξέρω ρε ότι είναι της Φρου. Απλά το επεσήμανα γιατί το κάνεις συνέχεια και δε βοηθάει στην ενδελεχή ανάγνωση όταν κάνεις multiquote.

[Helm21]

Θα κάνω διαφορετικά από εδώ και πέρα.

[marios1957]

Θα κάνω διαφορετικά από εδώ και πέρα.

 

Μπα,stay the way you are (να πω και γω το φραγκολεβαντίνικό μου...) κι άστους να λένε,ίδίως τον Κώστα.

 

Btw,σ' αυτή τη συζήτησή σας με άγγιξε ο 1980:

 

οσο πιο πολυ βαζεις(η μαλλον σου επιβαλουν) ορια στην συμπεριφορα σου και οσο πιο πολυ χρησιμοποιεις την τεχνολογια αυτο εξασθενει και καμια φορα σε μερικους ανθρωπους πεθαινει.

ο ψυχαναγκασμος ειναι διαταραχη που προκαλειτε απο την ανασφαλεια. η ανασφαλεια προκαλειτε απο τα προτυπα.

[Helm21]

Ξαναλέω, για τους νορμάλ είναι βολικό και ευχάριστο να βρίσκουν ψευδοκοινονικούς / πολιτικούς λόγους (μεταξύ άλλων) που οι άνθρωποι είναι κατεθλημένοι ή δυσλειτουργικοί, αλλά αυτό δεν βοηθάει τον άρρωστο, ίσα-ίσα του κάνει και ζημιά. Οπότε ωραίες οι φιλολογίες ότι 'η καταναλωτική κοινωνία και τα πρότυπα της μας κάνουν ψυχαναγκαστικούς' αλλά μην πείτε τέτοια πράγματα ποτέ σε άρρωστο άνθρωπο.

[punky]

Μπα,stay the way you are (να πω και γω το φραγκολεβαντίνικό μου...) κι άστους να λένε,ίδίως τον Κώστα.

 

Το πάνκι βρήκε έναν συγκαταβατικό άνθρωπο, κι αμέσως να του χαλάσεις τη συνταγή εσύ.

 

Ξαναλέω, για τους νορμάλ είναι βολικό και ευχάριστο να βρίσκουν ψευδοκοινονικούς / πολιτικούς λόγους (μεταξύ άλλων) που οι άνθρωποι είναι κατεθλημένοι ή δυσλειτουργικοί

 

Αποκλείεις την περίπτωση να είναι κάποιος σε κατάθλιψη, γιατί αισθάνεται ότι αυτό που θεωρείται επιτυχία στη σύγχρονη κοινωνία του, αυτός δεν το έχει πετύχει; Δεν υπάρχει καθόλου θέμα peer pressure? Είναι μόνο θέμα εγκεφαλικής χημείας;

[marios1957]

Νομίζω ότι συζήτηση γίνεται και δεν φτιάχνουμε το manual της ψυχοθεραπείας.Άλλωστε ο "άρρωστος" δεν νομίζω να κάνει posts στο insomnia,η τουλάχιστον δεν έχει καταλάβει ότι είναι "άρρωστος".

[zazik]

Λοιπον , έχοντας περάσει κάποια περιπετεια με την ψυχικη μου υγεια στο παρελθον, ευτυχως είχα καλούς δασκάλους και σημερα είμαι καλύτερα απο ποτέ.

 

Και σαν παθων ένα πράγμα είμαι πεπεισμένος οτι οφείλεται για την "διαταραχη" της ψυχικης υγειας. Αυτο είναι οι πεποιθήσεις μας που φτιάξαμε σαν παιδιά.

 

Και τι εννοώ με αυτό : Πχ , εγώ είχα έναν ψυχαναγκασμό να είμαι πάντα τέλειος...στα πάντα να είμαι πρώτος και καλύτερος....και αλλα πολλά τα οποία δεν έχουνε σημασία....Μετά απο 2-3 sesions hupnosis , με έναν κορυφαιο στην Ελλάδα στην Hypnosis και στο NLP

 

ανακάλυψα, ότι το 5χρονο παιδάκι , πίστευε ότι όσο καλυτερο είναι , τόσο πιο πολύ θα το αγαπάνε....Και φυσικά με την κατάλληλη δουλεια , το άλλαξα,ακριβώς προσπαθώντας να "μιλησω " σε αυτο το μικρό παιδι.

Δεν φαντάζεστε πόσο πολύ πιο ήρεμος νιώθω απο τότε....

 

Σας δίνω αυτο το προσωπικό παράδειγμα , για να σας δείξω ότι τα γεγονότα,ότι και αν γίνει , σεισμοι λοιμοι καταστροφες κλπ , δεν ειναι ικανα να σου κλονισουνε την ψυχική υγεία...Θα στην κλονίσουνε για λίγο, μέχρι να περάσει το γεγονός....

 

Τα γεγονότα , δεν διαμορφώνουνε τον Χαρακτήρα, απλά τον αποκαλύπτουνε...Και αυτό είναι δυστυχώς που δεν καταλαβαίνουνε οι περισσότεροι, και αντί να δουλεψουνε για να βελτιώσουνε τον εαυτό τους για το πως θα χτίσουνε χαρακτήρα (μέσω γνώσης και δράσης) και να μην είναι αέρα πατέρα , τα αντιμετωπίζουνε σύμφωνα με το πως έχουνε μάθει, και απλά προσπαθούνε να αντιμετωπίσουνε το εξψτερικό γεγονός , αντι να μάθουνε πως να αντιδρούνε σε αυτό, και πως να το βλέπουνε....

 

Με λίγα λόγια , όλους μας λίγο πολύ , μας "κυριαρχεί" ο 6χρονος εαυτός μας...Αυτό το παιδάκι που έφτιαξε τις πεποιθήσεις του , τα πιστέυω του , με την περιορισμένη του κριτική ικανότητα....και αυτό, μέσω των εξωτερικών γεγονότων , αποκαλύπτεται και σε "χτυπαει"

 

Και φυσικά ,σε κρίσεις , εφηβείες κλπ κλπ....αυτό είναι που μας χτυπάει όλους....

[punky]

Η επιστήμη διά στόματος zazik, με επιβεβαιώνουν πανηγυρικά λοιπόν.