Ψυχική υγεία και οι λόγοι που την διαταράσσουν..

[Helm21]

Αποκλείεις την περίπτωση να είναι κάποιος σε κατάθλιψη, γιατί αισθάνεται ότι αυτό που θεωρείται επιτυχία στη σύγχρονη κοινωνία του, αυτός δεν το έχει πετύχει; Δεν υπάρχει καθόλου θέμα peer pressure? Είναι μόνο θέμα εγκεφαλικής χημείας;

 

Νευρώσεις μπορείς να πάθεις για πολλούς λόγους, εσωγενείς και εξωγενείς. Σε εξετάζει ιδικός για αρκετό καιρό και κάνει μια γνωμάτευση σχετικά ασφαλή. (not an exact science, folks!) Η ποπ-ψυχολογία του καναπέ (ή του ίντερνετ) δημιουργεί στερεότυπα στο μυαλό των ανθρώπων που μετά ο ψυχαναλυτής θα χρειαστεί να καταρρίψει για να βρει το πρόβλημα αν είναι αλλού.

 

Οι άνθρωποι πιστεύουν βολικούς μύθους για διάφορα πράγματα και δεν βγαίνουν στην επιφάνεια ως μύθοι επειδή απλά για πολλούς νορμαλ δεν προκύπτει ποτέ σχετική παθολογία. Αν ένας άρρωστος άνθρωπος έχει πειστεί ότι το πρόβλημα του είναι 'η σχέση με τους γονείς του' (πίπα καραμέλα συνήθως) τότε θα χρειαστεί αρκετή προσπάθεια για να γίνει undo η ζημιά. Πόσο μάλλον όταν έχει πειστεί ότι το πρόβλημα του είναι ότι είναι αχάριστος ή μίζερος και δεν προσπαθεί αρκετά να 'περνάει γαμάτα'. Δηλαδή via peer pressure ότι δεν έχει πρόβλημα.

 

Η αδυναμία του μέσου ανθρώπου να ξεχωρίσει την προσωπικότητα από την παθολογική ψυχολογική αρρώστια είναι ο νούμερο ένα λόγος που άρρωστοι άνθρωποι είναι χωρίς βοήθεια για όλη τους την φρικτή ζωή μέχρι το πρώιμο τέλος της. Να είστε πολύ προσεκτικοί με τους 'περίεργους'. Ιδικά όχι τις τρανταχτές περιπτώσεις, τους demi.

 

Συνήθως σε βαριές περιπτώσεις το πρόβλημα είναι ορμονικό/βιοχημικό, ναι.

[xartial]

δεν διαβασα τι γραφετε ολοι σας, και δεν με νοιαζει,γιατι τη δικη μου ψυχικη υγεια τη διαταρασσει το να εχω γενεθλια, καλη ωρα σημερα, και να το ξεχναει το αγορι μου και μια απο τις φιλες μου... και γενικα να με θυμουνται ελαχιστοι, ενω εγω θυμαμαι πολλους... αχαριστια... αλλα αμα ξαναπαρω εγω τηλεφωνο να μου την τρυπησετε τη μυτη!! τα νευρα που εχω για την γαιδουρια μερικων διαταρασσουν ττοοοοοοσο πολυ την ψυχικη μου υγεια... σορρυ που σας χαλασα το θεμα, αλλα δικαιολογουμαι νομιζω...

[marios1957]

δεν διαβασα τι γραφετε ολοι σας, και δεν με νοιαζει,γιατι τη δικη μου ψυχικη υγεια τη διαταρασσει το να εχω γενεθλια, καλη ωρα σημερα, και να το ξεχναει το αγορι μου και μια απο τις φιλες μου... και γενικα να με θυμουνται ελαχιστοι, ενω εγω θυμαμαι πολλους... αχαριστια... αλλα αμα ξαναπαρω εγω τηλεφωνο να μου την τρυπησετε τη μυτη!! τα νευρα που εχω για την γαιδουρια μερικων διαταρασσουν ττοοοοοοσο πολυ την ψυχικη μου υγεια... σορρυ που σας χαλασα το θεμα, αλλα δικαιολογουμαι νομιζω...

 

Πριν κάτι χρόνια ήμουν στην κουζίνα κι τραγούδαγα μόνος μου "Χάπυ μπέρθνταιη του μί",ενώ στο σαλόνι ήτανε το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς μου και κανένας δεν μου είχε πει "Χρόνια Πολλά",με είχανε ξεχάσει τελείως.

 

Επέζησα όμως,οπότε και συ θα ζήσεις.

[Helm21]

Όχι δεν βρίσκω ότι δικαιολογείσαι καθόλου, αφού μας ρωτάς.

[xartial]

Πριν κάτι χρόνια ήμουν στην κουζίνα κι τραγούδαγα μόνος μου "Χάπυ μπέρθνταιη του μί",ενώ στο σαλόνι ήτανε το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς μου και κανένας δεν μου είχε πει "Χρόνια Πολλά",με είχανε ξεχάσει τελείως.

 

Επέζησα όμως,οπότε και συ θα ζήσεις.

 

δεν με πειραζει να μη μου πουν χρονια πολλα, με νευριαζει ομως, με τσαντιζει, μου τη σπαει πως το λενε... ειδικα απο μερικους ειναι γαιδουριά και σιγουρα θα επιβιωσω και πολυ χεστηκα θα λεω αυριο, αλλα τωρα εχει διαταραχθει η ψυχικη μου υγεια!! και το σταματαω εδω, ουτε θα ξαναπαντησω σε καποιον γιατι το θεμα ειναι η ψυχικη υγεια και οχι τα γενεθλια μου...

[Lucifer]

xartial pic έχεις ποστάρει;

[punky]

Θες να αλλάξουμε φίλους;

Εμένα με καταπιέζει αφάνταστα και με θλίβει όλο αυτό το πράγμα στις γιορτές.

Μπορώ να γράψω ολόκληρες ιστορίες από το τίποτα.

Αλλά δε βρίσκω τι έχω να πω στις γιορτές. Ή τι ανταπαντάνε όταν μου εύχονται χρόνια πολλά.

 

Το να μη σε πάρω να σου πω χρόνια πολλά, το βρίσκω ότι είναι το πιο διακριτικό δώρο που μπορώ να σου κάνω.

 

helm, δεν ξέρω. Νομίζω ότι πιο πολύ συμφωνώ με το ανώνυμο παλικάρι που έχεις κάνει quote. Βέβαια πέταξες ένα "συνήθως" στο τέλος, οπότε το έσωσες.

[xartial]

xartial pic έχεις ποστάρει;

 

τι σχεση εχει αυτο;

[Lucifer]

έχει για την παρηγοριά.

[Helm21]

Νομίζω ότι πιο πολύ συμφωνώ με το ανώνυμο παλικάρι που έχεις κάνει quote.

 

Μπράβο σου που συμφωνείς με τον εαυτό σου, είναι μια ικανότητα που εμένα βρίσκω ότι μου λείπει συχνά.

 

Η μακρόχρονη επαφή με ανθρώπους που έχουν διάφορα ψυχολογικά θα σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά, ίσως. εγώ βρήκα ότι φταίει ο άνθρωπος (όχι οι επιλογές του, το πως είναι σπασμένος μέσα του εννοώ) πολύ συχνότερα απ ότι φταίει η κενωνία.

 

Και σε προσωπικό επίπεδο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο με τραυμάτιζε η δικιά μου τάση να εξερευνώ τα ενδότερα.

[punky]

Μπράβο σου που συμφωνείς με τον εαυτό σου, είναι μια ικανότητα που εμένα βρίσκω ότι μου λείπει συχνά.

 

Αν ανατρέξεις στο πρώτο μου ποστ εδώ θα δεις ότι :

Όμως υποψιάζομαι πως υπάρχει μια προδιάθεση και ένα ιδιαίτερο setup στον κάθε άνθρωπο. Δεν ξεκινάμε όλοι από την ίδια αφετηρία.

 

Που σημαίνει ότι κι εσύ συμφωνείς με τον εαυτό μου.

Άρα σε κερδίζουμε 2-1.

 

 

Η μακρόχρονη επαφή με ανθρώπους που έχουν διάφορα ψυχολογικά θα σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά, ίσως.

 

Τα σε bold, δε βρίσκεις πως είναι πλεονασμός στην πρόταση;

Πρώτος έγραψα ότι πιστεύω στην προδιάθεση, απλά νομίζω ότι υποβαθμίζεις πολύ τον παράγοντα κοινωνία και τις ανά τις εποχές επιταγές της. Ίσως είναι η μόνη διαφορά μας στο θέμα.

 

Ας πούμε, στα παλιά χρόνια που κάποιος έπρεπε να έχει καμιά δεκαριά παιδιά, ήταν χοντρό στίγμα το να είναι ανίκανος (παρακαλώ για μια πιο κομψή έκφραση που μου διαφεύγει τώρα). Είμαι σίγουρος ότι αυτό τραυμάτιζε περισσότερο την ύπαρξή του, από μια έμφυτη μελαγχολική τάση.

[Helm21]

Οχι δεν είναι πλεονασμός επειδή όταν γνωρίσεις ανθρώπους με προβλήματα-προβλήματα, οι καθημερινές ιδιοτροπίες των νορμαλ θα μπουν σε προοπτική. Δεν λέω ότι οι ιδιοτροπίες είναι για να τις κοροϊδεύουμε ή να λεμέ 'έλα θα σου περάσει μαλάκα' (λέω μάλλον το αντίθετο) αλλά όταν δεις άνθρωπο που δεν σηκώνεται από το κρεβάτι του και θέλει να πεθάνει και κλαίει όλη μέρα ή φωνάζει... θα καταλάβεις ότι οι εμπειρία είναι εμπειρία και με το τι σκατά τις εκλαμβάνεις + επεξεργάζεσαι μέσα σου οριοθετεί πράγματι την κατάσταση σκληρά και άδικα.

 

Άλλοι χωρίζουν και πάνε για μπύρες με τους φίλους τους. Άλλοι αυτοκτονούν. Anatomy is destiny.

 

edit for justice:

 

ΕΙΠΕ Ο PUNKY ΕΝΑ ΠΟΣΤ ΠΑΡΑΠΑΝΩ:

ήταν χοντρό στίγμα το να είναι ανίκανος (παρακαλώ για μια πιο κομψή έκφραση που μου διαφεύγει τώρα)

 

Ο ανίκανος θα φάει ψυχολογική μπουφλα ανεξάρτητα από τις κοινωνικές επιταγές, επειδή η ικανότητα του να γονιμοποιεί είναι ο λόγος που υπάρχει (και ας προφασίζεται ό,τι θέλει στην επιφάνεια). Ακόμα και στείρος να είναι, να μην του σηκώνεται θα τον ρημάξει εσωτερικα για καιρό. Anatomy is destiny.

[Lucifer]

Anatomy is destiny.

 

Δισκάρα παρεμπιπτόντως.

[Helm21]

καλός δίσκος + καλό όνομα + γαμάτο εξώφυλλο = νίκη για πάντα

[punky]

Οχι δεν είναι πλεονασμός επειδή όταν γνωρίσεις ανθρώπους με προβλήματα-προβλήματα, οι καθημερινές ιδιοτροπίες των νορμαλ θα μπουν σε προοπτική. Δεν λέω ότι οι ιδιοτροπίες είναι για να τις κοροϊδεύουμε ή να λεμέ 'έλα θα σου περάσει μαλάκα' (λέω μάλλον το αντίθετο) αλλά όταν δεις άνθρωπο που δεν σηκώνεται από το κρεβάτι του και θέλει να πεθάνει και κλαίει όλη μέρα ή φωνάζει... θα καταλάβεις ότι οι εμπειρία είναι εμπειρία και με το τι σκατά τις εκλαμβάνεις + επεξεργάζεσαι μέσα σου οριοθετεί πράγματι την κατάσταση σκληρά και άδικα.

 

Άλλοι χωρίζουν και πάνε για μπύρες με τους φίλους τους. Άλλοι αυτοκτονούν. Anatomy is destiny.

 

Έχω δυο φίλες (εν απουσία καλύτερου όρου) που πέρασαν ακριβώς αυτή τη φάση που περιγράφεις για μήνες, πριν κάποια χρόνια.

Νομίζω ότι μέσα μας όλοι είμαστε accidents waiting to happen, με το (α)κατάλληλο ερέθισμα.