Houston Δημοσ. 15 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 15 Ιανουαρίου 2009 Απ'οτι λεει,δν βρισκει κανενα νοημα να διαβασει γιατι δν ξερει τι θελει να κανει κ δν τον ενδιαφερει τιποτα ιδιαιτερα,βαριεται να διαβασει κ δν τον απασχολει καθολου το τι θα κανει μετα. όταν ένα παιδί έχει μάθει με τα πρέπει, όταν δεν είναι ελεύθερο να επιλέξει μόνο του, όταν καθοδηγείται συνεχώς από τους γονείς και αποτρέπεται σ αυτό που του αρέσει , φυσικά και δεν έχει όνειρα φυσικά και δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη 'θέλω' και το μόνο που του νοιάζει είναι να ξεφύγει και ν αποδρασει από την καταπίεση
DarkOrion Δημοσ. 15 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 15 Ιανουαρίου 2009 Δεν θεωρώ ότι καθήκον του γονέα είναι να παρέχει στο παιδί ιδιαίτερο σε όλα τα μαθήματα. Αυτό είναι πολυτέλεια. Διαφωνώ. Δηλαδή εσύ αν είχες αρκετά λεφτά (πρόσεξε, δεν λέω να είσαι ζάπλουτος και να σου φαίνονται ψίχουλα τα 1500 τον μήνα, αρκετά όμως αλλά υπολογίσιμα σε σχέση με τα έσοδά σου), δεν θα ήθελες το καλύτερο (ίσως αυτό που θεωρείς εσύ καλύτερο) για το παιδί σου? Και όταν περνούσαν τα χρόνια και έβλεπες ότι το παιδί σου έχει αποτύχει στην ζωή του, δεν θα αναρωτιέσαι γιατί δεν έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες έστω για να βελτιωθούν τα πράγματα?
Filos19 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Η Lilith κάπου υπονοεί ότι δεν είναι ζάπλουτοι, ούτε καν πλούσιοι. Δεν ξέρω που ακριβώς το αναφέρει, δεν θέλω να ψάξω. Τώρα γιαυτό που λες, ενοείται ότι δίνουν ότι καλύτερο μπορούν, περισσότερα δεν γίνεται. Aυτό όμως ίσως έχει αρνητικές συνέπειες. Το χειρότερο είναι ότι το παιδί πιθανόν να έχει μάθει σε αυτή τη νοοτροπία των γονιών...Για συνέχεια ανάτρεξε στο προηγούμενο ποστ μου... Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Απάντηση στην ερώτηση σου νομίζω ότι έδωσα.
De@th L0rd Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Η έκφραση "έχει αποτύχει στη ζωή του" την βλέπω ως πολύ βαριά και πολύ αμερικάνια. (εκεί που οι "επιτυχημένοι" χλευάζουν τους λιγότερο τυχερούς ενώ οι ίδιοι είναι τίγκα στα αντικαταθλιπτικά κ τις αμφεταμίνες για να τα βγάζουν πέρα) Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον που δεν έβγαλε ΑΕΙ-ΤΕΙ αποτυχημένο,ούτε κάποιον που δε διαβάζει.Έλεος δηλαδή αν δεν υπήρχε ο εργάτης που φορτώνει τα φρούτα στη λαχαναγορά και ο άλλος που τα βάζει στο ράφι πως θα τα τρωγες εσύ;Αλλά βέβαια επανέρχομαι στην γνωστή καραμέλα που όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους επιστήμονες.Γιατί η πραγματική αποτυχία για έναν άνθρωπο είναι να ζορίζεται τσάμπα στη ζωή του και να "μάθει" μια αδιάφορη επιστήμη και έπειτα μια μίζερη κ αδιάφορη δουλειά,μόνο και μόνο επειδή το οικογενειακό του περιβάλλον ήθελε να επιλέξει το μέλλον του.Αν κάποιος θέλει να μορφωθεί,το κάνει μόνος του,τα παιδιά που διαβάζουν φαίνονται απο μικρά κ δεν χρειάζονται παρακάλια.Δυστυχώς στο θέμα της μόρφωσης,ανοικτομυαλισμού και να βρούμε τι μας αρέσει κ τι όχι οι περισσότεροι (μαζί τους κι εγώ στα 21 μου τότε) αργούμε να το καταλάβουμε και να κατασταλάξουμε κάπου. Και για αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η σάπια παιδεία και η καφροελληνική νοοτροπία που κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει.
ClouD Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Ναι ρε Ντεθ Λορντ, φαίνονται από μικρά, σαν τις ντοματιές ένα πράγμα...
NamelessOne Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δεν είπε κανείς ότι όσοι κάνουν χειρωνακτική εργασία είναι αποτυχημένοι ή ότι αν πάρεις ένα πτυχίο σημαίνει και πως πέτυχες στην ζωή σου. Το θέμα είναι όμως πως χωρίς πτυχίο, ειδικά σήμερα στην Ελλάδα, μόνο για χειρωνακτική εργασία είσαι, αν είσαι συνειδητοποιημένος και ξέρεις τί σημαίνει αυτό και πιστεύεις πως δεν σε χαλάει ή ότι μπορείς να το κάνεις για μια ζωή, με γεια σου με χαρά σου, μακάρι να το κάνεις και να είσαι ευτυχισμένος. Η αλήθεια δυστυχώς είναι πως, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, είμαστε σίγουροι πως κάτι καλύτερο θα κάτσει, "έλα μωρέ, έχω 100 γνωστούς, ο μπαμπάς, η μαμά κτλ" και όταν τελικά καταλήγουμε να δουλεύουμε για 3 και 60 σε άγρια ωράρια, λέμε αμάν τι έγινε. Γιατί κακά τα ψέμματα, χειρωνακτική δουλειά και εύκολη δεν υπάρχει. Όχι ότι είναι λιγότερο κουραστικό να λιώνεις σε ένα γραφείο κάνοντας μια μονότονη, βαρετή δουλειά, απλά συνήθως οι περισσότεροι θα το προτιμούσαν από το να δουλεύουν στην οικοδομή π.χ. ή στο λιμάνι. Στην τελική καταλήγουμε στο τι σου αρέσει να κάνεις, είναι σημαντικό όμως να το έχεις σκεφτεί, γιατί στο 99% των περιπτώσεων που δεν διαβάζουν είναι επειδή βαριούνται και δεν έχουν όρεξη, όχι γιατί το σκέφτηκαν σοβαρά, είδαν ότι καμιά επιστήμη δεν τους ενδιαφέρει και αποφάσισαν ότι θέλουν να γίνουν ταξιτζήδες ή μπογιατζήδες στη ζωή τους γιατί αυτό θα τους κάνει ευτυχισμένους.
rotten crusader Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 16 Ιανουαρίου 2009 Γνώμη μου,αν και ακραία,είναι οι γονείς να του κόψουν τα φροντιστήρια για φέτος...να καταλάβει ότι κανείς δε θα του χαιδεύει τα αυτιά απο και δώ και μπρός.Να σαι σίγουρη οτι όσο αδιάφορος και να δείχνει,θα του στοιχίσει να μην πηγαίνει φρόντ,όταν όλοι οι φίλοι του πάνε.Μόλις φάει τη κρυάδα το σεπτέμβρη που θα τους δεί όλους να φεύγουν,λογικά θα συνειδητοποιήθει... Υγ:Φυσικά,είναι δύσκολο να πείσεις τους γονείς ότι ο γιός τους δεν έχει πιθανότητες να περάσει,γιατί πάντα είναι με την ελπίδα του θαύματος. Υγ2:Φυσικά,μπορεί μέσα στο μισό μήνα να αποζητήσει μόνος του τα φροντ...και τότε πίστεψε,το θαύμα γίνεται(το δα πέρυσι σε φίλους μου,απο το πάσχα και μετα τρελλάθηκαν στο διάβασμα,ό ένας θεωρητικη έβγαλε 17.250-ντάξει αυτός πρόσεχε να μην αφήνει τρελλά κενά,απλα δε παρουσίαζε ιδιαιτερο ζήλο-...και ο αλλος τεχνολογικη-προγραμματισμος&αοδ-έβγαλε 11.900..νταξει με τα φετινα παλούκια μια χαρά ήταν κατ'εμε! )
Chinaski Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Οσο και να λες στο παιδακι να μην παιζει με τα σπιρτα, αμα δεν καει δεν γινετε τιποτα.
RubiksCube Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Τον πας μια βόλτα (λέμε τώρα) στο Deutsches Museum στο Μόναχο. Όποιος έχει πάει θα συμφωνήσει πιστεύω.
qangel Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Ιανουαρίου 2009 Η γιαγιά μου συνήθηζε να μου λέει ότι το κάθε παιδί γεννιέται με το καρβέλι του. Από τη στιγμή που μεγαλώνει φυσιολογικά μέσα σε μία οικογένεια που τον λατρεύει και τον νοιάζεται (και αυτό είναι κάτι που το εισπράττει καθημερινά έστω με γκρίνια για το καλό του) , δεν έχει πάρει τον "κακό" τον δρόμο, και είναι γερός, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Η ώρα των αποφάσεων θα έρθει και ας μην είναι τώρα ή σε λίγους μήνες. Και όταν θα το κάνει θα σημαίνει ότι αρχίζει να ωριμάζει και όταν αρχίζεις να ωριμάζεις δεν υπάρχει γυρισμός και τότε όλα μπαίνουν σε μία λογική σειρά. Κι άμα κάνει και λάθη δεν πειράζει. Θα μάθει από αυτά όπως μάθαμε όλοι μας. Εμείς ξυπνήσαμε μιαν ωραίαν πρωίαν πήραμε κατευθείαν μία απόφαση, θέσαμε τους στόχους μας και πορευτήκαμε ανάλογα; (Που οπωσδήποτε αυτή η απόφαση θα ήταν αποτέλεσμα μιας πετυχημένης πλύσης εγκεφάλου). Στα 17 μας; Όταν δεν έχεις όρεξη να διαβάσεις σε αυτήν την ηλικία το μυαλό είναι εκεί που φυσιολογικά πρέπει να είναι. Στις παρέες στις βόλτες στην αναζήτηση εμπειριών γενικότερα. Με θυμάμαι να κάθομαι απελπισμένη στα σκαλιά του σχολείου μου και να κλαίω με δάκρυα και αναφιλητά γιατί δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω και μου φαινόντουσαν όλα ΒΟΥΝΟ!!! Μαθήτρια του 17 χωρίς φροντιστήρια με πολλές δυνατότητες (και το ήξερα αυτό). Πολύ απλά φοβόμουν τις θετικές επιστήμες, μισούσα όμως τα αρχαία, έτσι επέλεξα την δέσμη του λαού. Είχα ήδη κάνει το μηχανογραφικό μου χωρίς να με ενδιαφέρει στην ουσία καμία από εκείνες τις σχολές! Αποτέλεσμα; Πήγα να δώσω, μέσα σε μία κρίση άγχους ο εγκέφαλος αρνήθηκε κατηγορηματικά να λειτουργήσει έστω και λίγο κι εγώ σκεφτόμουν πόσο ανάξια φαινόμουν στα μάτια των γονιών μου που δεν θα καμαρώνουν ότι η κόρη τους πέρασε σε μια σχολή. Δεν ήταν όμως ποτέ απογοητευμένοι από μένα. Μπορεί να μην πέρασα στο πανεπιστήμιο αλλά με βοήθησαν και στάθηκα στα πόδια μου. Όχι με λεφτά ή γνωριμίες αλλά με την πίστη τους σε μένα. Δεν με καταπίεσαν ποτέ. Αν ήθελα φροντιστήριο ή ιδιαίτερα θα τα είχα. Όμως αυτήν την ψυχολογική βία του στυλ «εγώ ξεραίνω το σκ... μου για να γίνεις εσύ κάτι στην ζωή σου κι εσύ πέρα βρέχει» είχαν την σοφία και δεν μου την άσκησαν. Και αυτό ήταν και το σωστό. Τρία χρόνια αργότερα κι αφού κατάλαβα και από μόνη μου ότι χωρίς ένα χαρτί στα χέρια μου τα πράγματα στο μέλλον θα ήταν μάλλον σκούρα, γράφτηκα σε ένα ιεκ πήρα και το proficiency και τώρα είμαι σε υπεύθυνο πόστο στην δουλειά μου και όλα περνάνε πρώτα από μένα. Χωρίς να καταπιεστώ ποτέ. Έχασα κάτι; Αν χρειάζεται κάτι το παιδί αυτή την ώρα είναι όχι κατσάδες και συμβουλές για το επαγγελματικό του μέλλον, αλλά να διακρίνει ίχνη κατανόησης και εμπιστοσύνης. Το ότι είναι δύσκολο στις μέρες μας να αποκατασταθει επαγγελματικά είναι κάτι που το ξέρει ήδη, δεν ζει σε γυάλα. Μπορεί κι αυτός στις δικές του στιγμές να κάθεται σε κάποια σκαλιά μέσα στο μυαλό του και να προβληματίζεται για όλα αυτά. Συγνώμη αν σας κούρασα. Όμως μέσα από το δικό μου παράδειγμα θέλω να πω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ!
BaLsAmoMenos Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Δεν ξερω τι θα γινει με τον ασυμβιβαστο αδερφο σου αλλα εγω συγκινηθηκα με τις 3 προσωπικες ιστοριες των qangel, random και freedubus. :cry: Μπορει αργοτερα να πω και την δικια μου (ειναι unfinished ακομα)
BaLsAmoMenos Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Θελει 1+ χρονο ακομα για να ολοκληρωθει. Μεχρι τοτε βλεπουμε. Παντως αυτο που εγω να πω για την περιπτωση σου ειναι απλα να αφησετε τον μικρο να κανει αυτο που τον εκφραζει. Αργα η γρηγορα θα τον βρει τον δρομο του, οποιος και να ειναι αυτος. Δεν υπαρχει λογος να τον αγχωνετε.
Pablo_Hasan Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Δημοσ. 18 Ιανουαρίου 2009 Αργα η γρηγορα θα τον βρει τον δρομο του, οποιος και να ειναι αυτος.εξαρταται το ποσο αργα... παντως απ'ο,τι διαβασα το προβλημα δεν το εχει ο αδερφος αλλα οι γονεις.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.