Νέα ομάδα της αστυνομίας - Νέος νόμος για τα επεισόδια.

[livewire]

Όχι μόνο αυτά Lu, αλλά κυρίως αυτά =)

Τες πα, έχω κι εγώ πολλά παράπονα από την αστυνομία(ως θεσμό), αλλά ο ράντομ_οικογενειάρχης_αστυνόμος_σλας_χωροφύλακας μου φαίνεται ο οποδιοπομπαίος τράγος της υπόθεσης.

Δεν έχω διαβάσει το τόπικ, μπορεί και να χάνω την ουσία.

 

Πάντως, όταν έδινα πανελλήνιες, διαπίστωσα με έκπληξη μετά από λίγο καιρό ότι οι περισσότεροι αλήτες, χασικλήδες, σεμπρικάδες, απροσάρμοστοι του σχολείου μου, όσοι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα δηλαδής, κατέληξαν στη σχολή Αστυνομίας/Αστυφυλάκων και τώρα κάνουν ένοπλη περιπολία με πολιτική περιβολή(αντερκάβερ) όπου έχει ντέρμπι, διαδήλωση, συναυλία κλπ. Κοινώς, 'βάλαν τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα.

Πρόβατα, τρόπος του λέγειν, το πιάσατε μεγάλοι μεγάλοι.

[Teaser]

Στο ότι πολλοί "τέτοιοι" βρήκαν καταφύγιο στις αγκάλες της αστυνομίας με βρίσκεις σύμφωνο .

Πλέον όμως αυτό το φαινόμενο αρχίζει να μειώνεται από τότε που οι βάσεις για την αστυνομία έφτασαν κοντά στο 14-15.

Για να μπει τώρα κάποιος από το λύκειο σε σχολή αστυνομίας πρέπει να είναι άνω του μέσου όρου σοβαρός και επιμελής.

Σκέψου ότι οι αλήτες, χασικλήδες, σεμπρικάδες, απροσάρμοστοι που αναφέρεσαι δεν μπορούν να πιάσουν το 8 όχι να κυνηγήσουν τις σχολές αστυνομίας.

Είναι μία θετική εξέλιξη του συστήματος των πανελλαδικών αυτή. Βοηθάει βέβαια και η βάση του 10.

Μιλάω πάντα για τους νέους αστυνομικούς.

 

Δεν έχω σχέσεις με αστυνομικούς. Καμία σχέση. Γνωρίζω πολλούς που έχουν ένα Α στυλάκι φορώντας μαύρο γυαλί εν ώρα υπηρεσίας και πουλάνε μούρη με το τσιγάρο στο χέρι και ανοιχτό το παράθυρο, αλλά μέχρι εκεί. Είναι εκνευριστικό αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω.

[@@sos@@]

Mπήκαμε σε μια διαιρετική για την κοινωνία κουβέντα , το πρόβλημα δεν είναι οι μπάτσοι σαν προσωπικότητες αλλά οι μπάτσοι σαν εξουσιαστές .

 

Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί μπάτσοι , υπάρχει

 

 

Εξουσία και λαός .

[o_magazatoras]

...Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί μπάτσοι...

Υπάρχουν μπάτσοι!

[Teaser]

Νομίζω ότι δεν βλέπουν όλοι την αστυνομική εξουσία και το λαό ως δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

 

Για μένα η αστυνομία είναι κάτι απαραίτητο, που δημιουργήθηκε από αρχαιοτάτων χρόνων, με την όποια μορφή είχε τότε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες του ίδιου του λαού. Κάποιες φορές χρησιμοποιήθηκε με σκοπό χειραγώγησης και καταστολής αντιδράσεων, αυτό όμως δεν αναιρεί τον κανόνα της πολύ σημαντικής συνεισφοράς.

 

Ανέκαθεν υπήρχαν οι "ευαίσθητοι" που αντιδρούσαν σε οποιοδήποτε είδος ελέγχου, ακόμα και αν αυτός γινόταν για την επαναφορά στην ομαλή λειτουργία της κοινωνίας, δεν θα το λύσουμε σήμερα αυτό το πρόβλημα. Έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο καθένας και πως αντιλαμβάνεται την έννοια κοινωνία. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος γεννιέται για να ζησει όπως θέλει, ελεύθερος, χωρίς κανόνες και περιορισμούς που επιβάλονται από άλλους συνανθρώπους, άλλοι όμως πιστεύουν στη συνύπαρξη και για να επιτευχθεί αυτή χρειάζονται νόμοι (κριτήρια) με βάση τους οποίους θα κρίνεται αν κάποια ενέργεια συνάδει με το συνολικό πνεύμα της κοινωνίας ή όχι. Σε αυτά τα πλαίσια χρειάζεται φυσικά ένα όργανο το οποίο εξουσιοδοτείται από την ίδια την κοινωνία για να εξασφαλίζει την εφαρμογή αυτών των νόμων.

Μην ξεχνούμε ότι "η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου". Που σημαίνει ότι αν ένας άνθρωπος θέλει να είναι "απολύτως" ελεύθερος, τότε στερεί από το διπλανό του την "ελάχιστη" ελευθερία. Παράδειγμα. Δουλεύω μια ζωή, έχω αποκτήσει επαρκή αγαθά για να επιβιώσω. Ο διπλανός μου είναι τεμπέλης, και δεν πιστεύει στην εργασία. Πεινάει. Για να ζήσει ή θα δουλέψει η θα κλέψει. Επειδή είναι από τη φύση του τεμπέλης, νιώθει "ελεύθερος" να καταχραστεί τα δικά μου υπάρχοντα. Με ληστεύει, (όντας πιο δυνατός) και αυτός ζει ενώ εγώ πεθαίνω. Αν δεν υπάρχει νόμος και αστυνόμευση ποιος θα αποτρέψει κάτι τέτοιο? Άρα δεν μιλάμε για ελευθερία αλλά για ασυδοσία.

 

Και έχω ξαναπει, όποιος θέλει να ζήσει με δικούς του κανόνες, ελεύθερος να κάνει οτιδήποτε και χωρίς να περιορίζεται από κανέναν, μπορεί να το κάνει ελεύθερα αφήνοντας όμως τους υπολοίπους να ζήσουν όπως έχουν επιλέξει να το κάνουν αυτοί. Υπάρχουν μέρη στα οποία δεν έχει πατήσει ανθρώπου πόδι, μέρη κατάλληλα για να ζήσει κάποιος ελεύθερα πέρα από τα ασφυκτικά δεσμά τούτης της κοινωνίας.(και καλά) Αυτό έχει όμως ένα τίμημα. Θα πρέπει να ξεκινήσει τα πάντα από την αρχή. Θα πρέπει να επιβιώσει μόνος του, να έχει αυτάρκεια, να βρίσκει τροφή, στέγη και άλλα αγαθά μόνος του. Να μην καπηλεύεται οτιδήποτε έχει επιτευχθεί από το σημερινό τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας, γιατί αν το κάνει θα πρέπει να υποστεί και τις συλλογικές αποφάσεις, τους νόμους και τους κανόνες με τους οποίους έχει χτιστεί ότι έχει χτιστεί μέχρι σήμερα. Με τα καλά και τα κακά τους, δεν είναι τα πάντα ρόδινα.

 

Είναι το λιγότερο υποκριτικό όταν βλέπω ανθρώπους να κράζουν το σύστημα, αναρχικούς (με την καλή έννοια) που επιζητούν έναν κόσμο χωρίς κανόνες και αρχές όπου θα ισχύει το "οφθαλμός αντί οφθαλμου" και οι οποίοι ζουν στα πλαίσια ενός "επαναστατικού συμβιβασμού". Ζούν ανάμεσα μας δηλαδή, απολαμβάνοντας τα θετικά αυτης της οργάνωσης, και θέλουν να αλλάξουν το τρόπο με τον οποίο εμείς θέλουμε να ζούμε γιατί πιστεύουν ότι "έτσι πρέπει να γίνει". Δεν είναι κακό να ζουν ανάμεσα μας, αρκεί να μην επιζητούν και τη δική μας συμβολή στον αγώνα τους. Μπορούν να ζήσουν με τον τρόπο που θέλουν, χωρίς όμως να δρούν εναντίον της άλλης πλευράς.

 

Ιδού ένα παράδειγμα υγειούς αναρχισμού, που κάθε άλλο παρά κατακριτέο είναι. Δεν ενοχλούν κανέναν και γιαυτό θα έπρεπε να μην τους ενοχλεί κανείς (κακώς επενέβη όποτε επενέβη αστυνομία). Αλλά ακόμα και αυτοί, εν μέρη, αλληλεπιδρούν με τους "άλλους" αφού δέχονται επισκέψεις και έχουν τα καλά του τουρισμού. Να είναι καλά το χορταράκι

 

Ξέρω, μπήκαμε σε άλλα μονοπάτια, αλλά τι να κάνω αφού με προκάλεσε η @@sos@@.

 

Όποιος θέλει να πει κάτι πάνω σ'αυτό, δεκτό, θα το ακούσω με ενδιαφέρον.

 

Καλημέρα μας.

[insomniaK]

Αυτά που ακολουθούν ο αποπάνω μπορεί να τα αγνοήσει (ούτως ή άλλως και την προηγούμενη φορά τον "έφτυνα" για τις ιδέες του, αυτός άνοιξε ομπρέλα), οι υπόλοιποι διαβάστε τα διότι το χειρότερο με το περιεχόμενο των γραπτών του είναι η σοβαροφάνεια τους ως φρούριο της κενότητας και της ημιμάθειας του.

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο σκοπός της κοινωνίας είναι η εξυπηρέτηση του συνόλου και όχι ο αυτοσκοπός της συνύπαρξης των μελών της με νόμους. Υπάρχουν 3 διακριτές εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και εννοείται πως ο αχταρμάς που περιγράφεται παραπάνω με τις αρχές, δεν υφίσταται ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να υφίσταται.

Ο σκοπός της κοινωνίας δεν είναι η αστυνόμευση των μελών της, αλλά η παροχή προς αυτά εφοδίων τόσο για την αναζήτηση της προσωπικής τους τελείωσης όσο και για την ανάπτυξη (όχι με οικονομικό περιεχόμενο) της κοινωνίας. Βέβαια, αν είμαστε προσεχτικοί αναγνώστες του προηγούμενου μηνύματος, θα δούμε πως χωρίς μπάτσους δεν υφίσταται ελευθερία!

Ενώ πουθενά δεν αναφέρεται πως χωρίς ισότητα και ισονομία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς παιδεία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς εργασία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς κοινωνική μέριμνα δεν υπάρχει ελευθερία, πως με χαλκευμένη ενημέρωση δεν υπάρχει ελευθερία...

 

Στην πρώτη θέση για την προάσπιση της ατομικής ελευθερίας: Οι μπάτσοι. <- Εδώ τελειώνει ή όποια λογική. Στην πρώτη θέση για την προάσπιση της ατομικής ελευθερίας: Οι μπάτσοι. Το ξανάγραψα για να το εμπεδώσουμε!

 

Βέβαια το μύθευμα συνεχίζεται με αναλύσεις σχετικά με την αναρχία, η οποία εξορισμού απορρίπτει τη βία, αλλά δεν έχει σημασία, να καεί το παλιάμπελο αφού έτσι το θέλει ο παντογνώστης. Δε θέλω να επεκταθώ στο αντικείμενο, αλλά γενικά υπάρχουν δοκίμια αναρχικών και μη, που αναπτύσσουν το θέμα, διαβάστε για παράδειγμα: Η πολιτική του ατομικισμού της Susan Brown, Συγκεντρωτισμός και αναρχία του Albert Meltzer, το Προς την αναρχία και το αναρχία του Errico Malatesta.

Προτείνεται η λύση για την εκκαθάριση της κοινωνίας από τα αυτά αναρχικά μιάσματα, οι αναρχικοί ως λεροί ή όπως άλλοτε οι κομμουνιστές πρέπει να εξοστρακισθούν από τις πόλεις και από τις κοινωνίες, να πάνε σε ερημονήσια και ραχούλες για να μην ενοχλούν τις "ευνομούμενες" κοινωνίες. Βέβαια, ο συγγραφέας του προηγούμενου μηνύματος, αγνοεί επιδεικτικά πως η προάσπιση της αστικής δημοκρατίας δεν αποτελεί αντικείμενο ούτε των μπάτσων αλλά ούτε, αυτονόητα, και των αναρχικών. Αποτελεί καθήκον όσων πιστεύουν σε αυτή με την παρούσα της μορφή να τη στηρίξουν και να τη βελτιώσουν και εννοείται πως αυτό δεν επιτυγχάνεται ούτε με τη βίαιη καταστολή, ούτε και με τη φίμωση του οποιουδήποτε. Οι ισχυρές και θεμελιωμένες κοινωνίες δε φοβούνται τη διαφορετικότητα, ούτε επιβάλουν με τη βία τις όποιες αποφάσεις, οι πολίτες έχουν καλλιεργήσει και την κρίση και τη σκέψη τους και μπορούν να αποδεχτούν ή να απορρίψουν τις όποιες ιδέες.

Η κοινωνία αποτελεί και πρέπει να αποτελεί αμάλγαμα ιδεών, που μέσα από τις ζυμώσεις της, θα αναπτυχθούν τα μέλη της και κατ' επέκταση η ίδια.

[pournaras]

Αυτά που ακολουθούν ο αποπάνω μπορεί να τα αγνοήσει (ούτως ή άλλως και την προηγούμενη φορά τον "έφτυνα" για τις ιδέες του, αυτός άνοιξε ομπρέλα), οι υπόλοιποι διαβάστε τα διότι το χειρότερο με το περιεχόμενο των γραπτών του είναι η σοβαροφάνεια τους ως φρούριο της κενότητας και της ημιμάθειας του.

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο σκοπός της κοινωνίας είναι η εξυπηρέτηση του συνόλου και όχι ο αυτοσκοπός της συνύπαρξης των μελών της με νόμους. Υπάρχουν 3 διακριτές εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και εννοείται πως ο αχταρμάς που περιγράφεται παραπάνω με τις αρχές, δεν υφίσταται ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να υφίσταται.

Ο σκοπός της κοινωνίας δεν είναι η αστυνόμευση των μελών της, αλλά η παροχή προς αυτά εφοδίων τόσο για την αναζήτηση της προσωπικής τους τελείωσης όσο και για την ανάπτυξη (όχι με οικονομικό περιεχόμενο) της κοινωνίας. Βέβαια, αν είμαστε προσεχτικοί αναγνώστες του προηγούμενου μηνύματος, θα δούμε πως χωρίς μπάτσους δεν υφίσταται ελευθερία!

Ενώ πουθενά δεν αναφέρεται πως χωρίς ισότητα και ισονομία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς παιδεία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς εργασία δεν υπάρχει ελευθερία, πως χωρίς κοινωνική μέριμνα δεν υπάρχει ελευθερία, πως με χαλκευμένη ενημέρωση δεν υπάρχει ελευθερία...

 

Στην πρώτη θέση για την προάσπιση της ατομικής ελευθερίας: Οι μπάτσοι. <- Εδώ τελειώνει ή όποια λογική. Στην πρώτη θέση για την προάσπιση της ατομικής ελευθερίας: Οι μπάτσοι. Το ξανάγραψα για να το εμπεδώσουμε!

 

Βέβαια το μύθευμα συνεχίζεται με αναλύσεις σχετικά με την αναρχία, η οποία εξορισμού απορρίπτει τη βία, αλλά δεν έχει σημασία, να καεί το παλιάμπελο αφού έτσι το θέλει ο παντογνώστης. Δε θέλω να επεκταθώ στο αντικείμενο, αλλά γενικά υπάρχουν δοκίμια αναρχικών και μη, που αναπτύσσουν το θέμα, διαβάστε για παράδειγμα: Η πολιτική του ατομικισμού της Susan Brown, Συγκεντρωτισμός και αναρχία του Albert Meltzer, το Προς την αναρχία και το αναρχία του Errico Malatesta.

Προτείνεται η λύση για την εκκαθάριση της κοινωνίας από τα αυτά αναρχικά μιάσματα, οι αναρχικοί ως λεροί ή όπως άλλοτε οι κομμουνιστές πρέπει να εξοστρακισθούν από τις πόλεις και από τις κοινωνίες, να πάνε σε ερημονήσια και ραχούλες για να μην ενοχλούν τις "ευνομούμενες" κοινωνίες. Βέβαια, ο συγγραφέας του προηγούμενου μηνύματος, αγνοεί επιδεικτικά πως η προάσπιση της αστικής δημοκρατίας δεν αποτελεί αντικείμενο ούτε των μπάτσων αλλά ούτε, αυτονόητα, και των αναρχικών. Αποτελεί καθήκον όσων πιστεύουν σε αυτή με την παρούσα της μορφή να τη στηρίξουν και να τη βελτιώσουν και εννοείται πως αυτό δεν επιτυγχάνεται ούτε με τη βίαιη καταστολή, ούτε και με τη φίμωση του οποιουδήποτε. Οι ισχυρές και θεμελιωμένες κοινωνίες δε φοβούνται τη διαφορετικότητα, ούτε επιβάλουν με τη βία τις όποιες αποφάσεις, οι πολίτες έχουν καλλιεργήσει και την κρίση και τη σκέψη τους και μπορούν να αποδεχτούν ή να απορρίψουν τις όποιες ιδέες.

Η κοινωνία αποτελεί και πρέπει να αποτελεί αμάλγαμα ιδεών, που μέσα από τις ζυμώσεις της, θα αναπτυχθούν τα μέλη της και κατ' επέκταση η ίδια.

 

Ξερεις πόια ειναι η διαφορα ομως; Οτι ο Teaser, εστω κι αν δεν τα καταφερνει καλα στο λογο, και τα απλοποιει, απλα αναφερει το τι γινεται μεχρι τωρα, ειτε ειναι σωστο ειτε λαθος. Αυτο ομως ειναι, η πλειοψηφεια (η οποια πιστευω υπαρχει στη δημοκρατια), ψηφιζει 2 μεγαλα κομματα που εχουν λιγο πολυ την ιδια φιλοσοφια πανω σε αυτο το θεμα, αρα και αποδεχεται αυτον τον τροπο ζωης. Αν τωρα θεωρησουμε οτι η πραγματικη πλειοψηφια στο συνολο της ειτε δεν ψηφιζει, ειτε ριχνει ακυρο-λευκο, ειτε παει στα μικρα κομματα, αυτο εμενα μου δειχνει διαφορετικους τροπους αντιμετωπισης του προβληματος απο τον καθενα, χωρις καμμια ιδια πορεια προς τη λυση των προβληματων.

 

Απο την αλλη λοιπον εχουμε, οπως γραφεις, τον σκοπο της κοινωνιας, και το αν η ισοτητα και η ισονομια, μπορουν να καλυψουν την αστυνομευση.

Ολοι το ξερουμε αυτο, το προβλημα ειναι το κατα ποσο ειναι εφικτο, σε τι βαθος χρονου, με ποιες θυσιες, και και τι ποσοστο επιτυχιας θα εχει σε σχεση με αυτο που ο καθενας μας εχει στο μυαλο του.

 

Μιλαμε για κατι το οποιο θελει:

1. σαν σκοπο της κοινωνίας να είναι η εξυπηρέτηση του συνόλου και όχι ο αυτοσκοπός της συνύπαρξης των μελών της με νόμους.

2. σαν σκοπό της κοινωνίας να μην είναι η αστυνόμευση των μελών της, αλλά η παροχή προς αυτά εφοδίων τόσο για την αναζήτηση της προσωπικής τους τελείωσης όσο και για την ανάπτυξη (όχι με οικονομικό περιεχόμενο) της κοινωνίας.

3. Η ελευθερια να στηριζεται στην ισονομια και ισοτητα, χωρις την αναγκη αστυνομευσης.

 

Ποια κοινωνια λοιπον μεχρι σημερα καταφερε αυτα τα 3 και τα κρατησε (οχι απλα να προσπαθησε), ωστε να μπορεσουμε να τη βαλουμε ως προτυπο; Δεν υπαρχει κανεις ολα αυτα τα χρονια που να το εχει καταφερει, ωστε να ξερουμε για τι περιπου μιλαμε;

 

Μηπως τελικα οι ανθρωποι ως ζωα αυτου του πλανητη, ειναι πρωτα απο ολα ζωα και βγαινει το ενστικτο της ατομικης επιβιωσης, και οταν αυτο επιτευχθει, τοτε ισως να κανουμε αγωνα και για τους γυρω; Αλλα με μια προυποθεση: οτι τα κεκτημενα του θα μεινουν κεκτημενα, αν τωρα καταφερει και δημιουργησει κεκτημενα και για καποιον αλλον εχει καλως, αλλιως ας μην τα ανασκαλευουμε και χασουμε και τα δικα μας.

[Chris_85]

Οταν σε μια κοινωνια συζητας επι 6 μηνες για τις δυναμεις καταστολης, τοτε κατα τη γνωμη μου κρυβονται απο πισω πολυ σημαντικα και σοβαρα ζητηματα. Η αστυνομια σ αυτη την περιπτωση, παιζει αλλους ρολους, σκοτεινους και αθλιους.

 

Αλλοιμονο σε ολους μας αν εγγυητης της ατομικης και συλλογικης ελευθεριας ειναι ο μπατσος.

[pournaras]

Οταν σε μια κοινωνια συζητας επι 6 μηνες για τις δυναμεις καταστολης, τοτε κατα τη γνωμη μου κρυβονται απο πισω πολυ σημαντικα και σοβαρα ζητηματα. Η αστυνομια σ αυτη την περιπτωση, παιζει αλλους ρολους, σκοτεινους και αθλιους.

 

Αλλοιμονο σε ολους μας αν εγγυητης της ατομικης και συλλογικης ελευθεριας ειναι ο μπατσος.

 

Σε μια χωρα που βριζεις τα μμε οτι ειναι κατευθυνομενα, και αυτα τα μμε ειναι που σου δινουν τροφη να το συζητας, σε μια χωρα οπου τα αντιδραστικα ως προς το συστημα blogs, γιναν τοσα πολλα, που για να εχουν κι αυτα το μεριδιο τους στον κοσμο, το δουλευουν πολυ καλα το θεμα "ειδηση που πουλαει", τοτε ισως το ψαχνουμε σε λαθος κατυεθυνση το σκοτεινο ζητημα.

 

Σε ποια κοινωνια απο την αρχαιοτητα, δεν ηταν εγγυητης ο μπατσος; Παντα ηταν, δεν ειναι κατι που θα γινει και το απευχομαστε.

[insomniaK]

Για να καταλάβω, δηλαδή πιστεύεις πως για να βελτιωθεί η κοινωνία πρέπει να αυστηροποιηθεί η αστυνόμευση ή μήπως πιστεύεις ότι πρέπει να απομονώνονται όσοι έχουν αντίθετη άποψη από τη δική μας;

 

Συγνώμη αν έχω παρεξηγήσει κάτι ή δεν έχω κατανοήσει ορθά, αλλά αυτές οι απόψεις τείνουν προς τις ακραίες απόψεις των εθνικιστικών κομμάτων ή των ανύπαρκτων πια σοβιετικών. Τις οποίες και με τις πράξεις τους και με τις θέσεις τους, τα 2 κόμματα που αναφέρεις τις απορρίπτουν.

 

Επειδή αναζητάς πρότυπα, πρότυπο σε αυτήν την περίπτωση είναι η θέληση, η προσπάθεια προς το ιδεατό. Που σίγουρα δεν ταυτίζεται με την αστυνομοκρατία, που σίγουρα δεν ταυτίζεται με την απομόνωση ατόμων, σίγουρα δεν ταυτίζεται με την εξοστρακισμό απόψεων, σίγουρα δεν ταυτίζεται με την ύπαρξη και την αποδοχή της μίας, επιβεβλημένης "αλήθειας".

 

Και απαντώ γενικά, αποδεδειγμένα πια η χρηματοδότηση των κατασταλτικών μηχανισμών, η υιοθέτηση απολυταρχικών απόψεων και η επιβολή τους έχουν αποτύχει. Σε αυτό το πλαίσιο, χρηματοδοτήθηκαν τα "μέτρα ασφαλείας" κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία χρησιμοποιούνται ως προίκα της ελληνικής αστυνομίας, τότε δηλαδή που οι εξεγερμένοι 15άρηδες του Δεκεμβρίου ήταν δεκάχρονα. Κοιτά όμως να δεις, που εξαιτίας της άνεσης και της πρόσληψης άσχετων, η αφορμή της εξέγερση ήταν ο φόνος από ένα μπάτσο. Έχοντας οι συνάδελφοι του τα χημικά, τις κάμερες, τα γκλομπ, τα μπιστόλια δεν κατάφεραν τίποτα, εκτός από το να κατηγορηθούν από την Διεθνή Αμνηστία για καταπάτηση δικαιωμάτων, χωρίς ουσιαστικά να καταφέρουν τίποτα. Και έρχομαι να σε ρωτήσω, αν τα ίδια υπερβολικά χρήματα δίνονταν για παιδεία, για καλλιέργεια των μαθητών, για την εργασία των γονιών τους, ακόμα και για εκπαίδευση των αστυνομικών, πιστεύεις πως ο μπάτσος και ο κάθε μπάτσος θα σήκωνε όπλο; πιστεύεις ότι θα έφτανε η ελληνική κοινωνία να ζήσει μία από τις βιαιότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της;

 

Και να επιστρέψω στο θέμα όπως τέθηκε αρχικά, είναι αποτυχία να επενδύουμε στη βία και στην καταστολή ως κοινωνία. Υπάρχουν τομείς, υγεία, παιδεία, εργασία, που χρειάζονται την επένδυση μας και που διδάσκουν την αρμονική συμβίωση και που περιορίζουν τους μπάτσους σε ρόλους κατά του εγκλήματος κι όχι κατά των πολιτών και που στο κάτω κάτω της γραφής αναδεικνύουν το διάλογο ως κυρίαρχο μέσο σε μία πολιτισμένη κοινωνία.

[Chris_85]

Σε μια χωρα που βριζεις τα μμε οτι ειναι κατευθυνομενα, και αυτα τα μμε ειναι που σου δινουν τροφη να το συζητας, σε μια χωρα οπου τα αντιδραστικα ως προς το συστημα blogs, γιναν τοσα πολλα, που για να εχουν κι αυτα το μεριδιο τους στον κοσμο, το δουλευουν πολυ καλα το θεμα "ειδηση που πουλαει", τοτε ισως το ψαχνουμε σε λαθος κατυεθυνση το σκοτεινο ζητημα.

 

To μονο που μου δινει τροφη να συζηταω, ειναι τα ''ανδραγαθήματα'' των αστυνομικων το τελευταιο εξαμηνο. Επιμενω οτι οταν οι δυναμεις καταστολης τεχνηέντως μετατρεπονται ως το νουμερο 1 θεμα σ ολη την κοινωνια, τοτε για μενα η αστυνομια εξυπηρετει σκοπους και συμφεροντα.

 

 

Σε ποια κοινωνια απο την αρχαιοτητα, δεν ηταν εγγυητης ο μπατσος; Παντα ηταν, δεν ειναι κατι που θα γινει και το απευχομαστε.

 

Εγγυητης της ελευθεριας μεσα σε μια κοινωνια ηταν ειναι και θα ειναι η μορφωση και η παιδεια. Φυσικα και οχι οι μπατσοι. Γιατι οταν γινονται αυτοι τιμητες του υπερτατου ατομικου δικαιωματος, τοτε ζουμε πλεον την αστυνομοκρατια.

[pournaras]

Για να καταλάβω, δηλαδή πιστεύεις πως για να βελτιωθεί η κοινωνία πρέπει να αυστηροποιηθεί η αστυνόμευση ή μήπως πιστεύεις ότι πρέπει να απομονώνονται όσοι έχουν αντίθετη άποψη από τη δική μας;

 

Συγνώμη αν έχω παρεξηγήσει κάτι ή δεν έχω κατανοήσει ορθά, αλλά αυτές οι απόψεις τείνουν προς τις ακραίες απόψεις των εθνικιστικών κομμάτων ή των ανύπαρκτων πια σοβιετικών. Τις οποίες και με τις πράξεις τους και με τις θέσεις τους, τα 2 κόμματα που αναφέρεις τις απορρίπτουν.

 

Επειδή αναζητάς πρότυπα, πρότυπο σε αυτήν την περίπτωση είναι η θέληση, η προσπάθεια προς το ιδεατό. Που σίγουρα δεν ταυτίζεται με την αστυνομοκρατία, που σίγουρα δεν ταυτίζεται με την απομόνωση ατόμων, σίγουρα δεν ταυτίζεται με την εξοστρακισμό απόψεων, σίγουρα δεν ταυτίζεται με την ύπαρξη και την αποδοχή της μίας, επιβεβλημένης "αλήθειας".

 

Και απαντώ γενικά, αποδεδειγμένα πια η χρηματοδότηση των κατασταλτικών μηχανισμών, η υιοθέτηση απολυταρχικών απόψεων και η επιβολή τους έχουν αποτύχει. Σε αυτό το πλαίσιο, χρηματοδοτήθηκαν τα "μέτρα ασφαλείας" κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία χρησιμοποιούνται ως προίκα της ελληνικής αστυνομίας, τότε δηλαδή που οι εξεγερμένοι 15άρηδες του Δεκεμβρίου ήταν δεκάχρονα. Κοιτά όμως να δεις, που εξαιτίας της άνεσης και της πρόσληψης άσχετων, η αφορμή της εξέγερση ήταν ο φόνος από ένα μπάτσο. Έχοντας οι συνάδελφοι του τα χημικά, τις κάμερες, τα γκλομπ, τα μπιστόλια δεν κατάφεραν τίποτα, εκτός από το να κατηγορηθούν από την Διεθνή Αμνηστία για καταπάτηση δικαιωμάτων, χωρίς ουσιαστικά να καταφέρουν τίποτα. Και έρχομαι να σε ρωτήσω, αν τα ίδια υπερβολικά χρήματα δίνονταν για παιδεία, για καλλιέργεια των μαθητών, για την εργασία των γονιών τους, ακόμα και για εκπαίδευση των αστυνομικών, πιστεύεις πως ο μπάτσος και ο κάθε μπάτσος θα σήκωνε όπλο; πιστεύεις ότι θα έφτανε η ελληνική κοινωνία να ζήσει μία από τις βιαιότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της;

 

Και να επιστρέψω στο θέμα όπως τέθηκε αρχικά, είναι αποτυχία να επενδύουμε στη βία και στην καταστολή ως κοινωνία. Υπάρχουν τομείς, υγεία, παιδεία, εργασία, που χρειάζονται την επένδυση μας και που διδάσκουν την αρμονική συμβίωση και που περιορίζουν τους μπάτσους σε ρόλους κατά του εγκλήματος κι όχι κατά των πολιτών και που στο κάτω κάτω της γραφής αναδεικνύουν το διάλογο ως κυρίαρχο μέσο σε μία πολιτισμένη κοινωνία.

 

Δεν εγραψα πουθενα τι πιστευω, αν μια αστυνομοκρατουμενη κοινωνια ειναι καλυτερη η οχι. Ειναι οτι θελησουμε εμεις να ειναι. Αν οπως γραφεις η παιδεια η υγεια κλπ. ειναι ικανα να διωξουν την αυστηρη αστυνομευση, τοτε να εισαι σιγουρος οτι καποια στιγμη θα το καταφερουμε. Οσο ομως αποδεικνυουμε οτι το ανθρωπινο ειδος, οσο και να διδαχτει, και να σπουδασει, και να μαθει, εχει μεσα του φωλιασμενη την αναγκη για κτητικοτητα, εξουσια πανω στα αλλα οντα του ιδιου ειδους, τοτε η αστυνομευση θα ζητηθει παλι απο εμας τους ιδιους.

Με λιγα λογια αυτο που πιστευω ειναι οτι τον ανθρωπο οσο και να τον διδαξεις, παντα θα υπαρχουν παραμετροι και εξερεσεις που δεν μπορεις να προβλεψεις, και παντα θα βγαινουν ανθρωποι διαφορετικοι, και με τις αναγκες που προανεφερα. Και τοτε ειτε δεν θα τους προλαβεις και θα σε καβαλησουν, ειτε θα πρεπει να βρεις ενα μοντελο "αστυνομευσης" ωστε να τους προλαβαινει.

 

Προτυπα και βεβαια ζηταω. Δεν μπορει μετα απο τοσες χλιαδες χρονια παρουσιας μας, ακομη να βρισκομαστε στην προσπαθεια προς το ιδεατο. Αρα μηπως τελικα αυτο το ιδεατο ειναι και ανεφικτο, μιας και αναγκαζει τον ανθρωπο να μπει σε ενα καλουπι οπου ολοι θα ειναι καλοι, υγιεις, χωρις αναγκη για εξουσια, κτιση κλπ, ή απλα θελουμε να το εχουμε ως αλλοθι, και οταν ψιλοφτανει η στιγμη να το προσπαθησουμε, κανουμε την παπια, μιας και θιγονται τα συμφεροντα μας;

 

To μονο που μου δινει τροφη να συζηταω, ειναι τα ''ανδραγαθήματα'' των αστυνομικων το τελευταιο εξαμηνο. Επιμενω οτι οταν οι δυναμεις καταστολης τεχνηέντως μετατρεπονται ως το νουμερο 1 θεμα σ ολη την κοινωνια, τοτε για μενα η αστυνομια εξυπηρετει σκοπους και συμφεροντα.

 

 

 

 

Εγγυητης της ελευθεριας μεσα σε μια κοινωνια ηταν ειναι και θα ειναι η μορφωση και η παιδεια. Φυσικα και οχι οι μπατσοι. Γιατι οταν γινονται αυτοι τιμητες του υπερτατου ατομικου δικαιωματος, τοτε ζουμε πλεον την αστυνομοκρατια.

 

Το οτι τα συζηταμε εμεις εδω μεσα, κι αλλοι 2-3 χιλιαδες στα blogs και σε αλλα forums, μην νομιζεις οτι αντικατοπτριζει και την ελληνικη κοινωνια. Απο την καθημερινη μου εμπειρια, βλεπω οτι το θεμα οχι απλα εχει ξεφουσκωσει, αλλα στην ουσια δεν υπαρχει καθολου θεμα. Ηταν κατι και τελειωσε. Αφου τα μμε επαψαν να το εχουν πρωτη ειδηση, δεν αποτελει θεμα συζητησης.

Ισως στους φοιτητικους κυκλους να ειναι πιο εντονα τα πραγματα, αλλα απο κει και περα η καθημερινοτητα εχει απλωσει παλι το πεπλο της (ζωγραφισα παλι).

[Hamurabi]

απο http://www.zougla.gr

δειτε και την τελευταια παραγραφο τα bold,οσοι λενε περι αστυνομοκρατιας.

 

Έκθεση ''φωτιά'' για την ΕΛΑΣ από την Διεθνή Αμνηστία

30 Μαρτίου 2009, 14:52

 

 

Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί την Ελληνική Αστυνομία για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλεί την κυβέρνηση να ερευνήσει τα «προβλήματα του συστήματος», σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του βρετανικού δικτύου BBC.

 

Η ανθρωπιστική οργάνωση επισημαίνει ότι η ανταπόκριση στις εξεγέρσεις του Δεκεμβρίου ήταν το αποκορύφωμα «ενός παγιωμένου σχεδίου παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

 

Το BBC υπενθυμίζει ότι αφορμή για τις τότε διαδηλώσεις ήταν ο πυροβολισμός ενός εφήβου από αστυνομικό. Τις εβδομάδες ύστερα από εκείνο το περιστατικό η αστυνομία ήταν καθημερινά αντιμέτωπη με πορείες και επεισόδια.

 

Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, η ελληνική κυβέρνηση δεν απάντησε στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, αλλά διπλωμάτες λένε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας άρχισαν να επιδεικνύουν εγκράτεια, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές πέφτουν και οι ίδιοι θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων.

 

Η Οργάνωση αναφέρει ότι έχει θέσει υπόψη του υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου μία σωρεία περιπτώσεων, όπου αστυνομικοί αυταρχικά συνέλαβαν, κακομεταχειρίστηκαν και προσήγαγαν ήρεμους διαδηλωτές, ενώ εμπόδισαν τους συλληφθέντες, ανάμεσά τους και ανήλικους, να επικοινωνήσουν με τους δικηγόρους τους.

 

Στον αντίποδα, συνδικαλιστές της αστυνομίας λένε ότι το ηθικό στο Σώμα τους βρίσκεται στο ναδίρ, λόγω των χαμηλών μισθών, της ανεπαρκούς εκπαίδευσης και της απειλής από ομάδες αντιεξουσιαστών, για αντίποινα για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

 

Πάντως, ο ανταποκριτής του BBC στην Ελλάδα Μάλκολμ Μπράμπαντ, μεταδίδει ότι ξένοι διπλωμάτες στην Αθήνα πιστεύουν ότι η κριτική στην αστυνομία είναι δικαιολογημένη, αλλά λέει ότι λίγες άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις ασφαλείας θα ήταν τόσο ανεκτικές όσο οι ελληνικές όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους βία.

[liopyr]

Εχουμε από την μία πλεύρα την Διεθνή Αμνηστία, μία παγκοσμίως αναγνωρισμένη ανθρωπιστική οργάνωση που κατηγορεί την ΕΛΑΣ με στοιχεία και περιστατικά, και από την άλλη κάποιους διπλωμάτες.

 

Ποιοι είναι αυτοί οι "ξένοι διπλωμάτες", και από πού και ως πού μπορούμε να δεχθούμε την άποψή τους ως αντικειμενική?

[Teaser]

Μιλαμε για κατι το οποιο θελει:

1. σαν σκοπο της κοινωνίας να είναι η εξυπηρέτηση του συνόλου και όχι ο αυτοσκοπός της συνύπαρξης των μελών της με νόμους.

2. σαν σκοπό της κοινωνίας να μην είναι η αστυνόμευση των μελών της, αλλά η παροχή προς αυτά εφοδίων τόσο για την αναζήτηση της προσωπικής τους τελείωσης όσο και για την ανάπτυξη (όχι με οικονομικό περιεχόμενο) της κοινωνίας.

3. Η ελευθερια να στηριζεται στην ισονομια και ισοτητα, χωρις την αναγκη αστυνομευσης.

 

Ποια κοινωνια λοιπον μεχρι σημερα καταφερε αυτα τα 3 και τα κρατησε (οχι απλα να προσπαθησε), ωστε να μπορεσουμε να τη βαλουμε ως προτυπο; Δεν υπαρχει κανεις ολα αυτα τα χρονια που να το εχει καταφερει, ωστε να ξερουμε για τι περιπου μιλαμε;

Μηπως τελικα οι ανθρωποι ως ζωα αυτου του πλανητη, ειναι πρωτα απο ολα ζωα και βγαινει το ενστικτο της ατομικης επιβιωσης, και οταν αυτο επιτευχθει, τοτε ισως να κανουμε αγωνα και για τους γυρω; Αλλα με μια προυποθεση: οτι τα κεκτημενα του θα μεινουν κεκτημενα, αν τωρα καταφερει και δημιουργησει κεκτημενα και για καποιον αλλον εχει καλως, αλλιως ας μην τα ανασκαλευουμε και χασουμε και τα δικα μας.

Αυτό ακριβώς.

Καλά είναι να είμαστε ιδεαλιστές και οραματιστές, αλλά κάποια πράγματα που θα θέλαμε δεν μπορούν να γίνουν. Εκ των πραγμάτων δεν μπορούν, και δεν έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ.

Όλοι μας θα θέλαμε να ζούμε απολύτως ελεύθεροι χωρίς αστυνομίες και ανθρώπους να μας περιορίζουν, να δουλέυουμε όποτε θέλουμε και να κάνουμε ότι επιθυμούμε. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμα και τα ζώα έχουν κανόνες (δικούς τους) και όποιο τους παραβεί τιμωρείται με πολύ σκληρό τρόπο. Φυσικά δεν έχουν τη δυνατότητα να ιδρύσουν μια ομάδα η οποία θα είναι αρμόδια για αυτή τη δουλειά. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να σκιαγραφήσουμε μια τάση που ίσως υπάρχει στη φύση σχετικά με το θέμα των κανόνων. Η πλήρης αναρχία είναι ανθρώπινη επινόηση αλλά δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά επιτυχώς! Λέμε δηλαδή ιστορίες για ιπτάμενους ελέφαντες για εντυπωσιασμό αλλά στην τελική αγνοούμε την ουσία.

 

Μην απαξιώνουμε το γεγονός ότι υπάρχει η εξέλιξη ενδιάμεσα. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας των κοινωνιών (ο σημερινός) έχει επιβιώσει από αρχαιοτάτων χρόνων, δεν είναι έμπνευση του σύγχρονου ανθρώπου και βλέπουμε ότι εν τέλη το είδος μας προχωράει μπροστά και εξελίσεται. Αρκεί μια σύγκριση με παλαιότερο τρόπο ζωής. Ακόμη και ο προϊστορικός άνθρωπος βιαιοπραγούσε προκειμένου να αποκτήσει ένα καλύτερο τόπο εγκατάστασης ή για να εξασφαλίσει την τροφή του. Συνεπώς, μπροστά στο δίλλημα της επιβίωσης και της ειρήνης προτιμήθηκε η επιβίωση. Ιστορία δημοτικού είναι δεν είναι κάτι άγνωστο.

Αργότερα άλλαξαν οι ανάγκες του ανθρώπου και από ανάγκες επιβίωσης έχουμε πλέον σε μεγαλύτερο βαθμό ανάγκη φιλίας, δόξας, εύκολου πλούτου, επικράτησης, επίδειξης κτλ. Δηλαδή από τη φύση του ο άνθρωπος έχει επιδιώξεις και στόχους οι οποίοι είναι αντικρουόμενοι με αυτούς των άλλων ανθρώπων. Ας δούμε ένα υποτιθέμενο παράδειγμα (χαζό βέβαια, αλλά διευκολύνει στην συνολική κατανόηση):

Έχω εγώ ένα πολυτελέστατο σπίτι και οικονομική άνεση γιατί με τον οποιοδήποτε τρόπο κατάφερα να τα αποκτήσω. Στις πόρτες αυτού του σπιτιού δεν βάζω κλειδαριές γιατί δεν φοβάμαι κανέναν, δεν υπάρχει βέβαια αστυνομία αλλά αρκούμαι στην καλή ψυχή των συνανθρώπων μου. Είναι όλοι ανώτερα πνεύματα και σέβονται.

Κάποιοι όμως δύστυχοι άνθρωποι πεινάνε και βρίσκονται στο δρόμο γιατί η μοίρα δεν τους τα έφερε έτσι όπως θα έπρεπε και θα θέλαμε όλοι. Οι υποτιθέμενοι αυτοί άνθρωποι βρίσκονται στο εξής δίλλημα: Να κάτσουμε όπως είμαστε και να πεθάνουμε κάποια μέρα, ή να μπουκάρουμε στο μεγαλόσπιτο και να πάρουμε ότι βρούμε μπροστά μας? Δεν έχουν βέβαια τίποτα με τον ιδιοκτήτη αλλά θα πρέπει να κάνουνε κάτι για να μπορέσουνε να ζήσουν.

 

Κάθε νοήμων άνθρωπος θα καταλάβαινε ότι οι δύσμοιροι άνθρωποι θα προτιμούσαν την επιβίωση με κάθε τρόπο, ακόμα και αν ιδεολογικά ήταν αντίθετοι με αυτό. Αποτέλεσμα, ο εύπορος άνθρωπος ο οποίος πάλεψε για να καταφέρει ότι κατάφερε να βρεθεί στο δρόμο γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να προστατευτεί. Πέρα από την πρωτογενή ανάγκη επιβίωσης, η κοινωνία δεν αποτελείται από αγγέλους και υπάρχουν άνθρωποι που αν είχαν τη δυνατότητα θα έκαναν κακό. Ως μέτρο προστασίας δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο εκτός από το "οφθαλμός αντι οφθαλμού" σε μια τέτοια περίπτωση. Ζωώδης κατάσταση δηλαδή.

 

Με την παραπάνω υποθετική ιστοριούλα του δημοτικού θέλω να εξηγήσω ότι δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ 100% ελευθερία γιατί όπως είπα και στο προηγούμενο μου ποστ "Η ελευθερία μας σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου". Αυτό είναι ψιλά γράμματα αν δεν υπάρχουν νόμοι να το ορίσουν. Αν δεν υπάρχει κάποιος οργανωμένος φορέας της κοινωνίας που η ίδια του έδωσε την αρμοδιότητα να προστατεύει τα μέλη της από κάποιους "πιο άτυχους" τότε η κοινωνία είναι καταδικασμένη να αφανιστεί. Να μιλήσουμε για πρόοδο και ανάπτυξη? Θα υπήρχε σήμερα παραγωγή αν οι κοινωνίες ήταν μπάτε σκύλοι αλέστε? Θα υπήρχε παιδεία, ιδιοκτησία, επιχειρηματικότητα, εργασία? Αφού όλοι οι κόποι θα πήγαιναν χαμένοι και φυσικά σε μια ασταθή κοινωνία δεν μπορεί να ορθοποδήσει κάτι.

 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αφρική, οι άνθρωποι πεινάνε και διψάνε στον 21ο αιώνα πράγμα που εμάς μας φαίνεται αδιανόητο, βέβαια δεν ευθύνονται απόλυτα, αλλά όταν ο καθένας κάνει ότι θέλει, σκοτώνει, κλέβει την περιουσία του άλλου προφανώς δεν υπάρχει τρόπος να βελτιωθεί η κατάσταση. Φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για επενδύσεις για τη βελτίωση του βιωτικού επιπέδου σε τέτοιες χώρες. Μέσα σε τέτοιο ασταθές κλίμα όπου δεν υπάρχει τάξη και αρχές κανείς δεν θα περίμενε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη και γενικότερα ευημερία.

 

Εν ολίγοις, μια κατάσταση πλήρους ελευθερίας και ανομίας δεν λειτούργησε ποτέ και δεν μπορεί να λειτουργήσει στο μέλλον. Σ'αυτό είμαι βέβαιος. Όλοι μας θα θέλαμε να ζούμε έτσι (θεωρητικά), χωρίς έλεγχο και αστυνόμευση αλλά είναι κάτι ανεφάρμοστο η ιστορία αυτό έχει δείξει. Αφού ζούμε με έναν δεδομένο τρόπο θα πρέπει να βρούμε τρόπο να ζούμε καλύτερα σε αυτά τα πλαίσια. Μην καταστρέψουμε ότι ήδη έχουμε κατακτήσει στο όνομα μια "ιδανικής κοινωνίας".

 

Παίδες sorry για το μέγεθος του ποστ και αν κούρασα, ήθελα να κάνω απολύτως κατανοητή την άποψη μου με γραπτό λόγο στον οποίο δεν είμαι και ο καλύτερος

 

Δεν θα σας κουράσω με ανάλογα ποστ, σ'αυτό το θέμα τουλάχιστον, στο μέλλον. Είπα ότι είχα να πω. Φυσικά δεν λέω ότι έχω δίκιο οπωσδήποτε, σε τέτοια περιπτώσεις δεν υπάρχει δίκιο και άδικο.

 

Ξέρω ότι δεν συζητούνται τέτοια θέματα συχνά, αλλά θα ήθελα να δω και τις δικές σας απόψεις για να γίνει ένας καλός διάλογος ώστε να βγει κάτι χρήσιμο για τους αναγνώστες και για εμάς φυσικά.