Που παμε μετα τον θανατο?

[panospc]

Σύμφωνα με αυτά που λέτε οι περισσότεροι εδώ μέσα αν το πάρουμε καθαρά μαθηματικά και δεχτούμε ότι δεν υπάρχει θεός και ψυχή και ότι είμαστε μια "πολύπλοκη εξίσωση" τότε μέσα στο άπειρο του χρόνου αυτή η εξίσωση θα επαναληφθεί άπειρες φορές και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να περιμένουμε... Οπότε ο μόνος τρόπος για να μην ξαναγεννηθούμε είναι να υπάρχει θεός και να βάλει το χέρι του ώστε να μην ξανα-υπάρξουμε...

 

Βρίσκετε κάποιο λάθος στον παραπάνω λογισμό;

[alexis333]

Απλα συνεχιζουμε οπως ημαστε πριν γενηθουμε. Δηλαδη στην ανυπαρξια.

 

τι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος...ποιοι είμαστε που πάμε...θα βρούμε κάνα σουβλατζίδικο να φάμε?

 

Χαχαχαχαχαχα !!!!

Εσκασα στα γελια :lol::lol:

[Thresh]

εγώ πάντως πιστεύω ότι πάμε στην Σουηδία...

[teo64x]

Σύμφωνα με αυτά που λέτε οι περισσότεροι εδώ μέσα αν το πάρουμε καθαρά μαθηματικά και δεχτούμε ότι δεν υπάρχει θεός και ψυχή και ότι είμαστε μια "πολύπλοκη εξίσωση" τότε μέσα στο άπειρο του χρόνου αυτή η εξίσωση θα επαναληφθεί άπειρες φορές και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να περιμένουμε... Οπότε ο μόνος τρόπος για να μην ξαναγεννηθούμε είναι να υπάρχει θεός και να βάλει το χέρι του ώστε να μην ξανα-υπάρξουμε...

 

Βρίσκετε κάποιο λάθος στον παραπάνω λογισμό;

 

Η ύλη στο σύμπαν (όσο πολλή κι αν είναι) δεν είναι άπειρη, επομένως απέναντι σε αυτή και μόνο την πραγματικότητα, η πιθανότητες να επαναληφθεί η ιστορία μειώνονται όσο πιο κατακόρυφα μπορούν να μειωθούν. Επομένως όχι, δε θα ξαναπαιχτεί η ιστορία (τουλάχιστον όχι πριν το επόμενο Big Bang).

 

Για την περίπτωση που όντως δημιουργούνταν από την αρχή οντότητες όπως εμείς, αρκεί να αναρωτηθείς τι θα γινόταν αν σήμερα, μπροστά στα μάτια σου, φτιαχνόταν ένας κλώνος του εαυτού σου. Προφανώς ο κλώνος θα αποτελούνταν από δικά του κύτταρα, με δική του συνείδηση και δική του μνήμη. Σε καμία περίπτωση η συνείδηση του ενός δε θα επηρεαζόταν από τη συνείδηση του άλλου, πόσο μάλλον να μοιράζονταν τα δύο σώματα την ίδια, κοινή συνείδηση. Όπως, λοιπόν, εσύ δεν "είσαι" ο κλώνος σου, έτσι και δε θα "είσαι" ο υποθετικός άνθρωπος που θα προέκυπτε από την άκρως απίθανη περίπτωση να ξανασυνέβαινε η ιστορία μας: αυτός ο άνθρωπος θα είναι ένας οργανισμός που έχει μια διαφορετική συνείδηση, η οποία δημιουργήθηκε σιγά-σιγά από μερικά κύτταρα, με λίγο γενετικό υλικό και τη γνωστή διαδικασία που περιλαμβάνει μπαμπά, μαμά και κρεβάτι.

 

Γενικώς, προσπαθώ να σκεφτώ με τη συνείδηση ως μοτίβο (pattern). Το μοτίβο αλλάζει όσο ζούμε και το μόνο πράγμα πάνω στο οποίο πατάμε για να πούμε ότι είμαστε "το ίδιο άτομο με πριν 1 λεπτό" είναι η συνέχεια του μοτίβου, επομένως δε μπορούμε νομίζω να θεωρήσουμε ότι η επανάληψη της ιστορίας θα δημιουργήσει την "ίδια" συνείδηση. Φιλοσοφικά, είναι επιλογή του καθενός το αν θα θεωρούσε "την ίδια" δύο συνειδήσεις από δύο διαφορετικές επαναλήψεις της ιστορίας.

 

Στην περίπτωση που ήταν στατιστικά δυνατό να συμβεί η επανάληψη, βέβαια, είναι παραπάνω από πιθανό να μη μπορούσε κανείς να πει με σιγουριά ότι όντως δεν έχει συμβεί επανάληψη ή δε θα συμβεί. Δε βλέπω, λοιπόν, πώς αυτό αποτελεί επιχείρημα για ανάγκη θεού που αποτρέπει ενεργά την επανάληψη στο σύμπαν (ένα υποθετικό σύμπαν όπου η επανάληψη είναι στατιστικά δυνατή), εφόσον δε θα είχαμε τρόπο να εξακριβώσουμε αν αυτή η επανάληψη όντως δεν έγινε ποτέ.

[alexis333]

εγώ πάντως πιστεύω ότι πάμε στην Σουηδία...

 

Σουηδια ε?? Κανει κρυο εκει πανω ρε γαμωτο.

Καλυτερα καπου με μεσογειακο κλιμα αν γινοταν θα ηταν οτι πρεπει :p:p

[pournaras]

εγώ πάντως πιστεύω ότι πάμε στην Σουηδία...

 

Ωσαν Ελληνες, η γινομαστε αυτοματα Σουηδοι;

[Thresh]

Ωσαν Ελληνες, η γινομαστε αυτοματα Σουηδοι;

 

άμε, μην σου πω και από την Σουηδία!

[Αδμιν]

Εμενα με κατεβαζετε λιγο πιο διπλα, Νορβηγια;

[Arcanaloth]

Το "είμαι κάπου" το αντιλαμβάνεσαι με τον εγκέφαλο σου, ο οποίος έχει την ικανότητα να σου δημιουργεί συνείδηση του εαυτού σου (είμαι εγώ, υπάρχω, τώρα κάνω αυτό κτλ.)

Αυτήν την συνείδηση, κάποιοι την ονομάζουν και ψυχή.

Όταν πεθαίνεις και παύει να λειτουργεί ο εγκέφαλος σου, παύεις ουσιαστικά και να υπάρχεις. Δεν "πας" πουθενά, δεν είσαι πουθενά.

Μένει μόνο το σώμα, ένα κομμάτι κρέας πλέον, που λειτουργούσε απλά σαν το όχημα που μετέφερε τον εαυτό μας. Ο "εαυτός" μας, είναι η προσωπικότητά μας, οι σκέψεις μας, η ικανότητα που έχουμε σαν άνθρωποι να γνωρίζουμε ότι υπάρχουμε.

Ένα ψάρι π.χ. δεν έχει τέτοια ικανότητα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργεί στον αυτόματο. Πεινάει - τρώει. Κολυμπάει. Δεν γνωρίζει ότι υπάρχει και ότι είναι κλεισμένο σε μια γυάλα π.χ. Αν κοιταχτεί στον καθρέπτη δεν αναγνωρίζει το είδωλο του.

 

Εμείς όταν πεθαίνουμε επιστρέφουμε εκεί που είμασταν πριν γεννηθούμε, στην ανυπαρξία. Δεν είναι και τόσο άσχημα. Δεν χαλιέται π.χ. κανείς θυμούμενος την εποχή πριν γεννηθεί, δεν λέει ήταν καλά/άσχημα. Απλά δεν υπήρχες. Έτσι και τώρα, δεν θα υπάρχεις πάλι.

Απλά είναι τα πράγματα.

[Evgenios1]

Διστυχος, ολοι μας θα παρουμε την απαντηση αυτου του ερωτηματος.

[Lucifer]

Ευτυχώς, να τολμήσω να διορθώσω.

[coolman]

Πάντως οι Κινέζοι πολύ πριν της εποχής τους. Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπέρμαχοι της ανακύκλωσης ανέπτυξαν το δόγμα της μετενσάρκωσης. Για αυτό και πάνε μπροστά σαν οικονομία.

[giorgos147]

Ωραία συζήτηση.

3:27 το βράδυ να σκέφτομαι που θα πάω σε λίγα χρόνια.

Σοβαρά τώρα, το μόνο που φοβάμαι είναι αν εκεί που θα πάω δεν έχω τι να κάνω.(Σας ορκίζομαι, αυτό το σκέφτομαι ώρες-ώρες )

[teo64x]

Το σκεφτόμουν όταν ήμουν μικρός αυτό και ήταν ο μόνος λόγος που φοβόμουν τραγικά (τραγικά όμως) να πεθάνω. Η προοπτική της απόλυτης βαρεμάρας του να περνάς την αιωνιότητα σε κάποιο μαύρο κενό.

 

Προφανώς δε θα σκέφτεσαι πια τότε και θα είναι αδύνατον να βαρεθείς.

[MiDi_MiLiZ]

Ωραία συζήτηση.

3:27 το βράδυ να σκέφτομαι που θα πάω σε λίγα χρόνια.

Σοβαρά τώρα, το μόνο που φοβάμαι είναι αν εκεί που θα πάω δεν έχω τι να κάνω.(Σας ορκίζομαι, αυτό το σκέφτομαι ώρες-ώρες )

 

Μα δεν θα υπαρχεις τοτε, αρα δε θα πας πουθενα, αρα τι σε νοιαζει... Το τι να κανεις να σε φοβιζει για οσο θα υπαρχεις. (Πολυ διαβολικες συμβουλες δινω σημερα χεχε).

 

Παντως κι εγω ειμαι υπερμαχος (τι υπερμαχος δηλαδη, τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα) της αποψης οτι μετα το θανατο μας δεν παμε πουθενα και δεν μπορω να πω οτι με χαλαει ή οτι με ενδιαφερει ιδιαιτερα. Ομως ειναι λιγο σκληρο για ανθρωπους που εχουν χασει κοντινα τους και πολυ αγαπημενα προσωπα. Γιατι εστω και ασυνηδειτα θες σε αυτες τις περιπτωσεις να πιστευεις οτι καπου βρισκεται και σε βλεπει, η επικοινωνει μαζι σου.

 

Εντωμεταξυ βλεπω οτι πολλοι εδω αλλα και εγω, δυσκολευομαστε (δεν γινεται βασικα) να αντιληφθουμε την ανυπαρξια. Προσπαθουμε να δημιουργησουμε μια εικονα για το πως ειναι, αλλα ειναι αδυνατο. Μονο με συγκρισεις μπορει κανεις να φερει στο νου του, το πως μπορει να ειναι. Θα ειναι περιπου οπως ενας ανθρωπος που βρισκεται σε κομμα η ενας ναρκωμενος. Αν και σε αυτες τις περιπτωσεις λειτουργει ο εγκεφαλος, δεν εχουμε συνειδηση, ειναι σαν να μην υπαρχουμε. Απλα λειτουργει ο εγκεφαλος γιατι ελεγχει τα ζωτικα οργανα και τις λειτουργιες τους κατα βαση. Η ουσια ομως ειναι οτι δεν εχουμε συνειδηση αν βρεθουμε ναρκωμενοι η σε κομμα. Αρα ουτε θα βαριομαστε, ουτε θα χαιρομαστε ουτε τιποτα, γιατι πολυ απλα δε θα υπαρχουμε για να εχουμε αντιληψη, σκεψη, συνειδηση και συναισθηματα