Νέα Υόρκη, Manhattan...περασμένα μεσάνυχτα

[mogadishu]

 

Νέα Υόρκη, περασμένα μεσάνυχτα και μπαινει στην πλέον φημισμένη disco της πόλης "Studio 54" στο Manhattan, που πήρε το όνομά της ακριβώς επειδή βρίσκεται στην 54'th Street, ένας Ελληνας ο Nick, γνωστός χρονια τωρα με το παρατσουκλι "Πλούσιος και άτιμος", να γιορτάσει ένα επιτυχημένο trade που έβγαλε λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι της λήξης στην Wall Street

 

...Ας δούμε όμως πως φτάσαμε ως εδώ

 

 

Ο Νικόλας γεννημα θρεμα Σπαταναίος, γιος του βαρυμαγκα αμπελουργου Μηνά Σαλαπάτα για τον οποιο οι φημες λενε οτι γραφτηκε το τραγουδι "Πάτα πάτα...το παιδί από τα Σπάτα" που εγινε σουξε απο τον Ζαγοραίο, μετα το τελος της στρατιωτικης του θητειας στο Σιδηροκαστρο, αναζητησε την τυχη του στη Σαλονίκη. Αφου περασε καποια χρονια της ζωης του στα κακοφημα στεκια και τις λεσχες της οδου Ειρήνης στο Βαρδάρη και στον Δενδροπόταμο στην Μενεμένη, άλλοτε σαν θαμωνας κι αλλες φορες σαν υπευθυνος και τσεκαδορος, πηρε την μεγαλη αποφαση.

 

 

Λαθραιος σ' ενα φορτηγο, περασε στην αλλη ακρη της θαλασσας, προσεδαφίστηκε στο Σικαγο κι ετσι αρχισε την περιπλανηση του στη Γη της Επαγγελίας. Ο Νίκος δεν τα βρηκε ροδινα, απο 40 κυματα περασε μεχρι να φτασει εδω, να βρει την ψυχικη του ηρεμια και τον εαυτο του, να ειναι καποιος τελος παντων ρε παιδι μου. Οι πολυ κοντινοι ξερουν...που ηταν διπλα του στα δυσκολα χρονια της ατιθασης προσωπικοτητας του φιλου τους, σε συνδυασμο με τον σπανιο χαρακτήρα του να ξεστομιζει τόσο εύκολα το ρήμα "fuck" ή το επίθετο "jerk" που μεθυσμένο στην παρέα του δεν τον ήθελε κανεις, αφου αρχιζε να μιλάει για θέματα "απαγορευμένα" στην Αμερική, όπως το Abu Dhabi π.χ. ή ο Ωνασης, ή να βρίζει με τον πιο χύμα τρόπο.

 

 

Δυσκολο να ισορροπησεις τη ζυγαρια οταν απο "Πριγκηπας" στον Βαρδαρη εισαι το παιδι για τα θεληματα -που λεει ο λογος δηλαδη- στο Τσεκαγο. Εδω πια δεν κανουν ουρα τα γκομενακια περιμενοντας ποια θα διαλεξει ο Νικολας να νιωσει "Βασιλισσα της βραδιας", βαζοντας στοχο να κλεισει μια ολοκληρη εβδομαδα διπλα του. Ολα αυτα ριχνουν ψυχολογικα το φιλο μας, γινεται απρόβλεπτος, νευρικός, κυκλοθυμικος και απομακρος, βγαζοντας έναν ατημέλητο και τσαμπουκαλεμένο, πλην ομως ακαταμάχητο κόντρα τρόπο ξεπερνωντας πολλες φορες τα ορια, με αποκορυφωμα τελος την διπλη υποσταση του εαυτου του, που μοιραζεται αναμεσα στον γνωστο-γνησιο-εντιμο και φερεγγυο Νικο που ο λογος του ειναι συμβολαιο και στο αλτερ εγκο του, το απειθαρχο κομματι του εαυτου του, στο οποιο δεν μπορεις να βασιστεις ουτε για το πιο απλο πραγμα του κοσμου, αναδεικνυοντας την διχασμενη του προσωπικοτητα. Αλλος Νικος το πρωι, αλλος το απογευμα, αλλος το βραδυ. Πολλες φορες κενα μνημης.

 

Τη μια κεφάτος, την άλλη απορημένος, την επομενη πεσμενος, την παράλλη ενήμερος!!! Συγκεντρώσου επιτέλους Νικο....και σταθεροποιήσου!!!

 

Εκει ειναι που οι καποιοι λιγοι φιλοι που ειχε αποκτησει, τον προτρεπουν να επισκεφθει την Lauren Slater, διδάκτωρ τοτε και πρυτανης μετεπειτα της Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, δημοσιογράφος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Prozac Diaries» και του «Κουτιού της ψυχής» αργοτερα. Αρνητικος παντα με τα "επαγγελματα της ψυχης" οπως τα ελεγε, ειδαν κι επαθαν οι φιλοι του μεχρι να παρει την αποφαση. Ειχε βεβαια και την δικαιολογια της αλλης πολης. Συστημενος εκει στον Tommy, αδερφο ενος απο τους φιλους κανει το μεγαλο βημα. Αυτο ηταν. Πρωτη συνεδρια με την Λωρην, τρελά ενθουσιασμενος ο Νικος που την περιμενε αχρωμη, αοσμη και δυσκοιλια, λογω επαγγελματος γαρ. Ετσι τα 'χε στο μυαλο του. Η Βοστωνη λοιπον επομενη γη και πατρις του φιλου μας.

 

 

Συνεπης ο Νικος στις συνεδριες του κι ενω ολα βαδιζαν προς το καλυτερο ηρθε το μοιραιο. Ομορφη και στυλατη η Λωρήν, δεν αργησε να την ερωτευτει ο Νικος. Καταξιωμενη δε καθως ηταν στη δουλεια της, κρατουσε τις αποστασεις, ξεροντας τα πολυ ευθραυστα ορια μεταξυ αναλυτή και αναλυόμενου, που αν παραβιαστουν οι συνεπειες ειναι απροβλεπτες και αγνωστες. Ελα μου ντε ομως που μετα απο εναν γαμο που δεν προλαβε να ρουτινιασει η γοητευτικη Λωρην για μονη παρεα ειχε τη ζωγραφικη και το πιανο...Ωρες ατελειωτες περνουσε ζωγραφιζοντας στο ατελιε της, ενω αλλες φορες χανονταν στις μελωδιες της μουσικης, ατενιζοντας απο τη γωνιά του πιανου της τη νυχτερινη θαλασσα των Harbor Islands, καθως ιατρειο και σπιτι βρισκονταν αμφοτερα στον 34ο οροφο του μοντερνου κτιριου που δεσποζε διπλα απο το εθνικο παρκο της πολης.

 

 

Αληθεια ειναι οτι απο την πρωτη συναντηση τους παρατηρουσε τον Νικο ασυνηθιστα περιεργα για τον εαυτο της, παρατηρουσε τις κινησεις του, τον τροπο που καθονταν, το ντυσιμο του και ναι, καποιες στιγμες της μερας τον εφερνε στο μυαλο της. Δεν ειναι δυνατον σκεφτονταν, δεν μπορει.

 

Κατι ειχε ομως τουτος εδω, εκτος απο τα τοσα προσωπικα του για τα οποια κατεφυγε στην αναλυση, κατι στο βλεμμα, κατι στον τροπο, κατι στη σκεψη, ναι αυτο ηταν ! το μυαλο του δουλευε περιεργα, ασυνηθιστα εγκεφαλικα, κατι που τραβηξε το ενδιαφερον της Λωρην, χρονια τωρα δεν ειχε συμβει κατι παρομοιο, αφου οι αντρες που συναντουσε στον κυκλο της δεν ειχαν κατι να της πουν. Και ναι! Διαολε ειχε χιουμορ! - "That Greek son of the bitch was “running” his mind in very fucken high frequencies".

 

 

Ετσι, ενα βραδακι, τελευταια συνεδρια της Λωρην ο Νικος, εμελλε να ειναι και τελευταια συνεδρια για το Νικο με τη Λωρην.

 

 

Δυο χρονια εκλεισαν μαζι, ο Νικος κυριολεκτικα αλλος ανθρωπος κι εκει που ολοι περιμεναν να ακουσουν την επισημοποιηση της σχεσης, το ζευγος χωρισε. Το γιατι δεν εγινε γνωστο, δεν μας αφορα αλλωστε, παντως ηταν δυο χρονια που σημαδεψαν την πολυταραχη ζωη του Νικου, που ακομη και σημερα αρκετες ειναι οι φορες που την σκεφτεται, τη Λωρην που φευγοντας αφησε πολυ ψηλα τον πηχυ για τις επομενες, κατι που συνεβαινε πρωτη φορα στη ζωη του Νικου.

 

 

Ανησυχο μυαλο παντα ο Nick, τον γοητευαν γυναικες περα απ' τα συνηθισμενα, αφου εμεινε αρκετο καιρο μονος, ειπαμε, η Λωρην φευγοντας ειχε αφησει ψηλα τον πηχυ για τον Νικο που ολες τις εβρισκε πλεον πολυ λιγες, ειδικα τωρα που ειχε δουλεψει αρκετα με τον εαυτο του, η μια του ξυνιζε, η αλλη του βρωμαγε, τρελαινονταν οταν η παραλλη αναβε τσιγαρο και του ζητουσε και τασακι στο υπνοδωματιο μετα το σεξ, ή ενω αυτος ετοιμαζε πρωινο στην κουζινα, σηκωνονταν χωρις οχι να στρωσει, αλλα εστω να μαζεψει λιγο το κρεβατι ρε παιδι μου.

 

Ετσι κυλουσε ο καιρος, με το Νικο να αναλωνεται σε σχεσεις, ο Θεος να τις κανει σχεσεις δηλαδη, πότε της μιας βραδιας, πότε της εβδομαδας, καμια φορα του μηνα, ωσπου να σου μπροστα του η Gabrielle, - Roth το επιθετο - που γνωριστηκαν στην γκαλερι του Andy στη Νεα Υορκη, μια γοητευτικη και πολυ ιδιαιτερη γυναικα, απ’ αυτες που παντα τραβαγαν το Νικο οπως η φλογα τις πυγολαμπιδες. Γη και πατρις του Νικου η Νεα Υορκη πλεον.

 

 

Η Gabrielle ηταν χορευτρια κλασικου χορου με κατι το αρχεγονο μεσα της, που καθιερωσε ενα ειδος ψυχοθεραπειας μεσα απο τον ελευθερο χορο, παραλληλα με τον διαλογισμο, το θεατρο, την ποιηση και γενικοτερα την κινηση, γνωστη σ’ ολο τον κοσμο με την ονομασια "5 Rhythms", βοηθωντας μ’ αυτο τον τροπο χιλιάδες ανθρώπους, ταυτοχρονα με τα cd’s και τα βιβλια της, να βρουν την εμφυτη δημιουργια τους, να εκφραστουν, να επουλωσουν τις ψυχες τους, να φιλοσοφησουν τη ζωη, ν'αλλαξουν...Ρήση της ειναι οτι: «Οταν τεθεί σε κίνηση η ψυχή, κάθε τι θεραπεύεται μόνο του».

 

 

Ειναι η πρωτη φορα πολυ καιρο τωρα, που ο Νικος νιωθει πολυ δυνατος, σιγουρος, χαρουμενος και γεματος ικανοποιηση που επιτελους περναει τον πηχυ !

 

Μαζι της γαληνεψε, εμαθε να εμπνεεται απο την καθε στιγμη, να γεμιζει αλλα και να προσφερει θετικη ενεργεια, να διαμορφωνει την πορεία της ζωής του σε ένα αέναο έργο τέχνης.

 

Αλλα Νικος ειναι αυτος, παλιά του τέχνη κόσκινο, ενα βραδυ βγηκε μονος, θες λιγο το ποτο, θες λιγο η λαγνα Σαλονικια στη μπαρα, θες τα υπεροχα υγρα ματια της, θες το πανσοφο ρητο "Οσα φερνει η ωρα δεν τα φερνει ο χρονος", εφυγαν μαζι, κοιμηθηκαν μαζι, ξυπνησαν μαζι και χωρις να δωσει κανενα σημειο ζωης μεχρι το αλλο απογευμα, γεματος ενοχες γυριζει στο σπιτι, βρισκοντας μια Γαβριελλα να βηματιζει ανησυχα παραμιλωντας, θυμωμενη και συναμα εξαλλη να του θυμιζει οτι πριν 2 ωρες πετουσαν για Βερολινο, επαγγελματικο ταξιδι που θα συνδυαζε την παρουσιαση της δουλειας της, παραλληλα με την διαμονη τους στην πολη για τουρισμο, μια πολη που αγαπουσε ιδιαιτερα ο Νικος.

 

 

Η μια κουβεντα εφερε την αλλη, ο Νικος πηγε να τα μπαλωσει λεγοντας οτι ηταν με τον Τακη τον οποιο ομως δε φροντισε να ενημερωσει και οταν του ειπε οτι αυτον πηρε πρωτα στο τηλεφωνο η Gabrielle, τοτε της ξερασε ολα, την εβρισε κι απο πανω, της ειπε ποσο ωραια περασε το βραδυ, κατι ξεστομισε και για τα ματια της αλλης, μαζεψε τα ρουχα του και τραβηξε για μια ακομη φορα τον παντα γνωριμο μοναχικο του δρομο, αυτον με τις κατα περιοδους αναλαμπες, τις φορες δηλαδη που ακομη κι οι λυκοι χορευουν...

 

 

Αλλαζοντας διαφορα επαγγελματα, κατεληξε που αλλού? Περιξ της Wall φυσικα, ανακηρυσσοντας τον εαυτο του Συμβουλο Επενδυσεων, τι αλλο απο "Play with other peoples money" ? Μ' αυτα και μ' αυτα απεκτησε γνωριμιες, δικτυωθηκε, κερδοσκοπισε και καταφερνει να επιβιωνει μεχρι σημερα αξιοπρεπως, καποιες φορες δυσκολα, αλλα παντα με φινετσα και ποιοτητα...

 

 

Για την Καιτούλα τη Σαλονικιά, την ομορφη μελαχρινη με τα μεγαλα υγρα ματια, (ναι ντε ! αυτα που ξελογιασαν το Νικο εκεινο το βραδυ, ειχε βλεπεις ενα κολλημα με τα υγρα ματια, γνωστη στους φιλους η εμμονη του με τα ματια της Μισέλ Φάιφερ), γεννημενη στον Φοίνικα, που μεγαλωσε κι αυτη στις φτωχογειτονιες του Βαρδάρη δεν ειναι πολλα γνωστα για το παρελθον της, αφου εντεχνως μεχρι σημερα δεν αφησε ποτε να διαρευσει τιποτα περισσοτερο απο τα απολυτως απαραιτητα, όπως το επωνυμο της, Καμτσικούδη, τουλαχιστον αυτο γραφει η ταυτοτητα, Κατερίνα Καμτσικούδη και καποια μισολογα απο τις λιγες φορες που βρεθηκε μεθυσμενη στην αγκαλια καποιου αντρα.

 

Απο αυτα τα λιγα οι "κολλητοί" ξερουν οτι δεν γνωρισε πατερα, μονο μανα κι αυτη μεχρι τα 6, μετα μεγαλωσε σε καποιες θειες της, πιθανον να κακοποιηθηκε και απο καποιον συγγενη οταν ηταν ανηλικη ακομη κι αφου τελειωσε κουτσα στραβα το γυμνασιο, περασε κι αυτη τον ωκεανο αποδεχομενη την προσκληση της αδερφης της μητερας της και νονας της ταυτοχρονα. Ετσι αρχισε κι η περιπλανηση της Καιτούλας της "Ορφανής" στις λεωφορους με τους ουρανοξύστες...

 

 

Το "Studio 54" σκέτη κόλαση, ο ένας πάνω στον άλλο, γυναικεια κορμιά λικνιζονται στα κρεμασμενα κλουβια δεξια και αριστερα του Dj, τα φωτα εκτυφλωτικα στον έντονο ρυθμο της μουσικης και ο Νίκος εκει στη μεση να αγκαλιαζει γυναικες, να χαιρεταει αντρες, να φιλιεται με σερβιτορες, να σπρωχνει κοσμο...προσπαθωντας μεσα απ΄ολο αυτο τον χαμο να φτασει επιτελους στη μπαρα, κομματι δυσκολο σ' ενα μαγαζι που "φλέγεται" !

 

Επιτέλους φτάνει στο μπαρ και κλείνοντάς του το μάτι λεει στον μπαρμαν: "Jack, βαλε μου ενα διπλο ουισκυ".

 

- "Ενταξει" λεει ο μπαρμαν και συνεχίζει με σπαστά ελληνικά: .............

 

..............

 

http://mogadishu.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=19258&blid=318'>http://mogadishu.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=19258&blid=318

 

 

 

εδω η συνεχεια, με φωτος, φώτα, βιντεο, μουσικες...

 

 

 

από το Blog...

 

"Απουσία ψάλτου...βηξ"

 

"Ελευθερία επιλογής, αίσθησης και συμπεριφοράς, αποφασίζοντας «ανθυγιεινά», κόντρα στις απαγορεύσεις των «ειδικών», των προκαταλήψεων και των συμβάσεων..."

 

http://mogadishu.capitalblogs.gr

[Lucifer]

Πολύ ενδιαφέρον, σε παρακαλώ να συνεχίσεις.