Διαφθείρει η αστυνομία την προσωπικότητα?

[Cue]

Αποδεδειγμένα η εξουσία διαφθείρει οπότε δεν βρίσκω το λόγο να μην ισχύει και σε ένα βαθμό με την αστυνομία.

[Cue]

Αποδεδειγμένα η εξουσία διαφθείρει οπότε δεν βρίσκω το λόγο να μην ισχύει και σε ένα βαθμό με την αστυνομία.

[ClouD]

Arsenal, για 'μένα ωραία το έπιασε ο FilipposMD (δε περίμενα κάτι λιγότερο από ένα ποιητικό πνεύμα :ρ) -δες το λίγο πιο ανοιχτά το θέμα. Αυτή η επιλογή θα καθορίσει πολύ μεγάλο μέρος από τα βιώματά σου και αυτά με τη σειρά τους θα καθορίσουν το χαρακτήρα σου. Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της απάντησης. Τι είδους βιώματα θα έχει η καθημερινότητά σου;

[ClouD]

Arsenal, για 'μένα ωραία το έπιασε ο FilipposMD (δε περίμενα κάτι λιγότερο από ένα ποιητικό πνεύμα :ρ) -δες το λίγο πιο ανοιχτά το θέμα. Αυτή η επιλογή θα καθορίσει πολύ μεγάλο μέρος από τα βιώματά σου και αυτά με τη σειρά τους θα καθορίσουν το χαρακτήρα σου. Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της απάντησης. Τι είδους βιώματα θα έχει η καθημερινότητά σου;

[lary7]

Arsenal κανενενας δεν διαφθειρεται αν δεν θελει ο ιδιος να διαφθαρει ή είναι τοσο αβουλος-ανικανος ωστε να μην αντισταθει στο να διαφθαρει. Και μην νομιζεις οτι το συστημα ειναι τετοιο που στην σχολη θα σε βαλουν κατω στην σχολη 10 ατομα και με το ζορι θα σε αναγκασουν να γινεις φασιστας-ρατσιστης και της αλλες αηδιες που κραβγαζουν διαφοροι. Απλα οι αδυναμοι χαρακτηρες και οι ανικανοι επηρεαζονται και ιοθετου συμπεριφορες που τους βγαζουν απο την δυσκολη θεση να κρινουν μονοι τους. Οχι ομως γιατι τους το επιβαλουν, αλλα γιατι αντιδρουν ετσι στις δυσκολιες του επαγγελματος.

 

 

Και επειδη βλεπω οτι σε απασχολουν να περασεις σε μια απο τις 2 σχολες μονο θα σου ελεγα καλυτερα ο στρατος. Αμα δεν πιστευεις απο τωρα τωρα στην ακεραιοτητα σου τοτε ισως αυριο να ειναι ποιο ευκολο να σε επηρεασουν οι καταστασεις και ισως και καποιοι ανθρωποι. Τουλαχιστον στον στρατο εισαι σχετικα αποκομενος απο τους πολιτες, τα πραγματα κυλανε με ποιο αργους ρυθμους και οτι και αν εισαι επηρεαζεις πολυ συγκεκριμενη μεριδα ανθρωπων.

[lary7]

Arsenal κανενενας δεν διαφθειρεται αν δεν θελει ο ιδιος να διαφθαρει ή είναι τοσο αβουλος-ανικανος ωστε να μην αντισταθει στο να διαφθαρει. Και μην νομιζεις οτι το συστημα ειναι τετοιο που στην σχολη θα σε βαλουν κατω στην σχολη 10 ατομα και με το ζορι θα σε αναγκασουν να γινεις φασιστας-ρατσιστης και της αλλες αηδιες που κραβγαζουν διαφοροι. Απλα οι αδυναμοι χαρακτηρες και οι ανικανοι επηρεαζονται και ιοθετου συμπεριφορες που τους βγαζουν απο την δυσκολη θεση να κρινουν μονοι τους. Οχι ομως γιατι τους το επιβαλουν, αλλα γιατι αντιδρουν ετσι στις δυσκολιες του επαγγελματος.

 

 

Και επειδη βλεπω οτι σε απασχολουν να περασεις σε μια απο τις 2 σχολες μονο θα σου ελεγα καλυτερα ο στρατος. Αμα δεν πιστευεις απο τωρα τωρα στην ακεραιοτητα σου τοτε ισως αυριο να ειναι ποιο ευκολο να σε επηρεασουν οι καταστασεις και ισως και καποιοι ανθρωποι. Τουλαχιστον στον στρατο εισαι σχετικα αποκομενος απο τους πολιτες, τα πραγματα κυλανε με ποιο αργους ρυθμους και οτι και αν εισαι επηρεαζεις πολυ συγκεκριμενη μεριδα ανθρωπων.

[slygeo87]

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=3I0s8n6jIg0[/ame]

[slygeo87]

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=3I0s8n6jIg0[/ame]

[leftermann]

ζούλαρα μερικά σχόλια από εδώ, σχόλια για αυτό το φοβερό βιβλίο.

 

Είναι η προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα για τη θητεία του στην αστυνομία και κυρίως στο νεοσύστατο, τότε, σώμα των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης.

Ο νεαρός Χρήστος «αρπάζει» την ευκαιρία και με τη βοήθεια του οικογενειακού περιβάλλοντος εντάσσεται στις τάξεις της αστυνομίας. Είμαστε στο 1974, μεταπολίτευση. Η φίλη του Χρήστου έχει τις αντιρρήσεις της. «Χρήστο, η αστυνομία δεν είναι τυχαίο επάγγελμα, στο ξαναλέω... θα σου αλλάξει τη ζωή». «Σιγά.... σιγά, φόρα πήρες. πού βρισκόμαστε, στο Μεσαίωνα; Επειδή δείρανε παλιά το γέρο σου γιατί ήτανε κομμούνι στην αστυνομία το πήραμε σχοινί – κορδόνι μέχρι τώρα πέφτει ξύλο;» (σελ. 13)

 

Η απόσταση που χωρίζει το Χρήστο από τον παλιό του εαυτό είναι ήδη φανερή στη συνάντησή του με την πρώην φίλη του. Της τηλεφωνεί αυτός. «... την πεθύμησα, έχω και ανάγκη από μια καλή συζήτηση, γιατί μέσα στη σχολή όλο μαλακίες συζητάμε». (σελ. 30) Η κουβέντα τους αποδεικνύει ότι το χάσμα είναι αγεφύρωτο. «Τρεις μήνες έχεις εκεί μέσα και έγινες ίδιος μ’ αυτούς» (σελ. 32) του απαντά η Έλενα.

 

Τα περιστατικά που ζει οξύνουν μέσα του τις αντιθέσεις που βιώνει. Η ελαστική συνείδηση φαίνεται να έχει όρια. Προσφέρει καφέδες σε νεαρούς που πιάστηκαν για παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό, «Γιατί ρε παιδιά δεν τους λέτε που είναι ο σταθμός; Αυτοί δε θα πάψουν να σας βαράνε μέχρι να το μάθουν» και δέχεται την οργή των ανωτέρων, «Ρε μαλακισμένο, πρόσφερες καφέδες στα κλεφτρόνια που δε μαρτυράνε;» (σελ. 56)

 

Παρακολουθούμε τη σκέψη του συγγραφέa στη σελ. 101. «Η πολιτεία έχει δώσει στο αστυνομικό όργανο όπλο και εξουσία που συνήθως γίνεται ‘‘εξουσία’’ για εκτόνωση του οργάνου.

 

Και «o Χρήστος πάνω σ’ ένα άδειο γραφείο συμπληρώνει μια κόλα διαγωνισμού: ‘‘Λαμβάνω την τιμή να παρακαλέσω υμάς όπως ευαρεστούμενοι μοι δεχθείτε την παραίτησίν μου’’».

 

κατά τον Χρήστο Μπρατάκο, αν μπεις, θα χαλάσεις. Αν αντέξεις και δεν χαλάσεις, θα φύγεις. Αν μείνεις, δεν άντεξες, χάλασες, αλλά μάλλον δεν το ξέρεις (ή δεν θέλεις να το παραδεχτείς).

[leftermann]

ζούλαρα μερικά σχόλια από εδώ, σχόλια για αυτό το φοβερό βιβλίο.

 

Είναι η προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα για τη θητεία του στην αστυνομία και κυρίως στο νεοσύστατο, τότε, σώμα των Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης.

Ο νεαρός Χρήστος «αρπάζει» την ευκαιρία και με τη βοήθεια του οικογενειακού περιβάλλοντος εντάσσεται στις τάξεις της αστυνομίας. Είμαστε στο 1974, μεταπολίτευση. Η φίλη του Χρήστου έχει τις αντιρρήσεις της. «Χρήστο, η αστυνομία δεν είναι τυχαίο επάγγελμα, στο ξαναλέω... θα σου αλλάξει τη ζωή». «Σιγά.... σιγά, φόρα πήρες. πού βρισκόμαστε, στο Μεσαίωνα; Επειδή δείρανε παλιά το γέρο σου γιατί ήτανε κομμούνι στην αστυνομία το πήραμε σχοινί – κορδόνι μέχρι τώρα πέφτει ξύλο;» (σελ. 13)

 

Η απόσταση που χωρίζει το Χρήστο από τον παλιό του εαυτό είναι ήδη φανερή στη συνάντησή του με την πρώην φίλη του. Της τηλεφωνεί αυτός. «... την πεθύμησα, έχω και ανάγκη από μια καλή συζήτηση, γιατί μέσα στη σχολή όλο μαλακίες συζητάμε». (σελ. 30) Η κουβέντα τους αποδεικνύει ότι το χάσμα είναι αγεφύρωτο. «Τρεις μήνες έχεις εκεί μέσα και έγινες ίδιος μ’ αυτούς» (σελ. 32) του απαντά η Έλενα.

 

Τα περιστατικά που ζει οξύνουν μέσα του τις αντιθέσεις που βιώνει. Η ελαστική συνείδηση φαίνεται να έχει όρια. Προσφέρει καφέδες σε νεαρούς που πιάστηκαν για παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό, «Γιατί ρε παιδιά δεν τους λέτε που είναι ο σταθμός; Αυτοί δε θα πάψουν να σας βαράνε μέχρι να το μάθουν» και δέχεται την οργή των ανωτέρων, «Ρε μαλακισμένο, πρόσφερες καφέδες στα κλεφτρόνια που δε μαρτυράνε;» (σελ. 56)

 

Παρακολουθούμε τη σκέψη του συγγραφέa στη σελ. 101. «Η πολιτεία έχει δώσει στο αστυνομικό όργανο όπλο και εξουσία που συνήθως γίνεται ‘‘εξουσία’’ για εκτόνωση του οργάνου.

 

Και «o Χρήστος πάνω σ’ ένα άδειο γραφείο συμπληρώνει μια κόλα διαγωνισμού: ‘‘Λαμβάνω την τιμή να παρακαλέσω υμάς όπως ευαρεστούμενοι μοι δεχθείτε την παραίτησίν μου’’».

 

κατά τον Χρήστο Μπρατάκο, αν μπεις, θα χαλάσεις. Αν αντέξεις και δεν χαλάσεις, θα φύγεις. Αν μείνεις, δεν άντεξες, χάλασες, αλλά μάλλον δεν το ξέρεις (ή δεν θέλεις να το παραδεχτείς).

[liopyr]

Βέβαια για να τα λέμε όλα, όπως και να το κάνουμε, άλλο τα ΜΑΤ άλλο ένας απλός αστυνομικός, άλλο 2010 άλλο 1974.

Όχι ότι οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην αστυνομία μπορεί να αφήνουν και πολλά περιθώρια σε έναν υγιή χαρακτήρα με συνείδηση να παραμείνει τέτοιος, αλλά (πέρα από το χαβαλέ) είναι αν μη τι άλλο αντιφατικό να απαιτούμε μία αστυνομία που να μη δρα ως παρακρατική οργάνωση τραμπούκων και συγχρόνως να συμβουλεύουμε τον οποιονδήποτε φαινομενικά σκεπτόμενο να τραβήξει κουπί για αλλού.

 

Η αστυνομία χρειάζεται μορφωμένους ανθρώπους που έχουν προβληματισμούς σαν αυτόν του topicstarer imho, χρειάζεται ανθρώπους που δε θα διστάσουν να καταγγείλουν τον συνάδελφό τους που κακοποιεί μετανάστες, είναι πρεζέμπορος ή πουλάει νταηλίκι σε νυχτερινά μαγαζιά.

Η αστυνομία δε χρειάζεται άλλους φρενοβλαβείς μπαστουνόβλαχους με ψυχολογικές διαταραχές που αυνανίζονται με το κουμπούρι τους νομίζοντας πως είναι ο clint eastwood ξέρωγω.

 

 

Όσον αφορά τον προβληματισμό του topic starter, θεωρώ πως είναι αναπόφευκτο τα περιστατικά που θα βιώσει να μη τον αλλάξουν.

Στο αν θα τον αλλάξουν προς το καλύτερο ή το χειρότερο όμως, εξαρτάται κυρίως από τον ίδιο.

Προσωπικά, με τις υπάρχουσες συνθήκες δε θα μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να κάνει αυτή την δουλειά, οι προσωπικές μου ιδέες έρχονται αντιμέτωπες με αρχές που ακόμη και ένας έντιμος αστυνομικός καλείται να υπερασπιστεί.

Αυτό δε σημαίνει πως δε θα προτιμούσα όμως να είσαι εσύ στην θέση κάποιου επικίνδυνου τύπου με στολή.

[liopyr]

Βέβαια για να τα λέμε όλα, όπως και να το κάνουμε, άλλο τα ΜΑΤ άλλο ένας απλός αστυνομικός, άλλο 2010 άλλο 1974.

Όχι ότι οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην αστυνομία μπορεί να αφήνουν και πολλά περιθώρια σε έναν υγιή χαρακτήρα με συνείδηση να παραμείνει τέτοιος, αλλά (πέρα από το χαβαλέ) είναι αν μη τι άλλο αντιφατικό να απαιτούμε μία αστυνομία που να μη δρα ως παρακρατική οργάνωση τραμπούκων και συγχρόνως να συμβουλεύουμε τον οποιονδήποτε φαινομενικά σκεπτόμενο να τραβήξει κουπί για αλλού.

 

Η αστυνομία χρειάζεται μορφωμένους ανθρώπους που έχουν προβληματισμούς σαν αυτόν του topicstarer imho, χρειάζεται ανθρώπους που δε θα διστάσουν να καταγγείλουν τον συνάδελφό τους που κακοποιεί μετανάστες, είναι πρεζέμπορος ή πουλάει νταηλίκι σε νυχτερινά μαγαζιά.

Η αστυνομία δε χρειάζεται άλλους φρενοβλαβείς μπαστουνόβλαχους με ψυχολογικές διαταραχές που αυνανίζονται με το κουμπούρι τους νομίζοντας πως είναι ο clint eastwood ξέρωγω.

 

 

Όσον αφορά τον προβληματισμό του topic starter, θεωρώ πως είναι αναπόφευκτο τα περιστατικά που θα βιώσει να μη τον αλλάξουν.

Στο αν θα τον αλλάξουν προς το καλύτερο ή το χειρότερο όμως, εξαρτάται κυρίως από τον ίδιο.

Προσωπικά, με τις υπάρχουσες συνθήκες δε θα μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να κάνει αυτή την δουλειά, οι προσωπικές μου ιδέες έρχονται αντιμέτωπες με αρχές που ακόμη και ένας έντιμος αστυνομικός καλείται να υπερασπιστεί.

Αυτό δε σημαίνει πως δε θα προτιμούσα όμως να είσαι εσύ στην θέση κάποιου επικίνδυνου τύπου με στολή.

[_BASSstarlet_]

Από προσωπικά επαγγελματικά βιώματα, μπορώ να πω, πως η πλειοψηφία απαιτεί ειδική μεταχείρηση/τιμολόγια κλπ.

Προφανώς το κώλο τους τον εφάπτουν στο καλάμι κατά τη διάρκεια και όχι πριν μπουν στα Σώματα.

 

Επίσης, σε κάθε επάγγελμα τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας δεν υπάρχουν τυχαία (γλοιώδης εμπορικός αντιπρόσωπος ή πλασιέ, αυστηρός στρατιωτικός, φλώρος προγραμματιστής ή χαρτογιακάς, βαρύμαγκας αυτοκινιτιστής , προβλέψιμη και παρορμητική καθαρίστρια, φαφλατάς αερολόγος πολιτευτής ή βουλευτής κλπ.)

[_BASSstarlet_]

Από προσωπικά επαγγελματικά βιώματα, μπορώ να πω, πως η πλειοψηφία απαιτεί ειδική μεταχείρηση/τιμολόγια κλπ.

Προφανώς το κώλο τους τον εφάπτουν στο καλάμι κατά τη διάρκεια και όχι πριν μπουν στα Σώματα.

 

Επίσης, σε κάθε επάγγελμα τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας δεν υπάρχουν τυχαία (γλοιώδης εμπορικός αντιπρόσωπος ή πλασιέ, αυστηρός στρατιωτικός, φλώρος προγραμματιστής ή χαρτογιακάς, βαρύμαγκας αυτοκινιτιστής , προβλέψιμη και παρορμητική καθαρίστρια, φαφλατάς αερολόγος πολιτευτής ή βουλευτής κλπ.)

[Hamurabi]

Φιλε μου οτι θα σου αλλαξει τον τροπο σκεψης ειναι ΣΙΓΟΥΡΟ.

Οσον αφορα το ρατσισμο κτλ...

Αν κανεις 50 συλληψεις και δεις οτι στις 45 ειναι αλλοδαποι , οσο και να μην το θες θα αρχισεις να νοιωθεις διαφορετικα απεναντι τους.