FKLDS Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Creepy (2016) Ιαπωνική ταινία μυστηριου-αστυνομική-θρίλερ, από τον kiyoshi kurosawa, σκηνοθέτη των Cure και Kairo. Είχα προσδοκίες όταν ξεκίνησα να τη βλέπω, αλλά τελικά με απογοήτευσε. Ξεκινά να αποκτά ενδιαφέρον μετά την πρώτη ώρα, αλλά χωρίς τίποτα το συγκλονιστικό. 5/10 από εμένα
armin Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 In the Name of the Father (1993) Μια ταινια που βασιζεται πληρως στις υποκριτικες ικανοτητες του πρωταγωνιστη μας Daniel Day Lewis. Δεν μπορω να πω οτι εντυπωσιαστηκα ιδιαιτερα απο την πλοκη,η την μουσικη,η την σκηνοθεσια,αλλα οι ηθοποιοι στην ταινια αυτη και ιδιαιτερα ο πρωταγωνιστης μας καθως ο και ο πατερας του κουβαλησαν στην πλατη τους οποια αλλα μειονεκτηματα υπηρχαν στο εργο. Αλλα πιστευω πως αυτος ηταν εν μερει ο σκοπος των δημιουργων,καθως επικεντρωθηκαν ελαχιστα στο κεντρικο θεμα της πλοκης.Προτιμησαν να επικεντρωθουν στις αντιδρασεις των χαρακτηρων και πως η ιστορια αυτη επηρεασε τις ζωες τους. 8/10 3
thomasG4 Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 What Happened To Monday Καινούρια dystopian future ταινία απο το Netflix. Το story ηταν ικανοποιητικό και η σκηνοθεσία επίσης. Η πρωταγωνίστρια έδωσε ρέστα. Γενικά βλεπόταν ευχάριστα και άξιζε το δίωρο. 7/10
Cro-Magnon Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Δημοσ. 31 Αυγούστου 2017 Neruda 7.5/10 https://www.youtube.com/watch?v=neUwXV_cSwM Μια εκπληκτική ταινία του ισπανόφωνου κινηματογράφου, το σενάριο της οποίας θυμίζει το ύφος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές στα 100 Χρόνια Μοναξιάς / Ερωτα στα Χρόνια της Χολέρας. Το 1948, η Χιλή βουλιάζει στο φασισμό, υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ. Το ΚΚ της Χιλής κυρήσσεται παράνομο και το πιο επιφανές στέλεχός του, ο γερουσιαστής και ποιητής Πάμπλο Νερούντα, πρέπει να βγει στην παρανομία για να ξεφύγει από την καταδίωξη της αστυνομίας. Ο διώκτης του είναι ένας χαρακτήρας που τον παίζει εξαίσια ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Ένας μπάτσος "σκληρός, αλλά και λίγο βλάκας" "νόθος γιος μπάτσου και πόρνης", "προιόν έρωτα και αφροδισείων νοσημάτων", που προσπαθεί πιάνοντας τον ποιητή, να ξεφυγει από την ανυποληψία και τη χλεύη των ανωτέρων του. Οι οποίοι ανώτεροι του μπάτσου είναι η τάξη των μεγαλογαιοκτημόνων, αστών και πολιτικών, που μισούν όποιον προσπαθεί να ανέβει κοινωνικά και να διεκδικήσει την εξουσία τους. Γι αυτούς ο Νερούντα είναι η απειλή. Ο ενοχλητικός χοντρός που γεννηθηκε στη φτώχεια και τώρα ξεσηκώνει τους ινδιάνους και το λουμπεν προλεταριάτο ενάντια στην εξουσία. Εκνευριστικά πράγματα δηλαδή! Από την άλλη μεριά είναι ο ποιητής Νερούντα, που γίνεται σύμβολο έρωτα και αντίστασης για τον καταπιεσμένο Χιλιανό λαό, με τα παθιασμένα του ποιήματα, που δημοσιεύονται τωρα πια απο την παρανομία. Ένας καλοβολεμενος, γυναικάκιας μποέμ, που ζει την Επανασταση περισσότερο φαντασιακά, μην έχοντας ουσιαστικά επαφή με την ταλαιπωρία των Χιλιανων, ζώντας στη χλιδή της μπουρζουαζίας, που τόσο καταδικάζει το κόμμα του κι οι πένητες συντρόφοι του. Το έργο είναι αργό, σαν ποίημα, χωρίς δράση του τύπου καταδιώξεις, ξυλίκι ή αμερικάνικες καφρίλες και σε καμιά περίπτωση αστυνομικό. Στην πραγματικότητα είναι μια απολαυστική διανοητική μονομαχία των δύο πρωταγωνιστών, που έρχονται από τοσο διαφορετικούς κόσμους και χρησιμοποιούν τις ωραιότερες αλληλουχίες από ατακες, που έχω ακουσει εδω και πολλά χρόνια. Είναι ένα παιχνίδι γάτας-ποντικού, δυο ανθρώπων που ζουν ο καθένας τις πλάνες του. Μια εξαίρετη σπουδή κοινωνιολογίας πάνω στα προβλήματα που συγκλόνησαν τον αιώνα που πέρασε. 1
ikaruga24 Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 Είδα Necronomicon http://www.imdb.com/title/tt0107664/?ref_=nv_sr_1 Καταρχήν θα πω ότι την ταινία την λάτρεψα (light λατρεία όμως). Απλά με αντικειμενικά κριτήρια δεν μπορείς να την βάλεις πολύ ψηλά δεδομένου το budget της και την χρονολογία παραγωγής της. Ακόμα και έτσι όμως η θεματολογία και η εκτέλεση μια χαρά καλύπτουν αυτό που θα ήθελε να δει κάποιος και να το διασκεδάσει με το παραπάνω. Η ταινία χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές ιστορίες και η μια είναι πιο fucked up από την προηγούμενη με την τελευταία φυσικά να ξεφεύγει (με την καλή έννοια για την θεματολογία). Φίλοι των splatter και των κλασσικών horror των 90΄ς σπεύσατε και δεν θα απογοητευτείτε αρκεί να είστε προετοιμασμένοι. Σε αντικειμενικά κριτήρια η ταινία δεν μπορεί να πάρει πάνω από 5-6 αλλά σε προσωπικό επίπεδο και το πόσο την ευχαριστήθηκα θα της βάλω 9/10. Είναι στην ίδια κατηγορία που έχω και το The crow, από αυτές που δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά. 2
KilliK Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 ναι, ωραια ανθολογια η οποια αφιερωνεται στον Lovecraft και το εργο του, και πλαισιωνεται απο αρκετους γνωστους ηθοπους. την προτεινω και εγω για οσους δεν την εχουν δει και θελουν κατι απο 90ς horror.
bromiaris Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 1 Σεπτεμβρίου 2017 6 Days (2017) Συμπαθητική ταινία. Είναι η πραγματική ιστορία για την απελευθέρωση των ομήρων από την ιρανική πρεσβεία το 1980 στο Λονδίνο.
armin Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 A Monster Calls (2016) Ικανοποιητικη.Πολλοι λενε πως ειναι μια ταινια με βαθια νοηματα.Εγω πιστευω πως ειναι απλα μια ταινια που δειχνει, πώς ενα παιδι με μεγαλη δημιουργικοτητα και φαντασια αντιμετωπιζει το θανατο ενος κοντινου του ανθρωπου. Οσον αφορα τις ερμηνειες τιποτα το εντυπωσιακο,ακομα και το αγορακι πιστευω πως σε πολλες σκηνες ηταν λιγο πιο υπερβολικο και εκφραστικο αποσο θα επρεπε. Η φωνη του Liam Neeson ως το τερας με εβγαζε καθε φορα απο την ιστορια,και μου υπενθυμιζε συνεχως οτι βλεπω μια ταινια.Η φωνη του Νισον εχει γινει τοσο φημισμενη που κατανταει κατα καποιο τροπο αχρηστη,οπως και του Morgan Freeman.Αλλα πιστευω πως ειναι υποκειμενικη αποψη αυτη,νομιζω πως καποιοι θα βρηκαν την φωνη του πολυ ταιριαστη για το ρολο του δεντρου. Το κυριο λαθος της ταινιας ειναι πως μεσα απο τοση δυστυχια που ειχε,δεν καταφερε να με κανει καποια στιγμη να συγκινηθω και ειμαι αρκετα ευκολος στον τομεα αυτο.Δεν ξερω τι φταιει. 7/10 Only God Forgives (2013) Pretentious οσο δεν παει. Δυσκολη ταινια,μονο 1μισι ωρα διαρκεια αλλα μου φανηκε μεγαλυτερη και απο το τριτο Lotr. Ερμηνειες δεν υπηρχαν,η πλειοψηφια της ταινιας αποτελουνταν απο κενα ανεκφραστα προσωπα.Μονο η Kristin Thomas θεωρω πως εκανε μια αξιολογη προσπαθεια. Πολυ γραφικη βια χωρις ιδιαιτερο λογο.Πολλες σκηνες σιωπης που δεν ειχαν να πουν κατι με την σιωπη τους αυτη. Εψαξα να μαθω τα κρυμμενα νοηματα της ταινιας,και δεν μπορω να πω οτι εντυπωσιαστηκα πολυ απο αυτα.Πιστευω πως οτι εχει να πει η ταινια ειναι πληρως επιφανειακο και το καταλαβαινεις με την μια,δεν χρειαζονται επαναληψεις. Φυσικα η μουσικη τα σκηνικα και ειδικα ο φωτισμος ειναι εξαιρετικα,μου θυμιζαν το Ματια Ερμηνικα Κλειστα σε πληθωρα σκηνων. Αλλα οταν γινονται χωρις καποιο σκοπο και νοημα πιστευω πως χανουν την ομορφια που τους εδινε ο Κουμπρικ. Οσον αφορα την σκηνοθεσια και την φωτογραφια δεν εχω παραπονο απο τεχνικη αποψη. 5/10. Ps. Παιδια εχετε να προτεινετε καποιες καλες γερμανοφωνες ταινιες,επειδη θελω να κανω λιγη επαναληψη και εξασκηση στη γλωσσα...
Επισκέπτης Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Lola rennt και Der Untergang από μένα. Επίσης, τις γερμανόφωνες ταινίες του Haneke, Das weiße Band και Funny Games
thomasG4 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Παιδια εχετε να προτεινετε καποιες καλες γερμανοφωνες ταινιες,επειδη θελω να κανω λιγη επαναληψη και εξασκηση στη γλωσσα... To Die Welle θα πρότεινα 1
washcloud Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 ^...για εξάσκση στη γλώσσα καλό, αλλά το ξέσκισμα στο μυαλό...; Μεγάλη παπαριά το ντι βέλε. 1
Επισκέπτης Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Δημοσ. 2 Σεπτεμβρίου 2017 Και εμένα πολύ ρηχό μου φάνηκε το die Welle. Αν και νομίζω ότι βλεπόταν, αλλά δεν είμαι και σίγουρος γιατί δεν τη θυμάμαι. Δε μου άφησε τίποτα.
Προτεινόμενες αναρτήσεις