Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[Cro-Magnon]

Οι Ζωές των Αλλων (Das Leben der Anderen)

http://www.imdb.com/title/tt0405094/

 

Οι περισσότεροι μπορεί να την έχετε δει, αλλά ορίστε λίγα λόγια:

 

Κοινωνικοπολιτικό δράμα-θρίλερ που διαδραματίζεται στο "σοσιαλιστικό" ανατολικό Βερολίνο και που, όπως προσωπικά το αντιλήφθηκα, έχει να κάνει με τα ηθικά διλήμματα ανθρώπων που γενικώς θέλουν να συμπεριφέρονται ηθικά, αλλά που πρέπει να επιλέξουν ποιες από τις αντικρουόμενες ιδέες τους θα ακολουθήσουν.

 

Εξαιρετική ταινία, ειδικά όσον αφορά story, διαλόγους, ερμηνείες και μουσική. Την είδα 2 φορές το τελευταίο διήμερο και νομίζω πως τη δεύτερη φορά την εκτίμησα περισσότερο από την πρώτη.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλοί από τους ηθοποιούς είχαν και στη πραγματικότητα ζήσει στην Ανατολική Γερμανία, όπως ο εκλιπών πλέον πρωταγωνιστής Ulrich Mühe, που ήταν συγκινητικός στο ρόλο του. Btw το ύφος του εδώ μου θύμιζε κάτι μεταξύ Kevin Spacey και Ralph Fiennes σε αντίστοιχα βαρείς ρόλους.

Εξαιρετική ταινία σκιαγράφησης μιας ολόκληρης εποχής στον ...παράδεισο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού. Πολλή ωραία απόδοση του πώς ένα ολοκληρωτικό σύστημα καταπατάει την προσωπική ζωή των πολιτών του κι εκμηδενίζει την ατομική υπόσταση του καθενός, στο όνομα ενός αδιόρατου γενικού καλού.

Πολύ δυνατές ερμηνίες και μόλις τελειώσει η ταινία νοιώθεις από στιγμή σε στιγμή ότι θα σου χτυπήσει την πόρτα ο κομισσάριος για να σε μπαγλαρώσει που άκουγες Led Zeppelin το πρωί στο ξύρισμα...

8.5/10 από μένα

[armin]

La Cara Oculta (2011)

 

Δεν μπορω να πω οτι εντυπωσιαστηκα.

 

Για αρχη το σεναριο ηταν το κυριο μου προβλημα επειδη υστερα απο ενα σημειο το τραβηξανε λιγο απο τα μαλλια ετσι ωστε να υπαρξει ενα πιο δραματικο τελος. Η αρχη της ταινιας ειχε ενα ευχαριστο σασπενς αλλα τιποτα το ιδιαιτερο. Ουτε οι ερμηνειες μου φανηκαν ιδιαιτερα φυσικες και πολλες φορες επασχαν απο πολλα ενοχλητικα κλισε.

Για καποιο λογο το ειδος του θριλλερ/τρομου την τελευταια δεκαετια πασχει απο κακοφτιαγμενα φιναλε, και η ταινια αυτη ακολουθει τον κανονα αυτο πιστα θα ελεγα..

 

6/10

 

Kimi no na wa/Your Name (2016)

 

Αν η ταινια αυτη ειναι το καλυτερο που εχει να δειξει η Ιαπωνια απο ανιμε,τοτε ευτυχως που δεν παρακολουθω καθολου.

Πιστευω πως η ταινια εχει δεχθει υπερβολικα πολλες καλες κριτικες και ισως αυτος να ειναι ο λογος που απογοητευτηκα τοσο πολυ, επειδη οταν την εβαλα περιμενα κατι σε επιπεδο Miyazaki. 

 

Το σεναριο ειναι αρκετα ιδιαιτερο,το animation εντυπωσιακο και οι χαρακτηρες αρκετα συμπαθεις,αλλα οσο προχωρουσε η ταινια,τοσο εχανα την συμπαθεια μου προς ό,τι ειχε να προσφερει η ταινια αυτη. Ειδικα με την ιστορια,καλα,εχασα τα αυγα και τα πασχαλια υστερα απο ενα σημειο. 

Το κυριο μου προβλημα με την ταινια,ειναι το κυριο προβλημα που εχω με το συγχρονο anime,και αυτο ειναι οι υπερβολικα εντονες προσωπικοτητες και οι extreme εκφρασεις που εχουν οι χαρακτηρες, οπου σου υπενθυμιζει καθε λεπτο οτι δεν βλεπεις ταινια, αλλά κινουμενα σχεδια. Ειναι σαν οι δημιουργοι να μην εχουν πληρη κατανοηση της ανθρωπινης φυσης.

 

5,5/10

[rfc]

Αν δεν ειχε το la cara occulta σεναριο, τοτε τι να πω, αλλες ταινιες βλεπω εγω μαλλον. Ταινιαρα και αυτη..... τουλαχιστον.

[kirileman]

Εξαιρετική ταινία σκιαγράφησης μιας ολόκληρης εποχής στον ...παράδεισο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού. Πολλή ωραία απόδοση του πώς ένα ολοκληρωτικό σύστημα καταπατάει την προσωπική ζωή των πολιτών του κι εκμηδενίζει την ατομική υπόσταση του καθενός, στο όνομα ενός αδιόρατου γενικού καλού.

Πολύ δυνατές ερμηνίες και μόλις τελειώσει η ταινία νοιώθεις από στιγμή σε στιγμή ότι θα σου χτυπήσει την πόρτα ο κομισσάριος για να σε μπαγλαρώσει που άκουγες Led Zeppelin το πρωί στο ξύρισμα...

8.5/10 από μένα

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την παραπάνω ανάγνωση. Η πρώην Ανατολική Γερμανία είναι μόνο το σκηνικό υπόβαθρο μιας βαθειά ψυχαναλυτικής ιστορίας. Θα μπορούσε κάλλιστα σε ένα υποτιθέμενο remake, στη θέση του καθεστώτος να είναι ένας αυταρχικός, πλούσιος σύζυγος που έχει αναθέσει σε έναν μοναχικό, ψυχρό ιδιωτικό ντετέκτιβ την παρακολούθηση της νεαρής συζύγου του και της παράνομης σχέσης της.

[Cro-Magnon]

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την παραπάνω ανάγνωση. Η πρώην Ανατολική Γερμανία είναι μόνο το σκηνικό υπόβαθρο μιας βαθειά ψυχαναλυτικής ιστορίας. Θα μπορούσε κάλλιστα σε ένα υποτιθέμενο remake, στη θέση του καθεστώτος να είναι ένας αυταρχικός, πλούσιος σύζυγος που έχει αναθέσει σε έναν μοναχικό, ψυχρό ιδιωτικό ντετέκτιβ την παρακολούθηση της νεαρής συζύγου του και της παράνομης σχέσης της.

Διαφωνώ κι εγώ με τη σειρά μου: σίγουρα η καταπίεση μπορεί να έχει χίλια πρόσωπα. Η συγκεκριμένη ταινία όμως εξέταζε τις επιπτώσεις της καταπίεσης από ένα πολύ συγκεκριμένο σύστημα, στην ιδιωτική ζωή των πολιτών του. Η κεντρική ιδέα ήταν να δείξει πόσο αδύναμοι ήταν οι τελευταίοι απέναντι σε έναν καλοκουρδισμένο κι αδυσώπητο κρατικό μηχανισμό. 

[Cro-Magnon]

Αν εννοεις το Madeo του 2009, οντως ειναι ταινιαρα.

Με πήρες στο λαιμό σου αδερφέ μου!...

Έκατσα κι εγώ να τη δώ. Εντάξει τα ξέρω τα γνωστά παράξενα με τα κορεάτικα και γενικά αυτά τα περίεργα διαστροφικά και σαδομαζό που βγάζουν στα έργα τους, οπότε είπα εντάξει, ας δωωωωωωώσω πίστωση χρόνου να δω που το πάει ο σκηνοθέτης. 

Έδωσα 10 λεπτά. Έδωσα 20 λεπτά. Έδωσα μισή ώρα...(έχω κι ένα όνομα στην πιάτσα...). Το πήγα στη μία ώρα.

Το διαμάντι εκ Ασίας που περίμενα, δεν έλεγε να φανεί....Να μην τα πολυλογώ, το έφαγα στη μάπα το δίωρο, μήπως και στρώσει προς το τέλος, μήπως λέω είναι σλοου στάρτερ ο κύριος σκηνοθέτης, σαν τον "Irish" Micky Ward, αλλά δεν...

 

Παθολογική αγάπη μάνας προς γιο, σε βαθμό που να θυμίζει Ελληνίδα μαμά. Φάε το φαγητό σου, γύρνα νωρίς το βράδυ κτλ...

Κάποια στιγμή ο γιος που πάσχει από νοητική υστέρηση εμπλεκεται σε υπόθεση φόνου ως βασικος ύποπτος κι η μάνα πρέπει να βρει την αλήθεια.

Πολύ μέτρια ταινία, δεν νομίζω ότι αξίζει το δίωρο από τη ζωή σας.

[KilliK]

το The Host δες το κορεατικο. αρκετα καλο.

[nickmanak]

Αποφασισα να γραφω σε αυτο το τοπικ μονο αν με συγκινησει/μαγνητισει καποια ταινια, σε οποιοδηποτε τομεα.

Αυτο συνεβη με την εν λογω ταινια του 1976. Βλεπω ταινιες του '70 γιατι η συγκεκριμενη δεκαετια πιστευω ειναι η πιο καλλιτεχνικη και σκοτεινη για το αμερικανικο σινεμα και το Χολυγουντ. Ειχε τελειωσει η χιπστεριά και η αφελεια των 60ς και γυρίστηκαν μνημειωδεις ταινιες. Αυτη η ταση αρχισε 1-2 χρονια στο τελειωμα του 60 και επιασε και λιγο από την δεκαετια του 80 πριν καταντησει VHS καρακιτσαριο.

 

Η ταινια ειναι λιγο ανιαρη το 1ο μισαωρο αλλά στη 2η ωρα εκτοξευεται απο αποψη ερμηνειων και κυριως διαλογων του σεναριου. Προκειται για μια απλη ταινια, χαμηλου κοστους αλλά σπουδαιου σκηνοθετη, που αφορα τον κοσμο της αμερικανικης τιβι σε επιπεδο corporation. Μια απλη ταινια που κερδισε 3 από τα 4 οσκαρ ηθοποιίας εκεινης της χρονιας (εχασε το Β' ανδρικου) και ηταν στην ουσια μια μετωπικη επιθεση στο πλυντηριο μυαλου που ειναι η τιβι αλλά και στο κατεστημενο του δολαριου/corporations.

Οσοι το δειτε προτιμηστε αγγλικό υπότιτλο.

 

[mido7]

Μολις ειδα το talon falls (2017) Μια μαλακια και μιση, γενικα βλεπω μονο ταινιες τρομου και καμια κωμοδια, αν εχετε να προτινεται κατι θα το εκτιμουσα

[Voodooman]

Blue Valentine

 

Ζευγάρι χωρίζει μπροστά στα μάτια μας και ενδιάμεσα βλέπουμε το πόσο ερωτευμένοι ξεκίνησαν.

 

Δεν είχα καταφέρει να την δω από το 2010 που κυκλοφόρησε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Η ταινία παρακολουθεί ό,τι ακολουθεί αφού πέσουν οι τίτλοι τέλους μίας χαζοκομεντί (μου φαίνεται κάπου το έχω διαβάσει αυτό), αν και στην περίπτωσή μας οι πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε λαμπεροί, ούτε ξεχωριστοί. 

Ο Cianfrance μας δίνει με ψυχρότητα ντοκιμαντέρ το χρονικό ενός διαζυγίου όπου φταίνε και οι δύο, αλλά και κανένας. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι πραγματικά ευαίσθητοι, καλοί, ικανοί άνθρωποι, που, απλά, ατυχούν στη ζωή τους και δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που τους βάζει η ζωή και βάζουν και οι ίδιοι στους εαυτούς τους.

Ο Gosling έχει βαλθεί να μας πείσει για το αντίθετο, αλλά είναι ηθοποιός, και μάλιστα καλός, απλά το Χόλυγουντ τον έχει πλέον βάλει σε πολύ συγκεκριμένο καλούπι. Η Williams είναι και εδώ πάρα πολύ καλή, τυποποιημένη και αυτή, αλλά με την καλή έννοια. Ο Cianfrance στην πρώτη του μεγάλη ταινία κάνει μία βαθιά τομή στη σχέση ενός ζευγαριού με φόντο μία αποπνικτική Αμερική με σκηνές σκληρές και ρεαλιστικές.

Ειδική μνεία στο soundtrack, τόσο για την πρωτότυπη μουσική, όσο και για τα τραγούδια που επιλέχθησαν. Οι τίτλοι τέλους είναι από τους καλύτερους που έχω δει, ίσως και οι καλύτεροι. 

Σπαραξικάρδια ταινία από τις καλύτερες του είδους, για εμένα η καλύτερη. 

[Daemonos]

Προτείνω απο εδώ και στο εξής να κρατήσουμε ενα πρότυπο / template στα post ου κάνουμε... δηλαδή, αναφέρουμε ως εξής:

 

1) Τίτλος ταινίας - χρονολογία

 

2) εικόνα

 

3) σύνδεσμος Link

 

4) η βαθμολογία μας

 

5) σχόλια

 

======= παράδειγμα ========

 

 

A Dark Song - 2016

 

 

http://www.imdb.com/title/tt4805316/?ref_=nv_sr_1

 

7/10

 

Ένα ατμοσφαιρικό και πρωτότυπο σεναριακό ταξίδι σε μέρη άγνωστα για την ανθρωπότητα. Ταινία χαμηλού Budget που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο τις υπερπαραγωγές του Holywood, με πρωτότυπο σενάριο γεμάτο νοήματα και αλληγορικές σημασίες. Λίγο αργή σαν εξέλιξη που όμως λόγω ατμόσφαιρας περνάει ευχάριστα. 

Η πρωταγωνίστρια μια γυναίκα με βαθύ ψυχισμό και κενά στην ψυχολογία της αποφασισμένη προσπαθεί να ανακαλύψει το ανεξήγητο πραγματοποιώντας μια τελετή η οποία ανοίγει πύλες σε μια άλλη διάσταση...

[Cro-Magnon]

Blue Valentine

 

Ζευγάρι χωρίζει μπροστά στα μάτια μας και ενδιάμεσα βλέπουμε το πόσο ερωτευμένοι ξεκίνησαν.

 

Δεν είχα καταφέρει να την δω από το 2010 που κυκλοφόρησε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Η ταινία παρακολουθεί ό,τι ακολουθεί αφού πέσουν οι τίτλοι τέλους μίας χαζοκομεντί (μου φαίνεται κάπου το έχω διαβάσει αυτό), αν και στην περίπτωσή μας οι πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε λαμπεροί, ούτε ξεχωριστοί. 

Ο Cianfrance μας δίνει με ψυχρότητα ντοκιμαντέρ το χρονικό ενός διαζυγίου όπου φταίνε και οι δύο, αλλά και κανένας. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι πραγματικά ευαίσθητοι, καλοί, ικανοί άνθρωποι, που, απλά, ατυχούν στη ζωή τους και δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που τους βάζει η ζωή και βάζουν και οι ίδιοι στους εαυτούς τους.

Ο Gosling έχει βαλθεί να μας πείσει για το αντίθετο, αλλά είναι ηθοποιός, και μάλιστα καλός, απλά το Χόλυγουντ τον έχει πλέον βάλει σε πολύ συγκεκριμένο καλούπι. Η Williams είναι και εδώ πάρα πολύ καλή, τυποποιημένη και αυτή, αλλά με την καλή έννοια. Ο Cianfrance στην πρώτη του μεγάλη ταινία κάνει μία βαθιά τομή στη σχέση ενός ζευγαριού με φόντο μία αποπνικτική Αμερική με σκηνές σκληρές και ρεαλιστικές.

Ειδική μνεία στο soundtrack, τόσο για την πρωτότυπη μουσική, όσο και για τα τραγούδια που επιλέχθησαν. Οι τίτλοι τέλους είναι από τους καλύτερους που έχω δει, ίσως και οι καλύτεροι. 

Σπαραξικάρδια ταινία από τις καλύτερες του είδους, για εμένα η καλύτερη. 

Εξαιρετική ταινία στο θέμα της κι από μένα!   7.5/10

 

Δυο νέοι ηθοποιοί τους οποίους το Χόλυγουντ προσπάθησε να καλουπώσει στα συνηθισμένα πρότυπα, εδώ δίνουν μια αξιολογότατη προσέγγιση μιας σχέσης που διαλύεται, παρά τις αρχικές καλές προθέσεις. 

 

https://www.youtube.com/watch?v=VNZgUM542VI

 

....you always hurt the ones you love...

 

 

Μετά από αυτην την ταινία θεώρησα ότι ο Γκόσλινγκ θα ξεχωρίσει από τη γενιά του, αλλά δυστυχώς άρχισε τα τραμπαλισματα μεταξύ σκουπιδιών και καλών ταινιών, σε σημείο που να νομίζω ότι πρόκειται για διπλη προσωπικότητα

Προτείνω απο εδώ και στο εξής να κρατήσουμε ενα πρότυπο / template στα post ου κάνουμε... δηλαδή, αναφέρουμε ως εξής:

... αδερφέ μου, επέτρεψέ μας στον ιδιωτικό μας χρόνο και χώρο, σ' αυτά τα 10 λεπτάκια που κάνουμε το κέφι μας και σχολιάζουμε δημιουργούς που ποτέ δε θα φτάσουμε, να είμαστε οι ειλικρινείς, αναρχοχύμα εαυτοί μας κι όχι τυποποιημένα ρομποτάκια, another brick on the wall, που πρέπει να ακολουθήσουν μια ακόμη τυποποιημένη διαιδικασία παραγωγής.  

[Επισκέπτης]

Πολύ μέτρια ταινία, δεν νομίζω ότι αξίζει το δίωρο από τη ζωή σας.

 

Ταινία του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, αξίζει ΠΑΝΤΑ το χρόνο μας.

 

ΥΓ. Δεν συμφωνώ κι εγώ με το γενικό πρότυπο αξιολόγησης. Εγώ, ας πούμε, δεν βάζω ποτέ βαθμολογίες. Επίσης, η υποχρεωτική αναζήτηση φωτογραφίας, θα αποτρέψει πολλούς από το να γράψουν δυο λόγια.

[rfc]

Με πήρες στο λαιμό σου αδερφέ μου!...

Έκατσα κι εγώ να τη δώ. Εντάξει τα ξέρω τα γνωστά παράξενα με τα κορεάτικα και γενικά αυτά τα περίεργα διαστροφικά και σαδομαζό που βγάζουν στα έργα τους, οπότε είπα εντάξει, ας δωωωωωωώσω πίστωση χρόνου να δω που το πάει ο σκηνοθέτης. 

Έδωσα 10 λεπτά. Έδωσα 20 λεπτά. Έδωσα μισή ώρα...(έχω κι ένα όνομα στην πιάτσα...). Το πήγα στη μία ώρα.

Το διαμάντι εκ Ασίας που περίμενα, δεν έλεγε να φανεί....Να μην τα πολυλογώ, το έφαγα στη μάπα το δίωρο, μήπως και στρώσει προς το τέλος, μήπως λέω είναι σλοου στάρτερ ο κύριος σκηνοθέτης, σαν τον "Irish" Micky Ward, αλλά δεν...

 

Παθολογική αγάπη μάνας προς γιο, σε βαθμό που να θυμίζει Ελληνίδα μαμά. Φάε το φαγητό σου, γύρνα νωρίς το βράδυ κτλ...

Κάποια στιγμή ο γιος που πάσχει από νοητική υστέρηση εμπλεκεται σε υπόθεση φόνου ως βασικος ύποπτος κι η μάνα πρέπει να βρει την αλήθεια.

Πολύ μέτρια ταινία, δεν νομίζω ότι αξίζει το δίωρο από τη ζωή σας.

 

 

Αυτου του ειδους οι ταινιες ειναι αρκετα δυσκολες στο να τις παρακολουθησεις και εγκειται στη ψυχοσυνθεση του καθενος μας. Σε δικαιολογω που δε σου αρεσε.

 

Δες το chuck που σου ειπα πιο πριν και πες μου. Ισως η καλυτερη boxing ταινια και η αληθινη του ροκυ.

[KilliK]

για ποιο chuck λες;