Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[Fotis13]

Site: Brawlin Cell Block 99

 

 

 

Eνω ξεκιναει πολυ ωραια με ενα Vaughn  στα καλυτερα του  ,ωραια πλανα και φωτογραφια κυριως στο κομματι της επεξεργασιας του χρωματος  και  ενα αβανταδορικο κεντρικο θεμα που εχει να κανει με φυλακες .Στην πορεια χανει την στοχο  και την επαφη με τον εστω και κινηματογραφικο ρεαλισμο σε σημειο γραφικο θα ελεγα.

 

Ειναι δλδ σαν αριστερος που δεν εχει καταλαβει πως η κοσμοθεωρια του δεν υφισταται εδω και πολλα χρονια την σκορπισε η ιστορια  .Πως η Κουβα ειναι θεμα χρονου  ποτε θα γινει η 51η πολιτεια των ΗΠΑ  και  που πιστευει  πως  θα διαπραγματευτει για να το φερουμε και στα δικα μας δεδομενα .

Αν προσπερασεις αυτο το σημειο η ταινια    βλεπεται .

 

6,6/10

[kgian]

American Assassin

 

Τίμια περιπέτεια, βλέπεται ευχάριστα, ωραίο πιστολίδι και αίμα όπως παλιά. 

[panagos]

Qu'est-ce qu'on a fait au Bon Dieu?

 

Η, ελληνιστί "Θεέ μου, τί σου κάναμε;", είναι μια κωμωδία Γαλλικής παραγωγής, η οποία εξιστορεί τη ζωή ενός ζεύγους καθολικών Γάλλων, και το πώς αντιμετωπίζουν το γεγονός ότι και οι 4 κόρες τους φέρνουν για γαμπρούς, άντρες διαφορετικών εθνικοτήτων αλλά και θρησκειών. 

 

Είναι από τις πιο αστείες κωμωδίες του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου που έχω δει (ειδικά ο μπαμπάς δίνει ρέστα). Συστήνεται ανεπιφύλακτα. 

 

7.5/10

[nickmanak]

@Fotis13

Πολυ δυνατό παλληκαρι αυτός ο Βινς Βον.

Για παρε κανα αρνακι απο κρεοπωλειο τωρα που ειναι μερες, και τραβηξε το ποδι του, αν το ξεριζωσεις θα υποκλιθώ!!!

[Επισκέπτης]

The Bling Ring

 

Την είδα με χαμηλές προσδοκίες και ίσως μου βγήκε σε καλό. Μου αρέσει το στιλ της Κόπολα, όπου απλά παρουσιάζει μια κατάσταση χωρίς να σχολιάζει ιδιαίτερα και αφήνει σε σένα αυτή τη δουλειά. Ένα πράγμα χρειάζεται για να είναι πετυχημένο κάτι τέτοιο: να με πείθει ότι αυτό που βλέπω είναι αληθινό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το έκανε σε πολύ καλό βαθμό, άρα μου έδωσε τροφή για σκέψη. Αφού είδα την ταινία, έμαθα ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και μου φάνηκε λογικότατο. Πολύ καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς. Για την Emma Watson, μέχρι το τέλος είχα ξεχάσει ότι είναι Βρετανίδα.

 

Ίσως η ταινία κάνει μια μικρή κοιλιά λίγο πριν τα γεγονότα του φινάλε, όπου για λίγο ένιωθα ότι βλέπαμε πράγματα που είχαμε ξαναδεί και εμπεδώσει και σκεφτόμουν άντε, πάμε παρακάτω. Επίσης, αν δεν σας ενδιαφέρει να ασχοληθείτε με το κεντρικό θέμα της ταινίας, προφανώς δε θα έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για σας. Αφορά το lifestlyle μιας ομάδας ανθρώπων που μπορεί κανείς να βρει στο Hollywood και θαυμάζει ανθρώπους όπως η Paris Hilton και η Lindsay Lohan. Εγώ βρήκα ενδιαφέρον να προβληματιστώ για λίγο πως φτάνει κανείς σε αυτήν την κατάσταση, τι κίνητρα έχουν, τι προσδοκίες κτλ.

 

The Square

 

Από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που είδα φέτος! Ξετρελάθηκα! Φωτογραφία, ερμηνείες, κλίμα, καταπληκτικά, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι πως χειρίζεται τους χαρακτήρες και πως κάνει σχόλια για αυτούς, με διακριτικό και αληθινό τρόπο, χωρίς υπερβολές, απλά παρουσιάζοντας καταστάσεις, κάτι που σχετίζεται απόλυτα με το κεντρικό θέμα και τα performances που γίνονται σε μουσεία σύγχρονης τέχνης (που προσπαθούν να σου δείξουν κάτι χωρίς να σου το βάζουν να το καταπιείς με το ζόρι, αλλά όμορφα και πειστικά, έχοντας φυσικά απαιτήσεις και από σένα), γενικά με τον κόσμο που ασχολείται με αυτού του τύπου την τέχνη, τους προβληματισμούς τους (ή μη), τα αρνητικά και τα θετικά, όπως είπαμε, χωρίς σαχλές υπερβολές και υποτιμητικά σχόλια χωρίς υπόβαθρο, αλλά δείχνοντας πολύ έξυπνα τα προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν, όπως φυσικά η υποκρισία.

 

Παρεμπιπτόντως, είχα μείνει άφωνος με το πόσες καλές ιδέες είχαν για performances, μέχρι που έμαθα μετά ότι είναι πραγματικά, δηλαδή δεν έγιναν για την ταινία, αλλά προηγήθηκαν αυτής. Αν κατάλαβα σωστά, τα πιο πολλά είναι ιδέες των δημιουργών έτσι κι αλλιώς.

 

Να την αποφύγετε αν σας αρέσει να χρησιμοποιείται όρους όπως ψευτοκουλτουριάρης, θολοκουλτουριάρης κτλ. Αν και η ταινία επιτίθεται σε αυτούς τους ανθρώπους, οπότε δεν ξέρω, ίσως και να σας αρέσει. Αλλά επειδή η επίθεση γίνεται "εκ των έσω", μάλλον το ανάποδο προβλέπω.

 

Perfume: The Story of a Murderer

 

Τέλειωσα το βιβλίο πριν λίγες εβδομάδες και είπα να δω την εκδοχή της ταινίας.

 

Νομίζω ότι εδώ έχουμε ένα πολύ περίεργο φαινόμενο. Έχω την αίσθηση ότι αυτή η ταινία αρέσει περισσότερο σε αυτούς που διάβασαν το βιβλίο, απ' ότι στους υπόλοιπους (συνήθως συμβαίνει το ανάποδο, αυτοί που έχουν διαβάσει το βιβλίο γκρινιάζουν περισσότερο). Και αυτό πιστεύω συμβαίνει επειδή η ταινία δεν κατορθώνει να περάσει σε κάποιον που δεν γνωρίζει τους χαρακτήρες, τα κίνητρά τους. Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο, ξέρεις ήδη, οπότε παρακολουθείς πιο εύκολα. Αν όχι, νομίζω ότι απλά απορείς με όσα βλέπεις και δεν καταλαβαίνεις τους λόγους που γίνονται.

 

Τα δυνατά σημεία είναι τα visuals και η μουσική, που ήταν πολύ εντυπωσιακά. Το κλίμα που δημιουργούσαν οι μουσικές επιλογές με ενθουσίασε. Αλλά νομίζω ότι, ενώ αυτά τα δύο στοιχεία (συν αρκετά καλές ερμηνείες) μπορεί να σε παρασύρουν και να σε βάλουν σε δυνατό κλίμα, στο τέλος γυρνάς πάλι στο ότι οι χαρακτήρες δεν είναι παρουσιασμένοι με σαφήνεια, οπότε υπάρχει κάτι που λείπει.

 

Δύσκολη η κρίση. Είχε κάποια πολύ καλά στοιχεία, που και μόνο για αυτά θα έλεγα ότι αξίζει τελικά να δεις την ταινία. Αλλά νομίζω έχει και σαφείς αδυναμίες, συν κάποιες ατυχείς αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο, που θολώνουν ακόμη περισσότερο μια ήδη θολωμένη κατάσταση. Και βέβαια, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να οπτικοποιήσεις ένα βιβλίο, που έχει σαν κεντρικό θέμα τις μυρωδιές. Αλλά σε αυτό το σημείο νομίζω έγινε αρκετά καλή δουλειά (δε ξέρω αν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο, ίσως στο μέλλον κάποιος δημιουργός μας δείξει κάτι καλύτερο).

[armin]

The Nightmare Before Christmas (1993)

 

Περιμενα πολυ περισσοτερα για να πω την αληθεια.

ΟΙ τεχνικη μαεστρια της ταινιας σε σπεσιαλ εφε και ατμοσφαιρα, κατα τη γνωμη μου υπονομευεται απο πληθωρα βαρετων τραγουδιων με λιγες εξαιρεσεις, και απο μια αρκετα επιφανειακη ιστορια.

Το επιχειρημα,''μα ειναι παιδικη ταινια δεν χρειαζεται να εχει βαθος'', φυσικα δεν υφισταται στα σημερινα δεδομενα.

6,5/10

[Wayward]

The Nightmare Before Christmas (1993)

 

Περιμενα πολυ περισσοτερα για να πω την αληθεια.

ΟΙ τεχνικη μαεστρια της ταινιας σε σπεσιαλ εφε και ατμοσφαιρα, κατα τη γνωμη μου υπονομευεται απο πληθωρα βαρετων τραγουδιων με λιγες εξαιρεσεις, και απο μια αρκετα επιφανειακη ιστορια.

Το επιχειρημα,''μα ειναι παιδικη ταινια δεν χρειαζεται να εχει βαθος'', φυσικα δεν υφισταται στα σημερινα δεδομενα.

6,5/10

 

Βαρετά τραγούδια στο soundtrack του Nightmare? Πιθανώς από τα πιο memorable scores σε τέτοιου είδους ταινία?

 

ΟΚ γούστα είναι αυτά αλλά τέτοια άποψη δεν την έχω ξανακούσει...

 

Από εκεί και πέρα τι βάθος περιμένεις σε σενάριο "ο βασιλιάς του Halloween απαγάγει τον Άγιο Βασίλη" ? Προφανώς και δε χρειάζεται ιδιαίτερο βάθος μια τέτοια ταινία. Δε χρειάζεται να σκαλίζουμε ό,τι βλέπουμε για νόημα.

[snake_plissken2112]

τo soundtrack του nightmare ειναι στο ατυπο τοπ10-20 πιθανον και ολων των εποχωνε ισως για οποιουδηποτε ειδους ταινια...αλλα προφανως καθε αποψη δεκτη, εγω πχ δε μπορω να φαω παγωτο σοκολατα, νομιζω οτι ειναι το χειροτερο πραμα του κοζμου,καλυτερα μια ζωη μπροκολο που λεει ο λογος... κατα τα αλλα, το nightmare ειναι το καλυτερο επισης πιθανοτατα non stop αμερικανικο animation movie τα τελευταια τριαντα χρονια, οριακα με το Kοραλαην -με καθολου τυχαιο και στις 2 ταινιες τον Χενρυ Σελικ στη σκηνοθεσια-... επισης η ιστορια του νομιζω πως μονο επιφανειακη δεν ειναι αλλα και παλι, γουστα...

[Wayward]

... επισης η ιστορια του νομιζω πως μονο επιφανειακη δεν ειναι αλλα και παλι, γουστα...

 

Αν εννοείς το "grass is always greener... " ή δες τι έχεις μπροστά σου ΟΚ, απλά δε νομίζω πως ο στόχος της ταινίας είναι αυτός.

[Cro-Magnon]

Blade Runner 2049   7/10 ( για τη φωτογραφία και την ηχητική επένδυση)

 

 

Εν αρχην ην ο λόγος….

 

Κοινώς, που πας χωρίς σενάριο ρε Καραμήτροοοοο;

 

Η ταινία είναι μια πανδαισία εικόνων και ήχων, που δένουν τέλεια.

Είχα καιρό να απολαύσω τόσο ωραία φωτογραφία, τέτοια εναλλαγή χρωμάτων και σκηνικών και μια τόσο ταιριαστή ηχητική υπόκρουση, που “εκλεψε” τόσα πολλά από το αρχικό σαουντρακ του Βανγγέλις, αλλά με έναν ξεχωριστό-δημιουργικό τρόπο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση όμως που δεν έβγαλε κανένα χιτ, όπως αυτο του Βανγγέλις.

Μέχρις εδώ, αν συγκρίνεις το ορίτζιναλ ΒR με το sequel, το δευτερο είναι έτη μπροστά στο τεχνικό μέρος και στη φωτογραφία.

 

Που τα χαλάμε τώρα:

Έλλειψη σεναρίου - κυριολεκτικά μας έπρηξαν ταRχ: σχεδόν 3 ώρες, τεντώνοντας σαν βρακολάστιχο μια ανύπαρκτη υπόθεση, άκρως-φολα προβλέψιμη, με γελοίο δραματικό μέρος, φιλοσοφίες του κώλου....

Το μόνο που με κράτησε για να μην το σιχτιρίσω άγρια ήταν αυτες οι μαγικές εικόνες που λέγαμε - κυριολεκτικά βούλιαξα μέσα τους και χάθηκα.

Κόλλησαν πολύ στην πρώτη ταινία και πήγαν να κάνουν νταλαβέρι με ξένα κόλλυβα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα επιτυχημένα σίκουελ είναι αυτά που πάνε την ιστορία παραπέρα όπως πχ οι ιστορίες του Ιντιάνα Τζόουνς όπου πρακτικά έχεις αυτοτελή επεισόδια κάθε φορά,  με πολύ χαλαρή σύνδεση με τις προηγούμενες ταινίες και κυρίως σε ότι αφορά τον πρωταγωνιστή.

 

Ηθοποιοί - το πραγματικό ανδροειδές είναι ο Χαρισον Φόρντ. Ο τύπος παίζει με την ίδια φάτσα-γκριμάτσα, τα τελευταια 100 χρόνια είτε ως Ιντι, είτε ως Σαμπρίνος, είτε ως Ντενεκεδέκαρτ…τα πέταλα της Ντόλυ μέσα….Και κάνει καριέρα και τα κονομάει…

Γκοσλινγκ - καλός στο κομμάτι του ομορφονιού, αλλά όχι εξαιρετικός. Όχι ΜακΚουήν, ας πούμε. Ο ρόλος αυτός ήθελε 2 Στάγιερ αρ.ίδια, αλλά ο Γκόσλινγκ είναι πολύ Notebook τυπος για να κ.άσει ο,τιδήποτε….

Ρομπιν Ραιτ - απαράδεκτη. Η τύπισσα πρέπει να πλένει πιάτα στην Αστόρια! Πολλά πιάτα λέμε...Έπρεπε να έχουν από Τζούντι Ντεντς και πάνω και να επενδυσουν στο Οιδιπόδειο.

Οι .αυλίτσες του έργου - τέλειες, απλά τις ψιλοχαντάκωσαν με το τρόμπα-σενάριο. Κυριολεκτική .υζοπανδαισία, με τρελή ονειρωξη στη σκηνή όπου ξανθιά και καστανή γίνονται …ένα…γκουχ γκουχ…για χατηρι του Ράιαν, του Notebook που λέγαμε….

 

Παρασύρθηκα με τα βυζά τόση ώρα και ξέχασα να καταγγείλλω τον Καπιταλισμό!

Καταγγέλλω λοιπόν, τον αδίστακτο Καπιταλισμό, που παίρνει καλλιτέχνες (Incediens) και τους μετατρέπει σε καλουπατζήδες (Siccario-papario, Arrival-στο θολωμένο μου μυαλό, ΒR 2049-δωσε κι εμενα μπάρμπα κτλ) για τα ταλαρα…Τρελλά εκατομμυρια στο τεχνικό κομμάτι, αλλά φαστ-φουντ σενάριο και μετριοι ηθοποιοί.

 

Κριμα για το BR 2049! Το αδίκησαν τρομερά στην υπόθεση και στις ερμηνείες. Αν κάποιος επρεπε να κάνει καμεο ήταν ο Ρούτγκερ...Να βάλει τη μελαχροινή στα 4 και να της πετάξει τα πριτσίνια έξω...

[hasiotis_john]

Είδα σήμερα με την μικρή την παιδική ταινία  Coco: Το γεύμα του Δάντη

http://www.imdb.com/title/tt2380307/

 

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ για ΌΛΕΣ τις ηλικίες, είχα καιρό ν' απολαύσω τόσο πολύ μια παιδική ταινία.

Γέλιο, αγωνία, δάκρυα..... δεν σας κάνω πλάκα, σε μια στιγμή άκουγα την μισή αίθουσα να κλαίει και μιλάμε οι μισοί μέσα ήταν μαντράχαλοι! Πανδαισία χρωμάτων, απίστευτη μουσική επένδυση, τρομερά οπτικά - ηχητικά εφέ, απίθανο σενάριο και φυσικά μια απίστευτα αληθοφανή μεταφορά του εθίμου των νεκρών του Μεξικού στην μεγάλη οθόνη.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙΑ!  Και μετά .... ξαναδείτε το.

 

10 / 10

 

[Voodooman]

Star Wars VIII-The last Jedi

 

Οι περιπέτειες σε έναν μακρινό γαλαξία συνεχίζονται.

 

Άφησα να περάσουν μερικές ημέρες πριν γράψω, για να είμαι πιο σίγουρος για την γνώμη μου. Μέχρι στιγμής έχω τα ίδια συναισθήματα που είχα και στο Episode VII. Τρελή προσμονή μέχρι να την δω (ας είναι καλά το hype και τα trailers), γοητευμένος κατά την παρακολούθησή της, ξεφούσκωμα όσο παιρνούν οι μέρες, χωρίς να έχω τρελή διάθεση να την ξαναδώ.

Η ταινία δεν είναι κακή για αυτό που είναι, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα φριχτά Episodes I-III και έχει ενδιαφέρον, αλλά για εμένα πάσχει από έλλειψη ταυτότητας. Γέλασα με τα (αρκετά) καλαμπούρια, θαύμασα τα CGI, οι κακοί δεν δείχνουν αρκετά δυνατοί, λίγες μάχες, λίγες εσωτερικές συγκρούσεις, λίγο απ'όλα.Εντάξει μωρέ, καλό είναι.

Το "Last jedi" στον τίτλο πολύ καλό. Με την Disney από πίσω και τους Jedi όλο να τελειώνουν και όλο να ξεπετάγονται καινούργιοι, μόνο ως τρολάρισμα μπορώ να το εκλάβω.

 

Rogue One: A star wars story

 

Το Star Wars 3.5 μας εξηγεί τον τρόπο που η Rebel Alliance απέκτησε τα σχέδια του Death Star.

Έναν χρόνο κάθεται στον σκληρό η ταινία και μετά από το 3-4 αποτυχημένες απόπειρες μάζεψα την Δύναμη μέσα μου και την ξαναξεκίνησα. Τα midi chlorians μου με εγκατέλειψαν 20-25 λεπτά πριν το τέλος αλλά πού θα πάει, θα τα τιθασεύσω και θα την τελειώσω σήμερα.

Αδιάφορη υπόθεση (σιχαίνομαι τα prequels κάθε είδους), αδιάφοροι χαρακτήρες. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα για εμένα, πρόβλημα που μετατρέπεται σε γάγγραινα για όλη την σειρά, είναι οι μηχανισμοί της πλοκής. Σιχάθηκα να βλέπω πανίσχυρα όπλα που έχουν μια μικρή αδυναμία, την οποία για να εκμεταλλευτούν οι καλοί πρέπει να βρουν κάτι το ειδικό (χαρακτήρα ή artifact), να το πάνε κάπου, μετά να επιτεθούν κάπου ενώ γίνεται αντιπερισπασμός κάπου αλλού. Το είδαμε μια, το είδαμε δυο, το είδαμε τρεις, φτάνει πια. Πρέπει να σκεφτούν κάτι άλλο.

 

Εντάξει, η Disney θα συνεχίσει να μου παίρνει την ετήσια συνδρομή των €30 (τέσσερεις είμαστε, ζωή να'χουμε)+ποπ κορν, αναψυκτικά, καραμέλες, σιγά τα λεφτά.

[rus]

 

 

Είχα καιρό να απολαύσω τόσο ωραία φωτογραφία, τέτοια εναλλαγή χρωμάτων και σκηνικών και μια τόσο ταιριαστή ηχητική υπόκρουση, που “εκλεψε” τόσα πολλά από το αρχικό σαουντρακ του Βανγγέλις, αλλά με έναν ξεχωριστό-δημιουργικό τρόπο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση όμως που δεν έβγαλε κανένα χιτ, όπως αυτο του Βανγγέλις.

 

Vangelis...

Aληθεια πως τον προφερουν? Βαντζέλις?

[Επισκέπτης]

Loving Vincent

 

Για όσους δεν το γνωρίζετε, πρόκειται για την πρώτη ταινία όλων των εποχών που είναι animated με πραγματικούς πίνακες, ελαιογραφίες! Τους ζωγράφισαν 100 επαγγελματίες ζωγράφοι στο στυλ του Van Gogh. Δείτε το trailer για να πάρετε μια ιδέα!

 

 

Πώς είναι η ταινία; Πάρα πολύ καλή. Το στιλ είναι φυσικά κάτι μοναδικό, αλλά το συνηθίζεις κιόλας και μετά από λίγο απλά παρακολουθείς την ταινία. Είναι ξεκάθαρη η αγάπη των δημιουργών για τον Van Gogh. Ένιωθα συνεχώς ότι η ταινία ήταν ένας ύμνος προς τιμήν του, αλλά ωραία δοσμένος, με έναν πολύ ενδιαφέρον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά και με όλους τους δευτερεύοντες να έχουν όλοι κάτι ιδιαίτερο και να προσθέτουν ο καθένας κάτι στην ταινία.

 

Κάπου στα μισά, θεώρησα ότι λόγω του στιλ δε θα μπορέσει να κινήσει έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, καθώς σκεφτόμουν ότι σε αυτό βοηθάει πολύ να βλέπεις ξεκάθαρα τα μάτια του ηθοποιού και τις εκφράσεις του, το πόσο εύθραυστος είναι κτλ, γενικά να χτίσεις ενσυναίσθηση (ή εμπάθεια, με την αρχική σημασία της λέξης). Να συνδεθείς τέλος πάντων. Έκανα τεράστιο λάθος. Δεν ξέρω την ιστορική πραγματικότητα, αλλά το φινάλε είναι πολύ δυνατό. Και η αλήθεια είναι ότι οι πίνακες είναι τόσο εκφραστικοί, που βλέπεις πάρα πολλά από τους ηθοποιούς και τις ερμηνείες τους. Βοήθησε και η εξαιρετική μουσική του Clint Mansell (Requiem for a dream, Fountain...)

 

Αξίζουν σίγουρα πολλά μπράβο στους δημιουργούς ενός τέτοιου έργου. Μακάρι να έχει και μια κάποια εμπορική επιτυχία, αν μη τι άλλο, για να πάρουν θάρρος περισσότεροι άνθρωποι και να τολμούν.

 

edit: Εννοείται ότι αν υπήρχαν τα κατάλληλα κυκλώματα, η ταινία θα μπορούσε να παρουσιάζεται ως η καλύτερη της χρονιάς, ένα εκπληκτικό αριστούργημα που πρέπει να δούνε όλοι, να ακούγεται για ένα σκασμό υποψηφιότητες όσκαρ κτλ. Εδώ το έκαναν με το La La Land. Αντ' αυτού, πάει για χρυσή σφαίρα animated ταινίας απέναντι στο... Boss Baby και το Ferdinand. Ελπίζω αυτό να σας δίνει κάποια ιδέα για την αξία τέτοιων βραβείων και σιγά σιγά να σταματήσουμε να λέμε εκφράσεις όπως "άξιζε όσκαρ" ή "ηθοποιός που έχει προταθεί" ή "έχει πάρει Χ όσκαρ" κτλ.

[washcloud]

 

Rχ: