Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[liopyr]

Την είδα πριν λίγο οπότε είμαι κάπως φρέσκος και καυλωμένος.

Διαφωνώ για δύο πράγματα που λες:

 

1)Η δικαίωση του δασκάλου. Νομίζω πως η ταινία έδειξε και τις δύο πλευρές του νομίσματος: Από τη μία μέσω της διδασκαλίας του γεννήθηκε(?) ένας μεγάλος ντράμερ, και από την άλλη πολλοί μαθητές του έπασχαν από άγχος και κατάθλιψη, ενώ μάλιστα αυτοκτόνησε και ένας. Δεν είναι και λίγο. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί στην τάξη είπε πως πέθανε σε τροχαίο. Του το είπανε επίτηδες ή αυτός δεν ήθελε να παραδεχτεί μπροστά στους μαθητές ότι εμμέσως έφταιγε;

 

2)Η προσέγγιση της τζαζ. Δεν πιστεύω πως πέρασε ότι η τζαζ είναι κάτι το αυστηρό με απαρέγκλιτους κανόνες. Αντίθετα, στο τέλος ο Αντρίκος έκανε ένα τούμπανο αυτοσχεδιαστικό σόλο, το οποίο μάλιστα ο δάσκαλός του προσπαθούσε να το ξεκλειδώσει από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Εκεί που τον πίεζε να παίξει όπως αυτός ήθελε ήταν γιατί έπαιζε λάθος, και δεν έπαιζε λάθος ντραμς "γενικά", αλλά συγκεκριμένο κομμάτι. Έτσι γινόταν το μάθημα. Νομίζω ότι συμφωνούμε πως τα πάντα, πόσο μάλλον η μουσική και πόσο μάλλον τα/η ντραμς, αναλύονται σε επιμέρους κομμάτια τα οποία πρέπει να κάνεις σωστά για να κατασκευάσεις ένα όμορφο σύνολο.

 

Εκεί που ξενέρωσα και εγώ ήταν στο τρακάρισμα. Ήταν ηλίθια τραβηγμένο, θα μπορούσαν να το είχαν κάνει με ένα απλό αυτοκίνητο ξέρω 'γω και να του πάρει μόνο τον κώλο ασούμε. Εδώ τον χτύπησε ΝΤΑΛΙΚΑ από τη γαμημένη ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ και σηκώθηκε με λίγο αιματάκι. Αμάξι να σε χτυπήσει έτσι θρυμματίζονται αυχένες, με νταλίκα εξαϋλώνεσαι.

 

Και με το γκομενάκι ξενέρωσα(όχι με το ίδιο προφανώς ),δε νομίζω βέβαια πως αποσκοπούσαν(τουλάχιστον όχι μόνο) στον εκβιασμό συμπάθειας για τον πρωταγωνιστή, αλλά περισσότερο για να δείξουν μια θυσία που έκανε, και ταυτόχρονα βοήθησε και στο χτίσιμο του εκκεντρικού προφίλ του(στερεότυπο αλλά τι να κάνεις).

 

 

Όσο για τη γενική εντύπωση, γούστα. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί ρωτάς τι ήθελε "να πει" η ταινία, μια ιστορία παρουσίασε. Έτσι δεν γίνονται οι περισσότερες ταινίες; Εγώ ίσως γούσταρα παραπάνω γιατί εστίασε αρκετά στην έννοια της επιτυχίας και την ανησυχία μη κατόρθωσης κάτι σημαντικού, τα οποία έχω φάει στη μάπα και σκέφτομαι παραπάνω από ότι θα έπρεπε.

 

 

 

 

 

Ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιστορία, δικαιώνει τις πρακτικές του και προσπερνάει τα αρνητικά (αυτοκτονία μαθητή - απόλυση) σαν παράπλευρες απώλειες. Η συνομιλία που έχουν στο μαγαζί που παίζει πιάνο, είναι διαφωτιστική.

 

Η ταινία εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο αποτέλεσμα και κορυφώνεται με βάση αυτό, και δεν μας δείχνει καθόλου τις συνέπειες των πράξεών του.

Η έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπό του στις τελευταίες σκηνές, μαρτυρούν ξεκάθαρα αυτό που μας λέει η ταινία.

Σκάσε, φάε τις μπάτσες σου, και θα πας μπροστά.

 

Ε όχι, δεν θα πάρω.

 

Όσον αφορά την Jazz, σου παραθέτω ένα σχόλιο από μία κριτική στο imdb, (καθόμουν χθες και τις διάβαζα γιατί μου έχει κάνει εντύπωση η βαθμολογία και η απήχηση της ταινίας):

 

Whiplash is a terrible, unrealistic movie. First of all, of all the musical forms in popular culture, Jazz is one of the most relaxed and organic. The fact that the music director is characterized as disciplinarian is reminiscent of the "classical" genre of 60+ year ago (Toscanini, Bruno Walter, etc.), where musical directors ruled with an almost fascist like iron fist. This changed years ago in "classical" music and was NEVER the case in Jazz. I am a former professional Jazz and classical musician who studied at top music schools, and creating great Jazz is about relaxing and being in the moment, not being frightened to the point of crying because of an evil music director.

 

 

[Chrisxxx]

Το πρώτο Matrix. Δεν βρίσκω λόγο που δεν είδα αυτό το αριστούργημα νωρίτερα. Δεν έχω λόγια απλά. Προτροπή μου σε όποιον δεν το έχει δεί ακόμα να το βάλει το συντομότερο δυνατόν.

 

10/10 και δεν είμαι κι εύκολος στις ταινίες.

 

Απορία για τους γνώστες. Αν και με το που το τελείωσα έψαξα να βρω αν αξίζει αν δω τα επόμενα δύο και οι πρώτες απαντήσεις που βρήκα στο google είναι κρύο/ζέστη. Ουσιαστικά μιλάμε για το ίδιο πράγμα αλλά λύνονται κάποιες απορίες απο το πρώτο. Η δική σας άποψη ποιά είναι, αξίζουν τον κόπο (που ξέρω πως σαν το πρώτο δεν θα είναι) ή να τις αφήσω;

Το 2 ειναι χειροτερο του 1ου αλλα ειναι παλι καλη ταινια και εκει περιεχεται ολη η φιλοσοφια των ταινιων. Αν σε ενδιαφερει θα πρεπει να εστιασεις αρκετα σε μια συγκεκριμενη συζητηση. Το 3 ηταν μια κακη ταινια, ειχε δραση αλλα δεν προσεφερε κατι αλλο.

[vocals_]

 

 

Ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιστορία, δικαιώνει τις πρακτικές του και προσπερνάει τα αρνητικά (αυτοκτονία μαθητή - απόλυση) σαν παράπλευρες απώλειες. Η συνομιλία που έχουν στο μαγαζί που παίζει πιάνο, είναι διαφωτιστική.

 

Η ταινία εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο αποτέλεσμα και κορυφώνεται με βάση αυτό, και δεν μας δείχνει καθόλου τις συνέπειες των πράξεών του.

Η έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπό του στις τελευταίες σκηνές, μαρτυρούν ξεκάθαρα αυτό που μας λέει η ταινία.

Σκάσε, φάε τις μπάτσες σου, και θα πας μπροστά.

 

Ε όχι, δεν θα πάρω.

 

 

Τώρα που ξεκαύλωσα λίγο το καταλαβαίνω αυτό που λες. Βέβαια εμένα μου φάνηκε ότι οι χαρακτήρες παρουσιάστηκαν και κάπως psycho και επικίνδυνοι, δεν τους θεοποιεί τελείως δηλαδή, δείχνει και την άσχημη πλευρά τους. Πάντως μάλλον καλό θα ήταν να είχε ο δάσκαλος περισσότερες συνέπειες για την αυτοκτονία και στο τέλος αντί η αντίδρασή του να ήταν απολύτως λυτρωτική να ήταν περισσότερο bittersweet ξέρω 'γω.

 

 

 

 

 

Όσον αφορά την Jazz, σου παραθέτω ένα σχόλιο από μία κριτική στο imdb, (καθόμουν χθες και τις διάβαζα γιατί μου έχει κάνει εντύπωση η βαθμολογία και η απήχηση της ταινίας):

 

Whiplash is a terrible, unrealistic movie. First of all, of all the musical forms in popular culture, Jazz is one of the most relaxed and organic. The fact that the music director is characterized as disciplinarian is reminiscent of the "classical" genre of 60+ year ago (Toscanini, Bruno Walter, etc.), where musical directors ruled with an almost fascist like iron fist. This changed years ago in "classical" music and was NEVER the case in Jazz. I am a former professional Jazz and classical musician who studied at top music schools, and creating great Jazz is about relaxing and being in the moment, not being frightened to the point of crying because of an evil music director.

 

 

 

Ναι έτσι όπως τα λέει τελικά μάλλον συμφωνώ και εγώ.

 

Επεξ/σία 18 Ιανουαρίου 2015 από vocals_

[linuslost]

εμ κάποιον σαν και εσένα περίμενα...για εξηγησέ μας τι σ άρεσε στην ταινία και στο θεό σου πές μου αν αξίζει τον χαρακτηρισμό "comedy" ?

 

Φυσικα και εξιζε τον χαρακτηρισμο comedy για εμενα!!! Αυτο προσπαθουμε να σου εξηγησουμε, καθενας εχει διαφορετικα γουστα στις ταινιες..

Για εμενα ηταν απο τις πιο ωραιες κωμωδιες που εχω δει, οπως και το  Site: The World's End .  Για μενα το βρετανικο χιουμορ ειναι ολυ ανωτερο του αμερικανικου.

[jokerakias]

επιγραμματικά

 

1.ποιος στο καλό αποφάσισε να ξεχωρίσει το χιούμορ??(σαν την μουσική) 

 

2.έγραψα και προηγουμένως μια ταινία με "βρετανικό" χιούμορ που μάλλον δεν επέλεξες να την αναφέρεις -μάλλον προς οφελός σου- εννοόντας στο προηγούμενο ποστ μου οτι δεν είναι η προέλευση του χιούμορ αλλά η ταινία σε παρακαλώ μην με προκαλείς να σου γράψω ταινίες ή σειρες βρετανικές με κλάσεις ανώτερο χιούμορ (μία την έχω είδη αναφέρει)

και 

 

3.σέβομαι τα "γούστα" του καθενός στις ταινίες, το μνμ μου φάνηκε επιθετικό αλλά έψαχνα κάποιον που του άρεσε να μου πεί γιατί του άρεσε (δεν καταφερες να μου δώσεις απάντηση γενικολογόντας οτι είναι "βρετανικό" χιούμορ)

 

αυτά και θα συμφωνήσω με το ποστ σου οτι ο "καθένας έχει διαφορετικά γούστα"

[viper2005]

Spoilers για το spam...

[aekoriginal21]

Το 2 ειναι χειροτερο του 1ου αλλα ειναι παλι καλη ταινια και εκει περιεχεται ολη η φιλοσοφια των ταινιων. Αν σε ενδιαφερει θα πρεπει να εστιασεις αρκετα σε μια συγκεκριμενη συζητηση. Το 3 ηταν μια κακη ταινια, ειχε δραση αλλα δεν προσεφερε κατι αλλο.

Επειδή απλά λάτρεψα το πρώτο παίζει ακόμα κι απόψε να βάλω να δω το δεύτερο απλά δεν θα πάω και με τις τρελές απαιτήσεις..

Ταινία να με έχει καθηλωμένο σε όλη την διάρκειά της δεν θυμάμαι και το πέτυχε το matrix εχθές...

[Nikosgiann]

το birdman τι λεει?

[Mau-Maus]

Τι να λεει ?

The Prestige/

Oσες φορες και να την δω αυτην την εργαρα  δεν την βαριεμαι !

8.5/10

[tritonas00]

το birdman τι λεει?

 

θα το δω σημερα, αλλα πρεπει να λεει...

[linuslost]

επιγραμματικά

 

1.ποιος στο καλό αποφάσισε να ξεχωρίσει το χιούμορ??(σαν την μουσική) 

 

2.έγραψα και προηγουμένως μια ταινία με "βρετανικό" χιούμορ που μάλλον δεν επέλεξες να την αναφέρεις -μάλλον προς οφελός σου- εννοόντας στο προηγούμενο ποστ μου οτι δεν είναι η προέλευση του χιούμορ αλλά η ταινία σε παρακαλώ μην με προκαλείς να σου γράψω ταινίες ή σειρες βρετανικές με κλάσεις ανώτερο χιούμορ (μία την έχω είδη αναφέρει)

και 

 

3.σέβομαι τα "γούστα" του καθενός στις ταινίες, το μνμ μου φάνηκε επιθετικό αλλά έψαχνα κάποιον που του άρεσε να μου πεί γιατί του άρεσε (δεν καταφερες να μου δώσεις απάντηση γενικολογόντας οτι είναι "βρετανικό" χιούμορ)

 

αυτά και θα συμφωνήσω με το ποστ σου οτι ο "καθένας έχει διαφορετικά γούστα"

 

 

Δηλαδη τι θες να σου πω? Οτι ηταν αστεια για την ταδε και την ταδε σκηνη?

Εγω και πολυ αλλη την θεωρουμε πολυ καλη την ταινια, πολυ αστεια, με αστειους διαλογους και καταστασεις. Επισης οι ηθοποιοι ειναι φοβεροι...

Αλλα αφου δεν αρεσε καθολου σε εσενα δεν εχει αλλο νοημα να το συζηταμε.

 

[aekoriginal21]

Τέλος το δεύτερο matrix. Σαφέστατα κατώτερο του πρώτου γενικότερα κι ενώ υποτίθεται πως λύνει απορίες εμένα άλλες τόσες μου γέννησε. Άξιζε πάντως σαν ταινία. Για το γαμώτο θα δώ και το 3.

 

7/10

[king2009]

The Final Countdown(http://www.imdb.com/title/tt0080736/?ref_=nv_sr_1)

Ωραια ταινια με αρκετα καλους και γνωστους ηθοποιους με θεμα ταξιδι στο χρονο.7/10

[Fan]

Guardians of the Galaxy

 

Μετά από τόσο θόρυβο και τόσο φανατική υποστήριξη από τα μικρομέγαλα geeks του 9gag αποφάσισα να τη δω και εγώ. Μια λέξη μόνο ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ. Πέραν των οπτικών εφέ που αξίζουν όσκαρ όλα τα υπόλοιπα είναι για γέλια (εκτός τις δήθεν αστείες στιγμές).

 

Πιθανώς να απογοητεύτηκα τόσο εξαιτίας των πολύ καλών reviews που είχα διαβάσει που τελικά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Όπως και να έχει πάντως σενάριο μάπα, ηθοποιία κάτω του μετρίου και με το ζόρι ορισμένες σκηνές να προσπαθούν να βγάλουν γέλιο (που τελικά δεν έβγαινε).

 

Από την άλλη η ταινία μάλλον απευθύνεται σε εφηβικό κοινό οπότε να την αδικώ.

 

4/10

[Eru Iluvatar]

Τέλος το δεύτερο matrix. Σαφέστατα κατώτερο του πρώτου γενικότερα κι ενώ υποτίθεται πως λύνει απορίες εμένα άλλες τόσες μου γέννησε. Άξιζε πάντως σαν ταινία. Για το γαμώτο θα δώ και το 3.

 

7/10

 

Πρέπει να δεις και το Animatrix.