Κατάθλιψη

[thomasG4]

Ισως και μενα το δικο μου προβλημα να περιεχει και μενα καταθλιψη..

Ειδικός δεν είμαι αλλά από τα λόγια σου στο άλλο thread, δεν μου φαίνεσαι για άτομο που έχει συμπτώματα κατάθλιψης.

[yoman]

Ειδικός δεν είμαι αλλά από τα λόγια σου στο άλλο thread, δεν μου φαίνεσαι για άτομο που έχει συμπτώματα κατάθλιψης.

 

ε μην το λες...

 

αν όλη τη μέρα σκέφτεσαι ότι είσαι σκατά και η ζωή σου είναι σκατά, κατά8λιψη θα έχεις, τι θα έχεις...

 

 

την έχω πατήσει κι εγώ έτσι γι' αυτό το λέω, θέλει να πιέζεις τον εαυτό σου να σκέφτεται 8ετικά και ευχάριστα πράγματα, πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο. Αλλιώς πέφτεις ρε παιδί μου, και αν αυτό συνεχιστεί μετά η κατάσταση αρχίζει και γίνεται παθολογική και αποκτάς πρόβλημα από το πουθενά.

 

 

Κάποιοι το έχουν φυσικού τους να σκέφτονται θετικά, κάποιοι άλλοι πάλι κάνουν μονίμως μαύρες και απαισιόδοξες σκέψεις... αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να μάθουν μηχανισμούς στον εαυτό τους τέτοιους, ώστε να ελέγχουν το νου τους με τέτοιο τρόπο που να μην κάνει σκέψεις "τέρατα"...

[thomasG4]

ε μην το λες...

 

αν όλη τη μέρα σκέφτεσαι ότι είσαι σκατά και η ζωή σου είναι σκατά, κατά8λιψη θα έχεις, τι θα έχεις...

 

 

την έχω πατήσει κι εγώ έτσι γι' αυτό το λέω, θέλει να πιέζεις τον εαυτό σου να σκέφτεται 8ετικά και ευχάριστα πράγματα, πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο. Αλλιώς πέφτεις ρε παιδί μου, και αν αυτό συνεχιστεί μετά η κατάσταση αρχίζει και γίνεται παθολογική και αποκτάς πρόβλημα από το πουθενά.

 

 

Κάποιοι το έχουν φυσικού τους να σκέφτονται θετικά, κάποιοι άλλοι πάλι κάνουν μονίμως μαύρες και απαισιόδοξες σκέψεις... αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να μάθουν μηχανισμούς στον εαυτό τους τέτοιους, ώστε να ελέγχουν το νου τους με τέτοιο τρόπο που να μην κάνει σκέψεις "τέρατα"...

Υπάρχει μεγάλη διαφορά της μελαγχολίας με τη κατάθλιψη.

 

Η κατάθλιψη έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ πιο βαριά κατάσταση και δεν πρέπει να συγχέεται με μια απλή μελαγχολία.

[yoman]

Αν κάποιος δεν το έχει ζήσει δεν ξέρει τι είναι. Δεν ξέρει τι είναι να πονάς παντού, να έχεις έναν κόμπο στο στομάχι 24 ώρες το 24ωρο, να μην μπορείς να λειτουργήσεις, το στομάχι σου να έχει διαλυθεί και να μην κατεβαίνει μπουκιά και να ζεις για βδομάδες μόνο με νερό. Να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι επειδή λόγω κατάθλιψης να έχεις αποκτήσει ένα σωρό φοβίες, να μην υπάρχει αύριο, τίποτα πλέον να μην σε ευχαριστεί, να μην χαμογελάς,να κοιμάσαι επίτηδες 12ωρα για να μην νιώθεις, να έχεις συνέχεια ξεσπάσματα, να είσαι με πρησμένα μάτια μονίμως, τα πάντα να σου φαίνονται μάταια και ασήμαντα, να θες να βλάψεις τον εαυτό σου, να αυτοτραυματίζεσαι και η μόνη διέξοδος να είναι πλέον ο θάνατος ώστε να βρεις γαλήνη.

 

δεν ξέρω αν μιλάς από προσωπική πείρα.. αλλά αν ναι, ελπίζω να είσαι πολύ καλύτερα...

 

Υπάρχει μεγάλη διαφορά της μελαγχολίας με τη κατάθλιψη.

 

Η κατάθλιψη έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ πιο βαριά κατάσταση και δεν πρέπει να συγχέεται με μια απλή μελαγχολία.

 

 

δε μίλησα για μελαγχολία

 

 

βασικά αν δεν το νιώσεις δεν ξέρεις πως είναι

 

σου λέει ο άλλος δεν είμαι καλά, νομίζω πως έχω κατάθλιψη και συ σκέφτεσαι "έλα μωρε τι θα χει...σιγά μαλακίες"

 

Όπως και να χει πάντως σε άλλους είναι πιο σοβαρό και σε άλλους είναι περισσότερο ελεγχόμενη η κατάσταση.

[Joanna000]

Καταθλιψη=αχαριστια=ηλιθιοτητα=κάλος στο κεφαλι

 

Ακουγεται καπως το παραπανω σχολιο αλλα στηριζεται σε προσωπικη εμπειρια. Γενικα ειμαι φιλοδοξος ανθρωπος, πολυ φιλοδοξος, απαιτητικος, ασυμβιβαστος. Ολα αυτα μεχρι 2 μηνες. Ξαφνικα μαθαινουμε πριν 2 μηνες οτι ο παππους μου εχει μια καλπαζουσα μορφη καρκινου και του μενει 1 μηνας ζωη. Ο παππους εκει που δεν εχει απολυτως μα απολυτως τιποτα, σκετο θηριο ηταν, αρχισε μερα με την μερα να πεφτει ωσπου μπηκε στο νοσοκομειο στο τμημα ογκολογικης. Εκει καταλαβα ποσο αχαριστος ειμαι. Ειδα παιδια 25 χρονων με καρκινο, μαναδες 45 χρονων με καρκινο και γονεις να περιμενουν υπομονετικα να πεθανει το παιδι τους.

 

Ξερετε τι εκανα καθε φορα που εβγαινα απο το νοσοκομειο? Επειδη τυχαινε να πηγαινω απογευμα και το νοσοκομειο "βλεπει" προς τη δυση εχοντας στο βαθος βουνα, χαζευα τα χρωματα του ουρανο σκεπτομενος οτι εγω μπορω να δω το ηλιοβασιλεμα και αλλοι μεσα στο νοσοκομειο δε θα το ξαναδουνε.

 

Καθε φορα που εφευγα εβγαινα πιο ευχαριστος με την εννοια οτι εγω μπορω και περπαταω! Μπορω να αναπνευσω τον καθαρο αερα, να νιωσω το κρυο, να δω τα χρωματα του ουρανου. Ειναι τοσο απλο και ομως ατομα εκει μεσα δε μπορουν να το κανουν!

 

Ο παππους μου πεθανε την προηγουμενη εβδομαδα και εγω πηρα το μαθημα μου. Να συνεχισω να ειμαι περισσοτερο αντισυμβατικος και να απολαμβανω το καθετι απλο.

 

Σκεφτειτε οτι ισως σημερα ειναι το τελευταια σας απογευμα. Αξιζει να το χαραμισετε κλαιγοντας?

 

 

 

 

Οπως λεμε.."Ζησε την στιγμη σαν να ναι τελευταια" και υγεια πανω απ'ολα και να το παλευουμαι παιδια..να μην αφηνουμαι κανεναν "βλακα/βλαμμενη" να μας κανει μπαλακι του πινγκ-πονγκ π.χ. Δικη μας ειναι η ζωη και εμεις την πλαθουμαι οπως γουσταρουμαι παιδια..Ζηλεια,"ψωνισμος",ψεμματα..γιατι εκει εξω στο κοσμο υπαρχουν πολλα σκουπιδια ρε παιδια που κανενας δεν εκτιμαει τι εισαι,πως εισαι,τι αξιζεις..(μιλαω απο προσωπικης μου εμπειριας,δεν προσβαλλω κανεναν.)

[stavi]

Οπως λεμε.."Ζησε την στιγμη σαν να ναι τελευταια" και υγεια πανω απ'ολα και να το παλευουμαι παιδια..να μην αφηνουμαι κανεναν "βλακα/βλαμμενη" να μας κανει μπαλακι του πινγκ-πονγκ π.χ. Δικη μας ειναι η ζωη και εμεις την πλαθουμαι οπως γουσταρουμαι παιδια..Ζηλεια,"ψωνισμος",ψεμματα..γιατι εκει εξω στο κοσμο υπαρχουν πολλα σκουπιδια ρε παιδια που κανενας δεν εκτιμαει τι εισαι,πως εισαι,τι αξιζεις..(μιλαω απο προσωπικης μου εμπειριας,δεν προσβαλλω κανεναν.)

 

 

όλοι θέλουν να τους το παίζες και καλά και δήθεν..

 

μια χαρά το τρώνε το παραμύθι αν το παίζεις ιστορία.

[Andreas2]

Εγώ έχω κατάθλιψη λόγω του ότι είμαι μέτριας εμφανίσεως.

[gnsX]

Εγώ έχω κατάθλιψη λόγω του ότι είμαι μέτριας εμφανίσεως.

μερικοι το λεν αυτογνωσία

[Σούπαφλαϊ Τζίμμι Σνούκα]

όλοι θέλουν να τους το παίζες και καλά και δήθεν..

 

[stavi]

Εγώ έχω κατάθλιψη λόγω του ότι είμαι μέτριας εμφανίσεως.

 

 

αρκεί να έχεις προσωπικότητα

 

και την προσωπικότητα μπορείς να τη δουλέψεις.. ταξίδια, εμπειρίες, βιβλία, μουσική, φίλοι, ανεκτικότητα, κατανόηση...

 

 

 

σουπαφλαι δεν μπορώ σήμερα.. έχω πονοκέφαλο

[SlackulatoR]

Andreas2 που πήγε η πίστη σου;

Πάντως τα τελευταία χρόνια, και με την εξέλιξη της τεχνολογίας/ιατρικής και της επικοινωνίας έχουν αυξηθεί αυτά τα είδη αρρώστιας.

 

Λογικό είναι, εφόσον μπορείς πιο εύκολα να ψάχνεις και να βλέπεις το τι γίνεται στον κόσμο. Το θέμα είναι ότι πολύ εύκολα οι άνθρωποι πλέον αποδέχονται πράγματα ή δεν αγωνίζονται αρκετά ώστε να μην τους επιρρεάσει κάποιο γεγονός.

 

Βέβαια παίζουν πολλά πράγματα ρόλο και νομίζω πάνω απ'όλα η παιδική ηλικία.

[stavi]

ένας γνωστός μου μου είχε πει κάποτε ένα καλό αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ πώς το είχε θέσει.. το ρεζουμέ πάντως ήταν το εξής...

 

 

μου λεγε.. δε με πειράζει που εδώ και καιρό δεν έχω κάνει σχέση... η απάθεια με ενοχλεί...

 

 

Δε χρησιμοποιήσε τη λέξη αυτή, είπε κάτι πολύ πιο πετυχημένο που δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ

 

το point του ήταν ότι... όσο δε ζεις πράγματα σε πιάνει τελικά μια απάθεια και δε σ'ενοχλεί, φτάνεις στο σημείο να μη θέλεις καν να ζήσεις κάτι... συνηθίζεις εκεί, στο τίποτα..

 

 

Μιλούσε συγκεκριμένα για τις σχέσεις.. και το βρήκα πολύ πετυχημένο

[slygeo87]

μερικοι το λεν αυτογνωσία

 

 

Μερικοί το λεν' χαμηλή αυτοεκτίμηση και πίστεψε με, έχω δει πολλά άσχημα ψώνια όπως έχεις δει κι εσύ.

[totem_lost]

Είχα περάσει και εγώ από μια περίοδο κατάθλιψης, το 2011, καθώς βρέθηκα ολομόναχη σε μια ξένη χώρα με πάρα πολλές υποχρεώσεις, πολύ πίεση από τη δουλειά μου, καμια στήριξη από φίλους (φίλοι λέμε τώρα!), και μια σχέση στην Ελλάδα που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα! Είχα βρεθεί σε φάση απόλυτου άγχους και πολύ έντονων ξεπασμάτων κατέληξα να σπάσω τον υπολογιστή μου να καταστρέψω έπιπλα του σπιτιού μου και να περάσω από μέρες απόλυτης απόγνωσης (δυστυχώς όσο η κατάθληψη σου τρέχει, τρέχουν και οι υποχρεώσεις σου όπου πρέπει να φερθείς σαν επαγγελματίας!) Αν και οι αιτίες που σε κάνουν καταθλιπτικό δεν έχουν σημασία (τα αισθήματα κάποιου μπορεί να είναι καταστροφικά έστω και αν προέρχονται από τους πιο ασήμαντους φαινομενικά λόγους). Και το χειρότερο φυσικά είναι οτι αν τα παρατούσα, θα σήμαινε οτι πρέπει να γυρίσω στην Ελλάδα και να αντιμετωπίσω την ανεργία και τα επακόλουθά της (ενώ μου παρουσιάστικε μια πολύ καλή ευκαιρία τους μήνες της κατάθλιψης). Στη διάρκεια αυτής της φάσης ένιωθα οτι είχα χάσει τον ευατό μου: είχα καταλήξει ένας άνθρωπος φοβισμένος από όλα, και αν χρειαζόταν να κάνει και το πιο απλό πράγμα (για παράδειγμα να πάει και να κανονίσει μια συμφωνία με κάποιο άγνωστο) θα αγχωνόταν χωρίς λόγο, θα το έβλεπε βουνό και θα προσπαθούσε να το ξεφορτωθεί από πάνω του. Ένιωθα οτι εξαρτώμαι από τους άλλους (ενώ στην πραγματικότητα συνέβαινε το αντίθετο), και χανόμουν στη σκέψη οτι τα πράγματα ίσως να μην γίνονταν όπως ακριβώς τα περίμενα. Το κάθε τι με γέμιζε άγχος και ανησυχία χωρίς λόγο συνήθως. Να τονίσω εδώ οτι πάντα υπηρξα ένας άνθρωπος πολύ δυνατός και ανεξάρτητος, και ποτέ δεν είχα συναισθηματικά κενά, ούτε από φίλους ούτε από σχέσεις. Σκέφτηκα πως μερικά αγχολυτικά θα εκτονώναν την κατάσταση μου, αλλά εδώ δεν μπορούσα εύκολα να τα προμυθευτώ (έπρεπε να μπλέξω με γιατρούς). Το μόνο που με έκανε να ξεφορτωθώ όλο αυτό το βάρος που είχα ήταν η μαριχουάνα και διάφορες άλλες ουσίες που φερνουν κάποιου είδους ευφορία (φυσικά δεν προτρέπω τον καθένα να πέσει στις καταχρήσεις). Όμως ούτε και αυτό με βοήθησε ουσιαστικά - αυτό που με έκανε να το ξεπεράσω είναι μια και μόνο απόφαση που πήρα μόνη μου μετά απο κόπο: Να φροντίζω τον εαυτό μου! Πιστεύω οτι από την κατάθλιψη ξεφεύγεις μόνο αν το αποφασίσεις και εφόσον συνειδητοποιήσεις οτι τα πάντα εξαρτώνται από εσένα τον ίδιο. Για μένα αυτό έγινε με το να διαβάσω λίγο για βουδισμό, να γυμναστώ και να ξεφορτωθώ οτι δεν μου κάνει καλό (στην περίπτωση μου και τους φίλους μου και τη σχέση μου!) Πιστεύω οτι όλα μπορούν να ξεπεραστούν με την εσωτερική και μόνο δύναμη που κρύβει ο καθένας, μην περιμένεις από κανέναν άνθρωπο και καμια δραστηριότητα (ούτε γυμναστική, ούτε ταξίδια) να σε βγάλει από το πρόβλημα σου! Από αυτό θα βγεις μόνο αν πάρεις αυτή την απόφαση κατά την άποψή μου!

 

PS: Η πολύ άσχημη περίοδος για μένα κράτησε 7 μήνες τουλαχιστον, στη διάρκεια των οποίων δεν είχα στήριξη από κανέναν κοντινό μου άνθρωπο, δούλευα πολύ και δεν είχα σύντροφο. Αν τα κατάφερα εγώ φαντάσου τι μπορείς να κάνεις εσυ!

[REDODIN7]

Ειμαι συγουρος οτι εχω καταθλιψη εδω και πολλα χρονια για τους εξης απλους λογους σπανια βγαινω εξω, υπαρχουν μερες που θελω να κοιμαμε και μονο και το ωραριο υπνου ειναι οτι νανε.

 

Και το πιο σημαντικο δεν ειμαι ευχαριστημενος σχεδον με τιποτα.