Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Οπλισμένο, ναι.

 

Εκπαιδευμένο όμως;

 

Φαντάζομαι δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να σημαδέψεις, να οπλίσεις και να πυροβολίσεις έναν αντίπαλο, ειδικά με την αδρεναλίνη να κάνει πάρτυ στον οργανισμό σου. Πόσω μάλλον αν έχεις το πιστόλι σου ασφαλισμένο όπως θα οφείλεις και έχεις να κάνεις με εναν οπλισμένο αντίπαλο που "το έχει ξανακάνει".

 

Εδώ έμπειροι αστυνομικοί και στρατιώτες δυσκολεύονται σε turn and shoot drills σε συνθήκες εκπαίδευσης ακόμα και κοντινές αποστάσεις, ενώ ο ανεκπαίδευτος πολίτης που πήρε πιστόλι και την είδε ράμπο θα τα πάει καλύτερα;

 

Παραβλέπουμε βέβαια βολικότατα και το λεγόμενο risk compensation. Fun story, όταν κάποιος νοιώθει (λανθασμένα) ασφαλής, τόσο περισσότερες μαλακίες κάνει. Και στην προκειμένη, δυο-τρείς βολές σε σκοπευτήριο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το να αντιμετωπίσεις έναν ζωντανό, κινούμενο, εμπειρο, ίσως και εκπαιδευμένο αντίπαλο. Για effective kill zone και τα ρέστα, ούτε λόγος.

 

 

Και το αυτοκίνητο απλό εργαλείο είναι. Έχεις δεί τι γίνεται στους δρόμους από τους υπεύθυνους, ψύχραιμους και ικανούς πολίτες;

 

 

Μόνο που η οπλοχρησία δεν ορίζεται σαν νόμιμη άμυνα παρα μόνο όταν και ο άλλος οπλοφορεί, και αυτό υπο προϋποθέσεις. Ακόμα και να τον δείς να σε σημαδεύει, δεν μπορείς να του την ανάψεις οπουδήποτε.

 

 

Σαφέστατα, αφού ο Θούκης σκοτώνει.

Όμορφα μας τα λες κύριε συμφορουμίτη,αρκεί να ήμασταν ήδη στην ιδανική κοινωνία που περιγράφεις,με εκπαιδευμένους κλπ.

Τί να το κάνω άμα ζήσω από ένοπλη ληστεία μέσα στο σπίτι μου;Τον ψυχολογικό βιασμό που θα έχω υποστεί,σε πόσα χρόνια λες να τον απαξιώσω;

 

Προτιμώ να του αδειάσω την ενιάρα μου πάνω του κι ας μην τον πετύχει καμία,από του να πάω άκαπνος,κοτούλα.

 

 

Την επόμενη φορά θα σκεφτεί να τη ξαναπέσει και πού ξέρεις,η διασπορά που δίνει το πάρκινσον στη ηλικία μου μπορεί να του βγάλει και κανα μάτι....

  • Απαντ. 569
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Δεν παρουσίασα καμιά ιδανική κοινωνία.

 

Απλά έφερα στον tapanokato ένα παράδειγμα του γιατί η οπλοκατοχή ως άμυνα είναι κακή ιδέα, τουλάχιστον όταν δεν συνοδεύεται από τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Οι οποίες δεν είναι μόνο το χαρτί ψυχιάτρου και δυο-τρείς σκοπευτικούς αγώνες τον χρόνο. :rolleyes:

 

Οι περισσότεροι όσων είμαστε υπέρ της οπλοκατοχής ξεχνάμε κάποια βασικά πράγματα. Το όπλο, εκτός από "εργαλείο" είναι και ευθύνη. Τεράστια. Ασχέτως με τον αποπάνω που συγκρίνει ιστορικούς με kalashnikov.

 

Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στην οπλοκατοχή (πέρα από την σωστή φύλαξή του -εννοείται-) είναι η σωστή χρήση του, η οποία επιτυγχάνεται μόνο μέσω εκπαίδευσης. Η οποία, επίσης, για τον μέσο Έλληνα, είναι ο'τι βλέπει στο 24 και στο CSI. Γιατί για αυτόν, όλοι μας μπορούμε ξαφνικά να γίνουμε τέρατα ψυχραιμίας και ευστοχίας στο λεπτό.

 

Παρεπιπτόντως, με το που δείς ακόμα και άοπλο κακοποιό μέσα στο σπίτι σου, δεν χρειάζεται καν να έχεις πάρκινσον για να τρέμει το χέρι σου. ;)

Δημοσ.

Σου βιάζουν την κόρη!….ε, και;

 

 

Μα, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω; Αυτή τη στιγμή μου βιάζουν την δωδεκάχρονη κόρη μου στο δωμάτιο. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω, έκλεψαν τα πάντα και τώρα μου βιάζουν και το παιδί μου. Κι εσείς μου λέτε, «ε, και»;

Ε, ναι, τι άλλο να σας πω;

 

 

«Μα»…

 

 

Τι μα και ξεμά ρε φίλε; Πάρε την καραμπίνα και βοήθησέ την.

 

 

Μα δεν έχω καραμπίνα. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος. Δεν είμαι μιλιταριστής.

 

 

Συγχαρητήρια. Και που είσαι τώρα;

 

 

Κρυμμένος στη σοφίτα.

 

 

Άλλα μέλη της οικογένειας;

 

 

Η γυναίκα μου είναι κρυμμένη στο υπόγειο.

 

 

Ε, κάνε υπομονή. Θα φτάσουν και στο υπόγειο.

 

 

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εδώ κινδυνεύουμε.

 

 

Ακριβώς.

 

 

Και δε θα κάνετε κάτι; Γείτονες είστε.

 

 

Ακριβώς. Δέκα σπίτια είμαστε όλοι κι όλοι εδώ πάνω στα βουνά. Και τον προηγούμενο μήνα είχαν εισβάλλει στο γείτονά σας, έτσι;

 

 

Μάλιστα.

 

 

Τον βοηθήσατε;

 

 

Μα…ήταν ένοπλη εισβολή…έπεφταν σφαίρες…τι θα έκανα; Πως θα τα έβγαζα πέρα; Ειδοποίησα την αστυνομία. Τι άλλο να έκανα;

 

 

Σωστά. Γι’ αυτό και δεν είχατε συμμετάσχει ούτε πριν ούτε μετά στις συζητήσεις των γειτόνων σας για μέτρα αυτοπροστασίας. Είστε προοδευτικός άνθρωπος, που απεχθάνεστε τέτοιες καταστάσεις. Έτσι δεν μας είχατε πει;

 

 

Μα, η ίδια η Πολιτεία δεν το επιθυμεί κάτι τέτοιο. Το απαγορεύει. Είμαστε ευνομούμενοι πολίτες, το ξεχάσατε; Δεν επιτρέπεται να μετατρεπόμαστε σε αγρίμια.

 

 

Σωστά. Οπότε αφού δεν μπορείτε να κάνετε κάτι χαλαρώστε και απολαύστε το.

 

 

Μα…

 

 

Επίσης μπορείτε ως ευνομούμενος Πολίτης να καλέσετε την Πολιτεία να «σπεύσει». Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Θα ειδοποιήσω την Αστυνομία.

 

 

Μα τους ειδοποίησα κι εγώ αυτούς….αλλά αυτοί θα κάνουν δέκα χρόνια να έρθουν…είμαστε άκρως απομονωμένοι εδώ που κατοικούμε και μόλις πέντε αστυνομικοί έχουν να εποπτεύσουν μια τεράστια περιοχή. Ακόμη κι αν υπάρχουν ελεύθεροι 2-3 αστυνομικοί, μόνον για να φτάσουν εδώ πάνω θέλουν τρία τέταρτα.

 

 

Ναι, αλλά αυτή είναι η νόμιμη οδός αγαπητέ. Έτσι δεν είπατε;

 

 

Ναι, αλλά η οικογένειά μου τώρα κινδυνεύει. Όχι αύριο.

 

 

Ακριβώς, τα ίδια σας λέγαμε και πριν την συνάντηση των γειτόνων, που αρνηθήκατε να έρθετε και να συμμετάσχετε. Όπως ακριβώς κινδύνευσε και η οικογένεια του γείτονά σας πριν έναν μήνα όταν εσείς αρνηθήκατε να τον βοηθήσετε ενώ πήγαν άλλοι πέντε γείτονες με τις καραμπίνες και τους απασχόλησαν με βολές στον αέρα μέχρι να έρθει η αστυνομία και να αναλάβει. Με αποτέλεσμα σήμερα και οι πέντε να βρίσκονται υπόδικοι επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν με προσωπικό κίνδυνο κατά της ζωής τους κι εν γνώσει τους ότι κατόπιν θα είχαν και μπερδέματα με την Δικαιοσύνη. Αφού εσείς δεν τρέξατε όταν σας είχαν ανάγκη, τώρα ποιος νομίζετε ότι θα δεχτεί να διακινδυνεύσει για σας; Κι όταν οι μισοί μάλιστα είναι ήδη υπόδικοι….

 

 

Μα δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να γίνει κάτι.

 

 

Βεβαίως και μπορείτε. Να κατεβείτε από τη σοφίτα, να πάτε στο πλησιέστερο σπίτι και να δανειστείτε την καραμπίνα του γείτονά σας. Αυτό δεν νομίζω κανείς να σας το αρνηθεί.

 

 

Μα…είναι ψηλά η σοφίτα…πως θα κατέβω μέσα στη νύχτα; Δεν είμαι εκπαιδευμένος….Άσε που μπορεί να με ακούσουν και να μου ρίξουν…Αλλά ακόμη και να κατάφερνα να φτάσω στο γείτονα, ακόμη κι αν είναι εκεί, ακόμη κι αν μου έδινε την καραμπίνα, πως θα την χρησιμοποιήσω; Δεν είμαι κανένας κομάντο…δεν έχω ιδέα από όπλα…

 

 

Ε, να με συγχωρείτε τότε, αλλά μπορείτε επίσης, εφόσον αποδειχτήκατε τόσο «χοντρόπετσος» και «αντικοινωνικός» όταν κινδύνευαν οι γείτονές σας κι αφού ακόμη και τώρα βάζετε μπροστά από τη ζωή του παιδιού σας και της οικογένειάς σας την δική σας ζωούλα να αποδεχτείτε την νοσηρή σας φύση και να πάτε στο δωμάτιο της κόρης σας μαζί με τους εγκληματίες και να «συμμετάσχετε στο γλέντι» τους.

 

 

Πως τολμάτε;

 

 

Μα γιατί; Έτσι κι αλλιώς αυτές τις επιλογές είχατε μπροστά σας καιρό τώρα. Και προφανώς τις έχετε ήδη κάνει μέσα σας.

 

 

Τι εννοείτε;

 

 

Καλά, μέχρι να τελειώσουν με την κόρη σας και μέχρι να έρθει η αστυνομία θα σας κάνω λίγη παρέα για να σας βοηθήσω να «το εμπεδώσετε».

 

 

Εννοώ: 1η επιλογή, «Δράση». Δεν το κάνατε όταν έπρεπε, δεν προετοιμαστήκατε, συνεπώς δεν έχετε ούτε τα εφόδια, ούτε την εκπαίδευση, ούτε και τα κότσια προφανώς για να το κάνετε ούτε και τώρα. Απωλέσατε αυτήν την επιλογή.

 

 

2η επιλογή: Να συνεχίσετε να παραμένετε στην «άκρη». «Αποστασιοποιημένος ψυχικά και ενεργητικά από τα πάντα» όπως και το κάνατε άλλωστε τόσον καιρό. Να κάτσετε εκεί βαθιά μέσα στην τρύπα σας και να περιμένετε άπραγος να τελειώσουν και να φύγουν.

 

 

3η επιλογή: Να συνειδητοποιήσετε πόσο «οικτρός» είστε. Είστε το ίδιο «νοσηρός, αντικοινωνικός και οικτρός» όσο αυτοί οι εγκληματίες αυτή τη στιγμή που ξεσκίζουν την κόρη σας στο διπλανό δωμάτιο και να γίνετε απολύτως ίδιος με αυτούς. Να πάτε στο διπλανό δωμάτιο και να συμμετάσχετε στο «βιασμό της κόρης» σας.

 

 

Μα είστε τρελός;

 

 

Εγώ; Καθόλου…βασικά προσπαθώ να σας κάνω συνειδητοποιήσετε τι κάνετε μπας και ξυπνήσετε, αλλά δεν το βλέπω….

 

 

Εσείς θα το κάνατε κάτι τέτοιο;

 

 

Όχι βέβαια…αλλά εγώ δεν είμαι εσείς….«Ωραιοποιείστε» το και «δείτε το δημιουργικά». Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προσπεράσετε τις φοβερές τύψεις που πιθανόν να σας περιμένουν στη γωνία μετά το περιστατικό. «Ψυχικό Άλμα» λέγεται αγαπητέ…Λογικά δεν ακούγονται όλα;

 

 

Είστε πράγματι τρελός…

 

 

Μπορείτε βεβαίως, να προσπαθήσετε να καταγράψετε τον βιασμό και να τον περιφέρετε κατόπιν στα κανάλια. Έτσι θα έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνατε κι εσείς για να «ξυπνήσει η κοινωνία». Πως «θυσιαστήκατε» φερόμενος «γενναία» προκειμένου να υπάρχει «ζωντανή εικόνα» που θα «παραδειγματίσει» για το «κοινό καλό». Θα νοιώσετε πως έστω κι έτσι κάνατε κι εσείς κάτι. Και θα κερδίσετε και τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αναλογούν στην άθλια και μίζερη ύπαρξή σας. Θα σας καλούν σε πάνελ, θα ασχολούνται με σας και το δράμα της κόρης σας και μέσα από τη ματαιοδοξία της δημοσιότητας θα βρείτε ίσως κι ένα «ψυχολογικό τρυκ/πάτημα» να ξεπεράσετε τις τύψεις σας.

 

 

Η κόρη μου σταμάτησε να ουρλιάζει…πρέπει να τελείωσαν…

 

 

Α, ούρλιαζε κιόλας…και ούτε εσείς, ούτε και κανείς από τους γείτονες δεν συγκινήθηκε…ενδιαφέρον….θα πρέπει να σας προβληματίσει αυτό.

 

 

Μα, ίσως τώρα κάνουν κάτι χειρότερο ακόμη…

 

 

Όπως;

 

 

 

 

Χμμμ, δεν απαντάτε…ποιο είναι άραγε το χειρότερο για σας αυτή τη στιγμή; Να πάνε προς το υπόγειο για τη γυναίκα σας ή προς τη σοφίτα για σας;

 

 

Μα, με έχετε παρεξηγήσει. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Δεν είμαι σαν αυτούς. Ένας φιλήσυχος, ευυπόληπτος και ευνομούμενος πολίτης είμαι.

 

 

Που όμως με την στάση σας επιτρέψατε σ’ αυτά τα κτήνη να κάνουν επανειλημμένα και να συνεχίζουν να κάνουν τα αίσχη που κάνουν. Χτες στους γείτονές σας, σήμερα σ’ εσάς, αύριο σε κάποιον άλλον συμπολίτη σας.

 

 

Δεν είναι δυνατόν να μου καταλογίζετε τέτοιες ευθύνες. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.

 

 

Α, όχι. Βεβαίως και όχι. Απλά την ησυχία σας θέλατε. Να όμως που το κακό για να γίνει χρειάζεται δύο. Αυτόν που το κάνει και αυτόν που θα μπορούσε να το αποτρέψει και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνουν τώρα οι εγκληματίες;

 

 

Πηγαίνουν προς το υπόγειο, νομίζω.

 

 

Κάνω λάθος ή σας ακούω «ανακουφισμένο»;

 

 

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Βεβαίως και ανησυχώ για την γυναίκα μου.

 

 

Α, δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Απλά διαπιστώνω πως ανησυχείτε περισσότερο για τον εαυτούλη σας. Σκέφτεστε πόσο πολύ θα πονούσε το ξύλο που θα σας έριχναν. Ή ακόμη και ο βιασμός σας πολύ περισσότερο. Αν και υποθέτω πως αυτό θα το θεωρούσατε το λιγότερο. Ίσως και ενδόμυχα να το επιζητείτε.

 

 

Μα, δεν σας επιτρέπω.

 

 

Α, δε χρειάζεται. Έχω καταλάβει τι έχω απέναντί μου. Οπότε δεν χρειάζεται να μου δώσετε καμία έγκριση.

 

 

Μα πως τολμάτε;

 

 

Τολμάω γιατί συνειδητοποιώ πως αυτή τη στιγμή η ανήλικη κόρη σας αιμορραγεί πιθανότατα θανάσιμα από τον βιασμό της κι όμως εσείς εξακολουθείτε να μην κάνετε κάτι για να τους προστατέψετε. Αντ’ αυτού συνεχίζετε να μιλάτε στο τηλέφωνο κατατρομαγμένος προσπαθώντας να βρείτε εσείς λίγη «ψεύτικη ασφάλεια» μέσα από μια συνομιλία αδιαφορώντας για τον τρόμο του παιδιού σας. Πιθανότατα, θα ανησυχείτε ακόμη περισσότερο μην βρουν κάποιο κρυμμένο χρηματοκιβώτιο ή μήπως φτάσουν σε σας στην σοφίτα εάν αποκαλύψετε τη θέση σας.

 

 

Χριστέ μου!

 

 

Α, κατάλαβα…άλλαξαν πορεία και αντί για το υπόγειο έρχονται στην σοφίτα.

 

 

Σας παρακαλώ, έρχονται…κάντε κάτι….

 

 

Ναι, θα κάνω αγαπητέ…θα σας συνιστούσα να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε….

 

 

Έτσι, ίσως νοιώσετε καλύτερα τι πέρασε η κόρη σας «εξ’ αιτίας» σας πριν λίγο….και τι πέρασαν και οι γείτονές σας πριν λίγες ημέρες όταν αρνηθήκατε να τους βοηθήσετε όλους….

 

 

Καληνύχτα ανθρωπάκο…όπως έστρωσες θα κοιμηθείς…μπορείς να είσαι βέβαιος ότι κάτι έκανες κι εσύ για να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι…ο «άκρως εκ-παιδευτικός» αυτός διάλογός μας ηχογραφήθηκε και θα δημοσιευθεί…

 

 

 

 

(Brutal, surreal και grotesco; Ίσως…

 

 

……..αλλά….)

 

 

 

 

Γιώργος Ανεστόπουλος

 

Γεράκι του Αιγαίου

Δεν είναι δικό μου,κάπου το ψείρισα.

Δημοσ.

Μάλιστα.

 

Καταλαβαίνεις οτι το συζητάμε για την εισβολή ενός κλέφτη στο σπίτι μας και την άμεση αντίδρασή μας σε αυτό;

 

Αν θέλεις να δούμε την οπλοχρησία ως αυτοάμυνα υπο συγκεκριμένες συνθήκες ευχαρίστως, αλλά συνήθως η αρχική αντίδραση είναι αυτή που μετράει, όχι το "αν πιάσει ομήρους τι γίνεται", σωστά;

Δημοσ.

Μάλιστα.

 

Καταλαβαίνεις οτι το συζητάμε για την εισβολή ενός κλέφτη στο σπίτι μας και την άμεση αντίδρασή μας σε αυτό;

 

Αν θέλεις να δούμε την οπλοχρησία ως αυτοάμυνα υπο συγκεκριμένες συνθήκες ευχαρίστως, αλλά συνήθως η αρχική αντίδραση είναι αυτή που μετράει, όχι το "αν πιάσει ομήρους τι γίνεται", σωστά;

Το ίδιο λέμε.Μάλλον...

Δημοσ.

Σου βιάζουν την κόρη!….ε, και;

 

 

Μα, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω; Αυτή τη στιγμή μου βιάζουν την δωδεκάχρονη κόρη μου στο δωμάτιο. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω, έκλεψαν τα πάντα και τώρα μου βιάζουν και το παιδί μου. Κι εσείς μου λέτε, «ε, και»;

Ε, ναι, τι άλλο να σας πω;

 

 

«Μα»…

 

 

Τι μα και ξεμά ρε φίλε; Πάρε την καραμπίνα και βοήθησέ την.

 

 

Μα δεν έχω καραμπίνα. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος. Δεν είμαι μιλιταριστής.

 

 

Συγχαρητήρια. Και που είσαι τώρα;

 

 

Κρυμμένος στη σοφίτα.

 

 

Άλλα μέλη της οικογένειας;

 

 

Η γυναίκα μου είναι κρυμμένη στο υπόγειο.

 

 

Ε, κάνε υπομονή. Θα φτάσουν και στο υπόγειο.

 

 

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εδώ κινδυνεύουμε.

 

 

Ακριβώς.

 

 

Και δε θα κάνετε κάτι; Γείτονες είστε.

 

 

Ακριβώς. Δέκα σπίτια είμαστε όλοι κι όλοι εδώ πάνω στα βουνά. Και τον προηγούμενο μήνα είχαν εισβάλλει στο γείτονά σας, έτσι;

 

 

Μάλιστα.

 

 

Τον βοηθήσατε;

 

 

Μα…ήταν ένοπλη εισβολή…έπεφταν σφαίρες…τι θα έκανα; Πως θα τα έβγαζα πέρα; Ειδοποίησα την αστυνομία. Τι άλλο να έκανα;

 

 

Σωστά. Γι’ αυτό και δεν είχατε συμμετάσχει ούτε πριν ούτε μετά στις συζητήσεις των γειτόνων σας για μέτρα αυτοπροστασίας. Είστε προοδευτικός άνθρωπος, που απεχθάνεστε τέτοιες καταστάσεις. Έτσι δεν μας είχατε πει;

 

 

Μα, η ίδια η Πολιτεία δεν το επιθυμεί κάτι τέτοιο. Το απαγορεύει. Είμαστε ευνομούμενοι πολίτες, το ξεχάσατε; Δεν επιτρέπεται να μετατρεπόμαστε σε αγρίμια.

 

 

Σωστά. Οπότε αφού δεν μπορείτε να κάνετε κάτι χαλαρώστε και απολαύστε το.

 

 

Μα…

 

 

Επίσης μπορείτε ως ευνομούμενος Πολίτης να καλέσετε την Πολιτεία να «σπεύσει». Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Θα ειδοποιήσω την Αστυνομία.

 

 

Μα τους ειδοποίησα κι εγώ αυτούς….αλλά αυτοί θα κάνουν δέκα χρόνια να έρθουν…είμαστε άκρως απομονωμένοι εδώ που κατοικούμε και μόλις πέντε αστυνομικοί έχουν να εποπτεύσουν μια τεράστια περιοχή. Ακόμη κι αν υπάρχουν ελεύθεροι 2-3 αστυνομικοί, μόνον για να φτάσουν εδώ πάνω θέλουν τρία τέταρτα.

 

 

Ναι, αλλά αυτή είναι η νόμιμη οδός αγαπητέ. Έτσι δεν είπατε;

 

 

Ναι, αλλά η οικογένειά μου τώρα κινδυνεύει. Όχι αύριο.

 

 

Ακριβώς, τα ίδια σας λέγαμε και πριν την συνάντηση των γειτόνων, που αρνηθήκατε να έρθετε και να συμμετάσχετε. Όπως ακριβώς κινδύνευσε και η οικογένεια του γείτονά σας πριν έναν μήνα όταν εσείς αρνηθήκατε να τον βοηθήσετε ενώ πήγαν άλλοι πέντε γείτονες με τις καραμπίνες και τους απασχόλησαν με βολές στον αέρα μέχρι να έρθει η αστυνομία και να αναλάβει. Με αποτέλεσμα σήμερα και οι πέντε να βρίσκονται υπόδικοι επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν με προσωπικό κίνδυνο κατά της ζωής τους κι εν γνώσει τους ότι κατόπιν θα είχαν και μπερδέματα με την Δικαιοσύνη. Αφού εσείς δεν τρέξατε όταν σας είχαν ανάγκη, τώρα ποιος νομίζετε ότι θα δεχτεί να διακινδυνεύσει για σας; Κι όταν οι μισοί μάλιστα είναι ήδη υπόδικοι….

 

 

Μα δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να γίνει κάτι.

 

 

Βεβαίως και μπορείτε. Να κατεβείτε από τη σοφίτα, να πάτε στο πλησιέστερο σπίτι και να δανειστείτε την καραμπίνα του γείτονά σας. Αυτό δεν νομίζω κανείς να σας το αρνηθεί.

 

 

Μα…είναι ψηλά η σοφίτα…πως θα κατέβω μέσα στη νύχτα; Δεν είμαι εκπαιδευμένος….Άσε που μπορεί να με ακούσουν και να μου ρίξουν…Αλλά ακόμη και να κατάφερνα να φτάσω στο γείτονα, ακόμη κι αν είναι εκεί, ακόμη κι αν μου έδινε την καραμπίνα, πως θα την χρησιμοποιήσω; Δεν είμαι κανένας κομάντο…δεν έχω ιδέα από όπλα…

 

 

Ε, να με συγχωρείτε τότε, αλλά μπορείτε επίσης, εφόσον αποδειχτήκατε τόσο «χοντρόπετσος» και «αντικοινωνικός» όταν κινδύνευαν οι γείτονές σας κι αφού ακόμη και τώρα βάζετε μπροστά από τη ζωή του παιδιού σας και της οικογένειάς σας την δική σας ζωούλα να αποδεχτείτε την νοσηρή σας φύση και να πάτε στο δωμάτιο της κόρης σας μαζί με τους εγκληματίες και να «συμμετάσχετε στο γλέντι» τους.

 

 

Πως τολμάτε;

 

 

Μα γιατί; Έτσι κι αλλιώς αυτές τις επιλογές είχατε μπροστά σας καιρό τώρα. Και προφανώς τις έχετε ήδη κάνει μέσα σας.

 

 

Τι εννοείτε;

 

 

Καλά, μέχρι να τελειώσουν με την κόρη σας και μέχρι να έρθει η αστυνομία θα σας κάνω λίγη παρέα για να σας βοηθήσω να «το εμπεδώσετε».

 

 

Εννοώ: 1η επιλογή, «Δράση». Δεν το κάνατε όταν έπρεπε, δεν προετοιμαστήκατε, συνεπώς δεν έχετε ούτε τα εφόδια, ούτε την εκπαίδευση, ούτε και τα κότσια προφανώς για να το κάνετε ούτε και τώρα. Απωλέσατε αυτήν την επιλογή.

 

 

2η επιλογή: Να συνεχίσετε να παραμένετε στην «άκρη». «Αποστασιοποιημένος ψυχικά και ενεργητικά από τα πάντα» όπως και το κάνατε άλλωστε τόσον καιρό. Να κάτσετε εκεί βαθιά μέσα στην τρύπα σας και να περιμένετε άπραγος να τελειώσουν και να φύγουν.

 

 

3η επιλογή: Να συνειδητοποιήσετε πόσο «οικτρός» είστε. Είστε το ίδιο «νοσηρός, αντικοινωνικός και οικτρός» όσο αυτοί οι εγκληματίες αυτή τη στιγμή που ξεσκίζουν την κόρη σας στο διπλανό δωμάτιο και να γίνετε απολύτως ίδιος με αυτούς. Να πάτε στο διπλανό δωμάτιο και να συμμετάσχετε στο «βιασμό της κόρης» σας.

 

 

Μα είστε τρελός;

 

 

Εγώ; Καθόλου…βασικά προσπαθώ να σας κάνω συνειδητοποιήσετε τι κάνετε μπας και ξυπνήσετε, αλλά δεν το βλέπω….

 

 

Εσείς θα το κάνατε κάτι τέτοιο;

 

 

Όχι βέβαια…αλλά εγώ δεν είμαι εσείς….«Ωραιοποιείστε» το και «δείτε το δημιουργικά». Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προσπεράσετε τις φοβερές τύψεις που πιθανόν να σας περιμένουν στη γωνία μετά το περιστατικό. «Ψυχικό Άλμα» λέγεται αγαπητέ…Λογικά δεν ακούγονται όλα;

 

 

Είστε πράγματι τρελός…

 

 

Μπορείτε βεβαίως, να προσπαθήσετε να καταγράψετε τον βιασμό και να τον περιφέρετε κατόπιν στα κανάλια. Έτσι θα έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνατε κι εσείς για να «ξυπνήσει η κοινωνία». Πως «θυσιαστήκατε» φερόμενος «γενναία» προκειμένου να υπάρχει «ζωντανή εικόνα» που θα «παραδειγματίσει» για το «κοινό καλό». Θα νοιώσετε πως έστω κι έτσι κάνατε κι εσείς κάτι. Και θα κερδίσετε και τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αναλογούν στην άθλια και μίζερη ύπαρξή σας. Θα σας καλούν σε πάνελ, θα ασχολούνται με σας και το δράμα της κόρης σας και μέσα από τη ματαιοδοξία της δημοσιότητας θα βρείτε ίσως κι ένα «ψυχολογικό τρυκ/πάτημα» να ξεπεράσετε τις τύψεις σας.

 

 

Η κόρη μου σταμάτησε να ουρλιάζει…πρέπει να τελείωσαν…

 

 

Α, ούρλιαζε κιόλας…και ούτε εσείς, ούτε και κανείς από τους γείτονες δεν συγκινήθηκε…ενδιαφέρον….θα πρέπει να σας προβληματίσει αυτό.

 

 

Μα, ίσως τώρα κάνουν κάτι χειρότερο ακόμη…

 

 

Όπως;

 

 

 

 

Χμμμ, δεν απαντάτε…ποιο είναι άραγε το χειρότερο για σας αυτή τη στιγμή; Να πάνε προς το υπόγειο για τη γυναίκα σας ή προς τη σοφίτα για σας;

 

 

Μα, με έχετε παρεξηγήσει. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Δεν είμαι σαν αυτούς. Ένας φιλήσυχος, ευυπόληπτος και ευνομούμενος πολίτης είμαι.

 

 

Που όμως με την στάση σας επιτρέψατε σ’ αυτά τα κτήνη να κάνουν επανειλημμένα και να συνεχίζουν να κάνουν τα αίσχη που κάνουν. Χτες στους γείτονές σας, σήμερα σ’ εσάς, αύριο σε κάποιον άλλον συμπολίτη σας.

 

 

Δεν είναι δυνατόν να μου καταλογίζετε τέτοιες ευθύνες. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.

 

 

Α, όχι. Βεβαίως και όχι. Απλά την ησυχία σας θέλατε. Να όμως που το κακό για να γίνει χρειάζεται δύο. Αυτόν που το κάνει και αυτόν που θα μπορούσε να το αποτρέψει και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνουν τώρα οι εγκληματίες;

 

 

Πηγαίνουν προς το υπόγειο, νομίζω.

 

 

Κάνω λάθος ή σας ακούω «ανακουφισμένο»;

 

 

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Βεβαίως και ανησυχώ για την γυναίκα μου.

 

 

Α, δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Απλά διαπιστώνω πως ανησυχείτε περισσότερο για τον εαυτούλη σας. Σκέφτεστε πόσο πολύ θα πονούσε το ξύλο που θα σας έριχναν. Ή ακόμη και ο βιασμός σας πολύ περισσότερο. Αν και υποθέτω πως αυτό θα το θεωρούσατε το λιγότερο. Ίσως και ενδόμυχα να το επιζητείτε.

 

 

Μα, δεν σας επιτρέπω.

 

 

Α, δε χρειάζεται. Έχω καταλάβει τι έχω απέναντί μου. Οπότε δεν χρειάζεται να μου δώσετε καμία έγκριση.

 

 

Μα πως τολμάτε;

 

 

Τολμάω γιατί συνειδητοποιώ πως αυτή τη στιγμή η ανήλικη κόρη σας αιμορραγεί πιθανότατα θανάσιμα από τον βιασμό της κι όμως εσείς εξακολουθείτε να μην κάνετε κάτι για να τους προστατέψετε. Αντ’ αυτού συνεχίζετε να μιλάτε στο τηλέφωνο κατατρομαγμένος προσπαθώντας να βρείτε εσείς λίγη «ψεύτικη ασφάλεια» μέσα από μια συνομιλία αδιαφορώντας για τον τρόμο του παιδιού σας. Πιθανότατα, θα ανησυχείτε ακόμη περισσότερο μην βρουν κάποιο κρυμμένο χρηματοκιβώτιο ή μήπως φτάσουν σε σας στην σοφίτα εάν αποκαλύψετε τη θέση σας.

 

 

Χριστέ μου!

 

 

Α, κατάλαβα…άλλαξαν πορεία και αντί για το υπόγειο έρχονται στην σοφίτα.

 

 

Σας παρακαλώ, έρχονται…κάντε κάτι….

 

 

Ναι, θα κάνω αγαπητέ…θα σας συνιστούσα να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε….

 

 

Έτσι, ίσως νοιώσετε καλύτερα τι πέρασε η κόρη σας «εξ’ αιτίας» σας πριν λίγο….και τι πέρασαν και οι γείτονές σας πριν λίγες ημέρες όταν αρνηθήκατε να τους βοηθήσετε όλους….

 

 

Καληνύχτα ανθρωπάκο…όπως έστρωσες θα κοιμηθείς…μπορείς να είσαι βέβαιος ότι κάτι έκανες κι εσύ για να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι…ο «άκρως εκ-παιδευτικός» αυτός διάλογός μας ηχογραφήθηκε και θα δημοσιευθεί…

 

 

 

 

(Brutal, surreal και grotesco; Ίσως…

 

 

……..αλλά….)

 

 

 

 

Γιώργος Ανεστόπουλος

 

Γεράκι του Αιγαίου

Δεν είναι δικό μου,κάπου το ψείρισα.

 

Σε περιπτωση βιασμου της κορης σου της αδελφης σου της γυναικας σου ειναι αναμενομενο να δωσεις και τη ζωη σου για να το αποτρεψεις.

 

Στην περιπτωση που σου βγαζουν μαχαιρι 3 πρεζακια στον δρομο και σου κλεβουν το κινητο και 20 ευρω, οχι.

Δημοσ.

Σε περιπτωση βιασμου της κορης σου της αδελφης σου της γυναικας σου ειναι αναμενομενο να δωσεις και τη ζωη σου για να το αποτρεψεις.

 

Στην περιπτωση που σου βγαζουν μαχαιρι 3 πρεζακια στον δρομο και σου κλεβουν το κινητο και 20 ευρω, οχι.

Σπίτι είπα Νικολή,σπίτι λέμε...
Δημοσ.

Σπίτι είπα Νικολή,σπίτι λέμε...

 

Και παλι εξακολουθει να ισχυει αυτο που λεω, αλλο να δωσεις τη ζωη σου για να αποτρεψεις βιασμο και αλλο για να μην σε ξαφρισουν.

Δημοσ.

Και παλι εξακολουθει να ισχυει αυτο που λεω, αλλο να δωσεις τη ζωη σου για να αποτρεψεις βιασμο και αλλο για να μην σε ξαφρισουν.

Δεν σου λέει κάτι,άστο,θα μπλέξουμε...

 

Δεν υπάρχει ρε συ "ολίγη από βιασμό".Ενώ αντίθετα υπάρχει "σκέτο από γκιουβέτσι".

Δημοσ.

Το ίδιο λέμε.Μάλλον...

Ας το πω αλλιώς. Καταλαβαίνεις οτι η τυπική εισβολή που έχει σαν σκοπό την κλοπή διαφέρει αρκετά από το σκηνικό που περιγράφει ο Ανεστόπουλος, έτσι;

 

Για να το ξεσκίσω λίγο όπως στο κειμενάκι:

 

Μπαίνει ο ληστής οπλισμένος μόνο με μαχαίρι για να κλέψει. Να κλέψει, όχι να σκοτώσει. Ας το τονίσουμε αυτό.

 

Ο ιδιοκτήτης, πατέρας δυο παιδιών, τον παίρνει πρέφα, ξεκλειδώνει το όπλο (αααααν το έχει κλειδωμένο), γεμίζει και τρέχει στο σαλόνι να τον φάει. Σημαδεύει, οπλίζει, αλλά επειδή δεν ξέρει καλά καλά πως να το κρατάει και η αδρεναλίνη του είναι στο φούλ, το χέρι του κάνει οχτάρια. Παρ'ολα αυτά νομίζει οτι "το έχει" και ρίχνει.

 

Αν τώρα πάνω στον πανικό του δεν έχει ξεχάσει να βγάλει την ασφάλεια, το πιο τραγικό σκηνικό θα είχε ως εξής: Δεδομένων α) της απειρίας και β) του άγχους, η σφαίρα περνάει χιλιόμετρα από το σώμα του εισβολέα, εξοστρακίζεται στον τοίχο και χτυπάει την γυναίκα του (η οποία έντρομη ήρθε να δει τι γίνεται) στο στομάχι. Παράλληλα ο εισβολέας παίρνει θάρρος από το άγχος και την απειρία του, ορμάει, τον αφοπλίζει και του καρφώνει το μαχαίρι στο στήθος. Μετά βιάζει και τα δυο παιδιά του.

 

(bonus υπόθεση: τον πετυχαίνει στο στήθος, τον σκοτώνει, κατηγορείται αυτόφωρα για υπέρβαση αυτοάμυνας και ανθρωποκτονία από πρόθεση και αφήνει την οικογένειά του στην τύχη της)

 

Για να σοβαρευτούμε και λίγο, μπορεί εσύ και εγώ και άλλοι τόσοι να ξέρουμε ακριβώς τι έχουμε στα χέρια μας και να είμαστε αρκετά υπεύθυνοι ώστε να μάθουμε να το χειριζόμαστε, οι περισσότεροι θα πάνε απλά να πάρουν ένα πιστόλι χωρίς να έχουν ρίξει ποτέ στη ζωή τους, πιστεύοντας πως ό,τι και να συμβεί θα τους σώσει.

 

Ε δεν ειναι έτσι τα πράγματα.

 

edit: μόλις τώρα είδα την απάντηση:

 

Εκπαίδευση χρειάζεται σε κάποια πράγματα.

 

Τα όπλα δεν είναι ένα από αυτά κατά την γνώμη σου;

Δημοσ.

Νταξ m8,την επόμενη φορά θα βάλω μια κάλτσα και θα τη γεμίσω καλούδια,απ' εξω,όπως με τον Αη Βασίλη.Μη τον κουράσω κι όλας,οικογενειάρχη άνθρωπο,που ληστεύει "για το ψωμάκι των παιδιώνε του",να γλυτώσω και τη διακόρευση της οικογενειακής μου γαλήνης ταυτόχρονα...

 

Terry Pratchet μου θυμίζεις,οι ληστές θα πληρώνουν και το αντίστοιχο τίμημα (χαρτόσημο btw) στην "καθεστηκυίαν τάξιν" για να έχουν το δικαίωμα να ληστεύουν.

 

Κάποτε είχαν μπέσα οι μπουκαδόροι αγαπητέ και άμα άκουγαν "τσικ" από μέσα απ' τη πόρτα,τη κάνανε με ελαφριά πηδηματάκια.

 

Τώρα πάνε με καλάσνικωφ σε ψιλικατζίδικο.

 

Και μου λες άμα έχει μαχαίρι αυτός κι εγώ τον πυροβολήσω την ώρα που μπουκάρει σπίτι μου,θ' αφήσω την οικογένειά μου απροστάτευτη;lol,λες να τον βάλω να υπογράψει δήλωση του νόμου 105 ότι δεν θα μου κάνει σωματική ζημιά παρά μόνο θα με ξαλαφρώσει απ΄τα μετρητούλια και το tablet μου;

Δημοσ.

Irony != argument ^_^

 

Κατάλαβε πρώτα το τι ακριβώς σου λέω και άσε το τρολλάρισμα για τους άλλους ;)

 

Όσο για τα περι αυτοάμυνας, μαχαίρια vs καραμπίνες και τα ρέστα, δεν το λεω εγώ, ο νόμος το λέει.

 

Τα παράπονά σου στους τριακόσιους. :P

Δημοσ.

Irony != argument ^_^

10Qm8

 

Κατάλαβε πρώτα το τι ακριβώς σου λέω και άσε το τρολλάρισμα για τους άλλους ;)
Άργιου σήριους ρε;Σέτα μένα μιλάς;Στον μεγαλύτερο (ομολογουμένως) τρολετάριο του ιστού;

 

Όσο για τα περι αυτοάμυνας, μαχαίρια vs καραμπίνες και τα ρέστα, δεν το λεω εγώ, ο νόμος το λέει.

 

Τα παράπονά σου στους τριακόσιους. :P

Έφεριμ εφέντημ.i-obey.
Δημοσ.

Κοιτάξτε παιδιά. Εγώ μπήκα εδώ με μιά θέση και εξήγησα κάποιες σκέψεις μου.

Όμως είναι ανάγκη να μή κολλάμε σε διαδικασίες.

Ολοκληρώνοντας όσα είπα, πολύ χρήσιμο θα ήταν πέρα απο οποιαδήποτε πιστοποιητικά να υπήρχε υποχρεωτική παρακολούθηση 2-3-4-10 σεμιναρίων για την ασφαλή χρήση των όπλων απο ειδικούς της αστυνομίας ή σκοπευτικών δασκάλων, πρακτική σκοποβολή,κλπ και πιθανότητα εξετάσεων για λήψη ανάλογου πιστοποιητικού επάρκειας.

Για όλα υπάρχει λύση αρκεί να θέλει κανείς.

Το να δεχόμαστε εξαρχής ότι είμαστε ένας λαός απο ανίκανους και μακάκες και να γινόμαστε οπλοφοβικοί αυτό είναι τό κρασί στο γλέντι του εγκληματία.

Δημοσ.

Ολοκληρώνοντας όσα είπα, πολύ χρήσιμο θα ήταν πέρα απο οποιαδήποτε πιστοποιητικά να υπήρχε υποχρεωτική παρακολούθηση 2-3-4-10 σεμιναρίων για την ασφαλή χρήση των όπλων απο ειδικούς της αστυνομίας ή σκοπευτικών δασκάλων, πρακτική σκοποβολή,κλπ και πιθανότητα εξετάσεων για λήψη ανάλογου πιστοποιητικού επάρκειας.

 

ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό εννοώ. Αν και θα αντικαθιστούσα το χρήσιμο με "απαραίτητο". ;)

 

Για το τελευταίο που λες εντάξει, ίσως να είμαι υπερ-απαισιόδοξος. Αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός οτι εαν έστω αύριο νομιμοποιηθεί η οπλοκατοχή, πολύ λίγοι θα σκεφτούν σοβαρά τα παραπάνω. :rolleyes:

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...