Τα Let's Play του Insomnia

[Greygore]

Εν όψει της επανακυκλοφορίας του System Shock 2 απο το GOG.com, αποφάσισα να  γράψω ένα text Let's Play - κάτι που ήθελα να δοκιμάσω εδώ και καιρό (αντίστοιχο του -πλέον- θρυλικόυ Let's Play thread στα Something Awful Forums). 
 
Επί της ευκαιρίας, είναι επίσης καλή αφορμή για τυχόν συμφορουμίτες που θα ήθελαν να κάνουν μια δοκιμή στην δημιουργία Let's Play (video ή text) να υπάρχει κάποιο σχετικό topic, οπότε feel free να ποστάρετε την δική σας δουλειά .
 
Greygore Plays - System Shock 2
 
Αυτό το Let's Play ακολουθεί κάποια συγκεκριμένα template:
 

 

Με απλό κείμενο παραθέτω το παιχνίδι απο την σκοπιά του χαρακτήρα - γίνεται κάποια προσπάθεια για χιούμορ αλλά αυτό πιθανώς να αλλάξει όσο προχωράει το παιχνίδι.
 
Σε bold κείμενο δηλώνω τις αρχές των "κεφαλαίων" του Let's Play, σε (παρένθεση) περιέχονται οι περιοχές στις οποίες διαδραματίζεται το εν λόγω κεφάλαιο.
 
 

Σε quote παραθέτω out-of-character σκέψεις και επεξηγήσεις για το παιχνίδι, το περιβάλλον του και τα κατά καιρούς gameplay mechanics που βρίσκω άξια ενδιαφέροντος.

 
Το κάθε κεφάλαιο είναι spoiler-tagged, για εξοικονόμηση χώρου.

 
 
Μέρος 0,5 - Εισαγωγή

 

Ακολουθεί περίληψη του πρώτου παιχνιδιού - αν και υπάρχουν μερικές αναφορές για το πρώτο System Shock κατά την διάρκεια του 2, τα διάφορα audio logs που βρίσκει ο παίχτης κάνουν καλή δουλειά στο να συμπληρώνουν τυχόν κενά.

 

 
Η ιστορία ξεκινάει στο εγγύς μέλλον, στο έτος 2072 - όπως σε όλα τα "καλά" cyberpunk settings, στον κόσμο του System Shock οι κυβερνήσεις της Γής βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση με τις διάφορες πολυεθνικές εταιρίες, ιδιωτικές μέγα-επιχειρήσεις οι οποίες ενδιαφέρονται για ένα μόνο πράμα: το μέγιστο δυνατό κέρδος.
 

 
Το παιχνίδι ξεκινάει με μια μικρή περίληψη του πρώτου μέρους της σειράς - η TriOptimum Corporation, μια απο τις ισχυρότερες εταιρίες στον κόσμο δημιούργησε την SHODAN (Sentient Hyper-Optimized Data Access Network), ένα απο τα πιο προηγημένα δίκτυα τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο. Μετά απο την (άθελη) παρέμβαση ενός ανώνυμου hacker (ο πρωταγωνιστής του πρώτου παιχνιδιού), η SHODAN "τρελαίνεται" και πιστεύει πως είναι ο νέος "Θεός" της ανθρωπότητας - ως αποτέλεσμα ο διαστημικός σταθμός στον οποίο είναι εγκατεστημένη και το πλήρωμα του χάνουν κάθε επαφή με την Γή, καθώς προετοιμάζεται να καταστρέψει κάθε ίχνος ζωης στον πλανήτη. Ο μόνος που μπορεί να την σταματήσει πλέον είναι ο hacker που την "δημιούργησε".
 
42 χρόνια μετά...
 

 
Μέρος 1 - The Recruit (Earth/Tour of Duty)
 

 

Η εισαγωγή χρησιμοποιεί μια τεχνική που τα παιχνίδια των late 90's λάτρευαν - η χρήση του ανώνυμου πρωταγωνιστή (γνωστού χιουμοριστικά ώς AFGNCAAP - Ageless, Faceless, Gender-Neutral, Culturally-Ambiguous Adventure-Person, εμπνευσμένο απο σχετική ατάκα στο Zork: Grand Inquisitor) ή αλλιώς tabula rasa.
 
Η συγκεκριμένη τεχνική έχει τα προτερήματα του καλύτερου immersion (μια και ο παίκτης "συμπληρώνει τα κενά" του χαρακτήρα απο την φαντασία του), καθώς και την εξοικονόμηση πόρων απο μέρους του studio όσο αφορά την δημιουργία του χαρακτήρα. Δυστυχώς, αυτό προϋποθέτει πως τα κενά συμπληρώνονται απο... σοβαρά άτομα, αλλίως το αποτέλεσμα είναι ένας χαρακτήρας σαν τον παρακάτω:

 
Ξυπνάω μέσα σε κάποιο είδος βαγονιού χωρίς να θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ (ίσως δω τον Gordon Freeman; ) - απέναντι μου βλέπω μια τεράστια πινακίδα. Πλησιάζοντας την διαβάζω τα εξής...
 

 
Στρατολογικό Κέντρο Ηνωμένων Εθνών; Αυτό θα πεί μεθύσι! Πρέπει να είχα πιεί τόσο που έχασα τα λογικά μου και πήγα εθελοντής ή μήπως έπινα επειδή θα πήγαινα φαντάρος; Κάποιος μου είχε περιγράψει την συγκεκριμένη (παρά)λογική - η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;
 
...
 
Κοιτάζω με μισό μάτι το μπουκάλι στα χέρια μου. Προφανώς το πολύ ποτό δημιούργησε εγκεφαλική βλάβη, μια και σκέφτομαι περί αυγών  λίγο πριν μπω στον στρατό. Μπορούσε να'ταν και χειρότερα όμως - ακόμα δεν έτυχε να έχω παραισθήσεις με ομιλούντες όρνιθες, so that's something at least.
 

 
Τα επόμενα μου βήματα με φέρνουν στην είσοδο του grav-lift, ασανσέρ του μέλλοντος. Προσπαθώ να θυμηθώ τα μαθήματα Φυσικής στο σχολείο, όπου ο καθηγητής προσπαθούσε για ώρες να μου εξηγήσει πως δουλέυει η αντιβαρύτητα. Κενό. Η μόνη μου ανάμνηση απο την Φυσική είναι το laserchalk που μου είχε πετάξει στο κεφάλι ο καθηγητής όταν με έπιασε να κοιμάμαι για χιλιοστή φορά.
 
Δε βαρίεσαι. Προς το παρόν η μόνη μου σκέψη επικεντρώνεται στο να μην ξεράσω οτι ήπια την προηγούμενη - τα grav-lifts φέρνουν ίλιγγο στην πλειοψηφία των χρηστών αλλά, απο την άλλη, ποιός ανεβαίνει απο τις σκάλες πλέον...
 

 
Πλησιάζοντας το γκισέ του στρατολογικού γραφείου, ακούω τις διαφημίσεις-προπαγάνδα - μπορεί να φταίει το ποτό αλλά έχω την εντύπωση πως μου μιλάνε προσωπικά. Το ρομπότ-ρεσεψιονίστ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το αποτυχημένο meatbag μπροστά του, αλλά συνεχίζει να αγναντεύει τον απέναντι τοίχο. Ίσως είναι το νέο μοντέλο AristoBot 3000 που διαφημίζουν αυτές τις μέρες - η deluxe έκδοση περιλαμβάνει SnobChip v4.2 για πλήρη εξομοίωση της αριστοκρατικής εμπειρίας.
 

 
Με τα πολλά καταφέρνω να μπω σε ένα θάλαμο εικονικής πραγματικότητας. Η βασική εκπαίδευσή του στρατού έχει χάσει πολλά απο τις παλιές, καλές μέρες - αντί να σέρνεσαι στις λάσπες ακούγοντας τις κραυγές ενός κοντόχοντρου λοχία, παίζεις videogames με το wireframe cheat ενεργοποιημένο, μασουλάς πατατάκια και πίνεις χυμό πορτοκάλι, ενώ η γλυκία, ήπια φωνή του εκπαιδευτή σε νανουρίζει. Αν δεν βαρεθείς, ρίχνεις και κανένα πυροβολισμό για να γουστάρεις... αν δεν βαρεθέις.
 
Τελικά ίσως περάσω καλά στο στρατό.
 

Πέρα απο την πλάκα, το συγκεκριμένο sequence (μέχρι και το Tour of Duty λίγο παρακάτω) είναι ένας αρκετά καλός τρόπος για να δικαιολογηθεί η "εμπειρία" και αποτελεσματικότητα του παίκτη στο να μένει ζωντανός, ένα πρόβλημα που το πρώτο SS δεν κάλυπτε επαρκώς (όπου ο πρωταγωνιστής είχε μεν ένα πειραματικό implant στρατιωτικής χρήσης αλλά δεν έπαυε να είναι βασικά computer nerd).
 
Στο SS2, μέσα απο μια σειρά εξομοιώσεων μαθαίνουμε τα βασικά της κίνησης, inventory management, συντήρηση, hacking και χρήση όπλων και psi powers - και το καλύτερο είναι πως το "tutorial" είναι εντελώς προαιρετικό. Ως αποτέλεσμα, ο πρωταγωνιστής έχει στρατιωτική πείρα και εκπαίδευση - κάνοντας την επιβίωση  του πιο πιστευτή στον παίκτη.
 
P.S. Τα πατατάκια και οι χυμοί απο την άλλη είναι ελαφρώς WTF moment, μια και στα αρχικά στάδια του παιχνιδιού είναι απο τους πλέον αποτελεσματικούς τρόπους αναπλήρωσης του χαμένου health.

 
Μετά απο λίγη ώρα παίζοντας το Army Game: Wireframe Edition, αρχίζω και βαριέμαι. Κατόπιν ελάχιστης σκέψης αποφασίζω να δω τι υπάρχει στο επόμενο δωμάτιο - αν τα VR games είναι η αρχή, ποιός ξέρει τι καλούδια θα έχουν χωμένα μέσα;
 

 
Marines, Navy, OSA; Πεζικό, Ναυτικό, Psychonauts με λίγα λόγια. Θυμάμαι τα λόγια του παππού μου, ο οποίος ήταν Marine (σε γραφείο όμως, ήταν οικογενειακός φίλος ο ταγματάρχης after all), τους διαγράφω απο τις επιλογές μου - ο ταγματάρχης έχει πεθάνει προ πολλού και δεν θυμάμαι να βρήκαμε αντικαταστάτη.
 
Θυμάμαι επίσης που λέγανε σε μια σελίδα που είχα διαβάσει κάποτε πως οι OSA αναπτύσσουν ψυχικές δυνάμεις με φάρμακα, τα οποία προκαλούν πρόωρη εμμηνόπαυση. Αν και είμαι σίγουρος (σχεδόν, μια και η επίρροια του αλκοόλ δεν έχει περάσει ακόμα) πως δεν έχω τα κατάλληλα "εργαλεία", δεν είμαι έτοιμος να το διακινδυνέψω - η OSA χάνει ένα μεγάλο ταλέντο σήμερα.
 

Η επιλογή "ειδικότητας" στο System Shock 2 επηρεάζει αποκλειστικά τα αρχικά στατιστικά του χαρακτήρα - η επιλογή για Navy εδώ ήταν δύσκολη, μια και οι OSA παρέχουν ένα Tier 2 Psi power δωρεάν (κανονικά πανάκριβο για αγορά στις αρχές του main game) αλλά προτίμησα Navy λόγω του υβριδικού strength/hack - maintenance - endurance που υπάρχει κατά την διάρκεια του Tour of Duty (μια και μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού είναι βατό με melee weapons οπότε τα strength/endurance είναι πολύ χρήσιμα, ενώ το hacking είναι σχεδόν μονόδρομος για την απόκτηση προμηθειών μέχρι το τέλος).
 
Το προαναφερθέν Tour of Duty αποτελείται απο τα τρία πρώτα χρόνια της θητείας του πρωταγωνιστή, βάσει των οποίων υπολογίζονται τα αρχικά στατιστικά - ανάλογα το branch (Marine, Navy, OSA) αλλάζουν τα "πόστα" που προσφέρονται στον παίκτη κάθε χρόνο (π.χ. απο Navy υπάρχει επιλογή διορισμού ως αποθηκάριο με ανταμοιβή +1 Maintenance skill). Ενδιαφέρον σύστημα, αν και δεν υπάρχει κάποια εξήγηση για την χρησιμότητα του κάθε statistic, οπότε ο αρχάριος παίκτης ίσως χρειαστεί re-roll.

 

 
Τελικά κατασταλάζω στο σώμα που απομένει, το Ναυτικό. Πλησιάζω την πόρτα διστακτικά και πριν προλάβω να αναρωτηθώ γιατί δεν ανάβουν κάποιο φώς, όλα σκοτεινιάζουν...

 

 

Επεξ/σία 20 Φεβρουαρίου 2013 από Greygore

[chek2fire]

Μια και δεν έχω παίξει ποτέ το game αναμένω με ενδιαφέρων το δικό σου lets play.

[Praetorian]

Υποστηρίζω αυτή την πρωτοβουλία

Έχει αρκετό ενδιαφέρον το gameplay και οι ιστορίες του System Shock και ένα screenshot lp είναι καλός τρόπος να εστιάσεις σε αυτά (αν και και τα sslp μου φαίνονται αρκετά δύσκολα στη δημιουργία τους ).

Κάποια από τα let's play στο lparchive είναι πολύ προσεγμένα, και ορισμένα (κυρίως τα informative) αξίζει να τα παρακολουθείς όσο εξελίσσονται.  Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε παρόμοιες προσπάθειες και εδώ.

 

[Greygore]

Μετά απο αρκετά προβλήματα (μεταξύ των οποίων 4 ολόκληρα μέρη χαμένα απο λάθος text encoding), η περιπέτεια συνεχίζεται . Το μεγαλύτερο πρόβλημα - όπως θα φανεί κιόλας πιο κάτω - είναι πως ως είσαγωγή στο παιχνίδι, απαιτείται αρκετός διάλογος και εξηγήσεις. Έγινε κάποια προσπάθεια να παρουσιαστεί με ενδιαφέρον τρόπο αλλά...

Τυχόν συμβουλές, εισηγήσεις, σχόλια ευπρόσδεκτα και επιθυμητά .
 

(αν και και τα sslp μου φαίνονται αρκετά δύσκολα στη δημιουργία τους ).

 
Το κύριο πρόβλημα είναι πως (τουλάχιστον στις αρχές) για κάθε 10 δευτερόλεπτα gameplay αντιστοιχεί αρκετός γραπτός λόγος, όπως επίσης πως στην πραγματικότητα αυτό το Let's Play αποτελείται απο ΔΥΟ playthroughs - το πρώτο αποτελείται κυρίως απο εξερεύνηση και πειραματισμό, ώστε το δεύτερο να αποδόσει τα καλύτερα δυνατά screenshots.
 

(κυρίως τα informative) αξίζει να τα παρακολουθείς όσο εξελίσσονται.

 
Eίμαι γενικά μεγάλος fan των LP που συνδυάζουν ωραίο plot και μερικά "factoids" - πιστεύω είναι καλός τρόπος για να ενημερώσεις και διασκεδάσεις τον αναγνώστη ταυτόχρονα.
 

System Shock 2

Μέρος 1.5 - Training Day (Tour of Duty)
 

 

Και αισίως μπαίνουμε στο character creator του SS2. Το Tour of Duty είναι τα τρία χρόνια αμέσως μετά την στρατολόγηση του πρωταγωνιστή και χωρίζεται σε τρία "assignments", διάρκειας ενός έτους έκαστο.
 
Mέσα απο αυτά τα assignments (τα οποία είναι προκαθορισμένα βάσει της επιλογής στρατιωτικού σώματος στο tutorial) θα επιλέξουμε τα αρχικά stats και skills του χαρακτήρα απο τρία διαφορετικά πόστα κάθε χρόνο (τρία απο τα συνολικά εννιά στην διάρκεια του Tour of Duty). 
 
Στην περίπτωση αυτού του Let's Play, η επιλογή Navy στο tutorial σημαίνει πως ξεκινάω με [+1 Standard Weapons] (απο pistols μέχρι assault rifles, τα οποία παραμένουν χρήσιμα σε όλο το παιχνίδι λόγω του ammunition system), ενώ απο τις διάφορες επιλογές κρατάω επιπρόσθετα [+1 Strength, +1 Hacking], [+2 Cyber-Affinity], [+2 Endurance] - δημιουργώντας ένα (αρχικά) melee χαρακτήρα με κάποια επιπρόσθετα skills στο hacking (το χρησιμότερο technical skill του παιχνιδιού), καλό αρχικό Cyber-Affinity (κάνει πιο εύκολο το hack/modify/repair mini-game) και λίγο παραπάνω Endurance για επιπρόσθετα hit points.

 
Τα επόμενα τρία χρόνια μοιάζουν σαν να βγήκαν απο ταινία τρόμου - τι ήθελα και κατατάχτηκα στο στρατό; Απο μετεωρίτες μέχρι μεταλλαγμένες τίγρεις, η ατυχία φαίνεται να με κυνηγάει απο πόστο σε πόστο. Όταν οι εκπαιδευτές μου λέγανε οτι θα "γνωρίσω το σύμπαν απο την καλή και την ανάποδη", δεν καταλάβαινα γιατί γελούσαν - κάτι ήξεραν τελικά.
 

 
Τουλάχιστον το επόμενο assignment φαίνεται ασφαλές - ο καπετάνιος του Rickenbacker ζητούσε συνοδεία για ένα ερευνητικό ταξίδι, ως συνοδοί του επιστημονικού σκάφους Von Braun. Ερευνητικό ταξίδι! Ένας χρόνος σε πληρωμένη "κρουαζιέρα", όπου θα αράζω ολοήμερα με καφεδάκι, κάνοντας παρέα σε τρελογιατρούς και λοιπούς επιστήμονες.
 

 
Ασε που θα γίνουμε διάσημοι - η πρώτη επιχείρηση στην οποία ο στρατός συνεργάζεται με την TriOptimum - μια και όλα τα κανάλια έχουν τρελαθεί, ονομάζοντας την επιχείρηση "το μεγαλύτερο βήμα που έκανε η ανθρωπότητα ποτέ".  
 
Το καλύτερο πόστο που έχω δει ποτέ - αρκεί να με δεκτούν στο πλήρωμα.
 
Βλέπω νέο e-mail... Λες να μου απάντησαν τόσο γρήγορα;

 
Μερος 2 - Καλομελέτα Κι Έρχεται (Cryo Recovery)
 

 

Πέντε μήνες μετά.

Φωνές... Αίματα... Συναγερμοί... Πόνος. Άφθονος πόνος - πονάνε τα πάντα μου, απο κεφάλι μέχρι πόδια. Προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι, να θυμηθώ πως βρέθηκα εδώ... 
 
Τζίφος. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι η εγκρίση μου ως πλήρωμα του Rickenbacker - τι το'θελα και χάρηκα τόσο; Απο τα λίγα που βλέπω και ακούω, κάτι έχει πάει πολύ, πολύ στραβά εδώ.
 
Ξαφνικά ακούω μια φωνή απο το πουθενά - σίγουρα έχω τρελαθεί, να δεις που γι'αυτό δεν θυμάμαι τίποτα. Προσπαθώ να σηκωθώ και βλέπω στο χέρι μου καλώδια, ηλεκτρικό εξοπλισμό, σωρεία απο implants. Αυτό μου φαίνεται γνωστό... Στην εκπαίδευση μας είχαν δείξει παρόμοιο εξοπλισμό, κάτι που ονομάζεται Cybernetic Rig, πειραματικό και φυσικά πανάκριβο - εγώ γιατί φοράω κάτι τέτοιο; Η φωνή συνεχίζει να μιλάει και ξαφνικά καταλαβαίνω - αυτό το μαραφέτι έχει κάποιο είδος ενσωματωμένου τηλεφώνου. 

 
Το Cyber Rig μου αναφέρει οτι η κλήση έρχεται απο μια δόκτωρ Janice Polito. Κάτι μου λέει το όνομα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ. Προσπαθώ να καταλάβω τι λέει - κάτι για ζημιές στο radar της απέναντι πτέρυγας. Κοιτάω απέναντι - μεγάλο λάθος. Το πιάτο του radar ξεκολλάει απο την βάση του και έρχεται κατά πάνω μου. Σε αργή κίνηση βλέπω το πιάτο να εκσφενδονίζεται στα τζάμια ασφαλείας, κάνοντας τα κομμάτια. Συναγερμοί παντού. Σιγά-σιγά αρχίζω να συνέρχομαι.

 

 
Δεν πέθανα ακόμα - παράξενο.
 
Η φωνή της Δρ. Polito μου λέει πως πρέπει να φύγω απο αυτή την περιοχή, αναφέρει κάτι για κίνδυνο αποσυμπίεσης. Δεν διαφωνώ, αλλά αρχίζω να ψάχνω για την έξοδο. Κλασσική ατυχία πάλι - ένας μεταλλικός αεραγωγός έπεσε απο την έκρηξη του radar και μπλοκάρει την σκάλα διαφυγής. Βρίζω για λίγα δευτερόλεπτα για να εκτονωθώ. Τα καταφέρνω. Λίγο πιο ήρεμος, αρχίζω να ψάχνω το δωμάτιο για οτιδήποτε χρήσιμο - και το βρίσκω.

 

 
Βρίσκω ένα γαλλικό κλειδί στο δίπλα δωμάτιο. Αν και το βρήκα στο πτώμα ενός τεχνικού, παραδόξως δεν επηρεάζομαι ιδιαίτερα - καλύτερα ζωντανός και κλέφτης, παρα πεθαμένος και τίμιος. Σηκώνω το εργαλείο και χαμογελάω αμυδρά - πριν τρία χρόνια θα έβλεπα ένα χαζό, κίτρινο μαραφέτι για επισκευές. Τώρα βλέπω μισό μέτρο συμπαγούς μετάλλου, κατάλληλο για να σπάει εμπόδια και κεφάλια.
 
Με το γαλλικό κλειδί και λίγη προσπάθεια καταφέρνω να μετακινήσω τον αεραγωγό απο την σκάλα και τρέχω.
 
Τρέχω, χωρίς να σκέφτομαι ιδιαίτερα τι κάνω. Ανοίγω πόρτες σαν τρελός, προσπαθώντας να φτάσω στο airlock που ανάφερε η Δρ. Polito. Βρίσκω μια κάρτα-κλειδί παρατημένη σε ένα γραφείο, ανοίγω μια δεύτερη πόρτα με τον κωδικό που βρήκα σε ένα δεύτερο πτώμα - και παγώνω.

 

 
Ακούγεται μια κραυγή, γυναικεία απο όσο μπορώ να καταλάβω, και αμέσως μετά  βλέπω στην άλλη μεριά του τζαμιού τον ιδιοκτήτη της φωνής, να τρέχει εκτός θέας. Πριν προλάβω να αντιδράσω, περνάει μπροστά μου αυτό που την κυνηγούσε.
 
Ξαφνικά νίωθω άρρωστος, έτοιμος να κάνω εμετό. Το... πλάσμα που βρίσκεται μπροστά μου μοιάζει ανθρώπινο - εκτός απο μία λεπτομέρεια. Απο το στήθος του παράξενου πλάσματος προεξέχει κάτι που μοιάζει με σκουλήκι, το οποίο προεκτείνεται μέχρι το κεφάλι του, όπου και ξαναμπαίνει στο σώμα. Για λίγο προσπαθώ να καταλάβω τι βλέπω, ενώ το πλάσμα συνεχίζει προς το βάθος του διαδρόμου χωρίς να μου δίνει σημασία.
 

Εδώ γνωρίζουμε τον πρώτο εχθρό στο παιχνίδι - ονομάζεται Hybrid και στην πραγματικότητα είναι το πρώην πλήρωμα του Von Braun. Μαθαίνουμε απο audio logs στη διάρκεια του παιχνιδιού πως οι συγκεκριμένοι εχθροί ελέγχονται απο το σκωληκοειδές παράσιτο που αναφέρει ο πρωταγωνιστής, παρά την θέληση τους - κάτι που οι σχεδιαστές του παιχνιδιού τονίζουν με το combat dialogue τους: αντί κραυγές του στύλ "Die!", "I'm going to kill you!" και λοιπά κλισέ, φωνάζουν "They see you! Run...RUN!", "I'm... sorry.", "KILL ME!", υπονοόντας πως έχουν συναίσθηση των πράξεων τους, αλλά όχι έλεγχο.
 
Τα hybrid δεν αποτελούν μεγάλη απειλή για τον παίκτη αρχικά, μια και οι δύο παραλλαγές του, το Pipe Hybrid (melee) και Shotgun Hybrid (ranged) πεθαίνουν εύκολα, κάνουν λίγο damage και εντοπίζονται εύκολα λόγω των προαναφερθέντων κραυγών. Αποτελούν όμως μια καλή πηγή πυρομαχικών και γιατρικών αρχικά, μια και ο παίκτης μπορεί εύκολα να τα σκοτώσει με το wrench χωρίς να χάσει hit points.

 
Λίγα λεπτά αργότερα, επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Σκουλήκια ή όχι, πρέπει να επιβιώσω! Ψάχνω μεθοδικά το δωμάτιο για εξόδους. Καμία. Η μόνη διαδρομή που δεν έχω εξερευνήσει ακόμα είναι ένας αεραγωγός στον απέναντι τοίχο - διπλώνομαι και μπαίνω μέσα με τα χίλια ζόρια και αρχίζω το βρισίδι πάλι. Ποιός λογικός άνθρωπος φτιάχνει δωμάτια χωρίς πόρτες;

 

 
Φτάνοντας στην άκρη του αεραγωγού, βλέπω το airlock που ανάφερε η Polito. Επιτέλους! Με λίγες επισκευές, ενεργοποίω την πόρτα και παίρνω μια βαθιά αναπνοή - ασφαλής απο την αποσυμπίεση. Με εκπληκτικό timing, η Janice Polito παίρνει τηλέφωνο πάλι. Με "συγχαίρει" που κατάφερα να επιβιώσω απο την αποσυμπιεσμένη πτέρυγα και στέλνει κάτι που ονομάζεται cyber-module.

 

Απο τα λίγα που μπορώ να καταλάβω, αυτά μπορούν να αυξήσουν τις δυνατότητες του Cyber Rig μου - θα ήταν καλή ιδέα να μαζέψω όσα περισσότερα μπορώ.
 

Τα προαναφερθέντα cyber-modules αποτελούν το experience system του παιχνιδιού - με αυτά ο παίκτης μπορεί να αυξήσει τα stats, technical skills και PSI powers του - και συνήθως δίνονται ως ανταμοιβή για εξερεύνηση και ολοκλήρωση των διάφορων objectives που δίνει η Janice Polito.

 

Αν και στις αρχές είναι πολύτιμο αγαθό, απο τα μισά του παιχνιδιού και μετά βρίσκονται σε αρκετά μεγαλύτερες ποσότητες (αρκεί ο παίκτης να εξερευνά τα decks προσεκτικά) ώστε να επιτρέπονται μερικά λάθη και πειραματισμοί στο character development. 
 
Στο συγκεκριμένο Let's Play, αρχικά έχουμε διαθέσιμα 12 Cyber Modules - 4 απο ένα κοντινό πτώμα και 8 απο την ολοκλήρωση της Cryo Recovery περιοχής. Επιλέγω αρχικά τα [Tier 1 PSI] (επιτρέπει την χρήση των tier-1 PSI power), καθώς και το [Kinetic Redirection], το οποίο "τραβάει" αντικείμενα απο μακριά και χρειάζεται για αρκετά κρυμμένα καλούδια κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
 
Τέλος, εδώ επίσης μπορούμε να παρατηρήσουμε την αγάπη των late-90's για την λέξη "Cyber" - απο Cyber Rig, σε Cyber Modules, μέχρι και Cyber-Affinity.
 
Cyber. Cyber. Cybeeeeer.

 
Προσπαθώ να μιλήσω με την Polito, να ρωτήσω τι γίνεται με το Von Braun και αυτά τα παράξενα... υβρίδια ανθρώπου-σκουληκιού, αλλά δεν απαντάει. Και πάλι ατυχία - φοράω πειραματική τεχνολογία εκατομμυρίων και το τηλέφωνο του Rig είναι ελαττωματικό. Απ'ότι φαίνεται θα πρέπει να γνωρίσω την Polito απο κοντά...

 

 

Εδώ συναντάμε για πρώτη φορά το hacking mini-game του παιχνιδιού - μια παραλλαγή της τρίλιζας, όπου ο παίκτης καλείται να φτιάξει μια ευθεία απο τρία άσπρα κουτάκια οπουδήποτε στο grid που του παρουσιάζεται.

 

Τα κουτάκια γίνονται τυχαία άσπρα ή μαύρα όταν κάνουμε click πάνω τους (η πιθανότητα άσπρου επηρεάζεται απο τα Hack και Cyber skills, καθώς και απο ένα ειδικό είδος αντικειμένου που ονομάζεται software), ενώ για να ξεκινήσουμε ή να κάνουμε reset το sequence απαιτούνται nanites - το "χρήμα" του παιχνιδιού, το οποίο είναι συνήθως περιορισμένο.

 

Αυτό το mini-game έχει επιπλέον παραλλαγές για τα modify και repair skills - ο παίκτης θα το δει πολλές, πολλές φορές μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.

 

 

Ένα εύκολο hack αργότερα, καταφέρνω να ανοίξω τον αποθηκευτικό χώρο της περιοχής - να και κάτι στο οποίο φάνηκε χρήσιμη η εκπαίδευση μου. Μαζεύω οτι μπορώ να βρώ σε αυτό το δωμάτιο και αποφασίζω να κάνω το ίδιο σε όλα τα decks - η επιβίωση μετράει πάνω απ'όλα. Σίγουρος πως δεν άφησα τίποτα πίσω, πλησιάζω την πόρτα προς το Medical deck και...

 

 

Επεξ/σία 4 Μαρτίου 2013 από Greygore