Σπουδές στον προγραμματισμό. Μπέρδεμα με τις σχολές!

[Apoll]

Θα συμφωνήσω με τον InsomiaK. 

 

Όπως έγραψα και στο δικό μου post, η δουλειά στα case studies που αναφέρθηκαν, γίνονται από αρχιτέκτονες, ADI, αναλυτές. Οι προγραμματιστές πέρνουν τα ΡΒΙ έτοιμα και το μόνο που κάνουν είναι να γράψουν τον κώδικα. Ούτε καν χρειάζεται να σκεφτούν τί να γράψουν. Το έχω κάνει για αναλυτικά οικονομικά μοντέλα. Είναι βαρετό μέχρι αηδίας. 

[thanasis00]

Αυτά που αναφέρετε συμβαίνουν σε μεγάλες εταιρείες... Αν είσαι σε μια μικρή εταιρεία ή startup, έχεις περισσότερους ρόλους από το να γράφεις απλά κώδικα. Γι αυτό πρέπει να ξέρεις και πως να αναλύσεις το πρόβλημα, πως να δομήσεις τον κώδικα πως να γράψεις σωστά και ότι άλλο χρειάζεται για να υλοποιήσεις το έργο. Μην τα γενικεύουμε όλα. Υπάρχουν ειδικά πόστα για τη κάθε δουλειά. Απλά υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να καλύψεις περισσότερα από ένα πόστα.

[Επισκέπτης]

Ναι, εννοώ πως τα πρωτότυπα δε γράφονται απο προγραμματιστές, αλλά απο αυτούς που είχαν την αρχική ιδέα/ ανάγκη για το συγκεκριμένο πρόγραμμα.

 

Ενδιαφέρον αυτό. Καταρρίπτει κάποιες πεποιθήσεις και δίνει μια εικόνα της πραγματικότητας.

 

Ερώτηση προς συζήτηση: Τι γίνεται αν ένας προγραμματιστής άνω των 30 (με αρκετό work experience και some college education) αποφασίσει να επενδύσει χρόνο ώστε να αποκτήσει μαθηματικό/θεωρητικό υπόβαθρο?

Με άλλα λόγια, πόσο εμπόδιο μπορεί να είναι η ηλικία? (ξαναλέω ότι η ερώτηση είναι για συζήτηση)

 

 

 

Αυτά που αναφέρετε συμβαίνουν σε μεγάλες εταιρείες... Αν είσαι σε μια μικρή εταιρεία ή startup, έχεις περισσότερους ρόλους από το να γράφεις απλά κώδικα. Γι αυτό πρέπει να ξέρεις και πως να αναλύσεις το πρόβλημα, πως να δομήσεις τον κώδικα πως να γράψεις σωστά και ότι άλλο χρειάζεται για να υλοποιήσεις το έργο. Μην τα γενικεύουμε όλα. Υπάρχουν ειδικά πόστα για τη κάθε δουλειά. Απλά υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να καλύψεις περισσότερα από ένα πόστα.

 

Όταν μιλάμε για ένα άτομο που στοχεύει σε ΑΕΙ (δηλαδή το υποτιθέμενο καλύτερο δυνατόν σε τριτοβάθμια εκπαίδευση) τότε έχουμε κάποια σημάδια φιλοδοξίας. Κατά αυτήν την γραμμή, είναι αφελές λοιπόν να πούμε ότι το υψηλό/ανώτατο επίπεδο μόρφωσης προορίζεται αποκλειστικά για μικρή εταιρεία ή (greek) startup.Δεν είναι θέμα γενίκευσης αλλά ρεαλισμού των δυνατοτήτων.

 

 

Άσχετο αλλά από περιέργεια έκανα ένα search στο kariera για αγγελίες IT/προγραμματιστών. Δεν τις πολυέψαξα, αλλά όσες είδα δεν είχαν τα υπερβολικά παράλογα κριτήρια (πχ internet, photoshop, web design και 5 programming languages) που υπήρχαν μερικά χρόνια πριν. Θετικό σημάδι αυτό.

[Praetorianos]

Ερώτηση προς συζήτηση: Τι γίνεται αν ένας προγραμματιστής άνω των 30 (με αρκετό work experience και some college education) αποφασίσει να επενδύσει χρόνο ώστε να αποκτήσει μαθηματικό/θεωρητικό υπόβαθρο?

Με άλλα λόγια, πόσο εμπόδιο μπορεί να είναι η ηλικία? (ξαναλέω ότι η ερώτηση είναι για συζήτηση)

Φιλος απο HR (πιο ασχετος με τα μαθηματικα κλαδος δεν υπαρχει) του ζαλισα τον ερωτα, του εδωσα σημειωσεις αλλα κυριως πλακωθηκε μονος του και καταφερε οχι μονο να ανταπεξελθει σε MSc σε heavy quantitative field αλλα ζαλιζοντας του τον ερωτα λιγο περισσοτερο του εστειλα ενα application για PhD στο engineering department του UCL και τον πηραν. Βεβαια δεν εκανε τιποτα επι δυο χρονια σχεδον απο καθημερινη ενασχοληση με το αντικειμενο και συνομιλωντας με οτι καθηγητη/φοιτητη εβρισκε. Μονος σου φτανεις μεχρι ενα σημειο.

 

Εξαλλου μαθηματικα δεν ειναι μονο τα πενταπλα ολοκληρωματα, και τρελο nonlinear optimisation που εκει χωρις academic επαφη δυσκολο, ειναι και πιο απλα πραγματα που θα σου αλλαξουν τον τροπο σκεψης. Ακομα και τα εισαγωγικα μαθηματα αναλυσης αλγοριθμων του ΜΙΤ βοηθανε.

[thanasis00]

 

Όταν μιλάμε για ένα άτομο που στοχεύει σε ΑΕΙ (δηλαδή το υποτιθέμενο καλύτερο δυνατόν σε τριτοβάθμια εκπαίδευση) τότε έχουμε κάποια σημάδια φιλοδοξίας. Κατά αυτήν την γραμμή, είναι αφελές λοιπόν να πούμε ότι το υψηλό/ανώτατο επίπεδο μόρφωσης προορίζεται αποκλειστικά για μικρή εταιρεία ή (greek) startup.Δεν είναι θέμα γενίκευσης αλλά ρεαλισμού των δυνατοτήτων.

 

Δεν έχει να κάνει με το αν στοχεύεις ψηλά η όχι. Αλλά το θεωρώ γνωστό ότι δε θα πας την επόμενη που θα πάρεις το πτυχίο σε μια πολυεθνική και θα τους πεις "Ήρθα, προσλάβετέ με". Θα χρειαστεί να αποκομίσεις προϋπηρεσία σε διάφορα πόστα του αντικειμένου, μέχρι να φτιάξεις "όνομα" ή προϋπηρεσία για να μπορείς να πας με δυνατά χαρτιά σε μια πολυεθνική για την εξειδικευμένη θέση.

[insomniaK]

Ενδιαφέρον αυτό. Καταρρίπτει κάποιες πεποιθήσεις και δίνει μια εικόνα της πραγματικότητας.

 

Ερώτηση προς συζήτηση: Τι γίνεται αν ένας προγραμματιστής άνω των 30 (με αρκετό work experience και some college education) αποφασίσει να επενδύσει χρόνο ώστε να αποκτήσει μαθηματικό/θεωρητικό υπόβαθρο?

Με άλλα λόγια, πόσο εμπόδιο μπορεί να είναι η ηλικία? (ξαναλέω ότι η ερώτηση είναι για συζήτηση) .

Δεν ξέρω την απάντηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υποπτευομαι πως κάποιος θα αντιμετωπίσει είναι τα εξής:

 

Η καμπύλη μάθησης, από το μηδέν, σε αυτές τις ηλικίες έχει σχεδόν παραλληλιστεί με τον άξονα x, βάλε τίποτα κουτσούβελα στη μέση, κανά σουπερμάρκετ κλπ κλπ, πρέπει να πείσει τον εαυτό του να μένει συγκεντρωμένος στο στόχο του.

 

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο έτοιμος κώδικας. Κάποιος που δουλεύει 10 χρόνια έχει 40-50 σαμπρουτίνες έτοιμες. Δε θα κάτσει να στήσει τεστς από το μηδέν ή θα υπολογίζει ολοκληρώματα απλά καλώντας από τη βιβλιοθήκη του, κομμάτια κώδικα που τα έχει έτοιμα, δοκιμασμένα, πολυχρησιμοποιημένα.

 

Γενικά, καλό είναι να έχεις το θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά αν δεν ξες και που να το εφαρμόσεις δεν έχει και πολύ νόημα. Να σημειώσουμε εδώ πως τα περισσότερα ήδη ανεπτυγμένα μαθηματικά εργαλεία που υπάρχουν είναι άγνωστο πως μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε εφαρμογές.

 

Τέλος, μπορεί εγώ να είμαι αρνητικός, αλλά όταν ρώτησα έναν καθηγητή μου (από τους ελάχιστους που γούσταρα στην Ελλάδα), μπορώ να τα καταφέρω στο εξωτερικό, μου απάντησε "το μόνο όριο είναι ο ουρανός και αυτός δεν ξέρουμε αν τελειώνει", δέκα χρόνια μετά, πιστεύω πως έχει δίκιο.