Προς το περιεχόμενο

Εργασιακό άγχος, Συνέπειες.


Cossutius.

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Οι εποχές ειναι δύσκολες, κάποιοι εργάζονται, κάποιοι ψάχνουν.

 

Το θέμα που με απασχολεί, ειναι οι συνέπειες που μπορει να υπάρχουν στο σώμα και στη ψυχολογία ενός ανθρώπου, από το άγχος της εργασίας του.

 

Οι γιατροί λένε οτι πρέπει να προσέχουμε τη καρδιά, τη πίεση, να τρώμε σωστά, να προσπαθούμε γενικά να είμαστε ήρεμοι παρ όλη τη πίεση που μπορεί να υπάρχει.

 

Έχω δει ανθρώπους να χάνουν μαλλιά, άλλους να χάνουν απίστευτα κιλά ή να παίρνουν (με αποτέλεσμα λιποθυμίες στο χώρο εργασίας), να παθαίνουν εμφράγματα σε ηλικίες ούτε 35, να βγάζουν όγκους σε διάφορα σημεία του σώματός τους και πολύ πρόσφατα γνώρισα άνθρωπο που το δέρμα των χεριών του, αλλάζει. Σα να έχει πάθει έγκαυμα και να πετάει το παλιό για να καλυφθεί απ το νέο.

 

Το ζήτημα είναι, το πως πιστεύετε οτι μπορεί κανείς να αποβάλει το έντονο στρεσάρισμα σε στιγμές αφόρητης πίεσης (είτε αφορά εν τέλη την εργασία μας, είτε την καθημερινότητά μας) ειδικά σε μια εποχή που δίνουμε μάχη να κρατήσουμε τις θέσεις μας όσοι εργαζόμαστε ακόμα και συγχρόνως βλέπουμε τις συνθήκες της ζωής μας να γίνονται πολύ δυσκολότερες ενώ άλλοι δε μπορούν να βγάλουν τα καθημερινά τους έξοδα πλέον ακριβώς λόγω της ανεργίας.

 

Πως αντιμετωπίζετε εσείς το στρεσάρισμά σας? Έχετε δει κάποιες σωματικές ή ψυχολογικές συνέπειες ανάλογες με όσες προανέφερα και τι κάνατε τελικά για αυτό?

 

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 83
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

περυσι απο την πολυ πιεση/κουραση/αγχος/υπερβολικα πολυ δουλεια τεζαρα με μονοπυρηνωση (που δεν ξερει ουτε ο γιατρος πως μπορεσα να την αρπαξω). δεν με επαιρνε ομως να σταματησω και για να γινω καλα οποτε συνεχισα να δουλευω κανονικα με αποτελεσμα να κανει 5 μηνες να μου περασει και πλεον καθε φορα που αρρωστενω ξαναχτυπανε καποια συμπτωματα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σορρυ λιγο ασχετο αλλα και σχετικο,βλεπω τωρα μια σειρα ΄΄Ultimate Survival Alaska΄΄ λεγεται και ειναι μια ομαδα ανθρωπων που διασχιζουν καποια κομματια στη αλασκα,φαση national geographic.Mεσα σε αυτους ειναι και δυο νεα αδερφια 20-25 χρονων και αμα τους δεις  κατι ροδοκοκκινα μαγουλακια που εχουν και πως σφυζουν απο υγεια ειναι κατι το τρομερο!Βεβαια εχουν μεγαλωσει και ζουν εκει μονιμα.Υστερα σκεφτομαι εδω τη νεολαια το αγχος και τα σκατα που περναει και λεω γιατι ρε γαμωτο δεν αξιζει αυτο το πραγμα.Επομενως παιδια ριχτε το εξω,αν εχετε κανα χωριο πηγαιντε μερικες μερες ή εδω εξω βολτα οπουδηποτε,δεν χρειαζεται να εχεις και τα πολλα λεφτα για να χαρεις τη ζωη σου παρολλες τις δυσκολιες.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οι εποχές ειναι δύσκολες, κάποιοι εργάζονται, κάποιοι ψάχνουν.

 

Το θέμα που με απασχολεί, ειναι οι συνέπειες που μπορει να υπάρχουν στο σώμα και στη ψυχολογία ενός ανθρώπου, από το άγχος της εργασίας του.

 

Οι γιατροί λένε οτι πρέπει να προσέχουμε τη καρδιά, τη πίεση, να τρώμε σωστά, να προσπαθούμε γενικά να είμαστε ήρεμοι παρ όλη τη πίεση που μπορεί να υπάρχει.

 

Έχω δει ανθρώπους να χάνουν μαλλιά, άλλους να χάνουν απίστευτα κιλά ή να παίρνουν (με αποτέλεσμα λιποθυμίες στο χώρο εργασίας), να παθαίνουν εμφράγματα σε ηλικίες ούτε 35, να βγάζουν όγκους σε διάφορα σημεία του σώματός τους και πολύ πρόσφατα γνώρισα άνθρωπο που το δέρμα των χεριών του, αλλάζει. Σα να έχει πάθει έγκαυμα και να πετάει το παλιό για να καλυφθεί απ το νέο.

 

Το ζήτημα είναι, το πως πιστεύετε οτι μπορεί κανείς να αποβάλει το έντονο στρεσάρισμα σε στιγμές αφόρητης πίεσης (είτε αφορά εν τέλη την εργασία μας, είτε την καθημερινότητά μας) ειδικά σε μια εποχή που δίνουμε μάχη να κρατήσουμε τις θέσεις μας όσοι εργαζόμαστε ακόμα και συγχρόνως βλέπουμε τις συνθήκες της ζωής μας να γίνονται πολύ δυσκολότερες ενώ άλλοι δε μπορούν να βγάλουν τα καθημερινά τους έξοδα πλέον ακριβώς λόγω της ανεργίας.

 

Πως αντιμετωπίζετε εσείς το στρεσάρισμά σας? Έχετε δει κάποιες σωματικές ή ψυχολογικές συνέπειες ανάλογες με όσες προανέφερα και τι κάνατε τελικά για αυτό?

 

Πρόσθεσε και μία χρόνια διένεξη με την πρώην σύζηγο και δικηγόρους, και είσαι spot on.

 

Λύσεις πολλές. Κόβεις επαφές με όλες τις μη αναγκαίες πηγές άγχους (οικογένεια κλπ), το ρίχνεις στο αλκοόλ και τα πιπίνια (18-20 ετών αλλά άντε να πιάσει μια 4ετία) ή  Ζεν Βουδισμός.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είμαι πολύ αγχώδης, με αποτέλεσμα να έχω σκαμπανεβάσματα στα κιλά μου ,αϋπνίες , κακή διάθεση,αρτηριακή πίεση,πονοκεφάλους.    Το έχω περιορίσει σε μεγάλο βαθμό βελτιώνοντας την διατροφή μου, με το σχεδόν καθημερινό περπάτημα , βόλτες στην εξοχή, Insomnia(ναι βοηθάει), μουσική.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ανορεξία, δυσπεψία, ταχυπαλμία, πόνοι στη μέση, τον αυχένα, κακός ύπνος με αποτέλεσμα να νιώθεις κομμάτια όλη μέρα...και να πεις ότι πληρωνόμαστε...καμια φορά λέω καλύτερα άνεργος...

 

Αντιμετώπιση, αλκοόλ, κανα game να ξεχνιόμαστε κτλ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

εμένα τώρα τελευταία με πιάνει ενα άγχος και νιώθω οτι θα πεθάνω για μερικά δευτερόλεπτα
μετά νιώθω χαρούμενος για λίγο και μετά λυπημένος 
σκέφτομαι κάτι που περιμένω τις επόμενες μέρες πχ και μου έρχεται μια υπερβολική χαρά αλλα μετά απο λίγο νιώθω κενό 
αν σκεφτώ οτι δεν βρίσκω δουλειά και τι θα κάνω με πιάνει κάτι σαν βάρος στο στήθος και δεν μπορώ να αναπνέω καλά  
δεν έχω και πολύ όρεξη τελευταία και νιώθω κούραση εκεί που δεν υπάρχει λόγος (δεν έσκαβα) 
λύση δεν βλέπω , σκέφτομαι να παω σε ψυχολόγο αλλα και αυτός θέλει λεφτά ,αλλα και ποιος να με ακούσει ? α?
να μιλήσω σε φίλους ? σε οικογένεια ? δεν θα το κάνω γιατι δεν μου αρέσει να βγάζω κάτι τέτοιο στους γύρω μου
θέλω να είμαι και να φαίνομαι δυνατός και σταρχιδια μου για ότι και αν γινει αλλα δεν πάει άλλο 
σκέφτομαι να φύγω για αρχή εξωτερικό να δουλευω σε εκεινα τα προγράμματα εθελοντικής εργασίας που σου παρέχουν φαγητό/στέγη 
μονο για να φυγω μακριά . Συχαίνομαι αυτό που βλέπω και αυριο δεν θα ειναι καλύτερο 
σε 1-2 χρονια θα ειναι χειρότερα 
πω ακομα και τώρα ξενέρωσα άσχημα που τα έγραψε 
delete ή απάντηση ? 
.........
οκ take it raw 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μην αγχώνεστε κάποια μέρα όλοι θα πάτε.

εννοείς οτι θα πεθάνουμε? νανε καλά η φύση μας

φαντάζεσαι να σκαλώναμε για πάντα ζωντανοί σε αυτή την κατάσταση ?

σαν μύγες που δεν ανέχονται άνθρωπο στο σπαθί τους (αν έπιασες την ειρωνεία.. :mellow: )

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

μπορει να λέω και μλκσ αλλά νομίζω οτι το κακό είναι που δεν σωματοποιείται το στρες.Δηλ στον άνθρωπο το στρες βοηθούσε να αποφύγει επικίνδυνες καταστάσεις αλλά άμμεσες-κίνδυνος ζωής.Αυτό έβγαινε σαν αποτέλεσμα σε κάποια πράξη-μάχη ή τρέξιμο.Τώρα απλά μαζεύουμε όλο το στρες και το καταπίνουμε.Καθημερινά. Ε όλο αυτό δεν θα εκδηλωθεί άσχημα τελικά;

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο υποφαινόμενος, αντιμετωπισε το εργασιακό άγχος με...αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος.

Βέβαια όταν το έκανα η κατασταση ηταν μεν δυσκολη αλλά όχι σε αυτή τη κατάσταση. 3 χρόνια τωρα έχω δει τον μισθό μου να έχει μειωθεί δραματικά, αλλά εργάζομαι το πολύ 9 ώρες την ημέρα (ειδικά το τελευταίο έτος).

 

Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνω ότι επι μια 7ετία που με αρρώστησε σωματικά και ψυχολογικά για μια "καριέρα". Αντιλαμβάνεται κανεις εύκολα μετά απο καιρό οτι όλοι ειμαστε αναλώσιμοι.

 

Βέβαια με την εντατική εργασία, κερδίζεις άλλα πράγματα μακροπρόθεσμα, όπως το να εκτιμάς τις μικρές καθημερινές στιγμές, τον καφέ, το ποτό, τη βόλτα, την οικογένεια, τον ύπνο αλλά και φυσικά το να δεις, μέχρι που φθάνουν οι αντοχές και η υπομονή σου. Άσε δε που κανεις απίστευτα χρησιμες γνωριμίες όπου μελλοντικά μπορει να σου φανουν χρησιμότατες (ειδικά αν βοηθάς κόσμο πάνω στη δουλειά και δεν εισαι κανας παρτάκιας)

 

Ημουν τυχερός διότι μου δώθηκε η ευκαιρία να αλλάξω δουλειά και...σώθηκα. Ότι συμπτώματα είχα, εξαφανίσθηκαν την ιδια στιγμή που αποφάσισα οτι θα εργάζομαι λιγότερο. Όχι οτι 9 ώρες εντατικης εργασίας, με συναναστροφή με κόσμο, πελάτες, με στόχους, ειναι κάτι χαλαρό και ειδικά στον ιδιωτικό τομέα έτσι οπως ειναι τωρα η κατάσταση, αλλά συγκρίνοντάς το με τα 15ωρα, τις αποφάσεις ζωής που πρέπει να παιρνεις καθημερινά και επηρεάζουν και άλλους συναδέλφους σου, και την μηδενική ύπαρξη ελευθερου χρόνου, σίγουρα είναι καλυτερα.

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μια συνέπεια του αγχους που έχω παρατηρήσει σε άλλους αθρώπους είναι το πέσιμο των μαλλιών.

Εκτός απο διατροφές και ασκήσεις μπορείτε να μυηθείτε και εσείς στον σταρχιδισμό.Το ακολουθώ πετυχυμένα εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια (β, γ λυκείου ).Το ίδιο και ένας θείος μου στρατιωτικός (απ'οτι έχω παρατηρήσει) που μετά απο αρκετές μειώσεις μισθού κατάλαβε οτι τζάμπα στεναχωριέται και η ζωή είναι μικρή.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...