Παθιασμενος ή Πολυμηχανος?

[Antwni]

''Φάε ένα σνικερ, γιατί κάνεις σαν diva όταν μιλας.''

[arxaggelos]

Btw η η σωστή λέξη είναι πολυπράγμων όχι πολυμήχανος (με βάση την περιγραφή που δίνεις στο πρωτο ποστ).

[funbreaker]

Btw η η σωστή λέξη είναι πολυπράγμων όχι πολυμήχανος (με βάση την περιγραφή που δίνεις στο πρωτο ποστ).

 

[therock]

Παντως παιδια επειδη βλεπω οτι εχει δοθει λιγο εμφαση στον επαγγελματικο τομεα, ενω εγω αποσκοπω σε μια πιο ανοιχτη συχητηση απλα να διευκρινισω οτι αναφερομαι σε οσα κανει και ενδιαφερεται να κανει καποιος (ειτε σε επαγγελματικο και ερασιτεχνικο επιπεδο).

 

Ας πουμε πχ εμενα τον τελευταια καιρο μου αρεσει πολυ ο αθλητισμος. Αλλα αντι να ασχολουμαι με τον πρωταθλητισμο, δηλαδη να καταπιανομαι απειρες ωρες με ενα αντικειμενο, αφιερωνω λιγοτερες ωρες σε πεολλα πραγματα. Δλδ πχ θα κανω μεγαλους περιπατους 2 φορες την εβδομαδα (15-20 χλμ), Θα παω 3 φορες γυμναστηριο, θα παιξω μπασκετ το Σαββατοκυριακο (2-3 ωρες τη καθε μερα), θα παω για κολυμπι, για ποδηλατο, κτλ. Αντιθετως υπαρχουν ατομα που νιωθουν την αναγκη να απομονωσουν μια δραστηριοτητα. ΠΧ πας σε μια ομαδα μπασκετ, και πρωι-βραδυ προσπαθεις να μαθενεις τακτικες, ψυχολογια παιχνιδιου, βελτιωση ικανοτητας κτλ και δεν ασχολεισαι με τπτ αλλο. Αλλοι πανε ξημεροβραδιαζονται στο γυμναστηριο με εξαντλητικες προπονησεις και προγραμματιζουν τα γευματα μιας ολοκληρης βδομαδας και τους νοιαζουν λιγα αλλα πραγματα. Ατομα δλδ Αποκτουν ενα παθος με κατι,δινουν εμφαση σε λεπτομερεια καταπολεμουν τις ατελειες και το βλεπουν ως στοχο ζωης. Εγω παλι ποτε δεν ημουν ετσι. Απλα εκανα κατι σε σημειο που να νιωθω χορτατος και επειτα απλα διατηρουσα τις επαφες μου στο αντιστοιχα επιπεδο, σαν προσπαθεια να μην τα παρατησω, αλλα και χωρις να θελω να προχωρησω παρακατω.

[De@th L0rd]

Αυτό με το κομφούκιο πάντως μπορώ να το αμφισβητήσω πλήρως, γιατί αν διαλέξεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει ως χόμπι σαν επάγγελμα, υπάρχει περίπτωση να σιχαθείς κ το χόμπι και το επάγγελμα. Κι αυτό γιατί όταν κάνεις κάτι σα χόμπι είσαι εσύ ο κύριος του. Δεν υπάρχουν προθεσμίες, φωνές, διαφωνίες κ κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί. Ακόμη κι αν είσαι μάστερ σε κάτι που κάνεις πάντα θα βρεθεί ο κλασσικός μαλάκας που νομίζει κι έχει γνώμη γι αυτό που κάνεις ενώ δεν έχει ιδέα, κ θα σου πρήξει τα @@ αν είναι επάγγελμα, γιατί λαμβάνεις χρήματα. Και στην Ελλάδα είναι πολύ συχνό φαινόμενο αυτό. πχ.

 

Συμφωνείς να κάνεις μια εργασία για 100 ευρώ ενημερώνοντας αυτόν που κάνεις τη συμφωνία να μη περιμένει κ πολλά κ πρέπει να λυθεί προοδευτικά το ζήτημα δηλ. να δαπανηθούν επιπλέον χρήματα σταδιακά ώστε να του έρθει πιο οικονομικά απ το να τα σκάσει όλα στην αρχή κ θα είναι καλύτερα από το παρόν. Τελειώνεις την εργασία, έχεις τα αποτελέσματα που προσυμφωνήθηκαν κ έχεις τον προαναφερθέν μαλάκα να σου λέει " Δε κάναμε τίποτα". Τι τίποτα ρε ζώο, περιμένεις από την εργασία των 100 να έχεις το αποτέλεσμα αυτής με 300 ευρώ; Ενώ έχεις κάνει σημαντική πρόοδο από το πρίν. Το κλασικό παράδειγμα με πορδές θες να βάψεις αυγά. Κάπως έτσι σιχαίνεσαι το χόμπι που έγινε επάγγελμα, κ δεν αναλαμβάνεις τέτοιους πλέον. Μήπως τελικά αυτό εννοούσε ο Κομφούκιος "Δε θα χρειαστέι να δουλέψεις ούτε μια μέρα από τη ζωή σου;"

[therock]

Βασικα συνειδητοποιω πως εγω ειμαι ετσι επειδη βαριεμαι ευκολα στα ιδια και στα ιδια και μου αρεσει να μαθαινω συνεχως νεα πραγματα και νεες ιδεες.

[viper2005]

Αυτό με το κομφούκιο πάντως μπορώ να το αμφισβητήσω πλήρως, γιατί αν διαλέξεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει ως χόμπι σαν επάγγελμα, υπάρχει περίπτωση να σιχαθείς κ το χόμπι και το επάγγελμα. Κι αυτό γιατί όταν κάνεις κάτι σα χόμπι είσαι εσύ ο κύριος του. Δεν υπάρχουν προθεσμίες, φωνές, διαφωνίες κ κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί. Ακόμη κι αν είσαι μάστερ σε κάτι που κάνεις πάντα θα βρεθεί ο κλασσικός μαλάκας που νομίζει κι έχει γνώμη γι αυτό που κάνεις ενώ δεν έχει ιδέα, κ θα σου πρήξει τα @@ αν είναι επάγγελμα, γιατί λαμβάνεις χρήματα. Και στην Ελλάδα είναι πολύ συχνό φαινόμενο αυτό. πχ.

 

Συμφωνείς να κάνεις μια εργασία για 100 ευρώ ενημερώνοντας αυτόν που κάνεις τη συμφωνία να μη περιμένει κ πολλά κ πρέπει να λυθεί προοδευτικά το ζήτημα δηλ. να δαπανηθούν επιπλέον χρήματα σταδιακά ώστε να του έρθει πιο οικονομικά απ το να τα σκάσει όλα στην αρχή κ θα είναι καλύτερα από το παρόν. Τελειώνεις την εργασία, έχεις τα αποτελέσματα που προσυμφωνήθηκαν κ έχεις τον προαναφερθέν μαλάκα να σου λέει " Δε κάναμε τίποτα". Τι τίποτα ρε ζώο, περιμένεις από την εργασία των 100 να έχεις το αποτέλεσμα αυτής με 300 ευρώ; Ενώ έχεις κάνει σημαντική πρόοδο από το πρίν. Το κλασικό παράδειγμα με πορδές θες να βάψεις αυγά. Κάπως έτσι σιχαίνεσαι το χόμπι που έγινε επάγγελμα, κ δεν αναλαμβάνεις τέτοιους πλέον. Μήπως τελικά αυτό εννοούσε ο Κομφούκιος "Δε θα χρειαστέι να δουλέψεις ούτε μια μέρα από τη ζωή σου;"

 

αγαπω ελληνες

 

αυτο που ελεγε ο μουστακαλης ειναι οτι οταν κανεις ενα hobby => επαγγελμα τοτε δεν σε νοιαζει τι θα πει ο καθενας επειση εισαι σε καλυτερη ψυχολογικη κατασταση [αρμονια].

Επισης αν τωρα νομιζεις οτι ειναι δυσκολα και οτι δεν εχουν αξια τετοια quotes/διδαγματα απλως να σε ενημερωσω οτι τοτε υπηρχαν αποκεφαλισμοι με μεγαλυτερη ταχυτητα απο το finger snapping του απο κατω τυπα

 

[The_Colonel]

Τι πιστευετε οτι ειναι καλυτερο για εναν ανθρωπο ή ακομα και για εσας τους ιδιους? Καποιος ο οποιος ειναι ειδικος σε κατι, ή τα ατομα που ασχολουνται λιγο-πολυ με ουκ ολιγα ζητηματα (μεσα σε ολα)? Εγω προσωπικα θεωρω πως ειναι μονοτονο το να αναπτυσεις διαρκως μια ικανοτητα οσο δεν παει μεχρι το σημειο του να θεωρεισαι αυθεντια και επιλεγω να ασχολουμαι με πολλα ζητηματα μεχρι σημειου που θεωρω ικανοποιητικο. Αυτο βεβαια εχει το αντιστροφο μειονηκτημα, πως δεν νιωθω ακραια παθιασμενος με κατι, καθως με απασχολουν πολλα ζητημα ταυτοχρονα. Αλλωστε λενε "Jack of All Trades Master of None". Δηλαδη αν με ρωτησει καποιος τι ειναι πιο σημαντικο για σενα, τι ειναι αυτο με το οποιο δεν θα μπορουσες χωρις, θα προβληματιζομουνα και πιθανως να μην ηκερα και τι να απανησω. Θα ηθελα να δω και οι υπολοιποι πως το βλεπουν.

 

 

Σε τέτοιου είδους ερωτήματα η αλήθεια είναι κάπου στην μέση.

Ούτε το να είναι κανείς απόλυτα παθιασμένος με κάτι και να αγνοεί οτιδήποτε άλλο, ακόμα και τα πιο βασικά είναι φύσιολογικό,

ούτε το να είναι κανείς ξερόλας μόνο και μόνο για να είναι μέσα σε όλα αλλά στην ουσία να μην έχει προτίμηση και αγάπη για τίποτα είναι φυσιολόγικό.

Το φυσιολογικό είναι να έχει κανείς κάποιες τάσεις και προτιμήσεις για κάποια αντικείμενα τα οποία να ξέρει καλα και φυσικά να έχει συναίσθηση και του υπόλοιπου κόσμου και να ξέρει τι του γίνεται γενικότερα και ίσως για κάποια πράγματα που δεν του αρέσουν να μην έχει καθόλου γνώσεις.

Το όλο πρόβλημα είναι στο βαθμό στο οποιο συζητάμε κάτι..

 

Τι εννοούμε απόλυτα παθιασμένος με κάτι και ειδικός πάνω σε κάτι?

 

που βάζουμε το peak δηλαδή?

 

γιατί αν δεν βάζουμε άκρα τότε αναγκαστικά όσο πιο κοντά φτάνεις στην απόλυτη εξειδίκευση τόσο διευρύνεις τις γνώσεις σου σε ένα μεγάλο φάσμα πραγμάτων γιατί ζούμε σε ένα ντετερμινιστικό σύμπαν όπου όλα συνδέονται μεταξύ τους.

 

Έτσι για παράδειγμα ένας πχ απόλυτα εξειδικευμένος φυσικός αναγκαστικά θα γνωρίζει αρκετά από χημεία,μαθηματικά, μουσική,τέχνες γενικότερα,φιλοσοφία γιατί για να φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο χρειάζεσαι πολλά εφόδια έτσι ώστε να κατανοήσεις σφαιρικά το αντικείμενο σου... οποτε η απόλυτη εξειδίκευση σε κάτι επιφέρει και την πολυπραγματοσύνη.

 

Αλλα αν επιστρέψουμε στα γήινα και μιλάμε για τον X και τον Y που δεν έκανε τίποτα άλλο στην ζωή από το να σπουδάζει το τάδε αντικείμενο για να πάρει ένα μεταπτυχιακό η διδακτορικό τίτλο και παράλληλα δεν είχε καμια άλλη εμπειρία (σε κάποια σχετική εργασία κτλ) τότε ναι αυτό δεν θα το θεωρούσα τόσο καλο για τον ιδιο (για την ψυχολογία του) αλλα επίσης δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την χρησιμότητα στην κοινωνία των ανθρώπων  που κάνουν τέτοιες επιλογές ..

[funbreaker]

 

Το όλο πρόβλημα είναι στο βαθμό στο οποιο συζητάμε κάτι..

 

Τι εννοούμε απόλυτα παθιασμένος με κάτι και ειδικός πάνω σε κάτι?

 

που βάζουμε το peak δηλαδή?

 

γιατί αν δεν βάζουμε άκρα τότε αναγκαστικά όσο πιο κοντά φτάνεις στην απόλυτη εξειδίκευση τόσο διευρύνεις τις γνώσεις σου σε ένα μεγάλο φάσμα πραγμάτων γιατί ζούμε σε ένα ντετερμινιστικό σύμπαν όπου όλα συνδέονται μεταξύ τους.

 

Έτσι για παράδειγμα ένας πχ απόλυτα εξειδικευμένος φυσικός αναγκαστικά θα γνωρίζει αρκετά από χημεία,μαθηματικά, μουσική,τέχνες γενικότερα,φιλοσοφία γιατί για να φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο χρειάζεσαι πολλά εφόδια έτσι ώστε να κατανοήσεις σφαιρικά το αντικείμενο σου... οποτε η απόλυτη εξειδίκευση σε κάτι επιφέρει και την πολυπραγματοσύνη.

 

Αλλα αν επιστρέψουμε στα γήινα και μιλάμε για τον X και τον Y που δεν έκανε τίποτα άλλο στην ζωή από το να σπουδάζει το τάδε αντικείμενο για να πάρει ένα μεταπτυχιακό η διδακτορικό τίτλο και παράλληλα δεν είχε καμια άλλη εμπειρία (σε κάποια σχετική εργασία κτλ) τότε ναι αυτό δεν θα το θεωρούσα τόσο καλο για τον ιδιο (για την ψυχολογία του) αλλα επίσης δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την χρησιμότητα στην κοινωνία των ανθρώπων  που κάνουν τέτοιες επιλογές ..

 

 

Ωραία η απάντησή σου,

 

Σε αυτό που είπα αναφερόμουν στον μέσο άνθρωπο, αυτόν που αναφέρεις στην τελευταία παράγραφο. Όπως λες δεν είναι χρήσιμο για τον ίδιο και είναι χρήσιμο για την κοινωνία και κυρίως για την οικονομία αυτής. Βέβαια εδώ θα ήταν καλό να σκεφτούμε αν μας αρέσει αυτού του είδους το κοινωνικό μοντέλο.

 

Ως προς τον κορυφαίο φυσικό, είχα την εντύπωση πως απλά θα είναι πολύ εξειδικευμένος στις θετικές επιστήμες που αφορούν αυτό που ασχολείται. Για το αν οδηγηθεί να έχει γνώσεις και για άλλους τομείς όπως ιστορία, τέχνες κτλ δεν το γνωρίζω, ίσως και να έχεις δίκιο.

 

Τέλος, ως προς το αν ζούμε σε ένα ντετερμινιστικό ή όχι σύμπαν δεν νομίζω πως είναι κάτι που μπορούμε να απαντήσουμε. Μακάρι να μην ζούμε όμως σε τέτοιο.

[The_Colonel]

Τέλος, ως προς το αν ζούμε σε ένα ντετερμινιστικό ή όχι σύμπαν δεν νομίζω πως είναι κάτι που μπορούμε να απαντήσουμε. Μακάρι να μην ζούμε όμως σε τέτοιο.

Εγώ πάλι ελπίζω το αντίθετο γιατί ο ντεντερμινισμός ενέχει  και την έννοια του σκοπού

 

σε ένα τυχαίο σύμπαν δεν έχει νόημα τίποτα πια και δεν υπάρχει κανένα υπαρξιακό ζήτημα είσαι απλά επειδή έτυχε να είσαι δεν επηρεάζεις ούτε επηρεάζεσαι από τίποτα κανε ότι θέλεις η αυτοκτόνησε δεν έχει σημασία

[funbreaker]

 

Εγώ πάλι ελπίζω το αντίθετο γιατί ο ντεντερμινισμός ενέχει  και την έννοια του σκοπού

 

σε ένα τυχαίο σύμπαν δεν έχει νόημα τίποτα πια και δεν υπάρχει κανένα υπαρξιακό ζήτημα είσαι απλά επειδή έτυχε να είσαι δεν επηρεάζεις ούτε επηρεάζεσαι από τίποτα κανε ότι θέλεις η αυτοκτόνησε δεν έχει σημασία

 

 

Δεν μπορώ να διακρίνω κανέναν σκοπό και καμία ελευθερία και στις 2 περιπτώσεις και ειδικότερα στον ντετερμινισμό με βάση τον οποίο αν θεωρήσουμε αρχικές συνθήκες το τώρα, το οτιδήποτε στο μέλλον είναι προκαθορισμένο να συμβεί με βάση τους νόμους που επικρατούν. Σαν μια ταινία που απλά περιμένεις να δεις τι θα γίνει έχοντας την ψευδαίσθηση πως την διαμορφώνεις. Ντετερμινισμός και ελεύθερη βούληση δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορούν να συνυπάρξουν οπότε δεν μπορώ να διακρίνω τον σκοπό που λες ή κάποια ελευθερία επομένως τα ίδια περι αυτοκτονίας ισχύουν και εδώ. you first