Gourmet μάι ας.

[Cossutius.]

Στους περισσότερους απο εμάς, μπορει να μας φαίνεται μη οικείο το να δοκιμάσουμε ένα πιάτο με στρειδια και πουρέ λεμόνι με σκόρδο, γαρνιρισμένους γυμνοσαλιαγγες με χαβιάρι σπαράγγια και καπνιστό αβγό σαμπαγιόν, αλλά υπάρχει κόσμος που ειναι λάτρης των νέων γεύσεων και ειναι διατεθημένοι να δώσουν ένα μεγάλο ποσό για να ικανοποιηθεί ο ουρανίσκος τους.

 

Παλαιότερα και εγω τα ιδια έλεγα μέχρι που έφαγα σούσι σε σοβαρό εστιατόριο στο εξωτερικό και έπαθα τη πλάκα μου. Το ίδιο έπαθα όταν δοκίμασα και ενα απλό γκουρμέ πιάτο στο Παρίσι, στα πλαίσια μιας επαγγελματικής εξόδου.

 

Άλλη γεύση η οποία δεν ειναι ανάγκη να αρέσει σε όλους. Εμένα μου άρεσε, ήταν κάτι εντελως διαφορετικό απ ότι είχα δοκιμάσει μέχρι τώρα. Μπορεί άλλο πιάτο να μου φέρει αναγούλα, γούστα ειναι αυτά.

 

Καλό όμως ειναι να μην είμαστε απόλυτοι. Οκ έχουμε συνηθίσει στις μεσογειακές γεύσεις, στα κοψίδια, στα σουβλάκια. Αναντικατάστατα δε λέω. Ολοι τα γουστάρουμε. Αλλά υπάρχουν και άλλα.

Ως φοιτητής δοκίμαζα να φτιάχνω πολλά και διάφορα ακολουθώντας οδηγίες απο βιβλία με "παράξενες συνταγές του φοιτητή". Άλλοτε πετύχαιναν, άλλοτε όχι. Η ευχαρίστηση όμως που νιώθεις όταν η γεύση ειναι εξαιρετική (είτε ο ίδιος είτε βλέποντας τους άλλους να γουστάρουν) ειναι ανεκτίμητη αξία.

[tzelen]

Μια καλή πρακτική που έχω εφαρμόσει τον τελευταίο καιρό (και ελέω κρίσης) είναι να μην πηγαίνω σε εστιατόρειο/φαγάδικο/whatever και να τρώω κάτι που μπορώ να φτιάξω εγώ. Πχ να πας έξω να φας καρμπονάρα είναι μαλακία ολκής, όταν μπορείς να τη φτιάξεις πανεύκολα, είτε με, είτε χωρίς κρέμα γάλακτος (κατά το γούστο του καθενός).

Από την άλλη πχ σούσι, δε νομίζω ότι είναι δύσκολο να φτιάξεις σπίτι, αλλά λόγω έλλειψης εμπειρίας και ίσως μεγαλύτερης δυσκολίας εύρεσης υλικών, είναι πιο πρακτικό να το φας έξω.

Περί γκουρμέ, οταν μου φέρνουν το φαγητό δε θέλω να σκεφτώ σε ποιό τοίχο του σπιτιού μου θα το κρεμάσω, να το φάω θέλω. 

[Fotis13]

Υπαρχει ο γαστρονομικος τουρισμος, τα μαγαζια που επενδυουν σε ενα καλο σεφ ,η αναζητηση κορυφαιων πρωτων υλων μεσα σε αρτιους εσωτερικα χωρους  ανθρωποι που εχουν σπουδασει το αντικειμενο  και η συγκριση ολων αυτων με εκεινους που στην ζωη τους το καλυτερο φαγητο που εχουν φαει ειναι το σουβλακι του κυρ μπαμπη.

Συγκρινουν την ποσοτητα του φαγητου σε ενα πιατο οταν συνηθως το μενου περιλαμβανει 4-5 μινιμουμ με τα κοψιδια στην σχαρα.

[DhZou]

Τσικνοπέμπτη, πάμε στο σπίτι φίλης που έχει μαγειρέψει για να φάμε. Κυρίως πιάτο: πανσέτες (στο φούρνο νομίζω) με σπέσιαλ σάλτσα που είχε άγχος αν θα της πετύχει.

Πεινασμένος και κουρασμένος απ' τη δουλειά, βάζω πανσέτα στο πιάτο μου και μου πασάρουν τη σάλτσα για να βάλω από πάνω. Είναι ένα μαύρο, παχύρρευστο ζουμί με λίγα μικρά κομματάκια από κάτι μέσα.

Έβαλα πάνω στην πανσέτα μου...

Τι το ήθελα... πρώτη μπουκιά και μου 'ρχετε η γλύκα όλου του κόσμου στο στόμα, αηδίασα και για να μη την προσβάλω και να μην ακούσω γκρίνια συνέχισα να τρώω.

Ήταν σαν να τρως μπριζόλα μπακλαβά, το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω... Είχε λέει σκόρδο, κρεμμύδι, ανανά, πάπρικα και ζάχαρη.

Το τσικνίσαμε... Την επόμενη χτύπησα τρία σουβλάκια για να συνέλθω

[Pintsie]

Πόσο μου αρέσει το χοιρινό με γλυκιά σως από πάνω. Αχ!  

Πάντως κι εγώ το ίδιο με τον/την tzelen κάνω. Δεν τρώω ποτέ έξω κάτι που φτιάχνω σπίτι. Εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις που έχω πάει πχ σε καφέ-εστιατόριο και θέλω να φάω κάτι στα γρήγορα και να μην πειραματιστώ. Τότε παίρνω τα μακαρόνια που έχουν ονομάσει  "καρμπονάρα". 
Στο σπίτι φτιάχνω την κανονική. 

 

Πείνασα τώρα. 

[aris1986]

 

Ήταν σαν να τρως μπριζόλα μπακλαβά, το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω... Είχε λέει σκόρδο, κρεμμύδι, ανανά, πάπρικα και ζάχαρη.

Το τσικνίσαμε... Την επόμενη χτύπησα τρία σουβλάκια για να συνέλθω

Φιλε μου μαλλον δεν πετυχε την σαλτσα. Την σωστή δοσολογία...

Διαφορετικα εχω φαει τετοιες "περίεργες" σάλτσες και το απογείωναν το κρέας...

Αλλα Τσικνοπέμπτη ειναι λιγο παραδοσιακη μερα... Δεν χρειάζονται πειραματισμοι...!

[DhZou]

Φιλε μου μαλλον δεν πετυχε την σαλτσα. Την σωστή δοσολογία...

Διαφορετικα εχω φαει τετοιες "περίεργες" σάλτσες και το απογείωναν το κρέας...

Αλλα Τσικνοπέμπτη ειναι λιγο παραδοσιακη μερα... Δεν χρειάζονται πειραματισμοι...!

Οι άλλοι πάντως την εκθείαζαν τη σάλτσα και της έδιναν συγχαρητήρια!

Αλλά ναι ρε φίλε τσικνοπέμπτη γαμώ το στανιό μου, μέρα που τρως απλό, ψημένο, αλμυρό γουρουνίσιο κρέας!

[Cossutius.]

Τι λες τωρα... έχω φάει μπριζολίδι με γλυκόξυνη και έχω πάθει πλάκα. Μιλάμε για τρελή γεύση.

Επίσης έχω φάει και πατσά με σκορδοστουπι και έχω πάθει 10 εγκεφαλικά. Αλλο πράμα.

 

 

Να θυμάστε ομως το εξής σημαντικό.

Οσο μεγαλωνουμε ηλικιακά, τόσο και θα αναζητάμε ισχυρότερες γεύσεις. Οι γευστικοί μας κάλυκες στη γλωσσα, αρχίζουν και "αδυνατίζουν". 

Ας πουμε στα περισσότερα πιτσιρίκια δεν αρέσει η φέτα, τα παντζάρια κτλ. Μεγαλώνοντας αλλάζει αυτο.

 αλμυρό γουρουνίσιο κρέας!

 

Μπουζοπουλα τρως το σκληρό ρε Το "δερμα"

Αλλο πραμμα.

[Toufas]

Τσικνοπέμπτη, πάμε στο σπίτι φίλης που έχει μαγειρέψει για να φάμε. Κυρίως πιάτο: πανσέτες (στο φούρνο νομίζω) με σπέσιαλ σάλτσα που είχε άγχος αν θα της πετύχει.

Πεινασμένος και κουρασμένος απ' τη δουλειά, βάζω πανσέτα στο πιάτο μου και μου πασάρουν τη σάλτσα για να βάλω από πάνω. Είναι ένα μαύρο, παχύρρευστο ζουμί με λίγα μικρά κομματάκια από κάτι μέσα.

Έβαλα πάνω στην πανσέτα μου...

Τι το ήθελα... πρώτη μπουκιά και μου 'ρχετε η γλύκα όλου του κόσμου στο στόμα, αηδίασα και για να μη την προσβάλω και να μην ακούσω γκρίνια συνέχισα να τρώω.

Ήταν σαν να τρως μπριζόλα μπακλαβά, το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω... Είχε λέει σκόρδο, κρεμμύδι, ανανά, πάπρικα και ζάχαρη.

Το τσικνίσαμε... Την επόμενη χτύπησα τρία σουβλάκια για να συνέλθω

"γκουρμετ" καταστασεις δηλαδη, νομιζω το ιδιο ενιωσα οταν εφαγα στο dinner του heston:

(iberico pork chop, λαχανο και sauce robert)

 

 

 

 

εμενα ενας φιλος μου πηγε να αγορασει μια φεραρι, και τρακαρε στα πρωτα 10 μετρα, για αυτο και καλα λεω εγω, φιατακι γιατι τι να μας πει η φεραρι μπροστα του

[billdanos]

Αυτό που λόγω της αφραγκίας, τα φέρν(ουμε)ετε όλα στα μέτρα σ(μ)ας έχει πολύ πλάκα...

 

Όταν ένα πιάτο απαιτεί άπειρο χρόνο παρασκευής και συγκεκριμένα υλικά κλπ κλπ, είναι λογικό να χρεώνεται αντίστοιχα. Το αν είναι καλό ή όχι εξαρτάται απο τα γούστα του καθενός...

[Cossutius.]

Τουφα πάντως επειδη δείχνεις να δοκιμάζεις τέτοια πιάτα, δοκίμασε το καπνιστο αυγο σαμπαγιον όχι με χαβιάρι (ειπαμε) αλλά με μπρικ και τα σπαράγγια. Σκέτο. 

 

 

Αυτό που λόγω της αφραγκίας, τα φέρν(ουμε)ετε όλα στα μέτρα σ(μ)ας έχει πολύ πλάκα... 

 

 

Το παραπάνω πάντως πιάτο ειναι γκουρμέ και φθηνό :P

[pournaras]

Αυτό που λόγω της αφραγκίας, τα φέρν(ουμε)ετε όλα στα μέτρα σ(μ)ας έχει πολύ πλάκα...

 

Όταν ένα πιάτο απαιτεί άπειρο χρόνο παρασκευής και συγκεκριμένα υλικά κλπ κλπ, είναι λογικό να χρεώνεται αντίστοιχα. Το αν είναι καλό ή όχι εξαρτάται απο τα γούστα του καθενός...

 

Το νομισμα παντα εχει δυο οψεις.

το οτι ενα τετοιο πιατο κοστιζει, και πρεπει να πληρωθει αναλογα, ειναι απολυτως λογικο. Απο κει και περα ομως, οπως κακως καποιος συγκρινει το σουβλακι με ενα γκουρμε πιατο (λογω τιμης) και βγαζει το γκουρμε σκαρτο, το ιδιο κακο ειναι καποιος να προσπαθει να με πεισει, οτι επειδη καποιος σπουδασε και παλεψε, και εν τελει καταναλωνει πολυ χρονο για το καθε πιατο, οτι αυτο το πιατο ειναι οπωσδηποτε γευστικοτατο και κακως που δεν το τρωω.

Ολα ειναι θεμα γευσης, τι κι αν το πιατο (πραγματικα) κοστιζει 500 ευρω, αμα εμενα δε μου αρεσει, μαλακια θα το ονομασω.

[evabb]

Αυτό που λόγω της αφραγκίας, τα φέρν(ουμε)ετε όλα στα μέτρα σ(μ)ας έχει πολύ πλάκα...

 

Όταν ένα πιάτο απαιτεί άπειρο χρόνο παρασκευής και συγκεκριμένα υλικά κλπ κλπ, είναι λογικό να χρεώνεται αντίστοιχα. Το αν είναι καλό ή όχι εξαρτάται απο τα γούστα του καθενός...

 

ο αλλος γκρινιαζει για τα 17 ευρω που εδωσε. κι εγω εχω δωσει λεφτα κι εχω φαει φολες αλλα δεν βγηκα να φωναξω τον πονο μου στο ιντερνετ ειδικα οταν προκειται για ποσα της ταξης των 15 ευρω.  τρωμε σε εστιατορια/ταβερνες που αντεχει η τσεπη μας. υπαρχουν πολυ αξιοπρεπη μερη που τρως σωστα με 20 ευρω. απλα νομιζω στην προκειμενη περιπτωση το ολο θεμα ειναι η γκρινια για τα λεφτα κι οχι για το ιδιο το φαγητο.  

[DhZou]

Τουφα λεβέντη μου, κρίνω αυτό που έφαγα με βάση το γούστο μου. (Μου δίνεις την άδεια να έχω προσωπικό γούστο; ) Έχω ξαναφάει χοιρινό με γλυκιά σάλτσα και πάλι δεν μου άρεσε. Από αυτές τις δύο εμπειρίες μου πιστεύω ότι το 99% των αντίστοιχων συνδυασμών δε θα μου αρέσει. Το θεωρείς παράλογο αυτό; Εξ' άλλου το φαγητό είναι υποκειμενικό και θέμα γούστου νομίζω, το ότι ένας γαμάτος σεφ έφτιαξε κάτι π.χ. δε σημαίνει ότι πρέπει να αρέσει σε όλο τον κόσμο.

Σκεφτείτε και το άλλο, στην Κίνα τρώνε κατσαρίδες και κάποιοι τις θεωρούν λιχουδιά, πρέπει να τις τρώμε κι εδώ και να γλύφουμε τα δάχτυλά μας επειδή το λένε οι Κινέζοι;

[Fotis13]

Το νομισμα παντα εχει δυο οψεις.

το οτι ενα τετοιο πιατο κοστιζει, και πρεπει να πληρωθει αναλογα, ειναι απολυτως λογικο. Απο κει και περα ομως, οπως κακως καποιος συγκρινει το σουβλακι με ενα γκουρμε πιατο (λογω τιμης) και βγαζει το γκουρμε σκαρτο, το ιδιο κακο ειναι καποιος να προσπαθει να με πεισει, οτι επειδη καποιος σπουδασε και παλεψε, και εν τελει καταναλωνει πολυ χρονο για το καθε πιατο, οτι αυτο το πιατο ειναι οπωσδηποτε γευστικοτατο και κακως που δεν το τρωω.

Ολα ειναι θεμα γευσης, τι κι αν το πιατο (πραγματικα) κοστιζει 500 ευρω, αμα εμενα δε μου αρεσει, μαλακια θα το ονομασω.

Οχι μαλακια δεν μπορεις να το ονομασεις οπως δεν μπορεις να ονομασεις μαλακια  ενα πινακα του Botticelli,η μια ταινια του Αιζενσταιν ,μπορεις ομως  καλιστα να πεις πως δεν σου αρεσει .Εκει ειναι η διαφωνια μας .