Kαταπίεση γονέων (συνέχεια)

[skiabox]

[De@th L0rd]

Αν ρωτας εμενα προσωπικα, στο εξωτερικο εφτασα στην ουσια με ενα σακιδιο πλατης και ενα tablet. Μετα εγιναν πολλα μεχρι να στρωσω καπου και να ξεκινησω να χτιζω τη ζωη μου, αλλα αυτη ηταν η αρχη μου.

Oυτε γνωριμιες, ουτε εισητηριο επιστροφης ουτε τιποτα.

 

 

Ο λογος που λεμε του OP (αν δεν ειναι τρολ) αυτες τις ιστοριες , καθως και οσων ενδιαφερονται επειδη ειναι σε παρομοια κατασταση και δεν θελουν να μιλανε για αυτο το θεμα ανοιχτα, ειναι για να τους δωσουμε λιγο θαρρος και να καταλαβουν πως μερικες φορες στη ζωη πρεπει να παρεις και κανενα ρισκο. Καλως ή κακως η ζωη μας ειναι μετρημενη και μετα απο καποια ηλικια και μετα ειναι αργα για μερικα πραγματα. Αν οχι αργα, τουλαχιστον πιο δυσκολα. 

 

Αλλες πορτες ανοιχτες θα βρει ενας 20χρονος γεματος ενεργεια ονειρα και αντοχες και αλλες ενας 50αρης που εχει ζησει την οποια ζωη του με εναν συγκεκριμενο τροπο. Πως το λενε, δεν εχεις τα ιδια αποθεματα ενεργειας και ελπιδας παντα, μακαρι να τα εχεις, μακαρι να τα εχω και εγω στα αντα - ηντα μου αλλα ειναι καθαρα θεμα χαρακτηρα και βιωματων.

 

Στα 20 ομως αμα ζεις στα συνταξιουχος κλεισμενος σε ενα σπιτι ακουγοντας αλλους να οριζουν τη ζωη σου και να σου λενε τι ειναι επικινδυνο και τι οχι, ειναι πραγματικα μια μορφη αυτοτιμωριας. Θυμησου πως κανενας δε προκειται να σου περασει αλυσιδες αμα δεν τον αφησεις πρωτα να σου παρει τα μετρα.

 

 

 

Λες του παιδιου να παει σε ψυχολογο.. Τι θα του κανει ο ψυχολογος νομιζεις? Θα του πει 10 ομορφα πραγματα με ωραιες λεξεις και αμα τον δει αγχωμενο θα του γραψει και κανενα αγχολυτικο και βουρ μεχρι την επομενη συνεδρια. Δεν προσβαλω τον κλαδο, μακαρι να κανω και λαθος, αλλα εκτος αμα μιλαμε για ψυχωσικες συμπεριφορες και διαφορες παθησεις που χρηζουν την βοηθεια ειδικου ,η λυση μπορει να βρεθει και με αλλο τροπο ισως πιο χρησιμο απο μερικες συμβουλες.

 

Ο OP και ο καθενας σε αυτη την ασχημη θεση, τι θα προτιμουσε νομιζεις? Να βρει εναν ψυχολογο ή μια δουλεια-φιλαρακι-κοπελα?

 

Μονος του πρεπει να το λυσει το θεμα και να καταλαβει πως μεσα απο ενα φορουμ μπορει μονο να παρει καθοδηγηση. Μολις κλεισει την οθονη του υπολογιστη ομως θα ειναι παλι στο δωματιο του και στην ιδια κατασταση που ειναι τοσο καιρο και θα τελειωσει το ονειρο. Τι θα αποφασισει να κανει? Θα αποδεχτει την μοιρα του ή θα προσπαθησει να δειξει προτιστως στον εαυτο του πως δεν ειναι δειλος και θα δοκιμασει εστω να την αλλαξει? Aυτος αποφασιζει

 

 

 

Ο ψυχολόγος δε μπορεί να γράψει ψυχοτρόπες ουσίες. Θα τον κόψει πως είναι και θα του δώσει ορισμένες συμβουλές για το πως πρέπει να κινηθεί αυτός και οι γονείς του. Γιατί το πρόβλημα είναι οικογενειακό. Έχουν πρόβλημα όλοι όχι μονο το παληκάρι, επειδή δε του έκατσε η γυναίκα ή τον έχουν διαλύσει στη δουλειά του κ έχει υπαρξιακά. Αν ήταν το πρόβλημα μόνο δικό του δε θα ανέφερα οικογενειακό ψυχολόγο.  Εσύ από αυτά που έχει γράψει ο OP έχεις καταλάβει ότι θα την πάλευε με ένα σακίδιο κι ένα τάμπλετ και μάλιστα στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ; Εδώ δε την παλεύει λίγες ώρες μακριά από το σπίτι, του σπάνε τα @@ στα τηλέφωνα. Τις αλυσίδες του τις είχαν έτοιμες. Δε χρειάστηκε να του πάρουν μέτρα. Οι γονείς του είναι. Αυτοί των μεγάλωσαν να είναι έτσι είναι δική τους ευθύνη. Δηλαδή τι ξαφνικά όταν γίνεται 18 ο άλλος ανυψώνεται στην ενηλικίωση μαγικά και παύουν όλα να ισχύουν; Έχω άτομα που ζούνε σε μεγάλα αστικά κέντρα, και δεν έφυγαν από το σπίτι τους ούτε για τις σπουδές  και οι κοπέλες ούτε για καν για στρατό. Κάποιοι την παλευουνε να ζούνε μέχρι τα γεράματά τους δίπλα στους γονείς και δεν μπορούν χωρίς αυτούς, κάποιοι άλλοι δεν τους αντέχουν κ φεύγουν, κάποιο δεν τους αντέχουν και κάθονται κ επωμίζονται όλες τις μαλακίες και τις αγκυλώσεις που έχει το μυαλό ενός μεσήλικα. Οι εποχές είναι δύσκολες για αυτονομία, εδώ γυρνάνε οικογενειάρχες στα παππούδια επειδή δε βγαίνουν οικονομικά,κατάντια η επιστροφή της πατριαρχικής οικογένειας την ξαναζούμε...

[g_alkis]

Έχετε θρέψει το τρολ

[llook305]

Ρεζίλι γιατί; αντιλαμβάνονται ότι κάτι κάνουν λάθος λοιπόν; αυτό μας λες;

Θα πουν και καλα οτι γραφω τα οικογενειακα μας στο διαδίκτυο

 

ειμαι σαν εσενα ... Αθηνα, αν γουσταρω οποτε γουσταρω κανω κατι και δεν δινω αναφορα σε κανενα!! Αν θελω δικαιολογια γιατι δεν απανταω γιατι δεν το ενα γιατι δεν το αλλο (ποτε δεν χρειαστηκε να δωσω αναφορα) θα μπορουσα να πω πηγα στην βιβλιοθηκη της σχολης για διαβασμα, διαβαζα στο σπιτι και ηθελα ησυχια, ειχα μαθημα.. τοσα που καθε γονεας γουσταρει να ακουει! 

Φίλε μου μαλλον παρανόησες. Και εγώ και οι γονείς μου μένουμε στο ίδιο σπίτι στην Αθήνα

 

Αν ρωτας εμενα προσωπικα, στο εξωτερικο εφτασα στην ουσια με ενα σακιδιο πλατης και ενα tablet. Μετα εγιναν πολλα μεχρι να στρωσω καπου και να ξεκινησω να χτιζω τη ζωη μου, αλλα αυτη ηταν η αρχη μου.

Oυτε γνωριμιες, ουτε εισητηριο επιστροφης ουτε τιποτα.

 

 

Ο λογος που λεμε του OP (αν δεν ειναι τρολ) αυτες τις ιστοριες , καθως και οσων ενδιαφερονται επειδη ειναι σε παρομοια κατασταση και δεν θελουν να μιλανε για αυτο το θεμα ανοιχτα, ειναι για να τους δωσουμε λιγο θαρρος και να καταλαβουν πως μερικες φορες στη ζωη πρεπει να παρεις και κανενα ρισκο. Καλως ή κακως η ζωη μας ειναι μετρημενη και μετα απο καποια ηλικια και μετα ειναι αργα για μερικα πραγματα. Αν οχι αργα, τουλαχιστον πιο δυσκολα. 

 

Αλλες πορτες ανοιχτες θα βρει ενας 20χρονος γεματος ενεργεια ονειρα και αντοχες και αλλες ενας 50αρης που εχει ζησει την οποια ζωη του με εναν συγκεκριμενο τροπο. Πως το λενε, δεν εχεις τα ιδια αποθεματα ενεργειας και ελπιδας παντα, μακαρι να τα εχεις, μακαρι να τα εχω και εγω στα αντα - ηντα μου αλλα ειναι καθαρα θεμα χαρακτηρα και βιωματων.

 

Στα 20 ομως αμα ζεις στα συνταξιουχος κλεισμενος σε ενα σπιτι ακουγοντας αλλους να οριζουν τη ζωη σου και να σου λενε τι ειναι επικινδυνο και τι οχι, ειναι πραγματικα μια μορφη αυτοτιμωριας. Θυμησου πως κανενας δε προκειται να σου περασει αλυσιδες αμα δεν τον αφησεις πρωτα να σου παρει τα μετρα.

 

 

 

Λες του παιδιου να παει σε ψυχολογο.. Τι θα του κανει ο ψυχολογος νομιζεις? Θα του πει 10 ομορφα πραγματα με ωραιες λεξεις και αμα τον δει αγχωμενο θα του γραψει και κανενα αγχολυτικο και βουρ μεχρι την επομενη συνεδρια. Δεν προσβαλω τον κλαδο, μακαρι να κανω και λαθος, αλλα εκτος αμα μιλαμε για ψυχωσικες συμπεριφορες και διαφορες παθησεις που χρηζουν την βοηθεια ειδικου ,η λυση μπορει να βρεθει και με αλλο τροπο ισως πιο χρησιμο απο μερικες συμβουλες.

 

Ο OP και ο καθενας σε αυτη την ασχημη θεση, τι θα προτιμουσε νομιζεις? Να βρει εναν ψυχολογο ή μια δουλεια-φιλαρακι-κοπελα?

 

Μονος του πρεπει να το λυσει το θεμα και να καταλαβει πως μεσα απο ενα φορουμ μπορει μονο να παρει καθοδηγηση. Μολις κλεισει την οθονη του υπολογιστη ομως θα ειναι παλι στο δωματιο του και στην ιδια κατασταση που ειναι τοσο καιρο και θα τελειωσει το ονειρο. Τι θα αποφασισει να κανει? Θα αποδεχτει την μοιρα του ή θα προσπαθησει να δειξει προτιστως στον εαυτο του πως δεν ειναι δειλος και θα δοκιμασει εστω να την αλλαξει? Aυτος αποφασιζει

Φιλε μου αυτό που λες οτι πήγες στο εξωτερικό μόνο με μια βαλίτσα μαλλον εισαι πολύ τυχερός ή πολύ ικανός τι να πω. Παντως γενικά με τη συζητηση εχουμε βγει οφφ τοπικ καθως δεν ξερω στο εξωτερικο δεν ειχα σκεφτει ποτε να παω και με το κ0οριτσι τι θα γινει γιατι για να γινει κατι πρέπι να ειμαστε και οι 2 ελλαδα κι οχι η μια ελλλαδα κι αλλος κιργισταν. συμφων με αυτα που λες για ψυχολογο γιαυτο και δεν ψηνομαι γενικοτερα

Ο ψυχολόγος δε μπορεί να γράψει ψυχοτρόπες ουσίες. Θα τον κόψει πως είναι και θα του δώσει ορισμένες συμβουλές για το πως πρέπει να κινηθεί αυτός και οι γονείς του. Γιατί το πρόβλημα είναι οικογενειακό. Έχουν πρόβλημα όλοι όχι μονο το παληκάρι, επειδή δε του έκατσε η γυναίκα ή τον έχουν διαλύσει στη δουλειά του κ έχει υπαρξιακά. Αν ήταν το πρόβλημα μόνο δικό του δε θα ανέφερα οικογενειακό ψυχολόγο.  Εσύ από αυτά που έχει γράψει ο OP έχεις καταλάβει ότι θα την πάλευε με ένα σακίδιο κι ένα τάμπλετ και μάλιστα στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ; Εδώ δε την παλεύει λίγες ώρες μακριά από το σπίτι, του σπάνε τα @@ στα τηλέφωνα. Τις αλυσίδες του τις είχαν έτοιμες. Δε χρειάστηκε να του πάρουν μέτρα. Οι γονείς του είναι. Αυτοί των μεγάλωσαν να είναι έτσι είναι δική τους ευθύνη. Δηλαδή τι ξαφνικά όταν γίνεται 18 ο άλλος ανυψώνεται στην ενηλικίωση μαγικά και παύουν όλα να ισχύουν; Έχω άτομα που ζούνε σε μεγάλα αστικά κέντρα, και δεν έφυγαν από το σπίτι τους ούτε για τις σπουδές  και οι κοπέλες ούτε για καν για στρατό. Κάποιοι την παλευουνε να ζούνε μέχρι τα γεράματά τους δίπλα στους γονείς και δεν μπορούν χωρίς αυτούς, κάποιοι άλλοι δεν τους αντέχουν κ φεύγουν, κάποιο δεν τους αντέχουν και κάθονται κ επωμίζονται όλες τις μαλακίες και τις αγκυλώσεις που έχει το μυαλό ενός μεσήλικα. Οι εποχές είναι δύσκολες για αυτονομία, εδώ γυρνάνε οικογενειάρχες στα παππούδια επειδή δε βγαίνουν οικονομικά,κατάντια η επιστροφή της πατριαρχικής οικογένειας την ξαναζούμε...

Συμφωνω με οσα λες και γιαυτο με την επαναφορα της πατριαρχικης οικογενειας εχχω ακουσει κι εγω περιπτωσεις,επειδη ειπες οτι εχεις ζησει παρομοιο θεμα απο κοντα μπορεις να μου πεις πως αντιμετωπιστηκε?

[katergaris79]

Θα πουν και καλα οτι γραφω τα οικογενειακα μας στο διαδίκτυο

 

Ναι, δε με κατάλαβες, το είπα για να δουν τις απαντήσεις κυρίως όχι αυτά που γράφεις εσύ.

[MT60RS]

Θα πουν και καλα οτι γραφω τα οικογενειακα μας στο διαδίκτυο

 

 

"ρε κωλοπαιδο τι θα λενε στα ιντερνέτς για μας; Δεν σκεφτεσαι καθολου την οικογενεια σου; Ετσι σε μεγαλωσα εγω;"

 

 

μπορεις να της πεις "μαμα πρεπει να βρω κοριτσακι, γιατι θελω να σου κανω εγγονακια"

[eddie1996]

Φίλε μου θα στο ξαναπώ. Πήγαινε τράβα σε κανέναν ψυχολόγο της προκοπής και θα είσαι οκ, Έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με ψυχολογία και έχω καταλάβει ότι σε τέτοιες καταστάσεις η μόνη λύση είναι ψυχολόγος.