Έχετε γίνει ποτέ συναισθηματικά δεμένοι με κάποιο αντικείμενο σας;

[Επισκέπτης]

Καλησπέρα παίδες. Ήθελα απλώς να ακούσω την γνώμη σας. Εγώ προσωπικά είμαι δεμένος με το ρολόι που έχω αγοράσει πριν χρόνια, και επειδή ήταν τα πρώτα λεφτά που έβγαλα δικά μου διάλεξα να τα επενδύσω εκεί. Δεν έχει πάθει τίποτα και ακόμα το προσέχω σαν τα μάτια μου. Για πείτε για εσάς.

 

Edit: Συναισθηματικά δεν εννοώ να πεθάνετε αν χαθούν. Προς θεού. Εννοώ ότι ενώ μπορείτε να αγοράσετε κάτι παρόμοιο ανωτέρας ποιότητας, κρατάτε αυτό που έχετε μόνο και μόνο επειδή έχετε περάσει πολλά με αυτό.

Επεξ/σία 2 Σεπτεμβρίου 2015 από Επισκέπτης

[stormrain]

Ποτε δεν έχω δεθεί συναισθηματικα με καποιο αντικείμενο. Υπάρχουν καποια πραγματα που θα με χαλασει αν χαθουν ή κατατσραφουν, αλλα μεχρι εκει.

[Pa0ki]

Συναισθηματικά όχι, αλλά σε κάποια φάση νόμιζα ότι είχα χάσει τα γυαλιά μου, ούτε τρίμηνο από την αγορά τους και 2 μέρες δε μιλιόμουν

Tα είχε χώσει η μάνα μου κάπου τελικά

[De@th L0rd]

Σχεδόν με όλα τα αντικείμενα που έχω και χρησιμοποιώ χρόνια καθημερινά. Το ρολόι, το μηχανάκι, ο υπολογιστής μου, το ποδηλατό μου, ακόμη και το μιξεράκι του καφέ (του nesface το έχω 6 χρόνια και δεν το χρησιμοποιώ μόνο εγώ). Ότι χαλάει από αυτά επισκευάζεται και ξαναμπαίνει σε λειτουργία μέχρι να μην υπάρχει επιστροφή. Αδιαφορώ πλήρως γι άλλα πράγματα, όπως βιβλία, cd, κειμήλια,κινητό φυσικές φωτογραφίες και ρούχα. Πχ παλιά δεν πετούσα διάφορα που χάλαγαν μέχρι και μια γεννήτρια ανεπισκεύαστη. Άλλα επειδή άρχισαν να μου πιάνουν χώρο άρχισα να πετάω τόνους πράγματα. Συναισθηματικά βέβαια είναι μέχρι σε κάποιο βαθμό. Δεν θα πέσω να πεθάνω δηλαδή. Πρόσφατα μου έκλεψαν την κάμερα σε μια συναυλία. Αυτό μόνο που το αναφέρω και σκάω είναι για το περιεχόμενο κι όχι για το αντικείμενο.

[*nenya*]

Ναι!

 

~Με την Amiga μου.

~Με παλιά εισιτήρια συναυλιών.

~Με την αφίσα των Tool της συναυλίας του 2006 στην Αθήνα [την έχω κορνιζάρει].

~Με τα βιβλία μου. [γι'αυτό σπανιότατα δανείζω και μόνο σε άτομο 100% εμπιστοσύνης]

 

Όλα τα παραπάνω τα έχω συνδέσει με αναμνήσεις κυρίως παιδικών και φοιτητικών χρόνων γι'αυτό θα είμαι για πάντα δεμένη συναισθηματικά μαζί τους.

[stormrain]

Με τα βιβλία μου πλάκα πλακα εχω κι εγω κολλημα, αλλα δεν ειναι τοσο συναισθηματικο δεσιμο όσο ακριβώς κολλημα. Κι εγώ σπανιως δανειζω. Ειδικά απο τότε που ειχα δανεισει ενα βιβλίο και το πηρα πίσω με λαδιες.

[manzah80]

Πλεον με τιποτα μονο με τους γατους μου ολα ειναι αναλωσιμα ακομα και οι ανθρωποι που γνωριζεις.

[Επισκέπτης]

Πλεον με τιποτα μονο με τους γατους μου ολα ειναι αναλωσιμα ακομα και οι ανθρωποι που γνωριζεις.

Ψευδοφιλοσοφίες φίλε μου.

[manzah80]

Ψευδοφιλοσοφίες φίλε μου.

Που την ειδες την φιλοσοφια.Αφου αναλωσιμοι ειναι περνανε φευγουνε.

[LongTom]

Με το μηχανικό μολύβι (Δ.Γερμανίας) που μου έφεραν δώρο πριν 25+ χρόνια και χρησιμοποιώ καθημερινά.

 

Με το ρολόι, αν και γενικά με την ιδέα ενός αξιοπρεπούς ή/και καλού ρολογιού με μπρασελέ και όχι αναγκαία με το ίδιο το κομμάτι,που πάντως έχω καμία δεκαριά χρόνια.

[Vapir]

προσωπικά όχι , αν και θα χαλαστώ πολύ αν καταστραφούν κάποια αντικείμενα που ήταν δώρα όπως και ο αρκούδος που έχω 20 χρόνια.(αναπαύεται στην ντουλάπα μου )

θα γράψω κάτι ακραίο όχι για αντικείμενο αλλα για ζώο.. 
πριν πολλά χρόνια (δεν θυμάμαι καν αλλα η 60χρονη μάνα μου ήταν πιτσιρίκι) η γιαγιά μου είχε ένα σκύλο στο χωριό. Ξέρετε τι φάση ηταν τότε και στα χωριά , δεν τα είχαν τόσο σαν κατοικίδια όσο σαν "εργαλεία". Ε μια μέρα της το σκότωσε ένα αμάξι (πέρναγε 1 την εβδομάδα μάγκες κ της το σκότωσε ... how the fuck..anyways). Ε το είχε πάρει νεκρό στα χέρια και το μετέφερε σε όλο το χωριό μαζί της και έβριζε τον @#%@$ που της το σκότωσε. όπου πήγαινε για μέρες ,σε δουλειές , στα χωράφια , παντού μαζί, ε όπως είναι λογικό το σκυλί είχε μυρίσει ... και το είχε ακόμα μαζί της , μέχρι που ο παππούς μου την έπεισε να το θάψει.  

[Mau-Maus]

Είμαι ναι με καμιά 100ρια πανκ βινύλια που αγόρασα πολύ μικρός από το 14μου μέχρι τα 18μου και θα τα έχω για πάντα! Κάποια από αυτά είναι πλέον πολύ σπάνια έχουν μεγάλη αξία..

[De@th L0rd]

Με τα βιβλία μου πλάκα πλακα εχω κι εγω κολλημα, αλλα δεν ειναι τοσο συναισθηματικο δεσιμο όσο ακριβώς κολλημα. Κι εγώ σπανιως δανειζω. Ειδικά απο τότε που ειχα δανεισει ενα βιβλίο και το πηρα πίσω με λαδιες.

 

 

Που να το έπαιρνες και πίσω με τίποτε άλλο όπως καφέδες με 15 ζάχαρες μέσα. Υπάρχουν και χειρότερα όμως. Γι αυτό πχ η Συλλογή του Manara που έχω είναι μέσα στο box της και όχι μόνο δε δανείζεται ούτε διαβάζεται καν. Συναισθηματικό δέσιμο όπως είπα δεν έχω με τα βιβλία δε με νοιάζει, άλλα όχι και να καταστραφούν συλλογές ή hardcovers. Μερικά κοστίζουν μια περιουσία. Πχ τα φοιτητικά μου βιβλία είναι γεμάτα με σελιδοδείκτες, doodles, σημειώσεις, επισημάνσεις, τσακισμένες σελίδες(τα πρώτα), σβησμένα σημεία με blanko εκεί που έχει κάνει μαλακία ο συγγραφέας για να μη ψαχνόμαστε. Πουτάνα τα φοιτητικά μου βιβλία και όποιο έμεινε παρθένο, απλά είχα πάρει σημειώσεις από άλλον που το είχε ξεσκίσει ή απλά παρακολουθούσα τις διαλέξεις καλού καθηγητή/τριας όλο το εξάμηνο (ο φλώρος).

[mech35]

με το πρώτο μου λούτρινο αρκουδάκι, το φυλάω ακόμα σε κάποια ντουλάπα.

[zio10]

Με το μηχανικό μολύβι (Δ.Γερμανίας) που μου έφεραν δώρο πριν 25+ χρόνια και χρησιμοποιώ καθημερινά.

 

Με το ρολόι, αν και γενικά με την ιδέα ενός αξιοπρεπούς ή/και καλού ρολογιού με μπρασελέ και όχι αναγκαία με το ίδιο το κομμάτι,που πάντως έχω καμία δεκαριά χρόνια.

Κάπου το έχεις ξαναγράψει αυτό; Υπάρχει κάποιο παρόμοιο θέμα ίσως...