Συνέντευξη για μεταπτυχιακό

[groot]

 

ναι καλά, αυτοι που έκαναν την συνεντευξη δεν το ήξεραν ότι λένε ψεματα.

 

 

Υπάρχει κάτι που λέγεται υπευθυνότητα και κάτι άλλο που λέγεται εμπιστοσύνη. 

 

 

Στην ιδανική περίπτωση, όταν πας σε μία συνέντευξη, οι υπεύθυνοι προσπαθούν να δουν ποιος θα είναι πιο κατάλληλος για το μεταπτυχιακό. Το πιο κατάλληλος είναι ένα μείγμα παραγόντων, μερικοί από τους οποίους είναι:

 

• Επίπεδο γνώσης
• Συνάφεια αντικειμένων (άρα επίπεδο παράπλευρων γνώσεων)
• Θέληση για σοβαρή ενασχόληση

Τα παραπάνω είναι ικανά για να εγγυηθούν ένα καλό επίπεδο μέσα στο τμήμα που κάνει μεταπτυχιακό. Επίσης, είναι ικανά για να εγγυηθούν την απουσία δυσάρεστων καταστάσεων, π.χ. άνθρωποι που σπαταλάνε 2 χρόνια από την ζωή τους plus χρήματα, να καταλήγουν να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του προγράμματος σπουδών. 

 

Έτσι, κατά την συνέντευξη γίνεται εκκαθάριση και διαλέγονται, από το διαθέσιμο pool, όσοι θα μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα. Με αυτό τον τρόπο δεν θα πεταχτεί έξω κάποιος που θα μπορούσε να πάει καλά αλλά δεν είναι τόσο καλός σε όλα... Π.χ. δεν έχει καλό επίπεδο "απευθείας γνώσης" αλλά είναι στον τομέα του προγράμματος (ίσως έχει έρθει από άλλη κατεύθυνση). Αυτά τα συνυπολογίζει η επιτροπή και επιλέγει αυτούς που θα τους κάνει το περισσότερο καλό το εκάστοτε πρόγραμμα σπουδών. 

 

 

Σε μία πιο πραγματική κατάσταση, υπάρχουν 3ς περιπτώσεις. Να είναι στραβό το κλίμα (δηλαδή, ο ενδιαφερόμενος να είναι ό,τι να 'ναι), ή να το έχει φάει ο γάιδαρος (το πρόγραμμα/επιτροπή/σχολή/τμήμα/το μεταπτυχιακό εν γένει να είναι ό,τι να 'ναι) ή να είναι στραβό το κλίμα και να το έφαγε και ο γάιδαρος. 

 

 

Στην πρώτη, δηλαδή ο φοιτητής να είναι ό,τι να 'ναι, υπάρχει ο κίνδυνος να ρίξει το επίπεδο του προγράμματος αλλά και να είναι βάρος στους άλλους φοιτητές. 

 

Στην 2η, απλά δεν αξίζει κανείς να πάει σε αυτό το μεταπτυχιακό... εάν πάει το κάνει μόνο και μόνο για το "χαρτί" και, πραγματικά, δεν θέλω να αρχίσω να γράφω για το πόσο λάθος είναι αυτή η νοοτροπία. 

 

Στην 3η, μπορεί κανείς να φανταστεί το πολύ ωραίο μείγμα. 

 

 

Έτσι, εάν κανείς λέει ψέματα σε μία συνέντευξη γίνεται κάτι από τα παραπάνω. Εάν γίνεται το 2, τότε γιατί πάει εκεί; Εάν δεν γίνεται το 2, τότε δεν γίνεται ούτε το 3 και άρα γίνεται το 1. Οπότε, εν γνώση του κάνει κακό τόσο στον εαυτό του όσο και στους συναδέρφους του. Χώρια ότι στερεί την θέση από κάποιον άλλο που πραγματικά θα είχε περισσότερο όφελος. 

[Pablo_Hasan]

ναι, δεν διαφωνώ αλλά πολύ θεωρία...