Φοιτητής στην Βουλγαρία

[φραμπάλα]

γιατι ρε λεβεντια; Τι εχουν οι τορναδοροι;

 

Τραβα πληρωνε ετοιματζιδικες κινεζιες και ασε τους τορναδορους ησυχους

 

ξερεις τι δεξιοτητες χρειαζεται ενας καλος τορναδορος;

 

και ο γιος σου θα προτιμουσε την υιοθεσια

που να ξέρω τι έχουν: δεν ξέρω καν τι ακριβώς κάνουν

δε νομίζω ότι θα την προτιμούσε σόρυ μαν

άλλωστε μια γνώμη είπα, τι θα μ'άρεσε

δεν θα τον πίεζα ποτέ να γίνει γιατρός

αλλά την κακία στην άκρη της γλώσσας την έχετε μόλις ακούσετε αντίθετη άποψη

Με επιβεβαιώνεις ότι στην Ελλάδα θεωρούμε τα τεχνικά επαγγέλματα «κατώτερα» (άσχετα αν ηλεκτρολόγοι/υδραυλικοί βγάζουν πολλαπλάσια από γιατροδικηγόρους)...

 

Είναι θέμα κουλτούρας και σαθρού εκπαιδευτικού συστήματος. Δες τι γίνεται στην Γερμανία όπου δεν υπάρχουν τέτοια κολλήματα.

 

Καμία ελπίδα όντως για αυτή την χώρα! Ειδικά όταν ακούω τέτοιες απόψεις από νέους ανθρώπους (τους παλιούς τους δικαιολογώ)...

δεν είπα ότι έχω πρόβλημα με το να γίνει ο γιος μου τορναδόρος..διάβασε καλύτερα

αλλά αν με ρωτήσεις αυτή την στιγμή τι θέλω να γίνει ο γιος μου κι έπρεπε να δώσω μια απάντηση, ε σόρυ το πρώτο επάγγελμα που θα μου ερχόταν στο μυαλό θα ήταν γιατρός-γενετιστής. οκ; πρόβλημα μου

[Lucifer]

που να ξέρω τι έχουν: δεν ξέρω καν τι ακριβώς κάνουν

το πρώτο επάγγελμα που θα μου ερχόταν στο μυαλό θα ήταν γιατρός-γενετιστής. οκ; πρόβλημα μου

Οι οποίοι ξέρεις τι κάνουν;

[φραμπάλα]

οι γενετιστές; γενετική..

[Lucifer]

Και οι τορναδόροι τόρνο δουλεύουν, αλλά αυτός είναι ο μαγικός κόσμος της ετυμολογίας.

 

Αυτό που εννοώ, είναι το εξής: το να θες να γίνει το_παιδί_σου ή εσύ ή όποιος "γιατρός" είναι η αφρόκρεμα της κατινιάς και του νεοελληναρά. Γιατρός είναι και ο μικροβιολόγος, γιατρός είναι και ο ψυχίατρος και καταλαβαίνεις το χάσμα ανάμεσα στο τι κάνει ο καθένας τους -εσένα όμως δε σε νοιάζει, θες απλώς την ταμπέλα γιατί δεν έχεις πραγματικό ενδιαφέρον για την όποια ειδικότητα. Έχεις ακούσει ότι είναι δύσκολο, ότι παίρνει χρόνια, ότι βγάζεις λεφτά, ότι είσαι επιστήμονας, ότι έχεις κύρος, ότι το λες στον γείτονα που η κόρη του έγινε αρχιτέκτονας ή ο γιος του τορναδόρος και νοιώθεις ανώτερος -κι ας μην ξέρεις τι κάνει ένας τορναδόρος- για ένα επίτευγμα το οποίο δεν είναι καν δικό σου.

 

Ναι, αυτό είναι όντως πρόβλημα.

[Liverpool89]

Οντως ειχα μια γκομενα, γιατι ετσι κατεληξε για μενα που μου ελεγε δεν μπορει εγω να σπουδαζω μαθηματικο, εσυ μηχανολογος και να εχουμε.κοινες παρεες που να μπορουμε να αναπτυξουμε συζητηση.

 

Παντα θα μας νοιαζει ποσους ποντους την εχει ο αλλος για να λεμε οτι την εχουμε μακρύτερη

[Avon Pro Xtreme Rain]

Οντως ειχα μια γκομενα, γιατι ετσι κατεληξε για μενα που μου ελεγε δεν μπορει εγω να σπουδαζω μαθηματικο, εσυ μηχανολογος και να εχουμε.κοινες παρεες που να μπορουμε να αναπτυξουμε συζητηση.

 

Παντα θα μας νοιαζει ποσους ποντους την εχει ο αλλος για να λεμε οτι την εχουμε μακρύτερη

 

θα μπορουσατε να την βρειτε στην Φυσικη...

[φραμπάλα]

εντάξει προτιμήσεις είναι αυτές

εγώ θέλω άλλα, εσύ θες άλλα

[groot]

Εάν αυτό: 

 

 

εντάξει προτιμήσεις είναι αυτές

εγώ θέλω άλλα, εσύ θες άλλα

 

 

Είναι η απάντηση σε αυτό:

 

 

Και οι τορναδόροι τόρνο δουλεύουν, αλλά αυτός είναι ο μαγικός κόσμος της ετυμολογίας.

 

Αυτό που εννοώ, είναι το εξής: το να θες να γίνει το_παιδί_σου ή εσύ ή όποιος "γιατρός" είναι η αφρόκρεμα της κατινιάς και του νεοελληναρά. Γιατρός είναι και ο μικροβιολόγος, γιατρός είναι και ο ψυχίατρος και καταλαβαίνεις το χάσμα ανάμεσα στο τι κάνει ο καθένας τους -εσένα όμως δε σε νοιάζει, θες απλώς την ταμπέλα γιατί δεν έχεις πραγματικό ενδιαφέρον για την όποια ειδικότητα. Έχεις ακούσει ότι είναι δύσκολο, ότι παίρνει χρόνια, ότι βγάζεις λεφτά, ότι είσαι επιστήμονας, ότι έχεις κύρος, ότι το λες στον γείτονα που η κόρη του έγινε αρχιτέκτονας ή ο γιος του τορναδόρος και νοιώθεις ανώτερος -κι ας μην ξέρεις τι κάνει ένας τορναδόρος- για ένα επίτευγμα το οποίο δεν είναι καν δικό σου.

 

Ναι, αυτό είναι όντως πρόβλημα.

 

 

 

Τότε δεν είναι να απορεί κανείς.... 

[Flaoutistas]

Είμαι της άποψης ότι πρέπει να συζητάνε οι γονείς και τα παιδιά για τις σπουδές, να παραθέτουν επιχειρήματα και να καταλήγουν στην καλύτερη δυνατή λύση. Τώρα με το ζόρι γιατρός να γίνει κάποιος και πολύ δύσκολο και κακός γιατρός θα είναι. Εγώ πχ έγινα οδοντίατρος και όχι γιατρός, ενώ μου άρεσε πολύ επειδή είχα το ιατρείο του πατέρα μου και το θεωρούσα μεγάλη βλακεία να χαραμίσω έτοιμο πελατολόγιο και εξοπλισμό και να παλέψω μόνος μου με άλλη ειδικότητα. Προτίμησα απλά να εξελίξω αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Θεωρώ πάντως πολύ λάθος το ελληνικό σύστημα που πάρα πολλά παιδιά καταλήγουν σε σχολές που δε θέλουν. 

[Lanike71]

 

 

 

Οτι θελει να σπουδασει ο καθενας, σαφως. Αναλογα βεβαια με τις δυνατοτητες του. Δε γινεται ο μαθητης που ειχε μεσο ορο 10 μαθηματικα στο λυκειο και δεν εγραψε τιποτα πανελληνιες να θελει να παει πολυτεχνειο. Δεν το αναφερω ως "δεν εχει το δικαιωμα", το αναφερω ως ανεφικτο και ουτοπικο. Ακομα και αν βρει πανεπιστημιο να τον δεχτει στο εξωτερικο, οι πιθανοτητες αποτυχιας ειναι τεραστιες.

 

To πρόβλημα δεν είναι ότι θα μπει στο πολυτεχνείο με 10 μαθηματικά.Το πρόβλημα είναι ότι θα καταφέρει κάπως (γκουχ) να βγει από εκεί με πτυχίο...

[φραμπάλα]

It's ok δε θελω να το συνεχισω

[Fulgore]

Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου άρα και στην Ελλάδα, μετά το 1950 και το τέλος των πολέμων το μοντέλο που ακολουθείται τόσο με κρατική βοήθεια όσο και η επιθυμία και η βοήθεια της οικογένειας προς το παιδί είναι να προσπαθεί να σπουδάσει το παιδί σε μια σχολή και να ακολουθήσει το επάγγελμα που σπούδασε. Αυτό εντείνεται όλο και περισσότερο όσο περνάει ο χρόνος παγκοσμίως, ακόμα και στην Ινδία και σε φτωχές χώρες, υπάρχουν τάσεις και επιθυμία για σπουδές σε όλο και περισσότερους. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, οι κοινωνικές αντιλήψεις που έχουν διαμορφωθεί είναι οτι όποιος δεν καταφέρει να σπουδάσει κάτι θεωρείται αποτυχία είτε σου αρέσει είτε οχι. Πάντα θα θέλει ο γονέας σπουδές για το παιδί και τις καλύτερες που γίνεται, ακόμα και ιατρική πολυτεχνείο ή νομική να περάσει το παιδί ο γονέας μπορεί να ήθελε αντι για Ελλάδα να πάει στην Αμερική για ακόμα καλύτερη απόκατάσταση.

Αυτά όλα θεωρητικά, πρακτικά μπορεί ένας άνθρωπος να μην έχει σπουδάσει τίποτα και να είναι πιο ευτυχησμένος από έναν που να έχει σπουδάσει και να είναι άνεργος, μπορεί να έχει και υψηλότερες απολαβές από κάποιον που σπούδασε. Για αυτό και δεν θα πρέπει ο γονέας να καταπιέζει το παιδί του για κάτι αλλά είναι απολύτως λογικό να του λέει την επιθυμία του. Τα "θέλω" οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες στον άνθρωπο δεν έχουν φραγμούς και όρια, ασχέτως του τι θα μπορέσει να επιτύχει στην πράξη.

Καλα στο παραπανω που ισχυει με τα 1000 κανενα ατομο δεν εκανε like ενω ισχυει???

 

Ειδικα για οσους απο εμας εχουν ερθει απο χωρια και νησια ειναι απειρεις οι φορες που εχουμε ακουσει τα παραπανω σε κουβεντες των γονιων μας με αλλους πχ

'' ο Γιος σου που ειναι??''

''Α, πανεπιστημιο(και ας μην ξερει την ειδικοτητα ή και ας ειναι αιωνια ανεργος μετα,σε σχεση με καποιον αποφοιτο ΤΕΙ)

''Μπραβο.Εμενα ο γιος μου ειναι στο ταδε πανεπιστημιο/πολυτεχνειο(με μια δοση περιφανειας λες και την εχει σιγουρη την δουλεια μετα'''

'' ο γιος μου ειναι στο ταδε ΤΕΙ(με ενα αισθημα απογοητευσης απο μεσα τους)''

Το μονο καλο που εχουν τα ανωτατα ιδρυματα/σχολες ειναι οτι μπορουν να σου δωσουν καποια ερεθισματα να ασχοληθεις μετα με καποιο μεταπτυχιακο πολυ περισσοτερο απο οτι οι αποφοιτοι ΤΕΙ.

Αλλωστε αν δεν υπαρχει απο την οικογενεια/συγγενεις σιγουρη δουλεια για μετα την σχολη, οι σχολες εχουν καταντησει πλεον περισσοτερο σαν hobby.

Γιαυτο και ακομα και αυτο που γραφετε παραπανω οτι το παιδι κατα τον γονιο πρεπει να βρει δουλεια αναγκαστικα στο τμημα που τελειωσε την σχολη του και σε τιποτα αλλο εχει ξεπεραστει πια εδω και καιρο.

Ειναι αληθεια οτι οι περισσοτεροι που πανε για σπουδες στο εξωτερικο,ειδικα σε κοντινες/φθηνες απο πλευρας πανεπιστημιων χωρες ειναι τις περισσοτερες φορες κατω απο εξαναγκασμο των γονιων,οτι και καλα το παιδι μου πρεπει να πετυχει καπου αλλιως πως θα αντικριζω τον μαναβη της γειτονιας που θα με κοροιδευει και παει λεγοντας,παρα σαν ενδιαφερον απο το ιδιο το παιδι για σοβαρες γνωσεις.

Και οι τορναδόροι τόρνο δουλεύουν, αλλά αυτός είναι ο μαγικός κόσμος της ετυμολογίας.

 

Αυτό που εννοώ, είναι το εξής: το να θες να γίνει το_παιδί_σου ή εσύ ή όποιος "γιατρός" είναι η αφρόκρεμα της κατινιάς και του νεοελληναρά. Γιατρός είναι και ο μικροβιολόγος, γιατρός είναι και ο ψυχίατρος και καταλαβαίνεις το χάσμα ανάμεσα στο τι κάνει ο καθένας τους -εσένα όμως δε σε νοιάζει, θες απλώς την ταμπέλα γιατί δεν έχεις πραγματικό ενδιαφέρον για την όποια ειδικότητα. Έχεις ακούσει ότι είναι δύσκολο, ότι παίρνει χρόνια, ότι βγάζεις λεφτά, ότι είσαι επιστήμονας, ότι έχεις κύρος, ότι το λες στον γείτονα που η κόρη του έγινε αρχιτέκτονας ή ο γιος του τορναδόρος και νοιώθεις ανώτερος -κι ας μην ξέρεις τι κάνει ένας τορναδόρος- για ένα επίτευγμα το οποίο δεν είναι καν δικό σου.

 

Ναι, αυτό είναι όντως πρόβλημα.

Ακριβως αυτο.

[zio10]

Είμαι της άποψης ότι πρέπει να συζητάνε οι γονείς και τα παιδιά για τις σπουδές, να παραθέτουν επιχειρήματα και να καταλήγουν στην καλύτερη δυνατή λύση. Τώρα με το ζόρι γιατρός να γίνει κάποιος και πολύ δύσκολο και κακός γιατρός θα είναι. Εγώ πχ έγινα οδοντίατρος και όχι γιατρός, ενώ μου άρεσε πολύ επειδή είχα το ιατρείο του πατέρα μου και το θεωρούσα μεγάλη βλακεία να χαραμίσω έτοιμο πελατολόγιο και εξοπλισμό και να παλέψω μόνος μου με άλλη ειδικότητα. Προτίμησα απλά να εξελίξω αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Θεωρώ πάντως πολύ λάθος το ελληνικό σύστημα που πάρα πολλά παιδιά καταλήγουν σε σχολές που δε θέλουν. 

Πιο πολύ νομίζω φταίνε τα ίδια τα παιδιά και λιγότερο το σύστημα!

[chrisxkar]

πολλες καποτες παρε γιατι οσοι πηγαν μου ειπαν της ....ποτανας γινεται

 

Οι οποίοι ξέρεις τι κάνουν;

 

γενετιζουν μαλλον.

 

Η "επιτυχια" δεν ειναι μονοδρομος εννοωντας οι σπουδες δεν σου κλεινουν συμβολαιο επιτυχιας ουτε σου ανοιγουν ολες τις πορτες.

Οι λογικοι θελουν τα παιδια τους να βγαλουν μια σχολη ωστε να μεγιστοποιησουν τις πιθανοτητες να βρουν δουλεια(αντι να κοιτας 3 κατηγοριες στις αγγελιες να κοιτας 4,5 κοινως).

Οι παραλογοι θελουν τα παιδια τους οπως ειπατε να σπουδασουν για να λενε οτι το παιδι μου ειναι ανεργο αλλα τελειωσε αυτο...

Ιδιως οταν βλεπω ατομα να στελνουν τα παιδια τους σχολες φυσικης,μαθηματικο χωρις να τους αρεσουν αντι να δηλωσουν καποιο τει,ιεκ που τους αρεσει μονο και μονο για να λενε οτι τελειωσε φυσικος σε αει ,αναρωτιεσαι ποσο μπουφος ειναι ο γονεας για να σπρωχνει το παιδι του στην μονιμη ανεργια...χιλιες φορες να τελειωνε σχολη μπαριστα.

Παλι καλα που οι λιγο νεοτερες γενειες σταματουν αυτην την πτυχιολατρεια για η βλακεια ειχε φτασει off the charts

[Avon Pro Xtreme Rain]

Είμαι της άποψης ότι πρέπει να συζητάνε οι γονείς και τα παιδιά για τις σπουδές, να παραθέτουν επιχειρήματα και να καταλήγουν στην καλύτερη δυνατή λύση. Τώρα με το ζόρι γιατρός να γίνει κάποιος και πολύ δύσκολο και κακός γιατρός θα είναι. Εγώ πχ έγινα οδοντίατρος και όχι γιατρός, ενώ μου άρεσε πολύ επειδή είχα το ιατρείο του πατέρα μου και το θεωρούσα μεγάλη βλακεία να χαραμίσω έτοιμο πελατολόγιο και εξοπλισμό και να παλέψω μόνος μου με άλλη ειδικότητα. Προτίμησα απλά να εξελίξω αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Θεωρώ πάντως πολύ λάθος το ελληνικό σύστημα που πάρα πολλά παιδιά καταλήγουν σε σχολές που δε θέλουν. 

 

παιζει πολλοι να χαθουνε στο κειμενο