Dunkirk

[Putman]

Πολεμική ταινία χωρίς ρινιδα αίματος δεν υφίσταται

[john1987]

Πρέπει επιτέλους αν συνειδητοποιήσουμε οτι το πόσο ρεαλιστική μια ταινία είναι ή οφείλει να είναι αποτελεί θέμα υποκειμενικό.

 

Επίσης να παραδεχτούμε ότι εάν όλες οι ταινίες ήταν πλήρως ρεαλιστικές και χωρίς "αμερικανιές" δε θα τις έβλεπε κανείς.

 

Κι εγώ λοιπόν σας λέω ότι δεν είδα αίμα, δεν είδα πουθενά εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες σε μια παραλία και είδα μόνο 3 μαχητικά να κάνουν αερομαχίες και 10 καράβια. Είναι ρεαλιστική η ταινία;;;;

[Sugizo]

Πραγματικά μένω άναυδος από την επιχειρηματολογία

[Επισκέπτης]

Το θέμα της ρεαλιστικότητας στις ταινίες, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως γιατί σήμερα και από τις πολλές ταινίες που έχουμε δει, έχουμε χάσει την αίσθηση του ρεαλιστικού και θεωρούμε αληθινό αυτό που μας έχουν διδάξει οι ταινίες.

 

Το κλασικό παράδειγμα που χρησιμοποιώ πάντα για το συγκεκριμένο θέμα, είναι το πως ερμηνεύει ένας ηθοποιός τη στιγμή που χτυπιέται από σφαίρα και πεθαίνει. Έχουν κυκλοφορήσει βίντεο που δείχνουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Απλά πέφτουν κάτω, δεν προλαβαίνουν καν να αλλάξουν έκφραση στο πρόσωπο. Αφενός κανένας (ή ελάχιστοι που δεν έχω υπόψιν μου) δεν παίζει αυτή τη σκηνή ρεαλιστικά, αφετέρου είμαι βέβαιος πως αν κάποιος το κάνει, θα τον κράξουν ότι το έκανε χάλια.

 

Κάτι αντίστοιχο με τα θρίλερ, όπου κριτικάρουν κάποιες ερμηνείες λέγοντας "ε, τι, έρχεται ο άλλος κατά πάνω σου με μαχαίρι και εσύ δεν κάνεις τίποτα;" (για παράδειγμα), επειδή έχουμε συνηθίσει στις ταινίες όλοι να ουρλιάζουν συνεχώς. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που αντιδρούν έτσι ακριβώς απέναντι στον κίνδυνο. Εγώ για παράδειγμα, όταν φοβάμαι, γίνομαι μουγκός και δεν βγάζω άχνα. Αλλά άντε κάνε το αυτό σε ταινία, να δεις πόσο ρεαλιστικό θα το δει ο κόσμος.

 

Δείτε και εδώ έναν stand up στο 2:20 που σχολιάζει πως κανένας στις ταινίες δεν ξυπνάει "σωστά".

 

[doctorScien]

 Ενα σχόλιο και εδώ.... Τελείως διαφορετική σκηνοθετική προσεγγιση από οτι θα περιμένατε και απο ότι έχετε δει μέχρι τώρα.... Πολλοί το συγκρίνουν με το Saving Private Ryan... αν και εγώ δεν βλέπω κάποια ομοιότητα εκτός ίσως από την κίνηση της κάμερας..

Ατμοσφαιρική μουσική  που παραπέμπει περισσότερο σε SCI-Fi series  και εξαιρετικές λήψεις με λίγους διαλόγους....

 Η γνώμη μου είναι να την δείτε... δεν θα το χαρακτήριζα αριστούργημα αλλά σίγουρα δίνει μία άλλη πλευρά του πολέμου...

[Psycho_Warhead]

Το ''Saving Private Ryan'' ήταν 10 κλάσεις ανώτερο από αυτό που το μόνο που έβλεπες ήταν Εγγλεζάκια να τρέχουν να σωθούν και έναν Tom Hardy να κυνηγάει άλλα αεροπλάνα.

[doctorScien]

Το ''Saving Private Ryan'' ήταν 10 κλάσεις ανώτερο από αυτό που το μόνο που έβλεπες ήταν Εγγλεζάκια να τρέχουν να σωθούν και έναν Tom Hardy να κυνηγάει άλλα αεροπλάνα.

 

Εβαλα και εγώ spoiler..... τωρα γιατι δεν ήξερα πως μπαινουν...

 και μάλλιστα  το τελευταίο με.....σβηστή μηχανή....

[gdriver]

Το ''Saving Private Ryan'' ήταν 10 κλάσεις ανώτερο από αυτό που το μόνο που έβλεπες ήταν Εγγλεζάκια να τρέχουν να σωθούν και έναν Tom Hardy να κυνηγάει άλλα αεροπλάνα.

 

και μάλιστα την τελευταία κατάρριψη την έκανε με σβησμένες μηχανές και καπάκι μπόρεσε να προσγειωθεί με ασφάλεια σαν να μη συμβαίνει το οτιδήποτε. για τα παραμύθια εντελώς

 

 

[speedy23]

Η ελλειψη δεσιματος με καποιον χαρακτηρα (βεβαια δεν υπηρχε και ενας βασικοτατος στο εργο), το καπως flat συναισθημα που εβγαλε ειναι στα αρνητικα του.

 

Τωρα απο την αλλη το εργο ηταν συγκεκριμενα για τα ατομα που ηταν εκει παρατημενοι στο ελεος τους. Κατα ενα μεγαλο ποσοστο ηταν ρεαλιστικο και ολη αυτη η "μπορεις να νομιζεις οτι σωθηκες προς το παρον αλλα ο κινδυνος της ζωη σου παντα ελλοχευει εδω που εισαι" κατασταση αποδοθηκε επιτυχως.

[7nisiotis]

Εβαλα και εγώ spoiler..... τωρα γιατι δεν ήξερα πως μπαινουν...

και μάλλιστα το τελευταίο με.....σβηστή μηχανή....

Ο Τομ είναι αλάνι ρε. Ουσιαστικά η σκηνή χρησιμοποιείται και σαν "εικόνα" ( δε ξέρω πώς να το εξηγήσω πιο σωστά ) ανύψωσης του ηθικού απέναντι στους ασταμάτητους Γερμανούς. Σαν φάση last man standing. Εξάλλου ξέρουμε ότι τα Spitfire σε οπλισμό και μηχανή ήταν πιο αδύναμα από τα γερμανικά. Μόνο με εξυπνάδα και ελιγμούς κατάφερναν ότι κατάφερναν. Τα γερμανικά ουσιαστικά έπαιρναν ύψος και έπεφταν κατά πάνω τους με μεγάλη ταχύτητα και με δυνατότερο οπλισμό.

[snake_plissken2112]

To dunkirk είχε τα πάνω και κάτω του, overall ήταν ένα ψευδοντοκυμαντέρ του BBC short of... δεν υπήρχε ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο με χαρακτήρες, υπήρχε όμως εξαιρετική αναπαράσταση της εκκένωσης-πολιορκίας...

 

το μεγάλο + ήταν το τεχνικό κομμάτι + η σκηνοθεσία (σεμιναριακή), το μεγάλο - η επιλογή να παρουσιάσει το γεγονός καθαυτό και όχι focus στους μετέχοντες και στη ψυχολογία τους...

 

 

υποθέτω σε κάποιον που αρέσκεται στα ντοκυμαντερ και τα προτιμά από actual δραματοποιημένες εκδοχές τους, θα αρέσει υπερβολικά, σε κάποιον που προτιμά δράματα σε WW2 λιγότερο, σε κάποιον που προτιμά σπλατεριές και non stop action με δόσεις δράματος καθόλου, σε κάποιον που προτιμά actual ενδοσκόπηση στη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου μυαλού εν καιρώ πολέμου, ούτε καν... simple as that

 

για αυτό που θέλει να είναι, είναι επαρκές νομίζω...not the best fan of it και θα μπορούσε να είναι και πολύ καλύτερο, αλλά ελέω του ότι μου αρέσουν τα ντοκυμαντέρ για WW2 δε με χάλασε...

 

τώρα τί σχέση μπορεί να έχει το παραπάνω έργο με τον Ryan πχ, ή το Band Of Brothers ή το Apocalypse now ή το thin red line ή δε ξέρω τί, πέραν του ότι όλα αναφέρονται σε κάποιο πόλεμο, εγώ δε βρίσκω ούτε βλέπω... (όπως δε βρίσκω και τί σχέση έχει πχ το ryan με το thin red line πχ κοκ, if i make myself clear)

[alimentas]

Απαισια ταινια.Μονο και μονο για τον Νολαν εκανε ντορο.

 

Το αντιρρησιας συνειδησης ηταν 30 σκαλες πανω και πραγματικη ταινιαρα πολεμου.Μοναδικο μελανο σημειο του το μικρο Love story.

[Sugizo]

Ντοκιμαντέρ πολεμου τελικά το SPR, τυφλά νάχουν όλα τα video που κυκλοφορούν στο net από εμπόλεμες ζώνες, που το μονο που βλέπεις όταν πέφτει οβίδα είναι τρόμος και σκατά στη καλτσα... αλλα ναι το SPR ήταν ρεαλιστικότατο

 

μα να προσπαθείς να σώσεις το τομάρι σου στον πόλεμο? που ακούστηκε αυτό?? πρέπει να γίνεις rambo και τατατατατα τον γερμανό που δεν ξέρει σκοποβολή και δεν πετυχαίνει αμερικανό στα 2 μετρα

 

υ.γ ενα καλυτερο soundtrack για την τελευταια μαχη στο SPR

 

 

 

το επομενο που περιμενω να ακουσω ειναι το ποσο γαματο ηταν το Fury

[Επισκέπτης]

το μεγάλο + ήταν το τεχνικό κομμάτι + η σκηνοθεσία (σεμιναριακή), το μεγάλο - η επιλογή να παρουσιάσει το γεγονός καθαυτό και όχι focus στους μετέχοντες και στη ψυχολογία τους...

 

 

υποθέτω σε κάποιον που αρέσκεται στα ντοκυμαντερ και τα προτιμά από actual δραματοποιημένες εκδοχές τους, θα αρέσει υπερβολικά, σε κάποιον που προτιμά δράματα σε WW2 λιγότερο, σε κάποιον που προτιμά σπλατεριές και non stop action με δόσεις δράματος καθόλου, σε κάποιον που προτιμά actual ενδοσκόπηση στη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου μυαλού εν καιρώ πολέμου, ούτε καν... simple as that

 

Εγώ νομίζω ότι η ταινία σου περνάει πολλά για την ψυχολογία της κατάστασης, αλλά και για τη φύση του ανθρώπου και τα σχολιάζει κανονικά. Απλά δεν το κάνει με κείμενο και διαλόγους σαν βιβλίο (που συχνά σου ταΐζουν τα συμπεράσματα και σου καθοδηγούν τη σκέψη), αλλά με οπτική αφήγηση και την αντίστοιχη αφαιρετικότητα που προκύπτει, όπως κάνει μια ταινία. Χρησιμοποιεί τα αντίστοιχα μέσα. Τις εικόνες, τα πλάνα που επιλέγονται για να κινήσουν από σένα μια αντίδραση, τις ερμηνείες... Ένα βλέμμα μπορεί να σου αποκαλύψει πολλά. Αν ξέρεις να το διαβάσεις, η αποκάλυψη θα είναι συνειδητή. Αν όχι, θα προκύψει μέσα από την ενσυναίσθηση, που είναι αυθόρμητη.

 

Για να κατανοήσεις την ψυχολογία, δεν είναι επίσης απαραίτητο να ταυτιστείς με τους ήρωες, να συμπονέσεις και να κλάψεις. Υπάρχει και η αποστασιοποίηση, που σε βοηθάει να κρίνεις καλύτερα μια κατάσταση, χωρίς συναισθηματική φόρτιση, η οποία συχνά σε οδηγεί σε μέρη που δεν έχεις κατανοήσει ακόμη (κοινώς, ότι πρέπει για προπαγάνδα).

 

Για μένα το ζητούμενο είναι στο τέλος να έχεις κερδίσει μια νέα εμπειρία, όχι να έχεις σχολιάσει απλά αυτά που ήδη γνωρίζεις, όπου συνήθως εκεί το δίπολο είναι σαφές: Συμφωνώ; Καλή ταινία. Διαφωνώ; Κακή ταινία. Δεν έχει τόσο ενδιαφέρον αυτό. Δε σε εξελίσσει ως άνθρωπο. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου το έχει πει όμορφα:

 

Δεν με ενδιαφέρει στα τραγούδια μου να περιγράψω συναισθήματα αλλά να μεταφέρω εικόνες, καμιά φορά περίεργες, ακατανόητες ή ανύπαρκτες αλλά πάντως ξεκάθαρες που μπορούν όμως να οδηγήσουν κάποιον να νιώσει πιθανόν νέα συναισθήματα.

 

Απαισια ταινια. Μονο και μονο για τον Νολαν εκανε ντορο

 

Τους άτιμους, με ξεγέλασαν! 

Επεξ/σία 12 Δεκεμβρίου 2017 από Επισκέπτης

[speedy23]

 

 

υ.γ ενα καλυτερο soundtrack για την τελευταια μαχη στο SPR

 

 

 

 

Man's not hot!