Πού είν' εκείνη η εποχή...

[White_Cat]

Αγαπητοί φίλοι,

 Εύλογο είναι ν’ αναρωτηθείτε τι μ’ έπιασε βραδιάτικα κι άνοιξα ένα νέο νήμα συζήτησης. Αλλά αυτή τη φορά δεν κρατιέμαι και θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
 Κάθε φορά που πάω στο περίπτερο κι αγοράζω ένα ας το πούμε “περιοδικό πληροφορικής”, με πιάνει η ίδια ακριβώς νοσταλγία και συνάμα θλίψη...
Πού είν’ εκείνη η εποχή που ήμουν 15-16 χρόνων και περίμενα πώς και πώς ν’ αλλάξει ο μήνας και παίρνοντας στα χέρια μου το καινούριο τεύχος του PC Master/User/Micro MAD/Pixel, το ρουφούσα απ’ την πρώτη σελίδα ως την τελευταία μελετώντας νύχτες ολόκληρες τα θαυμάσια εκείνα διδακτικά άρθρα που είχε σχετικά με προγραμματισμό ;  (Στήλη Programming)
Ήρθα σ’ επαφή θυμάμαι με το PC Master απ’ το πρώτο κι όλας τεύχος του και δεν ξεκόλλησα για χρόνια ολόκληρα. Ειδικά θυμάμαι ότι απ’ το 5ο τεύχος ξεκίνησε μια σειρά άρθρων για την Assembly των 8086/8088 και συνεχίστηκε μέχρι και το τεύχος 21.  Τη σειρά εκείνη την αγάπησα τόσο μα τόσο πολύ, ώστε ορισμένα τεύχη τα έχω ακόμα. Όταν τελικά το καλοκαίρι του 1991, ο συντάκτης ανακοίνωσε στο 21ο τεύχος τη λήξη της εν λόγω στήλης, εγώ είχα κηδεία.
Από εκεί μέσα έμαθα τι θα πει καταχωρητής, διακοπή, πρόγραμμα TSR, διάνυσμα διακοπής, έμαθα να μετράω σωστά, (στο δεκαεξαδικό) κι αμέτρητα άλλα τόσο χρήσιμα πράγματα. Τις 700 δραχμές τις δίναμε τότε και πιάναν τόπο.
Δε μπορώ να ξεχάσω τις ρουτίνες που δημοσιεύτηκαν σε επόμενα τεύχη κι αφορούσαν την Turbo Pascal και ειδικά τ’ άρθρα εκείνα στα οποία γινόταν λόγος  για τη δομή των αρχείων εικόνας (BMP, PCX, TIFF) και πώς μπορούσαν αυτά να διαβαστούν μέσ’ απ’ τη συγκεκριμένη γλώσσα.
 Δε θέλω ν’ αδικήσω κανένα απ’ τ’ άλλα περιοδικά της εποχής εκείνης και φυσικά δηλώνω ότι όλα είχαν πάνω-κάτω αντίστοιχη ύλη.
Σήμερα όμως πού βρισκόμαστε ; Κατά τη γνώμη μου, στο απόλυτο μηδέν. Σήμερα άμα κάνεις το λάθος και δώσεις λεφτά για να πάρεις έν’ απ’  τα περιοδικά τεχνολογίας που υπάρχουν, το πολύ-πολύ να μάθεις τις δυνατότητες του τελευταίου Smart Phone. Τίποτα μα τίποτα περισσότερο. Έχουν υποταχθεί όλα στις ανάγκες της αγοράς και δε θα βρεις μέσα κανένα μα κανένα άρθρο που να σε παρακινεί να μελετήσεις και να φτιάξεις κάτι μόνος σου.  Κανένα άρθρο δεν διδάσκει κάτι που να έχει την παραμικρή σχέση με αλγόριθμους.
Για να προλάβω τον βιαστικό αντίλογο, δηλώνω ότι δεν ζητάω να δημοσιευθούν σήμερα άρθρα για την  Assembly του 8088. Προς Θεού! Όμως γλώσσες προγραμματισμού με πολλές δυνατότητες φυσικά και υπάρχουν και σήμερα. Θα μπορούσαν πιστεύω μαζί μ’ όλα τ’ άλλα να υπάρχουν και κάποια άρθρα που να παρακινούν τον αναγνώστη ν’ ασχοληθεί με κάποια απ’ αυτές... Ειδικά αναφέρομαι στα άτομα εκείνα που είναι σχετικά μικρής ηλικίας κι έρχονται σ ‘επαφή με τους υπολογιστές για πρώτη φορά.
 Φωτεινότατη εξαίρεση ήταν φυσικά το Linux Inside και μόνο αυτό. Ειδικά θυμάμαι τα άρθρα περί Kernel Development και παράλληλου προγραμματισμού.  Τι να το κάνεις όμως ; Πάει κι αυτό, έκλεισε, το κατάπιε η αγορά, ο ανταγωνισμός κι η ανάγκη για περισσότερα κέρδη, κυρίως μέσω δημοσίευσης διαφημίσεων.  Από τη στιγμή που έκλεισε το Linux Inside δεν έχω αγοράσει κανένα άλλο ελληνικό περιοδικό πληροφορικής και δεν βλέπω να το κάνω στο άμεσο μέλλον.
 Σήμερα οι περισσότεροι 14-15άρηδες χρησιμοποιούν τον υπολογιστή σαν μία συσκευή όπως όλες οι άλλες, κάτι σαν το ψυγείο τους και το μόνο που τους νοιάζει είναι το Facebook. Δυστυχώς τα σύγχρονα περιοδικά τεχνολογίας έχουν συμβάλλει σ’ αυτό σε μεγάλο βαθμό.
Θα περιμένω μ’  ενδιαφέρον ν’ ακούσω τη γνώμη σας πάνω σε όσα έγραψα και να μου πείτε αν υπάρχει κανένα σημερινό σχετικό περιοδικό στο οποίο αξίζει κανείς να γραφτεί συνδρομητής. Προσωπικά είμαι συνδρομητής στο Linux Format απ’ την Αγγλία και το διαβάζω εδώ και χρόνια απ’ την αρχή ως το τέλος. Άλλο ένα φοβερά αξιόλογο έντυπο είναι το Blaise Pascal Magazine που εκδίδεται στην Ολλανδία, τόσο σε ολλανδική, όσο και σε αγγλική έκδοση.  Το μόνο παράπονο που έχω είναι ότι ασχολείται αποκλειστικά με τις διάφορες εκδόσεις των Delphi/Pascal compatible γλωσσών.

 Τις αντιδράσεις σε ό,τι έγραψα σε γενικές γραμμές τις φαντάζομαι. Θα μου πείτε δικαίως πως πλέον παππούδιασα και ότι έχω προσχωρήσει στην αντίληψη που λέει “ο κόσμος χάλασε, παιδί μου!”
Τι να κάνουμε όμως αφού πιστεύω βαθειά πως πράγματι ακριβώς έτσι είναι ;

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε με υπομονή ένα τόσο μακροσκελές μήνυμα και περιμένω τις παρατηρήσεις σας...

Τώρα αυθόρμητα μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι ενός γνωστού τραγουδιού :

Φεύγουν τα χρόνια και θυμίζει η τροχιά τους
σπίθες τη νύχτα που τις σέρνει ο βοριάς
Και το φορτίο τους ξεχνούν στο πέρασμά τους
Πάνω στους ώμους μας, στα φύλλα της καρδιάς.

Καλές γιορτές και χρόνια πολλά με αγάπη προς όλους,

Νιάαααααααααααου !

Ο Άσπρος Γάτος που νιώθει πως δεν τον κρατάνε πια τα πόδια του....
 

[PC_MAGAS]

Πλέον το web αντικατέστησε τα programming άρθρα σε περιοδικά. Πλέον ότι σου κατέβει μπορείς να το σκαλίσεις και να το βρεις.

 

Ακόμη τέτοιου είδους περιοδικά μπορούν να αγοραστoύν online. Πχ. το delta hacker είναι αξιόλογο και ασχολείτε με αρκετά hacks που ενδεχωμένως να έχουν ένα  κομματάκι προγραμματισμού αλλά όχι αμοιγώς με προγραμματισμό.

[NikosKallithea]

Αν και απο τα πρωτα ποστ μετα το δικο σου, να σου πω οτι εγω δεν αναπολώ ποτε τα παλια και μάλιστα οτι εχει σχέση με την τεχνολογία, ακομα εχω πχ ολη την σειρά του elektor, μετα το ιντερνετ δεν ξανα έψαξα ποτε τα φύλλα του, το ίντερνετ ειναι ενα τεχνολογικό θαυμα και πολυ δύσκολα καποιος μπορει να αναπολεί το παρελθόν,

[V.I.Smirnov]

Η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη σήμερα.
Ο κάθε επίδοξος μπορεί να μάθει πολύ περισσότερα πράγματα και πιο εύκολα,
υπό την έννοια ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες πηγές, πολύ πιο εύκολα
προσβάσιμες και πιο αξιόπιστες.

 

Όσο για τα διδακτικά άρθρα στα περιοδικά, κανείς που ήθελε (θέλει) να ασχοληθεί με
κάτι στα σοβαρά δεν θα βασιζόταν στα περιοδικά, είτε ήταν χομπίστας είτε όχι.
Καλά βιβλία υπήρχαν πάντοτε, απλώς οι χρήστες αγνοούσαν την ύπαρξή τους.
Έκανα κάποτε αυτό το σφάλμα, ευτυχώς όμως το κατάλαβα γρήγορα,
παράτησα τα περιοδικά και στράφηκα οριστικά εκεί που είναι πραγματικά η γνώση :
στις βιβλιοθήκες και στη βιβλιογραφία.
Εξάλλου όσα άρθρα ήταν αξιόλογα αποτελούσαν απλώς αναπαραγωγή γνώσεων από

καλά συγγράμματα. Π.χ., για τη δομή των αρχείων εικόνας που ανέφερες, το

"Graphics File Formats", D. Kay,  ή  τo "Graphics File Formats: Reference and Guide", C.W. Brown,

είχαν αμέτρητο υλικό, πολύ καλύτερα τεκμηριωμένο από οποιοδήποτε άρθρο οποιουδήποτε περιοδικού.

Να μην αναφέρω για την assembly ή άλλα προγραμματιστικά θέματα...

 

Δεν θα κρίνω τα περιοδικά που αναφέρεις διότι τα ξέρω ελάχιστα.
Μόνον για το Pixel θα πω αυτό : ήταν υπερβολικά υπερεκτιμημένο στα μάτια των χρηστών.
Πέρα από το "παρεϊστικο" ύφος του, δεν άξιζε σχεδόν τίποτε.

 

-

[dolph]

Αυτό που νομίζω ότι προσπαθεί να μας πεί ο Άσπρος Γάτος ότι λείπει, είναι αυτός ο "διάλογος" με τον αναγνώστη.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άπειρες πηγές στο διαδίκτυο, που είναι τόσο πολλές που στο τέλος "πνίγεσαι". Αν δεν σε καθοδηγήσει ένας ειδικός, απλά δεν ξέρεις που να πας. Τελικά, καταλήγουμε να έχουμε γράψει οι περισσότεροι το "Hello World" σε καμιά 500αριά γλώσσες προγραμματισμού, αλλά μέχρι εκεί.

 

Η υπερπροσφορά πληροφορίας και προϊόντων έχουν φέρει ένα περίεργο, σε πρώτη όψη, αποτέλεσμα: δεν είναι πλέον τόσο εύκολο να δεθείς με κάτι, ή να παρακολουθήσεις προσηλωμένος ένα πρόγραμμα (όχι τηλεόρασης lol, αλλά πρόγραμμα διαβάσματος/μελέτης κ.λπ.).

Παλιά περιμέναμε πώς και πώς να αγοράσουμε ένα παιχνίδι και το στίβαμε. Τώρα έχουμε καμιά εκατοσταριά παιχνίδια στον λογαριασμό μας στο Steam, και σπανίως θα εξαντλήσουμε ένα παιχνίδι στον ίδιο βαθμό όπως παλιά.

 

Φυσικά, εννοείται ότι δεν ήταν παλιά καλύτερα -ιδίως στον τομέα της τεχνολογίας-, αλλά είναι κατανοητό αυτό που λέει ο OP σε όσους έχουν αυτές τις θύμησες μέσα τους.

 

Μιλάω από την θέση ενός ανθρώπου που ασχολείται ερασιτεχνικά με το αντικείμενο από μικρός, αλλά ενώ μου άρεσε πάρα πολύ, επαγγελματικά ασχολήθηκα με άλλον τομέα και ως εκ τούτου δεν εντρύφησα σε σοβαρό βαθμό στο αντικείμενο.

[V.I.Smirnov]

Πιο ειδικός από τον συγγραφέα του συγγράμματος που γράφει με συστηματικό τρόπο,

έχει εμπειρία, συγκεκριμένο συγγραφικό σκοπό, απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό

και με συγκεκριμένες απαιτήσεις από τους αναγνώστες, δεν υπάρχει.

Ο αναγνώστης απλώς πρέπει να επιλέξει το σύγγραμμα που του αρμόζει και να μελετήσει.

Κανείς δεν τον εμποδίζει να αξιοποιήσει στο έπακρο το υλικό που του παρέχεται, παρά μόνον το κεφάλι του....

Η εκμάθηση από τα περιοδικά ήταν/είναι απλώς ημίμμετρο.

Εκείνο που εξυπηρετούσαν καλά ήταν η ενημέρωση, τότε που δεν υπήρχε το διαδίκτυο.

Σήμερα ούτε σ' αυτό χρειάζονται.

Τα πέτρινα χρόνια πέρασαν, είμαστε τυχεροί που μπορούμε σήμερα να έχουμε όλες αυτές τις τεχνολογικές παροχές.

 

-

[M2000]

Ήταν άλλα χρόνια, τα παλιά! Δεν είχαμε ούτε floppy! Και αγόραζα το Acorn User, το Pixel, το elektor (είχε ένα φοβερό άρθρο-σειρά για ένα υπολογιστή για video game, με sprites). Όλα αυτά ωραία. Αλλά όπως είπαν και πριν υπάρχει το Internet.

Το θέμα είναι ότι η πληθώρα είναι συνάμα και χάος. Με το περιοδικό έμπαινες σε ένα μονοπάτι!

Βέβαια η στροφή των περιοδικών στην απόρριψη του προγραμματισμού ΔΕΝ ήταν αναμενόμενη. Με παραξένεψε. Συνάμα με την εξαφάνιση των Micros έχουμε το τερματισμό του "ψησίματος" για προγραμματισμό. Μπήκαμε στην εποχή της εφαρμογή για τους σοβαρούς και των benchmark, και των παιχνιδιών για τους άλλους, αν έχει gameplay το παιχνίδι και πώς μπορείς να κλέψεις (σήμερα μικρά παιδιά νομίζουν ότι Hacking είναι το κλέψιμο στο παιχνίδι...). Ο προγραμματισμός κλείστηκε σε συντεχνία. Κόπηκαν τα άρθρα. Βγήκαν σχολές και τέλος. Θες να μάθεις; Σκάσε λεφτά και χρόνο και τράβα σε σχολή.

 

Όμως αυτό που "αντιμετωπίζει" ο Άσπρος Γάτος....θα το γευτούν όλοι. Θα πιάσουν μια ηλικία που θα κοιτάνε πίσω. Απλά ακόμα δεν το ξέρουν! Πρέπει να πατήσουν τα σαρανταπέντε τουλάχιστον!

[V.I.Smirnov]

Σιγά να μην αναπολήσουμε την εποχή που δούλευαν με διάτρητες κάρτες ή με τον λογαριθμικό κανόνα.

 

Τη σημερινή εποχή μπορώ να κάνω πράγματα με τον υπολογιστή που

όμοιοί μου επιστήμονες τρεις ή και δύο δεκαετίες πριν μπορούσαν μόνο να τα ονειρευτούν.

Όλοι όσοι θέλαμε να κάνουμε σοβαρή δουλειά περιμέναμε πως και πως να έρθει το μέλλον.

Και ήρθε. Κανείς από εμάς δεν νοσταλγεί το παρεθόν, τότε που υπολογιστικά ήταν δεμένα τα χέρια μας.

Ως επιστήμονας είμαι χαρούμενος που μπορώ να λύσω συστήματα με εκατοντάδες χιλιάδες αγνώστους,

αντί για λίγες δεκάδες.

Η ικανοποίησή μου προέρχεται από την δουλειά που μπορώ επιτέλους να κάνω τώρα -

θα ήταν ανόητο να νοσταλγώ την εποχή που δεν μπορούσα να δουλέψω τα προβλήματα που

ήθελα ή παιδευόμουν με ανεπαρκή τεχνολογικά μέσα.

 

Οι ρομαντισμοί που αναφέρετε είναι για ανθρώπους που απλώς περνούσαν ευχάριστα την ώρα τους με

τους υπολογιστές και δεν έκαναν σοβαρή δουλειά.

 

-

[M2000]

Δεν ξέρω τι σε κάνει να πιστεύεις ότι τότε δεν ζούσε καλά ο κόσμος! Ο επιστήμη είναι το μέσο...Το σκοπό τον επιβάλλουν οι άνθρωποι και αυτό χωρίς επιστημονικά κριτήρια (αλλιώς δεν θα είχαμε πολιτικούς αλλά ένα πρόγραμμα Η/Υ να μας λέει τι θα κάνουμε μετά, και να λύνει όλα τα θέματα, ή θα ψήφιζαν μόνο όσοι έχουν IQ 140 και άνω).

Η πρόοδος είναι αναπόφευκτη και δεν μας απαλύνει από ανταγωνισμούς. Αντίθετα τα εργαλεία γίνονται πιο αποτελεσματικά και ο πόνος μεγαλύτερος (βλέπε χασούρες, φούσκες...κ.ο.κ).

 

Στη τελευταία σου "στροφή" γίνεσαι άδικος! Νομίζεις ότι η ευχαρίστηση δεν έχει αξία; Ότι ο χρόνος τη ευχαρίστησης είναι ανούσιος μπροστά στο χρόνο της σοβαρής δουλειάς; Και όμως για το χρόνο αυτό δουλεύουν σχεδόν όλοι! Εκτός από κάποιους που λόγω φόβου δεν κοιτάνε τίποτα άλλο παρά μόνο την δουλειά τους!

[V.I.Smirnov]

Προφανώς και όσοι ασχολούνταν με αριθμητικές τεχνικές (και όχι μόνον) "δεν ζούσαν καλά" -

αφού τα μηχανήματα ήταν υποτυπώδη και δεν μπορούσαν να κάνουν αυτά που - και όπως - ήθελαν.

Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, απλώς έχει μακάρια άγνοια.

 

Καθόλου άδικος δεν είμαι.

Όσοι διέπονται από τέτοιους ρομαντισμούς, είναι επειδή

απλώς αναπολούν τις "ωραίες ώρες προς την μάθηση και την εξερεύνηση της πληροφορικής" που περνούσαν ως χομπίστες.

Δηλ. την ώρα που περνούσαν ευχάριστα αντί να κάνουν κάτι άλλο.

Για ρώτα όμως και κάποιον που ήθελε να κάνει μια προσομοίωση της προκοπής τι τραβούσε....

 

Για έναν επιστήμονα ο υπολογιστής είναι απλώς ένα εργαλείο, θέλει να εργάζεται άνετα και αποδοτικά

και να κάνει την δουλειά του. Δεν τον ενδιαφέρει να περνά ευχάριστα την ώρα του παίζοντας με το εργαλείο του

αλλά να μπορεί να περατώσει την έρευνα ή το πείραμά του.

Και όσο πιο ισχυρό είναι το εργαλείο του, τόσο πιο χαρούμενος είναι γιατί διευκολύνεται.

Η εποχή των διάτρητων καρτών δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για κάποιον που π.χ. έγραφε προγράμματα πεπερασμένων στοιχείων.

Μαζοχισμός και παίδεμα ήταν - και ευτυχώς πέρασε ανεπιστρεπτί....

 

-

[gon1332]

Προφανώς και όσοι ασχολούνταν με αριθμητικές τεχνικές (και όχι μόνον) "δεν ζούσαν καλά" -

αφού τα μηχανήματα ήταν υποτυπώδη και δεν μπορούσαν να κάνουν αυτά που - και όπως - ήθελαν.

Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, απλώς έχει μακάρια άγνοια.

 

Καθόλου άδικος δεν είμαι.

Όσοι διέπονται από τέτοιους ρομαντισμούς, είναι επειδή

απλώς αναπολούν τις "ωραίες ώρες προς την μάθηση και την εξερεύνηση της πληροφορικής" που περνούσαν ως χομπίστες.

Δηλ. την ώρα που περνούσαν ευχάριστα αντί να κάνουν κάτι άλλο.

Για ρώτα όμως και κάποιον που ήθελε να κάνει μια προσομοίωση της προκοπής τι τραβούσε....

 

Για έναν επιστήμονα ο υπολογιστής είναι απλώς ένα εργαλείο, θέλει να εργάζεται άνετα και αποδοτικά

και να κάνει την δουλειά του. Δεν τον ενδιαφέρει να περνά ευχάριστα την ώρα του παίζοντας με το εργαλείο του

αλλά να μπορεί να περατώσει την έρευνα ή το πείραμά του.

Και όσο πιο ισχυρό είναι το εργαλείο του, τόσο πιο χαρούμενος είναι γιατί διευκολύνεται.

Η εποχή των διάτρητων καρτών δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για κάποιον που π.χ. έγραφε προγράμματα πεπερασμένων στοιχείων.

Μαζοχισμός και παίδεμα ήταν - και ευτυχώς πέρασε ανεπιστρεπτί....

 

-

Εντάξει, υπήρχε και η εποχή που είμασταν παιδιά. Δεν πιστεύω να ήταν πάντα η δουλειά το κύριο μέλημα όλων στα τρυφερά μας χρόνια. Ένα άρθρο, το οποίο ήταν γραμμένο για να είναι ευχάριστο και να δώσει ερεθίσματα ήταν ευπρόσδεκτο. Ακόμη και τώρα είναι (σε άλλο μέσο βέβαια). Υπήρχε και η εποχή που δεν είχαμε όλοι internet, οπότε και τα περιοδικά ήταν το μοναδικό διέξοδο στην αναζήτηση για γνώση και ενημέρωση.

[groot]

Εντάξει, υπήρχε και η εποχή που είμασταν παιδιά. Δεν πιστεύω να ήταν πάντα η δουλειά το κύριο μέλημα όλων στα τρυφερά μας χρόνια. Ένα άρθρο, το οποίο ήταν γραμμένο για να είναι ευχάριστο και να δώσει ερεθίσματα ήταν ευπρόσδεκτο. Ακόμη και τώρα είναι (σε άλλο μέσο βέβαια). Υπήρχε και η εποχή που δεν είχαμε όλοι internet, οπότε και τα περιοδικά ήταν το μοναδικό διέξοδο στην αναζήτηση για γνώση και ενημέρωση.

 

Συνήθως δεν συμφωνώ με τον Smirnov, αλλά σε αυτό που έγραψε και παράθεσες έχει δίκιο.

 

 

Ειδικά στον επιστημονικό τομέα (αν και ο Smirnov αναφέρεται μόνο σε ένα πολύ στενό κλάδο, εικάζω μηχανολογίας και μάλλον σε μεθόδους BEM, FEM, ray tracing κτλ) η πρόοδος της τεχνολογίας έδωσε τέτοιο άλμα που αυτά που γράφονται για "πέτρινα χρόνια" είναι εντελώς αλήθεια.

 

Σήμερα και θέλουμε 1 εβδομάδα για πειράματα με υπολογιστές (GPU processing.. CPU απλησίαστο), για κάτι σχεδόν κανονικό (μικρό προς κανονικό δηλαδή) και με λίγα data. Τότε, τέτοια πειράματα ήταν ούτε καν όνειρο.

[Pseudonymo1212]

Όλοι νοσταλγούμε τις εποχές που αγοράζαμε περιοδικά πληροφορικής που είχαν μέσα CD με προγράμματα και παιχνίδια(Demo moostly). Ahhh... 

 

Τώρα βρίσκεις τα πάντα με 1 κλικ. Που σημαίνει ότι είναι και λίγο βαρετό και ότι χάθηκε η μαγεία του να μαζεύεις λεφτά για να αγοράσεις ένα περιοδικό 5-6 ευρώ.

 

Ahhh εποχές! 

[gon1332]

Συνήθως δεν συμφωνώ με τον Smirnov, αλλά σε αυτό που έγραψε και παράθεσες έχει δίκιο.

 

 

Ειδικά στον επιστημονικό τομέα (αν και ο Smirnov αναφέρεται μόνο σε ένα πολύ στενό κλάδο, εικάζω μηχανολογίας και μάλλον σε μεθόδους BEM, FEM, ray tracing κτλ) η πρόοδος της τεχνολογίας έδωσε τέτοιο άλμα που αυτά που γράφονται για "πέτρινα χρόνια" είναι εντελώς αλήθεια.

 

Σήμερα και θέλουμε 1 εβδομάδα για πειράματα με υπολογιστές (GPU processing.. CPU απλησίαστο), για κάτι σχεδόν κανονικό (μικρό προς κανονικό δηλαδή) και με λίγα data. Τότε, τέτοια πειράματα ήταν ούτε καν όνειρο.

Δεν έχει άδικο. Αυτό που έγραψα περισσότερο συμπληρωματικά το έγραψα (γιατί εκτός από χομπύστες υπήρχαν και τα παιδιά που τέτοιου είδους περιοδικά μπορεί να ήταν και καθοριστικά για τη ζωή τους).

 

Πάντως, όσον αφορά το τεχνολογικό επίπεδο, πάντα θα ισχύει το "κάθε πέρισυ και χειρότερα".

[tr3quart1sta]

@OP: Skrolli