xpapias Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Έχω μια τάση να ψιλόπνίγομαι με καθημερινές υποχρεώσεις. Πράγμα το οποίο έχει βέβαια και τα θετικά του - πχ μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση όταν ξεμπερδέψω με κάτι, έστω και μικρό. Πχ.προχθές έπρεπε να πάρω τηλ. ένα τεχνίτη για κάποια επισκευή που πρέπει να γίνει στο διαμέρισμα μου. Δύσκολο γιατί έπρεπε κατ'αρχήν να τον βρω, να του εξηγήσω (σε ξενη γλωσσα) ακριβώς τι συμβαίνει και να διαπραγματευτω για να έρθει γρήγορα. Όταν ξεμπέρδεψα ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Το ίδιο και όταν φεύγουν άλλες υποχρεωσεις πχ. να παρω κάποια βεβαιωση απο δημοσια υπηρεσία, να κλείσω ένα ταξιδι που σχεδιαζω ή να ψωνίσω κάποιο ρούχο που έψαχνα καιρό. Εσείς έχετε τέτοια μικροπραγματα που σας ευχαριστούν; 4
Glikos Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Όταν σχολάω απο δουλειά και μετά από φαΐ - μπάνιο αράζω στο κρεββάτι σαν βετεράνος πολεμου 7
Iris_89 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Όταν ασκούσα ακόμα την νοσηλευτική, ένα εγκάρδιο χαμόγελο κι ένα ειλικρινές ευχαριστώ από τους ασθενείς. 3
stavi Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 δεν ξέρω καν πως είναι αυτό το συναίσθημα δε νιωθω ποτέ περήφανη για τίποτα θα θελα να ξερα πως νιώθει κάπoιος που νιώθει περήφανος για παράδειγμα το καλοκαιρι κατάφερα να παρω το πτυχίο μου στο μεταπτυχιακό. Δεν ένιωσα απολύτως τίποτα, μονο μια μικρή ανακουφιση που ειχα τελειώσει με τη διπλωματική και δε θα χρειαζόταν να την παλευω όλη μερα αλλά κατα τ'αλλα τιποτα άλλο im dead inside 7
xristos97 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 οταν καταλαβαινω τα μαθηματικα, βασικα δεν θα 'λεγα πως νιωθω υπερηφανος, αινσταιν ομως ναι 4
stefant24 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 δεν ξέρω καν πως είναι αυτό το συναίσθημα δε νιωθω ποτέ περήφανη για τίποτα θα θελα να ξερα πως νιώθει κάπoιος που νιώθει περήφανος για παράδειγμα το καλοκαιρι κατάφερα να παρω το πτυχίο μου στο μεταπτυχιακό. Δεν ένιωσα απολύτως τίποτα, μονο μια μικρή ανακουφιση που ειχα τελειώσει με τη διπλωματική και δε θα χρειαζόταν να την παλευω όλη μερα αλλά κατα τ'αλλα τιποτα άλλο im dead inside Me too οταν καταλαβαινω τα μαθηματικα, βασικα δεν θα 'λεγα πως νιωθω υπερηφανος, αινσταιν ομως ναι Mε εξαίρεση αυτό
stavi Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 20 Ιανουαρίου 2016 Me too να σε ρωτήσω κάτι; μήπως κι εσενα οι γονείς σου δε σε επιβράβευαν ως παιδί; γιατί εγώ κατέληξα οτι αυτό φταίει 1
stefant24 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 να σε ρωτήσω κάτι; μήπως κι εσενα οι γονείς σου δε σε επιβράβευαν ως παιδί; γιατί εγώ κατέληξα οτι αυτό φταίει Λόγω χαρακτήρα δεν το επιτρέπω , όταν κάνω κάτι πρώτη φορά και επιτυχημένα ενθουσιάζομαι στην ιδέα για 1 και λιγότερο λεπτό και μετά το ξεχνάω
theoritikos Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Όταν καταφερνω να επισκευασω κάτι το οποίο θεωρώ δύσκολο . Χτες πχ κατάφερα μετά από παρά πολλές αναβολές να επισκευασω ένα iPhone 4 που είχε προβληματικό home button. Το ανταλλακτικό το είχα στο συρτάρι για 1.5 χρόνο , αλλά φοβόμουν να το αλλάξω γιατι η επέμβαση ήταν εξαιρετικά λεπτή . Σε όλη τη διάρκεια της επισκευής είχα άγχος λες και εξουδετερωνα εκρηκτικό μηχανισμό. Όταν ομως έβαλα και την τελευταία βίδα, πατησα το power και είδα πως λειτουργούσε το κουμπί ,παραλίγο να ανοιξω σαμπάνια 7
..MementoMori.. Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Οταν σερνω το κορμι μου 1 το βραδυ μετα την δουλεια να βαλω πλυντηριο. Αν καταφερω και μεινω ξυπνιος για να απλωσω κιολας, νιωθω διπλα υπερηφανος. 1
ktiniatros Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Όταν αφοδεύω και βγαίνει όλο με τη μία, σε ένα κομμάτι. Αν είναι και πάνω από 20εκ σε μήκος, έξτρα περηφάνια. 20
*nenya* Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Όταν οι μαθητές μου λένε καλά λόγια για μένα και το μαθαίνω ακόμα και μετά από χρόνια. Όταν ξεκλειδώνω κάποιο achievement στο Skyrim που το θεωρούσα ακατόρθωτο. Όταν δίνω καλές συμβουλές στους φίλους μου. Όταν καταφέρνω να τραγουδισω σωστά κάποιο κομμάτι της κλασσικής μουσικής πολύ απαιτητικό. 7
GreekMonkey Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Όταν αφοδεύω και βγαίνει όλο με τη μία, σε ένα κομμάτι. Αν είναι και πάνω από 20εκ σε μήκος, έξτρα περηφάνια. Ο φίλος εδώ, νιώθει !!!! Έχω και εγώ αλλά ντρέπομαι να τα πω.
defacer Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 για παράδειγμα το καλοκαιρι κατάφερα να παρω το πτυχίο μου στο μεταπτυχιακό. Δεν ένιωσα απολύτως τίποτα, μονο μια μικρή ανακουφιση που ειχα τελειώσει με τη διπλωματική και δε θα χρειαζόταν να την παλευω όλη μερα αλλά κατα τ'αλλα τιποτα άλλο im dead inside Νταξ, δεν είναι απαραίτητα dead inside. Μερικές φορές είναι θέμα οπτικής. Αν πχ για διάφορους λόγους είσαι ήδη τούμπανος και μπεις όπως όλος ο κόσμος στο διαγώνισμα που είναι για όλο τον κόσμο και τα ξεφτιλίσεις όλα, είναι λόγος να περηφανεύεσαι ή απλά το αναμενόμενο; Προσωπικά το έχω κάνει αυτό αρκετές φορές και πάντα σκεφτόμουν ότι δεν ήταν κατόρθωμα αυτό που έκανα αν σκεφτείς με τι εφόδια μπήκα και ποιός ήταν ο βαθμός δυσκολίας, αντίθετα θα ήταν πνίξιμο κουνελιού να μην το έχω κάνει. Και βέβαια έχω πνίξει και κουνέλια. Ο φυσικός μας στην 3η λυκείου ήταν φανταστικός δάσκαλος. Στα διαγωνίσματα έβαζε 13 βαθμούς θεωρία και 3 ασκήσεις αξίας 3, 5 και 7 βαθμών, επιλέγεις μία να λύσεις, ούτως ώστε όποιος είναι για 20 να πάει για το 20 και όποιος είναι τουρίστας να πάρει τουλάχιστον κάτι αντί για μηδέν από την άσκηση. Επειδή όμως δεν υπήρχε χρόνος να τα λύνει όλα αυτά στον πίνακα, είχε το σύστημα πως όταν έδινε βαθμούς έλεγε στην τάξη πως όποιος θέλει να δει πώς λύνεται η τάδε άσκηση, να κοιτάξει το γραπτό του τάδε μαθητή. Μια φορά λοιπόν κάπως το μαλάκισα και δεν έβγαζα σωστό αποτέλεσμα στην 7αρα με τίποτα, οπότε είδα κι απόειδα και τελικά έλυσα την 5άρα που για το δικό μου επίπεδο μου φαινόταν αστεία πράγματα. Όταν έδινε λοιπόν βαθμούς δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που είπε "και όποιος θέλει να δει υποδειγματική λύση για την 5άρα, να κοιτάξει το γραπτό του defacer" -- ένιωσα απλά αποτυχημένος. Άκου εκεί την πατσαβούρα την 5άρα, σε λίγο θα μας πουν και μπράβο που ξέρουμε να κάνουμε πολλαπλασιασμό.
doubtful Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 Δημοσ. 21 Ιανουαρίου 2016 να σε ρωτήσω κάτι; μήπως κι εσενα οι γονείς σου δε σε επιβράβευαν ως παιδί; γιατί εγώ κατέληξα οτι αυτό φταίει Καμια σχεση. Αυτο βγαλτο απο το μυαλο σου γιατι δεν ειναι ο λογος. Πας να βρεις δικαιολογιες για να γλιτωσεις απο την προσπαθεια (σαν κακομαθημενο). Το προβλημα ειναι των γονεων. Ειναι το οτι ποτε δεν σε αφηναν να κανεις κατι απο μονη σου. Στα ειχαν ολα ετοιμα, ξεκινωντας απο τα πιο απλα πραγματα, οπως, να βαλεις η ιδια τα παπουτσια σου, να δενεις τα κορδονια σου, να κουβαλας την τσαντα σου, κτλ κτλ. Δεν ειναι προσωπικη επιθεση (αυτο θα ηταν χαζο). Απλα σου λεω τα πραγματα με το ονομα τους.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα