Μικρά πράγματα που μας κάνουν περήφανους

[stavi]

θυμήθηκα κι εγώ δύο φορές που ένιωσα περήφανη πριν όμως πολλά χρόνια

 

τόσο διασκεδαστικό συναίσθημα... τόσο υπέροχο, πόσο θα ήθελα να το νιώθω πιο συχνά...

 

μια και δυο φορές είναι τόσο, μα τόσο λίγο....

 

η πρώτη φορά ήταν όταν, με την τάξη μου, τετάρτη δημοτικού, πήγαμε για μαθήματα σκι 2 εβδομάδων..

να μην τα πολυλογώ.. οι άλλες αγγλικές, γερμανίδες,βελγίδες, όλες άσσοι στο άθλημα, εγω από την άλλη, άσχετη...

μια φορά μάλιστα, με μια κακή μανούβρα, κατάφερα να τις ρίξω όλες κάτω...

με περιλαβαίνουν αυτές "και μας έριξες και δεν ξερεις να κάνεις σκι και συ φταις που πέσαμε", σε σημειο που άρχισα να κλαίω σιωπηρα κάτω απο το σκουφο μου ..

 

Μου είχε γίνει εφιάλτης αυτό το σκι... ζητούσα απο το δάσκαλο να μην ξαναπάω, πράγμα όμως το οποιο δε γινοταν...

Και ευτυχώς που δεν το επέτρεψε....

γιατί μετά απο 2 βδομάδες και αφού ειχα φάει το ζόρι της ζωής μου.... ειχα γίνει καλύτερες απο αυτές....

Και ναι, ένιωσα να πετάω ανάλαφρη, πάνω στα σκι μου κατεβαίνοντας της πλαγιές...

 

Και η άλλη φορά ήταν στην τριτη γυμνασίου όταν είχαμε δώσει ήδη ένα μάθημα φιλολογικών και μπαίνει μέσα στην αίθουσα η φιλόλογος την ώρα που δίναμε το δεύτερο μάθημά της και σχολίαζε τα γραπτά μας. Εγώ δε σήκωσα το κεφάλι γιατί ήμουν τόσο απορροφημενη απ'αυτά που έγραφα που δε με ένοιαξε τι έλεγε ακόμα και όταν είπε... "υπήρχαν 2 δεκάρια στο μάθημα των.. "

Ήμουν σίγουρη οτι δε θα πει το όνομά μου, οποτε συνέχιζα να γράφω..

Όταν είπε όμως "του Αντώνη και της Σταυρούλας", ένιωσα την ψυχή μου να γλυκαίνει..

 

Όχι, για μένα το να νιώθεις περήφανος, σίγουρα, δεν έχει σχέση ούτε με ψώνισμα, ούτε με εγωισμό, ούτε με ανωτερότητα σε σύγκριση με τους άλλους... ειναι ένα γλυκό συναισθημα που μαλακαίνει την ψυχή σου και θα θελα τόσο πολύ να το ξανανιώσω.

[alxlightning]

Λυπάμαι που το ακούω....

 

επίσης συγκινήθηκα όταν έγραψες οτι θα θέλεις να πάρεις ψυγείο στη μητέρα σου

θα παμε το Σαββατο να της παρω χιχι αλλα υπουλα κι εγω θα βαλω ενα γκομενακι να μας παει. "επειδη εχει αυτοκινητο"

Όχι, για μένα το να νιώθεις περήφανος, σίγουρα, δεν έχει σχέση ούτε με ψώνισμα, ούτε με εγωισμό, ούτε με ανωτερότητα σε σύγκριση με τους άλλους... ειναι ένα γλυκό συναισθημα που μαλακαίνει την ψυχή σου και θα θελα τόσο πολύ να το ξανανιώσω.

δε χρειαζεται να ειναι μεγαλειωδη κατορθωματα ουτε να εχουν χειροπιαστο αποτελεσμα. οπως ο πονος του δραματος δεν ειναι μεγαλειωδης, δεν υπαρχουν εκρηξεις και χαμος, ειναι μικρες καθημερινες γρατζουνιες, η πιετα του καθενος, ετσι και τα κατορθωματα θα μπορουσαν να ειναι μικρες καθημερινες νικες. οτι θυμηθηκες να παρεις τις βιταμινες σου το πρωι. οτι συνειδητοποιησες τι σκεφτεται καποιος. οτι καταλαβες ενα ποιημα.

[stavi]

θα παμε το Σαββατο να της παρω χιχι αλλα υπουλα κι εγω θα βαλω ενα γκομενακι να μας παει. "επειδη εχει αυτοκινητο"

δε χρειαζεται να ειναι μεγαλειωδη κατορθωματα ουτε να εχουν χειροπιαστο αποτελεσμα. οπως ο πονος του δραματος δεν ειναι μεγαλειωδης, δεν υπαρχουν εκρηξεις και χαμος, ειναι μικρες καθημερινες γρατζουνιες, η πιετα του καθενος, ετσι και τα κατορθωματα θα μπορουσαν να ειναι μικρες καθημερινες νικες. οτι θυμηθηκες να παρεις τις βιταμινες σου το πρωι. οτι συνειδητοποιησες τι σκεφτεται καποιος. οτι καταλαβες ενα ποιημα.

 

φυσικά και θα μπορούσε...

το θέμα είναι να είσαι σε θεση να νιώθεις περήφανος

να γίνονται οι κατάλληλες συνάψεις στον εγκέφαλο σου οι οποίες προκαλούν αυτό το συναισθημα...

εγώ θεωρώ οτι έχω μια μικρή αναπηρία

 

και μια εποχη είχα σκεφτεί να προσπαθήσω να καλλιέργησω σχεδόν τεχνητα αυτό το συναίσθημα

ξεκινόντας from scratch που λένε, αλλά γρήγορα εγκατέληψα το σχέδιο γιατί πραγματικά δεν υπήρχε τίποτα, καμία βάση πάνω στην οποία θα μπορουσα να πατήσω και να το καταφέρω...

 

Κάποιους ανθρωπους, για παράδειγμα, τους λείπει μια αίσθηση... είχα γνωστό ο οποίος δεν είχε όσφρηση εκ γενετής...

το ίδιο συμβαίνει και με τα συναισθήματα... μπορεί κάποια σε κάποιος ανθρώπους να λείπουν εντελώς, ή κάποια άλλα συναισθήματα σε κάποιους άλλους να υπερβαινουν το φυσιολογικό οριο

[stefant24]

Ρε φίλε τι είναι αυτά που λες;

 

αφού δεν με ξέρεις;

 

ποιος σου ειπε οτι μου κουβαλούσαν τη τσάντα, μου έδεναν τα παπούτσια;

δε θα κάτσω να πω τα προσωπικά μου αλλά λες οτι να ναι

λες να διάβασαν αυτοί για τις πανελληνιες κι όλας; μήπως επίσης πέρασαν αυτοί σε διαγωνισμό και συνεντεύξεις για δουλειά., μήπως επισης να μου βρήκαν τη δουλεια που ειμαι τωρα ή τα διαμερίσματα που έχω αλλάξει κατά καιρούς;

μήπως μου βρηκαν και τους γκόμενους και τους φιλους που εχω;

 

μη λες μαλακιες κρινοντας απο τον εαυτό σου

 

καμία σχέση, είναι ένα πολύ καλο συναισθημα που σου θα πρεπε όλοι οι ανθρωποι να νιώθουν και μάλιστα όσο γίνεται συχνότερα

 

επίσης στεφαντ το ότι συγκρατήσε να μην το νιώσεις είναι πραγματικά μεγάλη μαλ....

το να νιώθει κάποιος καλά με τον εαυτό του εινι οτι πιο υγιές υπάρχει.

 

Άλλο νιώθω περηφανος και άλλο νιώθω ανώτερος απο τους άλλους

Κοίταξε από την στιγμή που βλέπω παιδιά στην ηλικία μου να επιβραβεύονται από τους γονείς τους με πολύτιμα ( για την εποχή μας ) υλικά αγαθά όπως κινητά κτλ. δεν μου αρέσει. Σκεπτόμενος ότι καλύτερα τα χρήματα άμα είναι τα δώσει ο πατέρας μου για να με ικανοποιήσει <<υλικά>> (και όχι πνευματικά τόσο) και συγκεκριμένα μία <<εικονική>> ανάγκη το θεωρώ ανούσιο . Καλύτερα να μην γίνει κάτι τέτοιο αλλά να γίνει ένα καλό για όλη την οικογένεια το οποίο καλό θα μοιραστεί ισάξια σε όλα τα μέλη της οικογενείας , ελπίζω να με καταλαβαίνεις. Τέλος θα ξέρεις πολύ καλά , ότι παιδιά τη ηλικίας μου ή υπόσχονται στους γονείς τους να τους αγοράσουν ένα ακριβό αντικείμενο εάν πάρουν π.χ. 20 σε 8 μαθήματα και 17 στα υπόλοιπα (και το λυπηρό από όλα είναι ότι αργότερα ας πούμε στο επόμενο 4μηνο πλήρης αποτυχία) ή αναγκάζουν πολλές φορές όταν συμβαίνει κάτι καλό που θα συναρπάσει πρώτα τα παιδιά σε κάτι που κατάφεραν να κάνουν εκτός μαθημάτων και μετά τους γονείς για το επίτευγμα τους ως αντάλλαγμα ή κάτι σαν αντάλλαγμα πάλι την ικανοποίηση κάποιων <<εικονικών αναγκών>> που αν κάτσεις και σκεφτείς θα δεις ότι τελικά δεν το χρειάζεσαι.

 

Αυτά 

[Lanike71]

Η αίσθηση ενός ειλικρινούς "ευχαριστώ" είναι ανεκτίμητης αξίας και με κάνει υπερήφανο.

 

Γι' αυτό, όταν μπορώ, προσπαθώ να προσφέρω βοήθεια όταν κάποιος τη ζητήσει.

[stavi]

Κοίταξε από την στιγμή που βλέπω παιδιά στην ηλικία μου να επιβραβεύονται από τους γονείς τους με πολύτιμα ( για την εποχή μας ) υλικά αγαθά όπως κινητά κτλ. δεν μου αρέσει. Σκεπτόμενος ότι καλύτερα τα χρήματα άμα είναι τα δώσει ο πατέρας μου για να με ικανοποιήσει <<υλικά>> (και όχι πνευματικά τόσο) και συγκεκριμένα μία <<εικονική>> ανάγκη το θεωρώ ανούσιο . Καλύτερα να μην γίνει κάτι τέτοιο αλλά να γίνει ένα καλό για όλη την οικογένεια το οποίο καλό θα μοιραστεί ισάξια σε όλα τα μέλη της οικογενείας , ελπίζω να με καταλαβαίνεις. Τέλος θα ξέρεις πολύ καλά , ότι παιδιά τη ηλικίας μου ή υπόσχονται στους γονείς τους να τους αγοράσουν ένα ακριβό αντικείμενο εάν πάρουν π.χ. 20 σε 8 μαθήματα και 17 στα υπόλοιπα (και το λυπηρό από όλα είναι ότι αργότερα ας πούμε στο επόμενο 4μηνο πλήρης αποτυχία) ή αναγκάζουν πολλές φορές όταν συμβαίνει κάτι καλό που θα συναρπάσει πρώτα τα παιδιά σε κάτι που κατάφεραν να κάνουν εκτός μαθημάτων και μετά τους γονείς για το επίτευγμα τους ως αντάλλαγμα ή κάτι σαν αντάλλαγμα πάλι την ικανοποίηση κάποιων <<εικονικών αναγκών>> που αν κάτσεις και σκεφτείς θα δεις ότι τελικά δεν το χρειάζεσαι.

 

Αυτά 

 

όχι δε σε καταλαβαίνω και δε βλέπω και τι σχέση εχουν ολα αυτα που γράφεις με το να νιώσεις κάποιος περήφανος επειδή έκανε κάτι.

 

Το ότι εσύ δεν αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει περήφανος όταν καταφέρνεις κάτι μάλλον πηγαινει στο οτι δεν τον αφήνεις να νιώσει καλύτερος απο τους υπόλοιπους, που ειναι άλλου παπά ευαγγέλιο και πολύ καλα κάνεις και δεν τον αφήνεις να νιώσει έτσι.

το να νιώσει όμως περήφανος κάποιος όταν έχει καταφέρει κάτι ειναι οτι πιο υγιές και φυσιολογικο μπορει να νιώσει κανείς

 

το ότι εγώ δεν το νιώθω είναι εντελως αφύσικο, σχεδόν αρρωστημενο

είναι η επιβράβευση από τον εαυτό σου και χωρίς αυτήν την επιβράβευση, δεν έχεις κίνητρο να κάνεις πράγματα

[Glikos]

Stavi ποιος σε πείραξε πάλι?

 

Αρρωστημένο δεν νομίζω να είναι, είσαι υπερβολικά αυστηρή με τον εαυτό σου

[stavi]

ή καταλήγεις να κάνεις συνεχεια πράγματα αναζητώντας αυτό το συναίσθημα χωρίς ποτέ να το καταφέρνεις

 

Πράγμα που σε αφήνει με ένα συναίσθημα ανεκπληρωτο

 

Το κυνήγι της ευτυχίας

[DYEL]

Το ίδιο και όταν φεύγουν άλλες υποχρεωσεις πχ. να παρω κάποια βεβαιωση απο δημοσια υπηρεσία,

 

 

Αυτο μαλλον φερνει ΜΕΓΑΑΑΑΛΗ ικανοποιηση..

Μετα απο ολη την ταλαιπορια σε οποιουδηποτε ειδους δημοσια υπηρεσια παντα νιωθω την μεγαλυτερη ανακουφηση μετα το μεγαλο αγχος του "σε τι μαλακες θα πεσω παλι" πρωτου παω.

[stefant24]

όχι δε σε καταλαβαίνω και δε βλέπω και τι σχέση εχουν ολα αυτα που γράφεις με το να νιώσεις κάποιος περήφανος επειδή έκανε κάτι.

 

Το ότι εσύ δεν αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει περήφανος όταν καταφέρνεις κάτι μάλλον πηγαινει στο οτι δεν τον αφήνεις να νιώσει καλύτερος απο τους υπόλοιπους, που ειναι άλλου παπά ευαγγέλιο και πολύ καλα κάνεις και δεν τον αφήνεις να νιώσει έτσι.

το να νιώσει όμως περήφανος κάποιος όταν έχει καταφέρει κάτι ειναι οτι πιο υγιές και φυσιολογικο μπορει να νιώσει κανείς

 

το ότι εγώ δεν το νιώθω είναι εντελως αφύσικο, σχεδόν αρρωστημενο

είναι η επιβράβευση από τον εαυτό σου και χωρίς αυτήν την επιβράβευση, δεν έχεις κίνητρο να κάνεις πράγματα

Τώρα κατάλαβα και με συγχωρείς. Όμως γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι στον εαυτό σου εάν βέβαια επιτρέπεται ?? Δεν χρειάζεται να θεωρείς το εαυτό σου αφύσικο και αρρωστημένο.

[alxlightning]

νομιζω οτι η συνειδηση και η ηθικη μας καθιστουν αυτοματα "αφυσικους", αφου δε δρουμε με βαση τα ενστικτα μας
αυτου του ειδους η αφυσικη συμπεριφορα, ως εκ τουτου, θεωρω, οτι ειναι συμπτωμα ευφυιας και οχι αρρωστια

[stavi]

Τώρα κατάλαβα και με συγχωρείς. Όμως γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι στον εαυτό σου εάν βέβαια επιτρέπεται ?? Δεν χρειάζεται να θεωρείς το εαυτό σου αφύσικο και αρρωστημένο.

 

δε θεωρώ τον εαυτό  μου αφύσικο και αρρωστημένο

 

ίσα ίσα, τον θεωρώ εντελως οκ

το ότι δεν υπάρχει η φυσιολογική αντίδραση και  αυτόματη "έκκριση" του συγκεκριμένου συναισθήματος θεωρώ ότι περιέχει ένα βαθμό αφύσικης συμπεριφοράς λειτουργίας του εγκεφάλου.

Αλλά δεν είναι και τίποτα σοβαρό..

δεν νομίζω να πεθανε δηλαδή κανείς απ'αυτό : P

 

Επίσης ναι, είμαι πολύ αυστηρή με τον εγκέφαλό μου. Θα πρέπει να respond όπως έχει προγραμματιστεί από default και το αίσθημα της περηφάνιας είναι κατά την άποψη μου μια καθ'ολα φυσιολογικη αντίδραση έπειτα από ένα επίτευγμα.

[Muchacho]

-

[stavi]

Όταν καταφέρνεις κάτι ύστερα απο πολύ κόπο και χρόνο και όμως εσύ δεν νιώθεις περηφάνια

 

σε περιβάλλει ένα αίσθημα ματαιότητας.

-

 

λέγε ότι θες! : P

 

όταν καταφέρνεις κάτι θα πρέπει να νιώθεις περήφανος. τελεία και παύλα

αν δεν νιώθεις τότε έχεις κάποιο θέμα

 

αυτή ειναι η αποψή μου

[Glikos]

Το feeling όμως όταν με δυσκολία, κάνεις κάτι έστω μικρό αλλά το καταφέρνεις και νιώθεις ικανοποίηση μετά!!

 

Btw αισθάνομαι ότι είναι Κυριακή πάντως.